Πώς εμείς οι ίδιοι παραμορφώνουμε την πραγματικότητα

"χωρίς να προσφέρετε". Απολογούμαι για το ορθογραφικό!!

 

γιά την ευκαιρία συμπαράταξης των βουρκομένων. όχι παιγνιωδώς.

 

80/20 ειπε ο Βιλφρεντο Παρετο. Εχει εφαρμογη εδω?

 

Μα καλέ μου, δεν κάνετε κάτι άλλο από το να παίζετε. Κι εγώ είπα να παίξω με τους δικούς σας κανόνες. Ούτε αυτό σας ήταν αρεστό?

 

Έχω διαβάσει κάτι κόψε-ράψε από Pareto. Βοήθησε με λίγο με τη σκέψη σου.

 

Βαζω μια περιγραφη απο τις πολλες που βρηκα, μην το παραμορφωσω με τα δικα μου:
Αρχή του Pareto - κανονας 80-20
'Η αρχή αυτή βασίζεται στη θεωρία του Vilfredo Pareto, Ιταλού οικονομολόγου, κοινωνιολόγου και φιλόσοφου, ο οποίος το 1897 παρατήρησε ότι 80% του πλούτου στην Ιταλία (και σε κάθε χώρα που μελέτησε στη συνέχεια) κατεχόταν από 20% του πληθυσμού. Η θεωρία του Pareto για την προβλέψιμη ανισομερή κατανομή έχει έκτοτε συσχετιστεί με σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής.

Μετά την αρχική παρατήρηση του Pareto, πολλοί άλλοι επεσήμαναν παρόμοια φαινόμενα στο δικό τους τομέα μελέτης. Το 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρωτοπόρος της Διαχείρισης Ποιότητας Δρ. Joseph M. Juran ήταν ο πρώτος που διατύπωσε μια καθολική αρχή την οποία απεκάλεσε κανόνα «των σημαντικών ολίγων και των ασήμαντων πολλών» (Law of the vital few and the trivial many). Ωστόσο, η ονομασία Αρχή του Pareto επεκράτησε, ίσως επειδή ακουγόταν καλύτερα από Αρχή του Juran'

Οι λιγοι, το 20%, κανουν την μεγαλη διαφορα, το 80%. Αυτο, γενικα, το βλεπω αισιοδοξο. Σε ενα πολιτισμικο reset απο οποιοδηποτε λογω, δεν ξερω αν ισχυει (το 20% των επιζωντων πιθανον να επιφερουν το 80% των ενεργειων για επανεκκινηση του?)

 

Σε ευχαριστώ. Και από τα ελάχιστα που θυμάμαι από Pareto είναι η άποψή του ότι οι ελίτ δεν πέφτουν από κάτω, αλλά αντικαθίστανται από την επόμενη elite.

Δυστυχώς δε θεωρώ ότι η υψηλή ικανότητα ή/και δυναμική ενός ατόμου αντανακλάται αναγκαία με ανάλογο χρηματικό πλούτο. Αυτό εξαρτάται από ποιο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα γεννιέται, την ευελιξία στην κοινωνική διακινητικότητα, κτλ. Για παράδειγμα, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι Η.Π.Α. της δεκαετίας του '50 και μέσων του 19ου αιώνα (τότε που έζησαν οι πραγματικοί καπιταλιστές, εκείνοι που παρότι σκληροί και αδίστακτοι θα γράπωναν, ωστόσο, το σφυρί και θα συμμετείχαν να τελειώνει μία ώρα αρχύτερα το εργοστάσιο, εκείνοι που θα πασαλείβονταν στο πετρέλαιο χωρίς να νοιάζονται για το κοινωνικό prestige, αλλά κυρίως για τη νίκη για την ικανοποίηση της νίκης) υπήρξαν ένα μέρος όπου η ικανότητα είχε υψηλότερο βαθμό διασύνδεσης με τον προσωπικό πλουτισμό. Βέβαια, μιας και η αναφορά στο όνομά του έγινε της μόδας πλέον, ο πλέον ικανός επιστήμονας, ο Tesla δεν κατάφερε ποτέ να πλουτίσει. Σήμερα οι Η.Π.Α. είναι ένα κλειστό ταξικό σύστημα που κουνάει ακόμα το καρότο του "αμερικάνικου ονείρου" και δυστυχώς η κλωστή φτάνει μέχρι αυτήν την πλευρά του Ατλαντικού.

Κατά την άποψή μου το σύστημα διασύνδεσης ικανότητας-πλούτου, ένα κοινωνικο-οικονομικό Breton-Woods ένα πράγμα, έχει χρεωκοπήσει, και χρειαζόμαστε επειγόντως ένα αποτελεσματικότερο σύστημα εντοπισμού των "λίγων". Ένα σύστημα που δε θα τους αποθεώνει και θα θρέφει δυνητικά τυράννους, αλλά ταυτόχρονα θα σέβεται και θα αφουγκράζεται τους τρόπους επικοινώνησης αυτού που έχουν να πουν: και αναλόγως να ανταμείβει.

