ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Οταν η σκλάβα αρχίζει και απολαμβάνει στο μέγιστο τις τιμωρίες της και
εκλιπαρεί "τιμωρείστε με" και "τιμωρείστε με"... και όταν δείχνει απήθεια και ανυπακοή μόνο και μόνο για να τιμωρηθεί τότε για τι κυριαρχία μιλάμε?
Αλήθεια τελικά ποιός είναι ο κυρίαρχος? Ο αφέντης? ΧΑ! Σας γελάσανε! Ο κυρίαρχος εδώ είναι η ίδια η υποταγμένη η οποία στην ουσία χρησιμοποιεί τεχνάσματα για να αναγκάσει τον "κύριό της" να την τιμωρήσει...δηλαδή να την ικανοποιήσει.
Απλά τον άναγκάζει να την τιμωρήσει κάνοντας δήθεν αταξίες, μα στην πραγματικότητα τον διατάζει με τον δικό της τρόπο να γίνει ένας κανονικότατος σκλάβος της.
Τελικά πόσο fake είναι πολλά πράγματα ε?

 

Τότε μιλάμε:

α) για μία σκλάβα που δεν είναι σκλάβα αλλά παίζει τον ρόλο της σκλάβας. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό αρκεί να το γνωρίζουν και οι δύο και να το χαίρονται.

β) για μία κατάσταση που έχει ξεφύγει. Η σκλάβα είναι όντως σκλάβα αλλά έχει χοντροπετσιάσει και κάτι θέλει να δείξει στον Κύριό της. Δεν γνωρίζω τί. Εκεί είναι θέμα τεχνικής ικανότητας του Κυρίαρχου το πώς θα την επαναφέρει. Με κάποια state of the art τιμωρία - τιμωρία; Με κάποια μορφή αναστολής της ιδιότητάς της ως σκλάβας; Δεν εύκολο να είναι κάποιος Κυρίαρχος, ούτε έχει να κάνει με βίτσια και βίτσες μόνο ;-)

 

Ίσως και να σφάλλω, πάντως μου θυμίζει επίσης και ενοχικά σύνδρομα, πρόσκαιρα ή μόνιμα. Όταν κάποιος υποφέρει από τύψεις και ενοχές, όχι μόνο για κάτι συγκεκριμένο αλλά και λόγω χαρακτήρα. Τότε η τιμωρία επιζητείται ως "κάθαρση", με την έννοια της αρχαίας τραγωδίας, ως αναζήτηση ψυχικής γαλήνης. Το αν η ψυχική γαλήνη είναι γόνιμο ή αδιέξοδο να έρχεται με τέτοιο τρόπο είναι άλλο θέμα συζήτησης.

​

 

σκλάβα που απολαμβανει τιμωρία?
με συγχωρείς αλλά αυτό οξύμωρο ακούγεται στα αυτιά μου.

Περισσότερα στο
Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και "τιμωρίας"/παιχνίδι.

 

Απάντηση: Re: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Με εντυπωσίασε το οτι σου ακούγεται οξύμωρο! Μα εδώ μέσα κατά 90% οι περισσότερες ζουν και αναπνέουν για να απολαμβάνουν την εξουσία του αφέντη τους!
Και γίνεται αυτό γιατί πιθανόν έχει μπει στη μέση η αγάπη. "Τον λάτρευα! Έκανα τα πάντα! Σκλάβα με είχε" ή αν το δούμε απ την άλλη φτάνουμε στο στυλάκι Mickey Rourk στις 9 1/2 εβδομάδες. Η και σε ένα άλλο στυλ "αν μ'αγαπας κάντο".
Ημαρτον! Αλήθεια όλες όσες το απολαμβάνουν και αφού λένε ότι είναι δήθεν "ορκισμένες" και αφοσιωμένες σκλάβες στους αφέντες τους και ότι τους αρέσει να υπηρετούν και το ζουν, και είναι τρόπος ζωής κλπ κλπ κλπ... αλήθεια, πόσο θα το απολάμβαναν αν αύριο από σπόντα ήταν σκλάβες σε κανά σκοτεινό υπόγειο κελί κάπου προς τα ανατολικά?
Ε? για να δω? έχουν σκεφτεί ποτέ τι θα πάθαιναν? Γιατί τελικά όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια έγινε πια πολύ προβλέψιμο το θέμα! Εκ του ασφαλούς ναι όλοι λέμε και λέμε.
Και τα ίδια ισχύουν για τους σκλάβους βέβαια. Γιατί αμα είσαι σκλάβος ή σκλάβα δεν επιλέγεις και τον/την αφέντη/αφέντρα? Ε?
Μα πόσες θα είχαν τη δύναμη να πάνε σε ενα "εικονικό" σκλάβοπάζαρο όπου θα πάει ο αφέντης θα διαλέξει ποιά θα πάρει και θα πάει να εφαρμόσει?

