Προσωπα....

Σε στιγμες περισυλλογης ατενιζοντας την θαλασσα κ ενω ενα ελαφρυ αερακι ερχεται απο καπου δεξια.....μετα απο μια κουβεντα που ειχα με εναν Κυριο κατεληξα στην απορια. Ποσα προσωπα εχουμε;;; εμεις ο ενας εαυτος μας....ποσες μασκες φοραμε; γιατι αυτον που εγω ως φιλο το βλεπω ως το καλυτερο παιδι σε σενα ως συντροφος ειναι καραγκιοζης;; γιατι εγω βλεπω κ εκτιμω πραγματα που σε σενα δεν παρουσιαζει; και μιλω μονο για τις προσωπικες σχεσεις κ οχι επαγγελματικες η γενικως αλλου τυπου. Τι ειναι λοιπον αυτο που μας οδηγει εκει....και ποσα προσωπα μπορει να εχουμε;;

 

Eισαι σίγουρη πως ανέβασες το θέμα σου στη σωστή ενότητα ;

 

Ο

Οχι...αλλα που να το εβαζα;;; δεν κολλαει στις σχεσεις...
Χαλαρη συζητηση θα γινει...
Ακουω προτασεις.

 

Στις σχέσεις κολλάει καλύτερα νομίζω, αλλά οκ, δεν έχει και τόσο σημασία.
Πάντως, για να κάνω την αρχή, είμαστε πομποί και δέκτες στις σχέσεις μας.
Εκπέμπουμε τις επιθυμίες μας στους κατάλληλους για μας αποδέκτες, με τρόπο που πιστεύουμε εμείς πως θα προσληφθούν και θα αποκωδικοποιηθούν κατάλληλα.Ανάλογα την στόχευση, εκπέμπουμε και τα σήματα και περιμένουμε την ανταπόκριση.. Αλλοτε το πετυχαίνουμε, άλλοτε όχι.
Σαν δέκτες πάλι, λειτουργούμε ο καθένας ιδιαίτερα, μεταφράζουμε πολλές φορές το ίδιο σήμα διαφορετικά.
Και κάπως έτσι προκύπτει το κουλουβάχατο...

 

Ναι αλλα κ στις φιλικες μας σχεσεις ειμαστε πομποι κ δεκτες. Δεν κολλαμε ολοι με ολους.

Υγ...δεν ξερω πως μπορω να το μεταφερω αλλου

 

Ε ναι, προφανώς...δεν έχω όμως ακόμα καταλάβει που είναι το αγκάθι!
(για τεχνικής φύσεως θέματα είμαι το πλέον ακατάλληλο πρόσωπο για συμβουλές! )

 

Παραδειγμα..
Εσυ τα χεις μαζι μου. Στη σχεση μας ειμαι κωλοπαιδο. Ωστοσο ολοι οι φιλοι μας σου μου λενε τι καλο κοριτσι ειμαι.
Αλλο προσωπο βλεπεις εσυ κ αλλο ολοι οι αλλοι.

 

Είσαι κωλόπαιδο, ή εγώ σε βλέπω σαν κωλόπαιδο;
Τα στοιχεία που σε κρίνω εγώ και οι φίλοι μας είναι τα ίδια; Έχουν οι φίλοι κι εγώ τα ίδια δεδομένα ή εγώ έχω παραπάνω (που 'ναι και το λογικό)

 

Ο κάθε άνθρωπος βγαζει διαφορετικό πρόσωπο ανάλογα με αυτον που έχει απέναντι του, το θέμα είναι αν βγάζει μπροστά το πρόσωπο αυτό που αληθινά του προκαλεί ο άλλος η απο συμφέρον η ευγένεια η οτι άλλο βγάζει ενα ψεύτικο πρόσωπο. Είτε ετσι είτε αλλιώς παντός, βγάζουμε, πολλά πρόσωπα άδολα η κ με δόλο πολλές φορές......

Πολύ σωστό και αυτο που λεει και ο underherfeet

 

Aφ ενός.
Αφ' ετέρου είναι και πως διαβάζουν οι άλλοι αυτό που βγάζουμε, ενας φίλος , ένας εραστής κι ένας τυχαίος που βρήκαμε στην καφετέρια μπορεί να διαβάσουν τελείως διαφορετικά πράματα στο πρόσωπο που δείξαμε.

 

Άλλα ζητάμε από ένα φίλο, άλλα ζητάμε από ένα γκόμενο και πάει λέγοντας.
Άλλα δίνουμε σ' ένα φίλο, άλλα δίνουμε σ' ένα γκόμενο και πάει λέγοντας.
Άλλο δέσιμο/βίωμα έχουμε μ' ένα φίλο, άλλο δέσιμο/βίωμα μ' ένα γκόμενο και πάει λέγοντας.

