Προσοχή !!! Είσοδος αντικειμένου στο δωμάτιο ...

Προσοχή !!! Είσοδος αντικειμένου στο δωμάτιο . Ο χώρος μεγάλος , αλλά υπόγειο . Μπορείτε να τον κοσμήσετε όπως θέλετε . Να φέρετε ότι θέλετε . Και όποια άλλα άτομα θέλετε ή ζώα ή αντικείμενα . Το αντικείμενο είναι γένους θηλυκού . Μπορείτε να του προσάψετε όσα σωματικά χαρακτηριστικά εσείς θέλετε , αλλά αυτό θα μπορεί να γίνει μόνο κατά την διάρκεια της πρώτης μέρας και δεν θα αναιρεί τα χαρακτηριστικά που πρόσθεσαν οι προηγούμενοι . Το ίδιο και για τα συναισθηματικά χαρακτηριστικά , όπως και για τα όποια στοιχεία της προσωπικότητας θελήσετε . Ξανά τονίζω , αυτό θα μπορεί να γίνετε μόνο κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας ! Ο καθένας από εσάς που θέλει να ασχοληθεί με το αντικείμενο θα μπορεί να το κάνει μόνο για την εικονική διάρκεια μιας ώρας . Θα μπορεί να ασχοληθεί μαζί του και σε άλλες ώρες αλλά ποτέ δύο διαδοχικές ώρες . θα μπορεί να του κάνει ότι αποφασίσει , εκτός από το να το θανατώσει . Το τελευταίο θα γίνει την τελευταία ώρα της έβδομης ημέρας , σε όποιον αποφασίσει ή προλάβει , πάλι με όποιον τρόπο επιλέξει . Επίσης κανένας δεν μπορεί να πάρει το αντικείμενο μέσα από το δωμάτιο. Ακρωτηριασμοί επιτρέπονται μόνο κατά την διάρκεια της έβδομης ημέρας . Αν τυχόν θελήσει να περιγράψει τις αντιδράσεις του αντικειμένου (πέρα από προφανώς την περιγραφή της ώρας και το τι κάνει στο αντικείμενο) θα πρέπει να το κάνει με πλάγια γράμματα . Με το αντικείμενο θα μπορούν να ασχοληθούν πάσης φύσεως προσωπικότητες .
Πριν ξεκινήσουμε με το αντικείμενο θα πρέπει να τονίσω προς τους εκπροσώπους του νόμου , τα πάντα είναι εικονική πραγματικότητα και περιορίζεται σε γραπτό κείμενο .
Δημιουργός της εκκίνησης αυτής της ψευδαίσθησης slave-shadow(κατά τον κόσμο Ηλίας).
Το αντικείμενο βρίσκεται στο δωμάτιο γονατισμένο και περιμένει . Η πόρτα κλίνει . Ώρα 00:00 και μέρα Δευτέρα …

 

Θα ήθελες Konstantine να κάνεις την αρχή;

 

