Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?

Elysium θα συμφωνήσω.... δυστυχώς....

 

Απάντηση: Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?

@ Uther,
ένιωσα λίγο άσκημα, δεν ξέρω γιατί και απέσυρα το ποστ μου, επανέρχομαι με κάποιες σκέψεις.

Κατά τη γνώμη μου είναι θέμα συναισθηματικής νοημοσύνης και πολύ μεγάλης επιθυμίας να μάθει, ή οποία δίνει την ικανότητα να ανακαλύπτει, να συσχετίζει, να διαπιστώνει, να συμπεραίνει, να πετάει πέρα τ άχρηστα και να βρίσκει νέα χρειαζούμενα για τον ίδιο.

Η ώθηση αυτή έχει τις ρίζες της στο ισχυρό libido. Δε νομίζω να έχω γνωρίσει Κυρίαρχο που να παραδέχομαι ως τέτοιο, άσχετα από την επιθυμία μου ή προδιάθεσή μου προς τον ίδιο, που να μην έχει ιδιαίτερα ισχυρό libido και την ικανότητα να το θέτει υπό έλεγχο. Αλλά αυτό το τελευταίο μάλλον είναι θέμα άλλου νήματος...  

 

Απάντηση: Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?

Πώς απολαμβάνεις ένα κομμάτι τούρτας σοκολάτας;
 
Μόνο με το ένστικτο;
 
Με την λογική;
 
Με την εμπειρία;
 
Με το συναίσθημα;
 
Υπάρχει φόρμα γενικής χρήσεως;
 
Υπάρχει πρέπει;
 
Υπάρχει ξέρω;

 

...κανει πολλα παιδια !  


Γι:lol:ργος

 

Για μένα Μέντορας είναι κάποιος που θα προσφέρει τη γνώση του απλόχερα, χωρίς ανταλλάγματα, συν όλα αυτά που είπες Lady_Dragon.

Συνήθως η αξιολόγηση γίνεται απ'την ίδια την κοινότητα βάσει των απαντήσεων που δίνει στις όποιες ερωτήσεις του γίνονται καθώς και από τη στάση του γενικότερα απέναντι στην κοινότητα και στα μέλη αυτής. Συνήθως σε διάφορες κοινότητες του εξωτερικού για να φτάσεις στο σημείο να σε αποδεχτεί μια κοινότητα ως Κυρίαρχο ή ακόμα δε περισσότερο, ως Master, πρέπει να περάσεις από 1002 δοκιμασίες και διαβολοβδομάδες όπως είπε ένας πολύ καλός μου φίλος, αυτό γίνεται για να μάθεις εσύ πρώτα τα πράματα σωστά και μετά να κατανοήσεις αυτά που έχεις μάθει. Στην Ελλάδα δυστυχώς μιας και τα πράματα είναι τόσο ρευστά, ισχύει το ο,τι δηλώσεις είσαι. Αν γίνεται αυτό το πράμα για να σε αποδεχτούν ως Κυρίαρχο ή ακόμα και ως Master, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα απαιτούσαν για να σε αποδεχτούν ως Mentor. Φαντάζομαι μόνο τα ίδια και πολύ περισσότερα... Προφανώς εκεί μπαίνουν στοιχεία ήθους, στάσης απέναντι στον συνάνθρωπο, όρεξης για μεταλαμπάδευση γνώσης κλπ.

 

Απάντηση: Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?

Υπάρχουν όλα.
Τα μαζεύει κάποιος σιγα-σιγά.
Μόνο και μόνο για να τα πετάξει...
Δεν τα χρειάζεται τότε...

Και θέλει χρόνο... κάμποσο... κι άλλο τόσο μετά... πριν δώσεις εξετάσεις στον εαυτό σου...
Αυτά..!

 

Απάντηση: Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?


@ whom it may concern, σχετικά με τα πολλά που γράφτηκαν περί Μεντόρων:


Ο "Μέντωρ" είναι μία από τις έννοιες-"κόκκινα πανιά" του χώρου μας (κι αυτού εδώ του φόρουμ) μαζί με μερικές άλλες (όπως π.χ., τα "πρωτόκολλα"). Κάθε φορά που αναφέρεται, προκύπτουν διαφωνίες (που μπορεί να είναι έντονες, ή και πολύ έντονες)...

Διάβασα εδώ πιό άνω κάμποσα πράγματα, σχετικά. Πιστεύω πως όλα τα ποστς είχαν τόσο σωστά σημεία, όσο και εσφαλμένα. Δεν νομίζω πάντως, πως τα πλέον μηδενιστικά από αυτά που γράφτηκαν, ήταν τα ορθότερα.

Εγώ, θα θυμίσω μόνο το εξής: Όταν κάποιος αποφασίζει ν' ασχοληθεί ενεργά με το bdsm πρέπει να το κάνει με τα μάτια ορθάνοιχτα. Και να φροντίζει να τα διατηρεί ορθάνοιχτα, όσο δύσκολο και νά 'ναι μερικές φορές, κάτι τέτοιο...

