Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Πρωτόκολλο vs. τελετουργία

Συζήτηση στο φόρουμ 'Κυριαρχία - υποταγή D/s' που ξεκίνησε από το μέλος DreamMaster, στις 3 Νοεμβρίου 2005.

  1. James_Bondage

    James_Bondage Regular Member

    θεωρώ οτι ο πληθυντικος ειναι ενα καλουπι νοοτροπιας στο bdsm καθότι ο σεβασμος και η υποταγη/κυριαρχια ειναι εγκεφαλικα/πνευματικα γνωρισματα και οχι εκφραστικα.
    αν ανατρεξετε πισω στην ιστορια θα δειτε οτι ουδεποτε η αυθεντικη ελληνικη γλωσσα (αρχαια ή αλεξανδρινά ελληνικα) ειχε πληθυντικό ευγενειας. αυτη η [κατ' εμε] κακη συνήθεια εφαρμοστηκε επι εποχης βασιλείας του Όθωνα, δηλαδή πολυ μετα την εγκαθίδρυση της νεας [για την εποχή] ελληνικής η οποια εχινε περιπου το 200πχ.
    Τι θελω να πω; οτι ο σεβασμος, ακομα και στην αρχαια ελλαδα οπου ενας σκλαβος μιλαγε στον αφεντη του στον ενικο και η υποταγη ηταν κατι που εκφραζόταν από τη σκεψη και το body language παρα απο την γλωσσικη/συντακτική/γραμματική εκφραση.
    Δεν νομιζω οτι μια πραγματική d/s σχεση χρειαζεται πρωτοκολλα για να λειτουργησει. αν υπάρχουν, υπαρχουν σαν flavour και οχι σαν πρωτοκολλα...
     
  2. gaby

    gaby Guest

    Τα πρωτόκολλα κατά τη γνώμη μου, σήμερα, χρησιμεύουν για να βοηθούν την υποτακτική να ελέγξει την έκφραση των συναισθημάτων της - και μόνο αυτό κατ εμέ - και ενισχύουν τον έλεγχο, την αίσθηση του ελέγχου και την τέρψη του Κυρίαρχου.

    Τα πρωτόκολλα δεν καπακώνουν τον λόγο, τις σκέψεις και τις πράξεις της υποτακτικής. Δεν είναι απαγορευτικά, περιοριστικά είναι. Δεν της απαγορεύουν να έχει συναισθήματα, αποδεκτά και μη αποδεκτά από τον Κυρίαρχο. Την εμποδίζουν από το να τα εκφράσει με τον λάθος τρόπο.

    Και επειδή κάποιες φορές το συναίσθημα είναι μόνο η έκφρασή του, κάποια άμεσα συναισθήματα - ναι - χάνονται επειδή δεν εκφράζονται. Τα άξια λόγου εκφράζονται και είναι τόσο μα τόσο φανερά, ακριβώς μέσα στα πρωτόκολλα και επειδή υπάρχουν τα πρωτόκολλα! Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γονατίσει μια σκλάβα... Σκεφτείτε ακόμα πως φαίνεται σ ένα άσπρο πανώ μια κόκκινη πιτσιλιά, θα φαινόταν σ ένα πλουμιστό χαλί;

    Τα πρωτόκολλα αρχίζουν να έχουν χρησιμότητα ουσιαστική και να βιώνονται έντονα, αισθησιακά - ουδέν αισθησιακότερο της ναντού - αλλά και πιεστικά / περιοριστικά, όταν μία σχέση έχει προ πολλού ομολογηθεί και εμπεδωθεί.

    Όταν η σχέση πλέον παράγει συναισθήματα υπαρξιακά κρίσιμα για τον φέροντα.

    Θα καταλάβετε τί εννοώ όταν πω τι αφήνουν έξω από τη σχέση τα πρωτόκολλα, είναι αυτά πράγματα που συμβαίνουν στην αρχή μίας σχέσης; Στην αρχή τα πρωτόκολλα μπορεί να είναι διεγερτικά επειδή υπογραμμίζουν τα ομολογημένα, αλλά πόσο διαρκεί η αρχή; Όσο είναι διεγερτικά τα πρωτόκολλα, υποθέτω.