Μπαίνω στο δωμάτιο . Ο χρόνος παγωμένος . Κανείς την αρχή δεν έκανε . Ο χρόνος αρχίζει να κυλάει . 00:00 και μερικά δευτερόλεπτα . Το αντικείμενο ανασαίνει . Κουβαλάω έναν κουβά μαζί μου , ένα σαπούνι , ένα σφουγγάρι και στους ώμους μου , ένα σακίδιο κρεμασμένο . Είναι γονατισμένη . Την πιάνω από τα μαλλιά και την σέρνω στο κέντρο του δωματίου .
Ένα βογκητό της ξεφεύγει .
Στο πάτωμα περασμένος κρίκος . Στο λαιμό της ένα κολάρο με ένα ατσαλένιο λουκέτο . Κατεβάζω το κεφάλι της μέχρι να περάσω το λουκέτο στο κρίκο . Παγιδευμένη με το κεφάλι δεμένο , στημένη μπροστά μου διπλωμένη να αγκαλιάζει τα γόνατα της . Ανάβω ένα τσιγάρο και την κοιτάω . Το βλέμμα μου διατρέχει το σώμα της , τις λεπτομέρειες της , τις ατέλειες , την εύθραυστη ομορφιά της .
Πετάω το τσιγάρο και βουτάω το σφουγγάρι στο νερό . Αφήνω σταγόνες να κυλήσουν στο σώμα της . Με τα δάκτυλα μου τις απλώνω .
Ανατριχιάζει .
Επαναλαμβάνω , ξανά και ξανά σε όλο το σώμα . Στα χέρια μου κάνω σαπουνάδα και της απλώνω πάνω της . Την πλένω για ώρα . Προσεκτικά . Τρυφερά . Δεν αφήνω σημείο να μην περιποιηθώ . Την ξεπλένω και στραγγίζω με δύναμη το σφουγγάρι . Το περνάω από πάνω της για τελευταία φορά . Δεν θέλω να κρυώνει .
Από την τσάντα βγάζω δύο τριαντάφυλλα . Μαδάω τα πέταλα ένα , ένα και με προσοχή . Τα στριμώχνω μέσα σε μια χούφτα μου και τα πιέζω με δύναμη . Αφήνω μια χαραμάδα ανοιχτή και πιέζω ένα δάκτυλο από εκεί . Όταν αποκτήσει την μυρωδιά τους χαϊδεύω το κορμί της . Τα ακριβά λακκάκια . Τι σφριγηλές πτυχώσεις της . Αρωματίζω την σάρκα της με τους χυμούς από τα ανθοπέταλα .
Όταν πια θεωρώ είναι έτοιμη μαζεύω τα πράγματα , κλείνω το φως και αποχωρώ . Η ώρα είναι 01:00 και η μέρα Δευτέρα . Από πίσω μου η πόρτα κλίνει . Το αντικείμενο περιμένει τον ή την επόμεν…

 

Θα μπορούσε ποτέ ένα αντικείμενο να νιώθει μοναξιά . Σε παγωμένο χρόνο να περιμένει κάποιον sub , dom αρσενικού ή θυληκού φύλου , να νιώθει παραμελημένο . Έστω και αν είναι απλά ένα εικονικό αντικείμενο...

 

Της δενω τα ματια και της λυνω το κολαρο απο τον κρικο..τη σερνω απο το λουρι του κολλαρου στην ακρη του δωματιου..σταματω..ακουω την ανασα της. με ενοχλει..της βαζω ενα φιμωτρο..δεν θέλω να ακουω τίποτα σε αυτη τη φαση..στην ακρη του δωματιου της δενω τα χερια και τα ποδια ετσι ωστε να μην μπορει να κινηθει..την αφηνω και φευγω..

 

02:00
Μπαίνω και τη βρίσκω προκλητικά ακινητοποιημένη.Παίζω με το σώμα της σαν να είναι μια όμορφη κούκλα.Τη χαϊδεύω, τη γλύφω, τη φιλάω, τη δαγκώνω.Την ακούω να αναστενάζει, να της ξεφεύγουν πνιχτά γέλια από το φιμωμένο της στόμα.Η ώρα κυλάει και χαλαρώνει όλο και πιο πολύ στα παιχνίδια μου.Σταδιακά από την τρυφερότητα κυλάω στην ηδονή του πόνου.Απαλά χτυπήματα στην αρχή.Συνεχίζω καθώς τα βογγητά της με προτρέπουν για περισσότερα.Η ώρα κυλάει.....το μαστίγιο πέφτει με δύναμη πάνω της.Πέντε λεπτά πριν τη λυποθυμία....Τέσσερα....σταμάτω και θαυμάζω το χάρτη που ζωγράφισα πάνω της...Τρία...πιάνω το πυρωμένο σίδερο....Δύο....τη μαρκάρω.Ψηλά στο δεξί γλουτό....Ένα....την αφήνω να απολαύσει τους σπασμούς που της χάρισα....Μηδέν...Κλείνω τη πόρτα πίσω μου...