 

Κατ αρχήν, δε νομίζω καμμία σοβαρή σκλάβα να έχει μιλήσει ποτέ για διαρκή και συνεχή απόλαυση! Για ερωτική αυτοπραγμάτωση συνολικά έχουν μιλήσει. Έχει κάποια διαφορά!

Έπειτα, το κομμάτι του κειμένου σου που παραθέτω εδώ, μου δίνει την εντύπωση ότι ηθικολογείς προς πάσα κατεύθυνση.

δηλαδή,

προς λαιφσταιλερς λες:
"αν ήσουν πραγματική σκλάβα θα έμπαινες να διάγεις βίον σκοτεινόν στην κλούβα"

προς πλαστές βανιλίζουσες λες:
"είδες τί παθαίνεις για να θες να είσαι σκλάβα; έμπα τώρα στην κλούβα, σ αρέσει;"

Εκτός από την προφανή απανθρωπιά τους, αυτά που οραματίζεσαι ως πιθανές καταλήξεις γνήσιας σκλάβας είναι και μακρυά από την πραγματικότητα. Υπάρχουν διάφορα ακραία M/s που όχι μόνο εδώ αλλά και σε πολλά φόρα δεν συζητούνται, αλλά όχι αυτά που λες και τόσο επίπεδα.

Σωστό ή λάθος ότι ηθικολογείς; Θα ήθελα πολύ να μου εξηγήσεις.

 

Απάντηση: Re: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Νομίζω πως μπερδεύεις την οικειοθελή παράδοση της ελευθερίας με την αναγκαστική. Το δεύτερο λέγεται αιχμαλωσία.

 

Απάντηση: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Δεν έχω καμία πρόθεση ηθικολογίας, πίστεψέ με, καμία εντελώς.
Και δεν βλέπω ότι και η σεβαστή απάντησή σου ταιρίαζει στην σκέψη μου.
Απλά βλέπω συνέχεια κόσμο να λατρεύει το ότι είναι "υπό" έναν κυρίαρχο.
Μα για όνομα του Θεού, όταν πχ βλέπεις τον Α να λέει "λατρεύω να είμαι η προσωπική τουαλέτα της κυρίας μου" σημαίνει ότι είναι σκλάβος? Βιτσιόζος είναι!
Το βίτσιο του είναι να είναι σκλάβος και τίποτα άλλο!
Αμα δηλαδή έχουμε ένα ζευγάρι που η γυναίκα είναι σκλάβα του άντρα τότε μιλάμε για
ότι πιο προβλέψιμο μπορεί να υπάρχει! Γιατί ξαναλέω ότι είναι εκ του ασφαλούς και μόνο.
Ο ένας έχει βίτσιο να είναι αφέντης, η άλλη έχει βίτσιο να είναι σκλάβα και πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Μιλάμε για safe words. Ε μόνο αυτό φτάνει. Εκεί τελειώνει η παράσταση.
Και λέμε μετά ότι έχουμε δει και την ιστορία της Ο.! Λέμε ότι έχουμε δει και τα ομόνυμα κομιξ και μας αρέσουν! Ναι, σαν φαντασίωση το 99% εδώ μέσα θα τα έκανε. Στην πραγματικότητα όμως?
Αλήθεια, αν υπήρχε ο πραγματικός πύργος στο Ρουασσί πόσες εθελόντριες θα πήγαιναν?
Αφού είσαι (οχι προσωπικά) σκλάβα, πήγαινε να χτυπήσεις την πόρτα και μόλις ανοίξει να σε δω μετά!

 

Απάντηση: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Μπορεί το δεύτερο να ονομάζεται αιχμαλωσία (αν και είναι απλά ένα παιχνίδι με τις λέξεις), αλλά το πρώτο σκλαβιά δεν είναι!
Και επιτέλους, ας μου πει κάποιος/α πως θα κάνω Παράθεση στις απαντήσεις μου για να μην απαντάω στον αέρα!!

 

Re: Απάντηση: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Θα είσαι εκεί;   Μιά χαρά περνούσαν στο Ρουασσύ, εκτός από το βρωμόξυλο τα χαράματα. Τα βραδάκια όμως γύρω από το τζάκι... ακόμα ...εχμ... συγκινούμαι όταν διαβάζω τις σκηνές, κρίμα μέγα που έκλεισε - γιατί υπήρχαν Ρουασσύ, ξέρεις. Νομίζω θα πήγαινα, μόνη χωρίς τσάντα και εσώρουχο, να χτυπήσω την πόρτα και να περιμένω να μπω μέσα, υποθέτω το ίδιο και Άλλοι και άλλες.

