Πώς και γιατί γίνεται κανείς Κυρίαρχος ή υποτακτικός;

Ένα βράδυ καθώς προσπαθούσα να κοιμηθώ άρχισα να ζεσταίνομαι υπερβολικά και να διψάω. Στριφογύρισα μία, δύο, τρεις, βγάζω τα μισοβαμμένα μαύρα νύχια των ποδιών μου έξω από το πουπουλένιο μου πάπλωμα να πάρουν αέρα και αρχίζω να τα κουνάω ρυθμικά στο δροσερό αέρα του δωματίου μου καθώς μετρούσα προβατάκια....

Κατά τις 5.00 τα ξημερώματα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, βλέπω όραμα τον θειό μου τον Βρασίδα να στέκεται όρθιος περήφανος όπως τον θυμάμαι με την κοιλιά του πέρα, με την πίπα του στο ένα χέρι και στο άλλο το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης (με αυτό τον θάψαμε). Τον χάσαμε το 1992 από κοξάκι Β μετά από ένα ταξίδι που είχε κάνει στην Ιαπωνία με την θειά μου την Κούλα, το είχε κερδίσει στο μεγάλο παζάρι με τον Αντρέα Μικρούτσικο.

Ο Ανδρέας φώναζε εκείνο το βράδυ : τα 30 χιλιάρικα, την κουρτίνα 1 ή την κουρτίνα 3;;;; Την κουρτίνα 3, τα 30 χιλιάρικα ή την κουρτίνα 1;;;;; Ο θειος μου μη ξέροντας τι να κάνει και φοβούμενος την παντόφλα της θειάς μου που θα έβλεπε το βράδυ να έρχεται κατά πάνω του από την άλλη άκρη του σπιτιού, την κοιτούσε μέσα στα μάτια έντρομος. Όλοι στην οικογένειά μου είχανε φάει τα νύχια τους από την αγωνία τους εκείνο το βράδυ μαζί με τα ποπ κορν που είχε φτιάξει η μάνα μου με ένα μηχάνημα που είχε πάρει από την κυρία Σούλα του 6ου ορόφου η οποία μας είχε κάνει τα νεύρα κουρέλια κάθε τρεις και λίγο με αυτό το μαραφέτι και με τα τάπερ της. Εγώ ζαχάρωνα τον Αντρέα καθότι ήμουνα ερωτευμένη τότε μαζί του και έβλεπα αστράκια και καρδούλες να περνάνε από μπροστά μου.

-Τι να κάνω Κούλα μου;
-Ότι θέλεις εσύ Βρασίδα μου, λέει η θεια μου και κατεβάζει το βλέμμα ντροπαλά στο πάτωμα σαν σωστή Ελληνίδα δούλα και κυρά, αφού του κλείνει το μάτι κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Γυρίζει ο θειός μου στον Αντρέα και λέει με στεντόρεια φωνή :
-Την κουρτίνα 1 !!!!!!!!!
-Σίγουρος Βρασίδα;;;;;;;
-Όχι,χμ, να το σκεφτώ λίγο;
-Έλα Βρασίδα τώρα που γυρίζει.....
-Τα 30 χιλιάρικα!
-Σίγουρος Βρασίδα;;;
-Εεεε, όχι, μπορώ να το σκεφτώ λίγο ακόμα;
-Όχι Βρασίδα αποφάσισε τώρα, έχουμε και δουλειές να κάνουμε, λέει η καψούρα μου και αρχίσει να κοκκινίζει το μάτι του.
-Την κουρτίνα 3 Αντρίκο.
-Ας ανοίξει η κουρτίνα 1 να δούμε τί έχασε ο Βρασίδας.

Ανοίγει η κουρτίνα 1 και τι είναι μέσα;;;;Η γούνα του Χουντάλα. Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε εκέινη την ώρα...Γυρίζει η κάμερα στη θεια μου την Κούλα και βλέπουμε όλοι την έκφρασή της. Ήταν κάτι ανάμεσα σε λυκάνθρωπο και κόμη Δράκουλα ενώ ο θειος μου σαν τον Σαμαρά (Αντώνη) μετά την τελευταία ήττα του στις εκλογές που μας πέρασαν. Παίρνει ο Αντρέας τα 30 χιλιάρικα στο χέρι και ξαναρωτάει:

-Βρασίδα μήπως άλλαξες γνώμη; ( τα θέλει και ο κώλος του Αντρέα τώρα)
-Εεεεεεε, χμμμμμμμμμμμμ.........