 

...Σκέφτηκα όσο την έβλεπα το πόσο παράξενο είναι πως μια γυναίκα ανεξάρτητη σα και αυτή, σωστό πνεύμα αντιλογίας, σε συγκεκριμένες στιγμές μπορεί να αλλάξει τελείως χαρακτήρα και να υποταχτεί στην φύση της, που την θέλει "αδύναμο φύλο" και να γίνετε ένα "αντικείμενο" πόθου και λαγνείας, έτοιμη να παραδοθεί στις επιθυμίες και εντολές του Αφέντη της.

...Είχε μόλις τελειώσει ο πρώτος γύρος, όταν εκείνη, ξαπλωμένη γυμνή δίπλα μου, άρχισε να με πειράζει και να με γαργαλά.
Ήμουν αρκετά κουρασμένος και δεν είχα καμία όρεξη για τέτοια παιχνιδάκια, μα κάθε προσπάθεια μου να την ακινητοποιήσω, έπεφτε στο κενό. Ώσπου, σε κάποιο γύρισμα της, η χειροπέδα που είχε στους καρπούς της από πριν, άνοιξε και έπεσε στο κρεβάτι.
Πήγε να την πιάσει, να την ξαναβάλει γρήγορα, για να συνεχίσει τα παιχνίδια, μα εγώ πρόλαβα να την πιάσω πρώτος. Την κράτησα ψηλά, και με σταθερή άγρια και επιβλητική φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις είπα:
"Τα χέρια πίσω από την πλάτη τώρα!",
"Μα"
«Ο μόνος τρόπος να σου ξαναβάλω την χειροπέδα είναι να βάλεις τα χέρια πίσω από την πλάτη", επανέλαβα ατάραχος.
Δεν υπήρχε επιλογή. Με κοίταζε ικετευτικά, (υποψιαζόταν τι την περιμένει) όσο γυρνούσε και ξάπλωνε μπρούμυτα, βάζοντας τα χέρια της πίσω. Εγώ της έβαλα την χειροπέδα και ύστερα τη διέταξα να μείνει ακίνητη, ενώ σηκώθηκα και βγήκα από το δωμάτιο, χωρίς να της πω που πηγαίνω.

....Επέστρεψα περίπου μισή ώρα αργότερα, ενώ εκείνη ήταν ακόμα εκεί, με τα χέρια πίσω από την πλάτη, πιασμένη, να αναρωτιέται που είμαι και τι θα συμβεί μετά.

Θεέ μου πόσο όμορφη ήταν χαζεύοντας το πιο αγαπημένο μου "απόκτημα"!

Της έκανα νόημα πως μπορεί να αλλάξει στάση και ξάπλωσα δίπλα της αφήνοντας της ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο στο καυτό από πόθο και επιθυμία κορμί της.
Μ κοίταξε με δέος ευγνωμοσύνη και ικανοποίηση χαμηλώνοντας τα μάτια... ήξερε ότι ήταν η ποθητή μου σκλάβα.

Φυσικά εκείνη δεν τόλμησε να συνεχίσει τα παιχνιδάκια, παρά περίμενε από εμένα να της πω τι θέλω. Τώρα πια είχε γυρίσει στο πλάι, και κάθε της κύτταρο αγωνιούσε για τη συνέχεια, ενώ ένιωθε πως είχε γεμίσει υγρά.
Την επόμενη στιγμή, το κεφάλι της ήταν τραβηγμένο πίσω και το στόμα της ορθάνοιχτο, να δέχεται το δάχτυλο μου, που μπαινόβγαινε μέσα της με μανία.