    Τα πρωτόκολλα αφήνουν έξω απ τη σχέση την απρόσεκτη συμπεριφορά, την αγένεια, την αφροντισιά στο δεδομένο, την έλλειψη σεβασμού, την άμεση έκφραση του ξαφνικού θυμού, την άγρια και έντονη ματιά, τις "πληρωμένες απαντήσεις", μια πόρτα που βροντάει με νεύρο, ένα κινητό που κλείνει στη μέση μιας πρότασης, τα "φυλαγμένα" από μέρες, τις επαναλαμβανόμενες γκρίνιες, τις πέρα του ευχαρίστως αποδεκτού brattiες, την υπόγεια ακύρωση του άλλου, τέτοια πράγματα και την φθορά, την "απομυθοποίηση" που έρχεται από αυτά.

    Το γέλιο και το χαμόγελο δεν τα αφήνουν έξω. Ούτε απαραίτητα τις διαφωνίες.

    Εισάγουν στην σχέση την πίεση της πειθαρχίας που δεν είναι απαραίτητα άσκημη, δεν είναι πάντα ευχάριστη όπως δεν θα ήταν ευχάριστες και οι καταστάσεις καθημερινής φθοράς που ισχύουν αλλιώς.

    Δεν εμποδίζουν τη σχέση να είναι στενή τα πρωτόκολλα, εκτός και αν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να σχετιστούν, πρωτίστως για να εκφράσουν άμεσα συναισθήματα. Τα δικά τους άμεσα συναισθήματα. Δεν έχω κάτι εναντίον αυτής της ανάγκης. Νομίζω όμως ότι αν κάποιος ήταν έτσι και έμπαινε σε σχέση με πρωτόκολλα, θα δυστυχούσε και θα μαράζωνε και καλύτερα να μην το κάνει.

    Μια σκλάβα, η myria hunter είχε γράψει ένα κείμενο για την ζωή της σκλάβας γυναίκας, που άφησε εποχή, το έχουμε κι εμείς εδώ.

    Παντού, όπου διαβάστηκε, θεωρήθηκε πάρα πολύ ακριβές, πλήρες και όμορφο και επαινέθηκε με ζήλο. Αλλά της έγιναν αρκετές ερωτήσεις για τη σχεδόν παντελή έλλειψη συναισθηματισμού που το διακρίνει. Η ίδια απάντησε ότι "κοιτάξτε, είναι γνωστό ότι οι υποτακτικές είναι άνθρωποι με βαθιά, πλούσια και έντονα συναισθήματα, το ζητούμενο όμως δεν είναι να εκφράσουν αυτά, το ζητούμενο είναι να εκφράσουν την υποταγή τους".

    Μια σκλάβα λοιπόν που έχει εκείνη την ώρα την πολύ μεγάλη διάθεση να εκφράσει την ψυχική της αναστάτωση κλωτσώντας πολύ γερά τη τζαμαρία μίας έκθεσης αυτοκινήτων, ώστε να γίνει θρύψαλλα και αυτή να προλάβει να δει τα κρύσταλλά της να στροβιλίζονται στον αερα και να την περιλούουν, τόσο κοφτερά και έντονα όσο την περιζώνουν τα δικά της συναισθήματα και αντί γι αυτό, το σκέπτεται, κάνει δύο βόλτες, νιώθει, σκέπτεται, νιώθει, αφήνει την ενέργεια να μπει στα κανάλια που πρέπει, νιώθει την πειθαρχία να κάνει τη δουλειά της και μετά πηγαίνει ήρεμη και γονατίζει, μπροστά Του ή στον χώρο της, δεν έχει σημασία, αυτή η σκλάβα δεν μένει με την αίσθηση ότι έχει καταπιέσει τα συναισθήματά της και έχει απομακρυνθεί από τον Κύριό της. Μένει με την αίσθηση ότι έχει εκφράσει την υποταγή της και έχει έρθει πιο κοντά Του.
     
  3. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Tender is the night. And so is lilly. 

    Η υπόγεια ακύρωση μας τελείωσε αλλά θα πρότεινα δύο εξαιρετικά βιβλία του Faulkner ως «αντίδωρο» στην ανησυχία σου περί ατόμων που μπερδεύουν τον έρωτα με την υποταγή, καθώς και την σαγήνη με την επιβολή Κυριαρχίας: «Η Βουή και το Πάθος,» με την αμίμητη σεξομανή Caddy, και το «Καθώς Ψυχορραγώ» με τις διασκεδαστικές περιπέτειες του περιφερόμενου πτώματος μιας γυναίκας.

