Πόσα μπορείς να κάνεις για την αγάπη; σε σχέση με το Bdsm

oμως το υφος των ποστ σου δε συμβαδιζει μ αυτο που λες.....
εκεινο που λεω ειναι πως κρινεις αλλους βαση του τι ισχυει για σενα.

 

Ο καθενας που γραφει δημοσια μια γνωμη πρεπει να μπορει να δεχτει την κριτικη οπως και αυτος την εχει ασκησει..γενικα αυτο.. Αυτο ομως που λες θα ειχε βαση αν ειχα απαντησει προσωπικα σε καποιον..δεν το εκανα ομως..τουλαχιστον σε αυτο το νημα..ειναι κατι που κανω σπανια.

 

μα οπου σταθεις και οτι γραψεις στο τελος ριχνεις κι ενα θεατρο...αυτο ειναι τσουβαλιασμα.

 

Ναι γιατι ειναι θεατρο για εμενα..για εσενα μπορει να ειναι κατι αλλο ομως τη δικη μου γνωμη εκφραζω οχι καποιου αλλου..

 

ναι ρε φιλε για σενα,μια χαρα κανεις κι εχεις τη γνωμη σου ...αλλα επειδη ειναι η δικη σου γνωμη δε σημαινει οτι ειναι και η σωστη,οπως επισης δε σημαινει οτι μπορεις να κρινεις τους αλλους βαση του τι ισχυει για σενα.
Γιατι αν δε το εχεις καταλαβει αυτο κανεις

 

Κρινω οταν λεω τη γνωμη μου μαλιστα..
Θα ισχυε αν απαντουσα προσωπικα σε καποιον..
Βεβαια αν η γνωμη μου συμβαδιζε με τις αποψεις των περισσοτερων εδω δε θα εθετε καποιος φυσικα θεμα κριτικης..
Το πραγμα ομως ειναι απλο: Δεχομαι οτι πει ο καθενας, κρινω, τσουβαλιαζω, αναπαραγω στερεοτυπα κλπ κλπ..Ολα δεκτα ειναι..οπως ειναι πολυ ευκολο και καλοδεχουμενο καποιος να με αγνοησει..

 

Σου ειπα επανειλημμενως οτι ειναι λαθος να κρινεις τους αλλους χρησιμοποιωντας κριτηρια που ισχυουν για σενα.
Αν δε μπορεις να καταλαβεις τη διαφορα με αυτο που γραφεις δε μπορω να κανω κατι.
Για τα υπολοιπα βεβαια παλι φθανει σε αυθαιρετες παραδοχες για να δικαιολογηθεις...

 

Από πού κι ως πού ρε παιδιά δεν χωράει το Χ ή Ψ συναίσθημα μέσα στην ασυμμετρία; Ποιος είπε πως για να βιώνεις κάτι συναισθηματικά έντονο με τον όποιο άνθρωπο ο βανιλισμός είναι μονόδρομος;

 

Δεν εχω αναγκη να δικαιολογηθω..Αν ημουν διχασμενη προσωπικοτητα θα εκρινα με κριτηρια αλλων..βεβαια αποψεις και γνωμε λοιπων δε με απασχολουν ιδιαιτερα γι'αυτο και δεν εχω και κανενα κινητρο να δικαιολογηθω..

 

επηρεάζεστε απ' τον κινηματογράφο περισσότερο απ' όσο είναι συνετό. το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι φτωχότερα απ' την πραγματικότητα σε παραμέτρους. είναι κατασκευές.

 

Για να φτάσεις στο σημείο να αγαπάς έναν άνθρωπο, σημαίνει ότι έχεις ζήσει "πράγματα" μαζί του. Έχετε βρει μια κοινή γραμμή, έχετε κάνει υποχωρήσεις, έχει αποδεχθεί ο ένας τον άλλον στο σύνολο του.
Αν όντως αγαπάς και όχι παραμυθιαζεσαι....
Δεν είναι δυνατόν, τουλάχιστον στο δικό μου το κεφάλι, να αγαπάς κάποιον και ξαφνικά να τον θες αλλιώς.....
Εξάλλου έχει ξαναειπωθεί, υποτακτικο δεν είναι ένα άτομο στο όνομα της αγάπης. Είναι γτ αυτό τον εκφράζει.
Άρα λοιπόν θεωρώ άτοπο το ερώτημα του νηματοθετη.

 

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Εμείς τα μπερδεύουμε, εμείς τα κάνουμε δύσκολα κι εμείς τα κάνουμε εύκολα. ΄Ολα είναι θέμα επιλογών. Η κάθε σχέση είναι σαν το ελατήριο. ΄Αλλοτε τεντώνει, άλλοτε είναι πιο έντονη, άλλοτε ισοπεδώνεται. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που παίζουν το ρόλο τους. Από τη διάθεσή μας, από διάφορους εξωγενείς παράγοντες, κλπ. Δε νομίζω να υπάρχει σχέση που να ναι όλα τόσο αυστηρά όλο το 24/ωρο. Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι πρακτικά εφικτό.
Αν κάποιο ζευγάρι το μόνο που μοιράζεται ένα kinky σεξ , αν δεν έχει άλλα κοινά, τότε για ποιο λόγο θα πρεπε κάποιος να κάνει πίσω στα θέλω του? ΄Οταν όμως υπάρχει κάτι παραπάνω, υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι να κάνει πίσω, ένα βήμα ανάλογα με το ποια είναι η προτεραιότητά του. Το πώς βιώνει κάποιος το δικό του bdsm, το δικό του D/s είναι κάτι που αφορά τον ίδιο και μόνον. Αν το θεωρεί θέατρο, αν το θεωρεί life style ... προσωπικά, πλέον, το bdsm έχω ανάγκη κι έχω μάθει να το φοράω κι όχι να με φοράει.