"Γύρνα και στήσου!", ήταν η επόμενη φράση που ακούστηκε από τα χείλια μου, ενώ εκείνη προσπαθούσε απεγνωσμένα να βγάλει την γλώσσα της όσο πιο έξω μπορούσε, για να αγγίξει το κεφαλάκι του λατρεμένου oργάνου μου.

Ήταν πάλι μια από τις φάσεις που εγώ κρατώντας τα μαλλιά της, διατηρούσα απόσταση ανάμεσα στο στόμα της και σε εκείνο που ήξερα πως ήθελε πιο πολύ απ" όλα.

Ένα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο δεξί της κωλομέρι και αμέσως μετά, εκείνη ένιωσε να ανοίγει ολόκληρη από το όργανο μου, που με μια κίνηση, μπήκε μέσα της.
Ούρλιαξε από την ηδονή, ενώ δεύτερο χαστούκι προσγειωνόταν στο ίδιο ακριβώς σημείο με πριν, κάνοντας της να κουνήσει το πόδι της από τον πόνο. Το όργανο μου μπαινόβγαινε πολύ γρήγορα μέσα της διαρκώς, γεμίζοντας το δικό της με τόσα υγρά, που το σεντόνι από κάτω είχε γίνει μούσκεμα.

Άρχισα να της τραβάω τα μαλλιά, διατάζοντας την να φωνάξει πόσο καλή σκλαβίτσα ήταν...
Τα βογκητά της έσκιζαν την ησυχία του χώρου.

Θέλω να την κατανικήσω και να την παρασύρω να αφεθεί σ' ένα εγκεφαλικό παιχνίδι των αισθήσεων, εκεί που η απόσταση είναι όλα και τίποτα, εκεί που οι κινήσεις της καθημερινότητας γίνονται συναίσθημα, εκεί που αφήνει κάτι καταδικό της σ έναν αυταρχικό, δυναμικό και θρασύ άντρα. Σε μένα τον Αφέντη της και Κύριο της.

Για μένα αυτή είναι η στιγμή. Δεν κρύβομαι στα σκοτάδια, δεν θέλω ούτε για μια στιγμή να είμαι ο αόρατος άνθρωπος, δεν είμαι ο απρόσωπος που ηδονίζεται μόνο με το που βλέπει. Θέλω να βλέπει ότι την κοιτάζω και θέλω να νοιώσει συναισθήματα: ντροπή, ενοχή, περιφρόνηση, οργή αλλά και ευχαρίστηση και αυταρέσκεια.

Τώρα πια τίποτα δεν ήταν αθώο, αλλά όλα ήταν "αγνά", όλα έβγαιναν μέσα από την επιθυμία.
Κάθε λεπτομέρεια του κορμιού της ήταν πολλές μικρές μεγάλες εικόνες και κάθε της κίνηση έδινε ζωή σ αυτές τις εικόνες. Και τι εικόνες! Τα στήθη της να φαίνονται, οι θηλές της να πετάγονται, οι καμπύλες της με όλες τις πτυχώσεις που τους έδινε η κίνηση και τις γραμμές που τους χάραζε η προσπάθεια, η τριχωτή μαύρη γραμμή που πεταγόταν μέσα από το στρινγκ και φαινόταν αχνά όταν έσκυβε...

Δεν έχει σημασία ο χρόνος σ αυτά τα πράγματα, τα πάντα είναι η κατάκτηση.
Ναι γιατί για κατάκτηση πρόκειται: το να νοιώθεις ότι το κορμί και το μυαλό γίνεται δικό σου, το να την βάζεις συμμέτοχο σ' ένα σιωπηλό παιχνίδι των αισθήσεων, το να ταυτίζεις αυτό που θέλεις μ αυτό που αυτή προσφέρει, αλλά και να την κάνεις να προσφέρει τελείως αυθόρμητα αυτά που εσύ ζητάς, να της κεντρίζεις τη φαντασία και να της υπαγορεύεις τους όρους, τα όρια και τους τρόπους ξέροντας ότι κάθε μια στιγμή σε κάνει να γίνεσαι μέσα από την προσφορά της χίλιες φορές δικός της.
Να ξέρεις ότι προκαλείς την αυταρέσκεια της γυναίκας και σκλάβας σου, την ικανότητά της να κάνει κάθε της κίνηση κάθε σπασμό και ουρλιαχτό μια πράξη έρωτα, κάθε σημείο του σώματός της μια πηγή ηδονής για εμένα ...για εμάς.

