Σεξουαλικός μαζοχισμός (Ψυχοπαθολογία και αιτιολογία)

ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Ιστορία: Ανάμεσα στις ποικίλες σεξουαλικές διαστροφές, ο μαζοχισμός συγκεντρώνει ειδικό ενδιαφέρον για πολλούς λόγους.

Για παράδειγμα, πως μπορεί να εξηγηθεί το παράδοξο γεγονός η πρόκληση πόνου να εκλύει ευχαρίστηση;
Η πολιτισμική και ιστορική κατανομή του μαζοχισμού παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Μελέτες ανασκόπησης (Baumeister, 1988, 1989) συμπέραναν ότι η κατανομή του μαζοχισμού είναι διαφορετική σε σχέση με την κατανομή των άλλων σεξουαλικών δραστηριοτήτων. Μπορεί κανείς να βρει κατά την αρχαιότητα, καθώς και σε αρκετούς πολιτισμούς, σχεδόν όλες τις σεξουαλικές πρακτικές.

Ο μαζοχισμός όμως φαίνεται να αποτελεί φαινόμενο των σύγχρονων Δυτικών πολιτισμών. Υπάρχει τέλεια έλλειψη αναφορών πριν το 1500, οπότε και εμφανίζονται τα πρώτα στοιχεία, ενώ φαίνεται αρκετά διαδεδομένος στην Ευρώπη και στην Αμερική από τον 18ο αιώνα. Στις αντιλήψεις της κοινωνίας των ΗΠΑ η σεξουαλική μαζοχιστική εμπειρία βρίσκεται στα όρια της σεξουαλικής διαστροφής. Πρακτικές όπως ο στοματικός έρωτας ή ο αυνανισμός έχουν περιέλθει σε γενική αποδοχή, ενώ άλλες όπως ο φετιχισμός παραμένουν στο χώρο της διαστροφής. Ο μαζοχισμός φαίνεται να βρίσκεται ανάμεσα στα όρια της αποδοχής και της καταδίκης. Σαν θέμα εμφανίζεται συχνά σε βιβλία ή ταινίες και φαίνεται να αποτελεί ακραία έκφραση ερωτισμού ατόμων με αυξημένη σεξουαλικότητα (Baumeister & Butler, 1997).

Ψυχικός και ηθικός μαζοχισμός

Πρόσφατα, οι κλινικοί άρχισαν να διαχωρίζουν τον ψυχικό (psychic) ή ηθικό (moral) μαζοχισμό από τον σεξουαλικό μαζοχισμό. Ο ηθικός μαζοχισμός χαρακτηρίζεται από τη χρήση αυτο-καταστροφικής συμπεριφοράς με σκοπό την επίλυση εσωτερικών προβλημάτων, όπως η τιμωρία του εαυτού για την κακή του συμπεριφορά (Maleson, 1984), ή η αποφυγή επιθετικότητας απέναντι στους άλλους και η κατεύθυνσή της στον εαυτό (MacGregor, 1991).
Μερικοί έχουν προτείνει ότι ο ηθικός μαζοχισμός συνδέεται με την κατάθλιψη (Cartwright & Wood, 1993).
Φαίνεται να υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στον ηθικό και στον σεξουαλικό μαζοχισμό.

O στόχος του ηθικού μαζοχισμού φαίνεται να είναι η τιμωρία του ανήθικου, ενώ ο στόχος του σεξουαλικού μαζοχισμού είναι η σεξουαλική διέγερση και ευχαρίστηση. Ο σεξουαλικός μαζοχισμός απαιτεί την ύπαρξη σχέσης (πραγματικής ή φαντασιωσικής), ενώ ο ηθικός μαζοχισμός χαρακτηρίζεται από μοναχικότητα (Κernberg, 1991). Έχει προταθεί ότι οι διαταραχές σίτισης είναι πιθανόν μορφές ηθικού μαζοχισμού (Zerbe, 1992). Επίσης, έχει υποστηριχθεί ότι γυναίκες που παραμένουν σε σχέσεις όπου κυριαρχεί η κακοποίηση ανείκουν στην κατηγορία αυτή (Young & Gerson, 1991). Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι υπάρχει λίγη έως καθόλου αλληλεπικάληψη μεταξύ σεξουαλικού μαζοχισμού και μη-σεξουαλικού τύπου αυτο-ηττώμενες συμπεριφορές, όπως ηθικός μαζοχισμός, και οι ομοιότητές τους φαίνεται να είναι μάλλον επιφανειακές (Baumeister, 1991).