Σηκώνεται η θειά μου και φωνάζει : πάρτα, πάρτα!!! Αν είναι ο ζονγκ στην κουρτίνα αλίμονό σου!!!!Και αρχίζουν να πετάγονται οι φλέβες στον λαιμό της.

Ο Βρασίδας τελικά επιλέγει την κουρτίνα 1. Αφού παίρνει βαθιές ανάσες, ανοίγει η κουρτίνα και τι να δει; Ένα ταξίδι στην Ιαπωνία για 5 μέρες όλα πληρωμένα, μία βιντεοκάμερα, ένα πλήρες σετ οικιακές συσκευές μουλινέξ και ένα πλήρες σετ Fido Dido με κολώνιες, μπλουζάκια, καπέλα, πετσέτες θαλάσσης. Δεν πρόλαβε να τα χαρεί ο έρμος βέβαια γιατί 15 μέρες αφού γύρισε από το ταξίδι τα τίναξε τα πέταλα. Η θειά μου ζει και βασιλεύει και ακόμα κλαίει (για την γούνα).

Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα μου......
-Τι κάνεις εσύ μικρό;
-Τι μικρό ρε θείο; 32 χρονών γομάρα έγινα!
-Τώρα που το λες...για να σε δω.....εσύ έγινες ολόκληρος κορίτσαρος. Ο μαντράχαλος που κοιμάται δίπλα σου ποιος είναι;
Γυρίζω και βλέπω δίπλα μου τον τύπο που έχει μούσια, τατουάζ, μυς παντού, φέτες κοιλιακούς, παίδαρος, 1,95 περίπου και με μεγάλα προσόντα......
-Είναι ο γιος του μεγάλου εφοπλιστή Κώστα Λεφταδάκη θείο. Πεθαίνει για εμένα, μου ζήτησε να τον παντρευτώ, αλλά δεν είμαι σίγουρη ακόμα.....
-Ξέρω γιατί δεν είσαι σίγουρη μικρή, μου λέει ο θειος μου.
-Γιατί;
-Γιατί ο τύπος δεν είναι βουδουσουμιάρης και εσύ είσαι μία καθαρόαιμη υποταχτικιά!
Πετάγομαι από το κρεβάτι, βάζω κάλτσες γιατί μετά από τόση ώρα κρύωσαν τα πόδια μου και λέω:
-ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ ΡΕ ΘΕΙΟ;;;;;Και γουρλώνω τα μάτια.
-Ναι μικρή, στο λέω εγώ που έφαγα τηγανιτές κατσαρίδες όταν πήγα εκείνο το γαμημένο ταξίδι στην Ιαπωνία. Είσαι μία βουδουσουμιάρα, ένα σκλαβότσουλο ολκής, μία ελεεινή και τρισάθλια σούμπα. Πρέπει να φύγω όμως τώρα, μην ξυπνήσει και ο μαντράχαλος.....
-Μη θείο, μη φεύγεις, κάτσε να μου πεις κι άλλα, λέω με τρεμάμενη φωνή αλλά μάταια, ο θείος εξαφανίστηκε μέσα σε ένα σύννεφο καπνού.

Προσπαθώντας να συνέλθω από το σοκ, τρέχω στην κουζίνα και πίνω μία σόδα παγωμένη, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και κάποια στιγμή με παίρνει ο ύπνος....Την άλλη μέρα σηκώθηκα εξαντλημένη και ταλαιπωρημένη σαν να έσκαβα όλη νύχτα και καθάριζα πατάτες να βάλω κάτω από το μάτι που είχε κάνει κάτι σακούλες ναααααααααα με το συμπάθιο.

Συμπέρασμα : Δεν ξανατρώω κοκορέτσι για βραδινό, αγανάκτησα η γυναίκα εκείνο το βράδυ, άι στο καλό μου τα θυμήθηκα και συγχύστηκα!