....Έσταξα λίγο λειωμένο κερί, πάνω στην αριστερή της ρώγα...
Διάβαζα το πανικό και τον πόνο απ το κάψιμο, στα υγρά της μάτια...

"ΣAΣ ανήκω ολόκληρη" και μου πρόσφερε γονατιστή το μαστίγιο... "θα σας προσκυνήσω, θα σας λατρέψω Αφέντη... σαν καλή και υπάκουη σκλάβα σας..., για τώρα και για πάντα τ' άκουτε?
Για πάντα...¨ είπε ψελλίζοντας.

"Γονατίζω και ΣAΣ προσκυνώ"

Το χέρι μου κινήθηκε προς τα πάνω κρατώντας το μαστίγιο που μου πρόσφερε.
Τα λουριά του μαστίγιου σφύριζαν στον αέρα με ένα ήχο που έμοιαζε με μουσική καθώς τυλιγόταν στο υπέροχο κορμί της...

"Δική μου για πάντα...τ' ακούς?
Για πάντα...." σκεφτόμουν ευτυχισμένος!!!!

 

Ώρα 3:48 το πρωί της Δευτέρας κατεβαίνω τα σκαλιά του community. Βρίσκομαι στο δεύτερο υπόγειο και ψάχνω την σκάλα που οδηγεί στην παλιά αποθήκη . Είναι η ώρα να συναντήσω τον αντικείμενο ξανά . Κατεβαίνω την παλιά ξύλινη σκάλα και φτάνω στο διάδρομο στις 03:57. Κάποιος βγαίνει . Ο απεσταλμένος της SM Art Lady . Κρύβομαι στις σκιές και περιμένω να περάσει . Μόλις φεύγει κινούμαι προς την πόρτα . Κοιτάω το ρολόι που είναι κρεμασμένο από πάνω της . Όπως θα άρμοζε στον χώρο , ένας μεταλλικός σκλάβος δείχνει με τις αλυσίδες του ότι σε δέκα δευτερόλεπτα θα είναι τέσσερις . Και οι αλυσίδες σφίγγουν ακόμα περισσότερο . Πέντε και ακόμα πιο πολύ . Δύο , ένα , ανοίγω την πύλη . Με περιμένει γονατισμένη στο κέντρο του δωματίου . Την κλείνω και βαδίζω προς το μέρος της . Είναι όμορφη έτσι όπως στέκεται στ α τέσσερα με τα καπούλια στραμμένα προς τα πάνω . Στο σώμα της , τα ποιήματα τους . Στο δεξί γλουτό της , το υπέροχο σημάδι της Lady Etterna .
«Μπορώ να σας κοιτάξω;»
«Μπορείς τρυφερό μου . Κάθισε στα γόνατα σου.»
Το στήθος της υγρό ακόμα , από τον ιδρώτα , πάλλεται και με καλεί να το αγγίξω .
«Ευχαριστημένη ;»
«Πολύ Κύριε .Ευτυχισμένη»
Κοιτάω το βλέμμα της δείχνει ακόμα πεινασμένο . Μια απορία στα χείλια της . Τα χαϊδεύω απαλά .
«Τι είναι καρδιά μου;»
«Κύριε είχε έρθει απ’ έξω μια Κυρία και φώναζε για σας και γελούσε»
«Και τι θες να μάθεις ;»
«Γιατί δεν ήρθε να παίξει μαζί μου;»
Χαμογελάω και αγγίζω το ώμο της . Αυλακωμένος από το μαστίγιο . Τινάζεται και ένα μικρό βογκητό της ξεφεύγει .
«Γιατί χαρά δεν ήξερε πόσο το ήθελες . Πόσο το είχες ανάγκη .»
Τα χείλια της μισάνοιχτα . Βάζω το δάκτυλο μου μέσα και νιώθω την ζεστασιά στην υγρασία της γλώσσας της . Κάτι θέλει να πει και το τραβάω .
«Κύριε θα έρθουν άλλοι;»
«Αν το θελήσουν μικρό μου»
«Η Carissa ; Ή Lara ;΄Ο .. »
Της κλείνω με το δάκτυλο το στόμα , απαλά .
«Θα έρθουν μικρό μου , θα έρθουν έχουν πράγματα να σου μάθουν»
Γονατίζω στο ένα πόδι και το άλλο το κρατάω σε ορθή γωνία .
Της δείχνω και καταλαβαίνει. Κάθεται απαλά πάνω στο στημένο γόνατο μου και αρχίζει να τρίβεται προσεκτικά και αργά . Στον ίδιο ρυθμό και ανάσα της . Στιγμή με την στιγμή , λεπτό με το λεπτό επιταχύνει το ρυθμό , της λεκάνης της . Ακολουθεί και η φωνή της , που τώρα σαν κύμα χαϊδεύει τα αυτιά μου . Σαν στο φεγγαρόφωτο , γυμνή καλπάζει . Άγρια πολεμίστρια που ορμάει προς τα τείχη .
Φτάνει !
Τινάζει το κεφάλι της πίσω και ουρλιάζει . Ουρλιάζει..Ουρλιάζει…
Σιωπή . Πέφτει μπροστά και πειθήνια στήνεται και πάλι στα τέσσερα . Οι σπασμοί ακόμα βασανίζουν το κορμί της . Ακούω την ανάσα της να βγαίνει ταραγμένη καθώς βαδίζω προς την πόρτα . Βγαίνω και την κλείνω . Η ώρα είναι 05:00.