Σημαντικός παράγοντας είναι ο χρόνος και οι συγκυρίες. Όσο μεγαλύτερη χρονικά είναι η τριβή με κάποιον, τόσο καλύτερα μας γνωρίζει και τον γνωρίζουμε.
Η μάθηση του άλλου ( όπως και του εαυτού μας ) όπως συνηθίζουν να λένε αρκετοί/ες, δεν τελειώνει παρά μόνο με τον θάνατο.
Το πρόσωπο είναι ένα, είναι οι εκφράσεις του που μπορούν να διαφέρουν.

Πάντως όταν μια σχέση τελειώνει, ίσως και να υπάρχει μια δόση πικρίας λόγω "προδοσίας". Τώρα, σε τι ποσοστό η "προδοσία" θα ήταν αληθινή και σε τι ποσοστό θα ήταν προϊόν δικών μας ανικανοποίητων προβολών, αυτό διαφέρει από σχέση σε σχέση και από χαρακτήρα σε χαρακτήρα.
Κι εγώ για τους 2/3 κολλητούς μου είμαι "το καλύτερο παιδί" ( και αρκετά ως πολύ μαλάκας. Αλλά με δέχονται με τα κουσούρια μου, που ποτέ δεν τους έκρυψα ), για το 99,9 % των πρώην μου είμαι απ' το μεγαλύτερο καθίκι στον Τζένγκις Χαν με σκοτάδιαsauce.
Είπαμε, θέμα συγκυριών και χρόνου. Αλλιώς ήμουν πριν 20 χρόνια, αρκετά διαφορετικός πριν 10, ακόμη πιο διαφορετικός σήμερα ( όπως και άλλες οι ανησυχίες, οι σκοτούρες και τα θέλω μου ). Σε κείνες έμεινε μια "φωτογραφία" μου, μια ιδέα του πως με αντιλαμβανόντουσαν, όταν είχαν μαζί μου εκείνο το μικρό ή μεγάλο πάρε-δώσε. Δεν σημαίνει ότι ο φακός των ματιών τους, με είχε "συλλάβει" στην αληθινή μου ουσία.
Κι αν είχα "φταίξει" κι εγώ, μισή "ντροπή" δική μου και η υπόλοιπη δική τους. Αρκετές φορές βλέπουμε το πρόσωπο, που θα θέλαμε να δούμε, ακόμη κι όταν ο άλλος μας "ξεγυμνώνεται" τελείως και είναι από αρκετά έως τελείως "ξένος" με την ιδέα που θα είχαμε σχηματίσει για κείνον.

Τέσπα, το φεστιβάλ των τετριμμένων μου μόλις τελείωσε, εύχομαι να μην πέθανε κανείς από χασμουρητό  

 

Θεωρώ πως έχουμε ένα πρόσωπο, ένα και μοναδικό.

Όμως είμαστε τόσο πολύπλευρα και σύνθετα όντα, τόσο απρόβλεπτα, ακόμη και για τον ίδιο μας τον εαυτό, που τελικά μόνο εύκολο δεν είναι να χαρακτηρίσουμε κάποιον χρησιμοποιώντας 2, 3, 5, 10 επίθετα. Είναι πολύ λίγα.

Τώρα γιατί για κάποιους είμαστε κωλόπαιδα ή κακομαθημένοι και για άλλους καλά παιδιά, νομίζω ότι πολλοί παράγοντες συντελούν σε αυτό. Είναι οι συγκυρίες, οι στιγμές, πως θα μας βρει ένα γεγονός. Επίσης μετράει η εκτίμηση, που έχουμε ή δεν έχουμε για το εμπλεκόμενο άτομο, αν δηλαδή μας ενδιαφέρει αυτό και τι θέλει να πετύχει/πετύχουμε μέσα από τη συγκεκριμένη συναλλαγή.

Και φυσικά μετράει η οπτική γωνία, αν υπάρχει συμφέρον και δόλος π.χ. κάπου και αντισταθούμε ή αντιδράσουμε ή αν ο άλλος μας βλέπει χωρίς ίχνος υστεροβουλίας και πονηριάς.

Μπερδεμένα απήντησα; Μπορεί... γιατί κι εμείς είμαστε συχνά τόσο μπερδεμένοι, που δεν ξέρουμε και οι ίδιοι τι θέλουμε. Όμως κατά βάση ο χαρακτήρας μας εκτιμώ ότι είναι ένας, ότι οριοθετείται τρόπον τινά. Όχι απόλυτα, μα σε μεγάλο βαθμό σίγουρα.