    Θα διαφωνήσω από συνήθεια (οδηγώντας αναμφίβολα τον εαυτό μου στη συμφωνία μαζί σου μέχρι να ολοκληρώσω την απάντηση) μόνο σε κάποια επί μέρους από τα πολύ ωραία που αναφέρεις.

    Τα πρωτόκολλα μπορούν να μεγεθύνουν την ήδη υπάρχουσα απόσταση (δεν ξέρω αν αυτό εννοείς με τη λέξη «συναισθήματα», μία γενικά επικίνδυνη λέξη στη χρήση της). Η υπό που αποζητά την οικειότητα θα ωφεληθεί από αυτά, ιδίως αν ο Κυρίαρχος αποζητά – για δικούς του λόγους – την απόσταση. Επομένως ενισχύουν τον έλεγχο του Κυρίαρχου στο θέμα της επιθυμητής απόστασης και ξελαμπικάρουν τη σκέψη της «ερωτευμένης» υπό. Άλλο ο έρωτας και άλλο η υποταγή. Νομίζω πως ουσιαστικά συμφωνούμε. Για την τέρψη του Κυρίαρχου δεν γνωρίζω από πού θα προερχόταν στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά ίσως η ματαιοδοξία να είναι η απάντηση. Ίσως και όχι. Από ότι έχω δει σε παλαιότερα ποστ, έχει γίνει κουβέντα για μεγιστοποίηση των διαφορών και την στιγμιαία συντριβή τους στον έρωτα. Δεν έχω ιδία άποψη επ’ αυτού.

    Νομίζω πως συμφωνώ και σ’ αυτό. Το πραγματικό συναίσθημα δεν εκφράζεται με λόγια, αν και προσπάθησα πολλές φορές. Μe τη στάση είναι πιο εφικτό. Και ναι, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γονατίσει μια σκλάβα, τόσοι όσες και οι σκλάβες (μην τρελαίνεστε, δεν είναι πολλές), τόσοι όσοι και οι Κυρίαρχοι (θα αποφύγω το προφανές understatement of the year).

    Μπορεί ένα bratty child να βιώνει την υποταγή; Πιστεύω πως ναι, τόσο όσο και η πιο πειθήνια σκλάβα. Ίσως να εξαρτάται και από το επίπεδο της υποταγής στο οποίο βρίσκεται η κάθε μία. Άλλο η υποτακτική, άλλο η σκλάβα. Άλλο 3 μήνες εκπαίδευσης και άλλο 4 χρόνια. Έτσι δεν είναι;

    Πιστεύω πως το είδος της πειθαρχίας εξαρτάται από τον Κυρίαρχο. Το ίδιο και η χρήση των πρωτοκόλλων. Το ίδιο και τα συναισθήματα που θα επιτρέψει. Ο βαθμός του ελέγχου και του αυτο-ελέγχου της υπό εξαρτάται από τις απαιτήσεις του Κυρίαρχου. Όλα σχεδόν εξαρτώνται από τον Κυρίαρχο. Πάλι δεν βλέπω πού διαφωνούμε. Αν και δεν γνωρίζω τις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα σε μία σκλάβα και μία υποτακτική, γνωρίζω μόνο κάτι λίγα από αυτά που έχω διαβάσει (το κείμενο πολύ διαφωτιστικό, επιβεβαιώνει ακόμη μία φορά αυτό που ήδη ήξερα, ότι οι πρότερες επιλογές μας λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος με τις επόμενες).

    Μου αρέσει πολύ ο λόγος σου και τα συναισθήματα που περιγράφεις είναι αρκετά κοντά σε αυτό που συχνά αισθάνομαι κι εγώ πριν τσακίσω ένα μπουκάλι βότκα, γλιτώνοντας έτσι τα γοητευτικά κρυσταλλάκια της τζαμαρίας αλλά αποκτώντας ένα άρρωστο συκώτι. Οι βόλτες είναι γι αυτούς που ξέρουν τη θέση τους, τους έχει δοθεί το δώρο της επιλογής του Άλλου και επομένως ζουν με τη γεύση της σιγουριάς. Πώς θα αντιδρούσες αν σου χάριζαν το δώρο της αμφιβολίας; Τζαμαρία ή βότκα;

    Η εγγύτητα νομίζω εξαρτάται και αυτή από τον Κυρίαρχο. Πιστεύω πως το μόνο που εξαρτάται από την υπό είναι η υποταγή της – λυσσασμένη ή μη – στις επιθυμίες του Κυρίου της. Είναι η ταπεινή μου άποψη (δεν της φαίνεται πολύ η ταπεινότητα αλλά είναι).
     