 

Μάλλον κανείς άλλος δεν θέλει να συμμετέχει . Δεν πειράζει ίσως μια άλλη φορά σε real time ;-)

 

Απάντηση: Προσοχή !!! Είσοδος αντικειμένου στο δωμάτιο ...

Κυριακή βράδυ.Το κουδούνι χτυπάει."Εγώ είμαι..Να έρθω;" ..Δεν ήμουν σίγουρος.Σώπασα για λίγο."Κάνει κρύο...".
Πάτησα το κουδούνι.Μπήκε.Σχεδόν ανόρεχτος πήγα και έκατσα σταυροπόδι στην πολυθρόνα πιάνοντας το χειρίστήριο της τηλεόρασης και έψαχνα εξίσου ανόρεχτα τα κανάλια ,χωρίς ιδιαίτερο σκοπό και προτίμηση.Κάθισε απέναντι μου στον καναπέ.Δε μιλούσε.Κοιτούσε την τηλεόραση και μου έριχνε φευγαλέες ματιές,γυρνόντας γρήγορα το κεφάλι με ελαφριά κλίση προς τα κάτω.
Άρχισα να τον κοιτάω έντονα.Κατέβασα το πόδι.Σηκώθηκε.Έκανε να έρ8ει προς το μέρος μου.τον αγριοκοίταξα.Σταμάτησε.Άρχισε να γδύνεται.Αφού γδύθηκε ανασήκωσε ελαφριά το κεφάλι.Ήρθε προς το μέρος μου.Στεκόμενος όρθιος μπροστά μου, περίμενε.Κοίταξα μία φορά το πάτωμα.Κάθισε στα γόνατα σιγά σιγά.Έκανα με το δάχτυλο μία περιστροφή.Γύρισε..

Έπεται συνέχεια..

 

Είχε ανάγκη, το λιγότερο, να μιλήσει μετά από τόσο καιρό.