Εξάλλου, σε αυτό το 20% σήμερα βρίσκονται απόγονοι βασιλικών οικογενειών, απόγονοι πρώτων βιομηχάνων και επιχειρηματιών¨ γενικά, άνθρωποι που δεν κλήθηκαν να αποδείξουν την αξία τους, αλλά κληρονόμησαν το status τους...

 

Εδω κι αν υπαρχει υλικο για μελετη / συζητηση  

Υποθετω οτι οι λιγοι παντα κανανε και θα κανουνε την μεγαλη διαφορα και ειμαι αισιοδοξος οτι η επομενες γενιες, παρολες τις δυσκολιες που θα περασουν θα βρουν τα πιο αποτελεσματικα συστηματα εντοπισμου των δικων τους 'λιγων', κατι που ηδη παρατηρω να γινεται αν το δουμε περα απο την κατανομη πλουτου, σε αλλους τομεις. Το σκεπτικο μου ηταν ισως στιγμιαιο 'κολλημα΄στην λεξη απαισιοδοξια, το ποσοι λιγοι ειναι οι λιγοι και σε ποιο βαθμο μπορουν να επηρεασουν τα δεδομενα στον αντιστοιχο τομεα τους (ναι, τοσοι πολλοι παραγοντες, αδυνατο να βγει ακριβης αριθμος). Το να κανω τον συνειρμο στο 20/80, ισως εγινε για να καλμαρω την οποιαδηποτε δικια μου ανησυχια / απαισιοδοξια, γιαυτο και ρωτησα τη γνωμη σου αν εχει εφαρμογη εδω.

 

Γιατί να μην έχει like αυτό το νήμα γαμώτο;! Δεν πειράζει θα το πω "με το στόμα"  

 

Τώρα που ανέφερες επερχόμενες γενιές, ξέρεις τι μου έχει σφηνωθεί στο κεφάλι τα τελευταία 2-3 χρονιά, όταν σκέφτομαι για προβλέψεις σχετικά με την ανθρωπότητα? Λέω μέσα μου "πριν ή μετά τον Πόλεμο που έρχεται"? Φυσικά αν αυτήν τη σκέψη την αφήσεις να σε κατακλύσει, βλέπεις απαισιοδοξία παντού.

Αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς, έχω μία άποψη, δεν τη στηρίζω σε κάποια πηγή, διότι δεν έχω βρει μία πηγή συστηματικής έρευνας αυτής, η οποία συνίσταται στην εξής παραδοχή: η ανθρώπινη φύση δεν υπακούει στο σωκρατικό νόμο περί άγνοιας, διότι μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι θα είχαν διδαχθεί ήδη τι είναι καλό και τι κακό, όπου καλό λειτουργικό για το άτομο και το σύνολο κατ' επέκταση και αντιστρόφως. Από την άλλη πλευρά, βελτιώσεις στην αντίληψη των ανθρώπων ως στατιστικός πληθυσμός έχουν συμβεί: υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση, π.χ. για τους ανάπηρους και συνεχώς υφίσταται το αίτημα για βελτίωση των αντιλήψεών μας περί του θέματος. Σε κάθε γενιά οι παλιότεροι παραπονιούνται ότι "πάει χάλασαν οι νέες γενιές και όλες οι αρετές θα χαθούν με αυτούς". Οι αρετές, όμως, δε χάνονται μαζί τους. Πάντοτε υφίσταται μία κρίσιμη μάζα που δεν υπακούει στις προβλέψεις περί εξαφάνισης των ξεχωριστών ιδιοτήτων. Έχω, λοιπόν, καταλήξει στην πεποίθηση πως κάθε κατηγορία ανθρώπων είναι μία φυσική ποσόστωση σε ένα παιχνίδι, του οποίου το λόγο και τους κανόνες ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε. Δε θα παύουν ούτε οι ξεχωριστοί, ούτε οι αναλώσιμοι (διότι οι ίδιοι τοποθετούν τον εαυτό τους σε αυτήν τη θέση και όχι γιατί γεννήθηκαν ανεπαρκείς), ούτε οι αδίστακτοι, ούτε οι αδίστακτοι-ξεχωριστοί, ούτε οι ξεχωριστοί-συνειδητά μάρτυρες, κ.ο.κ.

 

Θα επανελθω με τις δικες μου σκεψεις (στις ιδιες συχνοτητες κυμαινομαστε), συντομα. Πρεπει να το κανω roleplay ολο αυτο με το 'καπελο' του σκεπτομενου του Ροντεν γιατι ειναι θεματα σημαντικα. Μεχρι τοτε, θα παρακολουθω με ενδιαφερον την συνεχεια της συζητησης / αλλες αποψεις.

 

 

Πιθανως... Το 80/20 αφορα πολλα θεματα αλλωστε, οχι μονο συγκεκριμενα οικονομικα μεγεθη.