    Last edited: 30 Αυγούστου 2007
  4. Seduction

    Seduction Regular Member

    Απάντηση: Πρωτόκολλο vs. τελετουργία

    To πρωτόκολλο άραγε, ορίζεται, οριοθετείται η αυτοπροσδιορίζεται σύμφωνα με το ταξίδι της κάθε σχέσης?

    Ναι έχει ίσως την πλάκα του για ορισμένους, την σημασία του για άλλους, ας πούμε ο πληθυντικός ή η στάση σώματος, αλλά μπορεί να αποτελεί αυτό ή το άλλο ένα γενικό πρωτόκολλο?

    Χρειάζεται μήπως ο πληθυντικός για να είναι απόλυτα ξεκάθαροι οι ρόλοι? Μπορούν να μπουν σε διαπραγμάτευση οι σχέσεις κυρίαρχου και υποτακτικής? Αλοίμονο αν οι ρόλοι δεν είναι απόλυτα ξεκάθαροι και αδιαπραγμάτευτοι! Οποια συνομιλία και όποια πράξη χάνει το χρώμα της και το ύφος της και τελικά την ουσία της αν δεν είναι γέννεση μυαλού. Αν δεν αποτελεί ξεκάθαρη επιλογή σκέψης. Και το μυαλό που απλά δέχεται ένα πρωτόκολλο ως προκαθορισμένη πρακτική σε μια τέτοιου είδους σχέσης, δεν έχει να δώσει τίποτα το ζωντανό. Το μυαλό κυριαρχείται φίλοι και φίλες μου και τότε μόνο υπάρχει επικοινωνία ζωτικής σημασίας. Στην κάθε σχέση για να υπάρχει γεύση του ζητούμενου και από τους δύο που να πλησιάζει την πληρότητα, και όχι απλά η ηδονή μέσα από ένα παιχνίδι, ο Κυρίαρχος θέτει (και όχι ακολουθεί κάτι κοινότυπο) το πρωτόκολλο κατά περίπτωση χωρίς φανφάρες και χωρίς τυμπανοκρουσίες.

    Χάνουν το νόημα όσοι και όσες στέκονται και μένουν στο φαίνεσθαι. Η κυριαρχία για τον Κυρίαρχο δεν είναι (προσωπική μου γνώμη ΔΕΝ πρέπει να είναι) η ικανοποίηση απλά του εγώ του μέσα από κάθε άκουσμα του "Κύριε" ή του "αχ" ή την θέαση ενός γονατίσματος ή ενός πληγωμένου κορμιού. Ειδικά όταν αυτά τα ακούσματα και αυτές οι εικόνες, είναι η ακολουθία ενός παροχυμένου και σηνηθισμένου πρωτόκολλου που διάβασαν κάπου!

    Δεν είναι θέσφατο, oύτε απόλυτο το πρωτόκολλο στο bdsm και επιτέλους ας μην μένουμε σε αποτυχημένους ανθρώπους που απέτυχαν να γίνουν αστυνομικοί ή στρατιωτικοί και βρήκαν την "λύτρωση" με το να το παίζουν "κυρίαρχοι", αλλά στην πραγματικότητα είναι φοβισμένα και κομπλεξαρισμένα ανθρωπάκια. Φαντάζομαι ότι αρκετές τέτοιες εμπειρίες θα έχουν να καταθέσουν οι φίλες slave που συμμετέχουν.

    Πρωτόκολλο το Κύριε? Το σκυμένο κεφάλι?
    Για μένα το να με αποκαλέσει κάποια Κύριε δεν παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο. Το ζητούμενο είναι και το δύσκολο. Να κάνω κάποια να νιώσει το "Κυριε ΜΟΥ". Δεν μου λέει κάτι το να έχω κάποια με κατεβασμένο το βλέμμα. Μου λέει πολλά να με κοιτάξει και να με δω μέσα της.