Μιλάγαμε ώρες για ότι μας ερχόταν πίνοντας το κόκκινο κρασί που της έφερα. Σιγά - σιγά επανήλθε το γέλιο στα χείλια της. Μιλάγαμε ώρες, περπατάγαμε, καθόμασταν, επανήλθαν πολλές ξεχασμένες εκφράσεις στο πρόσωπό της.

Όταν κουράστηκε λίγο άρχισα να της διαβάζω μια ιστορία για τον Αουρελιάνο Μπουενδία και τη φαμίλια του. Σταμάταγα και την έβαζα να μου τη συνεχίζει εκείνη, μετά έπιανα πάλι το νήμα του Μαρκές, και ξανά σταμάταγα και την έβαζα να ζωγραφίζει εκείνη στον αέρα εικόνες. Παρατηρούσα τις εκφράσεις της και ταξίδευα με το μυαλό της καθώς σκεφτόταν, καθώς ονειρευόταν, καθώς δημιουργούσε, ενθουσιώδης, ιστορίες μέσα στους μύθους σαν αυτούς στις Χίλιες και Μια Νύχτες. Ξύπναγε...

Κάποια στιγμή που διάβαζα έγειρε γλυκά και την πήρε ονειρεμένα ο ύπνος ενώ συνέχιζα να διαβάζω. Χαμήλωσα αργά την ένταση της φωνής μέχρι που έγινε ψίθυρος κι έσβησε. Σηκώθηκα -- άνοιξε τα μάτια. Της χάιδεψα πολύ απαλά το κεφάλι πριν φύγω, ενώ μουρμούρισε μια ευχή -- κι έτσι της υποσχέθηκα να πω στον Ηλία κάποια στιγμή να της δώσει την ελευθερία της να πετάξει, στον παράλληλο κόσμο της μυθοπλασίας.

​

 

Απάντηση: Προσοχή !!! Είσοδος αντικειμένου στο δωμάτιο ...

6 η ώρα πήγε. Την πόρτα ανοίγω, και άρωμα του κορμιού της μεθυστικό με τυλίγει. Την κοιτώ. Κοιμάται. Οι κρύες πλάκες το στρώμα της είναι, τα πλούσια μακριά μαλλιά της το σκέπασμα. Όμορφη σαν άγγελος, εύθραυστη σα γυαλί λεπτό, αέρινη σα ξωτικό. Μια οπτασία...

Νερό ζεστό σε μια λεκάνη βάζω, σταγόνες λεβάντας μέσα στάζω. Κομμάτι απ' το κίτρινο μετάξι μου σκίζω και στο αχνιστό αρωματισμένο νερό το βουτώ. Την πλησιάζω, δίπλα της γονατίζω. Τις πληγές της ξεπλένω. Τρομάζει, τα μάτια της ανοίγει. Τρυφερά της χαμογελώ και τα μαλλιά της χαϊδεύω. Αφήνεται...

Απ' τα μικρά της πνιχτά βογγητά τον πόνο της νιώθω, να ηρεμήσει της ψιθυρίζω. Τα μάτια της κλειστά κι όμως βλέπω δάκρυα να δραπετεύουν και στα μάγουλά της ν' αργοκυλούν. Οι πληγές της καθάρισαν...

Από δίπλα της σηκώνομαι, τη λεκάνη μαζί μου παίρνω... άλλο ένα τέταρτο μαζί της έχω. Απ' το δωμάτιο βγαίνω μα σύντομα με ένα μπωλ ζεστό γάλα επιστρέφω . Δίπλα της τ' αφήνω και σκύβω, το μέτωπό της να φιλήσω... το πρώτο της ημέρας φως απ' το παράθυρο να μπει προσπαθεί...

7:55. Γυρνώ για τελευταία φορά να την κοιτάξω. "Να είσαι δυνατή" της λέω και την πόρτα πίσω μου κλείνω....