Το "ό,τι δηλώσεις είσαι" μπορεί να λειτουργεί μέχρις ενός σημείου, που όμως δεν είναι και πολύ μακρινό. Η "έξωθεν καλή μαρτυρία" επίσης, το πρόσωπο (ή το προσωπείο) που έχει κάποιος στο χώρο, οι γνώσεις και οι εμπειρίες του (αποδείξιμες κατ' αρχήν ή μη), η διάθεση και η δυνατότητά του να προσφέρει (μιά και μιλάμε γιά ένα ρόλο που προϋποθέτει την διάθεση και τη δυνατότητα προσφοράς), τα κίνητρα που τον ωθούν να αναλάβει ένα τέτοιο ρόλο, οι κατευθύνσεις που δίνει, η συμβατότητα με τον αποδέκτη της καθοδήγησής του κλπ κλπ κλπ, είναι πράγματα που πρέπει να είναι υπό συνεχή κρίση και αίρεση.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να κολλάμε στο ότι -ίσως- δεν έχουμε μάθει ακόμη να ξεχωρίζουμε "prima vista" εύκολα και με σιγουριά τους μαλάκες, ή να μας πολυενδιαφέρει το εάν κάποιος αυτοχρίστηκε ή τον έχρισε η παρέα του "Α", ή "Β". Καλό είναι να ξέρουμε ότι μαλάκες υπάρχουν, όπως και άσχετοι, και άχρηστοι, ίσως και κακοήθεις, οππορτουνιστές, ιδιοτελείς και διάφορα άλλα κακά (και εδώ μέσα όπως και "εκεί έξω", άλλωστε), το πόσο όμως όλ' αυτά μπορούν να επιδράσουν πάνω μας ή να μας επηρεάσουν, αυτό εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, από εμάς τους ίδιους.

Άνθρωποι μεταξύ μας που έχουν γνώσεις και εμπειρίες και τη δυνατότητα και την ειλικρινή διάθεση να τις μεταδώσουν, πιστεύω πως υπάρχουν. Το θέμα είναι τί θέλουμε να πάρουμε εμείς. Και να μην ξεχνάμε και εν προκειμένω -όπως και σε πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις- το baby steps και το trial and error... Δεν θεωρώ και τόσο δύσκολο να κρίνει κάποιος εάν το αποτέλεσμα μιάς συμβουλής, μιάς εντολής, μιάς υπόδειξης, είναι θετικό ή όχι. Υποτίθεται, πως σε διαδικασίες όπως το mentoring συμμετέχουν δυό άνθρωποι, και όχι μόνον ένας. Εάν μιά, δυό, τρεις το πολύ εντολές/συμβουλές/υποδείξεις κλπ σε πάνε μπροστά, ζητάς και τις επόμενες. Εάν σε πάνε πίσω ή δεν σε πάνε πουθενά, αλλάζεις πορεία (και σύμβουλο)...

Το κακό κατ' εμέ είναι, να ψάχνει κανείς έτοιμες λύσεις. Λύσεις "πακέτα", που θα τον οδηγήσουν διά μιάς στο τέλος της διαδρομής, που θα τον μετατρέψουν δηλαδή εν μιά νυκτί από αγνό βανίλλα σε πούρο bdsmer (της "πάνω" ή της "κάτω" πλευράς, ασχέτως). Εάν κάποιος είναι αποφασισμένος να αποδεχθεί ότι η διαδρομή είναι μεγάλη και δεν μπορεί παρά να πάρει κάποιο χρόνο (ίσως και κόπο) κι ότι σε όλην αυτή την πορεία πρέπει να είναι ουσιαστικά παρών, να βλέπει, να ακούει, να σκέπτεται, να μελετά, να κρίνει, να διϋλίζει και κυρίως να αποφασίζει σοβαρά, ώριμα και προπάντων ψύχραιμα, δεν έχει νομίζω να φοβάται από άσχετους, αυτοχρισθέντες σε δόκτορες. Αυτούς θα μπορέσει άνετα να τους αποφύγει, και θα μπορέσει να αποκομίσει κέρδος από τις πληροφορίες και τις συμβουλές που από πολλούς μπορεί ν' αντλήσει (γύρω από το ό,τι γνωρίζει καλύτερα ο καθένας, μιά και κανείς μας, δεν τα ξέρει όλα)...

 

Απάντηση: Πως ξέρει ένας Κυρίαρχος τι πρέπει να κάνει?

Εάν ακούσεις κάτι και δεχθείς ένα epiphany, τότε σίγουρα βρήκες έναν Μέντωρ.
Εάν αυτό το epiphany σου βγει αργότερα μια μαλακία και μισή, δεν φταίει ο Μέντωρ, φταίει η κακή σου κρίση.