Σύμφωνοι, το M/s είναι το πιό σπάνιο και δύσκολο είδος σαδομαζοχιστικής σχέσης.

Σύμφωνοι, στους 100 που δηλώνουν Αφέντες ή σκλάβοι, οι 98 δεν έχουν καταλάβει (ακόμη ίσως) το μυστικό και νομίζουν άλλα αντί άλλων.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και γνήσιο, που είναι πολύ σκληρότερο ίσως, αλλά και πολύ χαμηλώτερου προφίλ από αυτό που υπάρχει στην φαντασία πολλών.

Έβλεπα σ ένα άλλο νήμα για τον θυμό που άνοιξε η lara[E-p], πώς φαντάζονται πολλοί τον Κυρίαρχο που βρίσκεται μπροστά σε μία μικροαντίσταση λόγω κακής ψυχικής διάθεσης της μικρής Του. Άλλοι θεώρησαν δεδομένο και απαράβατο ότι ο Κυρίαρχος θα μετέτρεπε εκείνη την στιγμή αδυναμίας της στο πιό τραυματικό γεγονός της ζωής της περίπου, με μία απίστευτα άγρια τιμωρία. Άλλοι θεώρησαν εξίσου δεδομένο και απαράβατο ότι ο Κυρίαρχος πρέπει ασυζητητί να κάνει μασαζάκι στην πλατούλα και το μουνάκι της σκλάβας μέχρι αυτή, η γλυκιά μου, να πάρει αμπάριζα και όλο νάζι, να του πει, επιτέλους, τί τρέχει.

Κατ εμέ και από την μικρή μου πείρα και τα δύο ήταν εκτός. Δεν είναι ένα μονοδιάστατο και απάνθρωπο πλάσμα ο Κυρίαρχος. Και το M/s δεν είναι ούτε ο εφιάλτης των καλών ανθρώπων, ούτε η μούφα που πολλοί νομίζουν.

Αυτά και συγνώμη αν μονοπώλησα το νήμα σου  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΣΤΗΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Αν ήθελα να είμαι εκεί ο Θεός το ξέρει...
Χαίρομαι όταν δέχομαι απαντήσεις γι αυτό και μη ζητάς συγγνώμη.
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με την απάντησή σου.
Τα βραδάκια γύρω απ το τζάκι ναι περνούσανε πολύυυυυυυ καλά όλοι και όλες!
Ομως, αφού είναι σκλάβες να φάνε και το "βρωμόξυλο" τα χαράματα.
Αυτό έχει αξία!
Οπως πολύ ωραία ανέφερες και γέλασα με το μασαζάκι, μήπως μετά το μαστίγωμα έπρεπε να τις στείλουν και σε ένα spa?
Μήπως να ρωτούσαν "αχ μικρή μου σκλάβα να σε δείρω λίγο"? Ετσι κι αλλιώς μπήκαν εκεί για να δείξουν κάτι. Μέσα σε αυτό είναι και το "πρωινό".
Αλήθεια, μια σειρά απο dvd που είχε πριν κανά χρόνο για την ιστορία της Ο η espresso την είδατε? Αυτή και αν ήταν!
Α! Επίσης...Ευχαριστώ! (Ξέρεις γιατί)!!!

 

Τα πράγματα είναι fake όταν θέλουμε να τα κάνουμε.
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν μέσα τους ότι θα μπορούσαν να ζήσουν 24/7. Και γω το φαντάζομαι. Δε ξέρω αν θα το άντεχα. Μπορεί και να το άντεχα. Στη φαντασία μου το κάνω.
Υπάρχουν άνθρωποι που απλά δε τους αρέσει να κάνουν μία βίαιη σκηνή. Δε τους αρκεί. Θέλουν το παιχνίδι της υποταγής και πέρα του κρεβατιού.
Στο κάτω κάτω, όλοι μας έχουμε βίτσια. άλλος με το φαί, άλλος με τα παπούτσια, άλλος με τις τσάντες. τι να κάμουμε τώρα? άλλοι έχουν με το να δέρνουν και άλλοι με το να θέλουν να υπηρετούν.
Δε τους κρίνουμε.
Κοιτάμε πρώτα τον καθρέφτη της ψυχής μας. Συνειδητοποιούμε πρώτα τι είμαστε και αν είμαστε αυτό που δηλώνουμε, χωρίς να το παίζουμε.
Δεν κρίνουμε αν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει πρώτα μέσα μας.