Είναι ο μαζοχισμός ψυχική διαταραχή;

Μελέτες σε δείγματα μαζοχιστών έδειξαν ότι πρόκειται για άτομα σε γενικές γραμμές υγιή, επιτυχημένα, και με καλές δυνατότητες προσαρμογής. Τείνουν να είναι αξιόπιστα και να έχουν υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους (Kernberg, 1988). Eπιπλέον, η πρακτική του μαζοχισμού φαίνεται να γίνεται σχεδόν πάντα σε πλαίσια ασφάλειας (Scott, 1983). Μερικά άτομα μπορεί όμως να επιδοθούν σε επικίνδυνες συμπεριφορές στη διάρκεια μαζοχιστικών πρακτικών. Οι συμπεριφορές αυτές πιθανόν να υποκρύπτουν κάποια βαθειά παθολογία ή απλώς κακή κρίση. Σε κάποιες ακραίες μορφές αυτοερωτικού ερεθισμού τα άτομα αυτά μπορεί να αναζητήσουν απειλητικό για τη ζωή πόνο. Ο όρος "αυτοερωτισμός" αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, περιλαμβανομένου του ηλεκτρικού ερεθισμού, της πνιγμονής με ασφυξία, του δεσίματος, και της λήψης δηλητηρίων. Εκτός από αυτές τις ακραίες περιπτώσεις ο μαζοχισμός συνήθως δεν προκαλεί ζημιά στο άτομο. Αντίθετα, δείχνει να είναι επιθυμητός σε αρκετούς ανθρώπους που δείχνουν φυσιολογικοί και καλά προσαρμοσμένοι στους περισσότερους τομείς. Είναι φυσικό επομένως να προκείπτουν αρκετά ερωτηματικά, όπως, εάν ο μαζοχισμός δεν είναι νόσος, τότε χρειάζεται να τον θεραπεύσουμε; Η άποψη που υπερισχείει είναι ότι δεν θα πρέπει να οδηγούνται σε θεραπεία άτομα που απλώς έχουν μαζοχιστικές επιθυμίες, φαντασιώσεις ή πρακτικές, και δεν θα πρέπει να θεωρείται επιτυχημένη θεραπευτική έκβαση η απόσβεση, μέσω θεραπευτικών τεχνικών, της ευχαρίστησης από τυχόν μαζοχιστικές πρακτικές. Εκείνο που θα ήταν χρήσιμο θεραπευτικά είναι η βαθύτερη διερεύνηση των μαζοχιστικών απαιτήσεων (Baumeister & Butler, 1997).

Μαζοχισμός και ψυχοπαθολογία

Αντίθετα με τις απόψεις των Baumeister & Butler (1997), υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης ψυχοπαθολογικών παραμέτρων στην ομάδα των μαζοχιστών. Οι McCollaum & Lester (1994), σε μελέτη φυσιολογικών φοιτητών βρήκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ σεξουαλικών μαζοχιστικών ενδιαφερόντων και σεξουαλικής επιθετικότητας. Παρόμοια, οι Thornton et al (1996α), βρήκαν ότι κάποιου βαθμού σεξουαλικό μαζοχιστικό ενδιαφέρον ήταν συχνό ανάμεσα σε σεξουαλικούς παραπτωματίες. Το ενδιαφέρον αυτών για το μαζοχισμό σχετιζόταν σημαντικά με γνωσίες όπως, αποδοχή των μύθων περί βιασμού και αποδοχή στο γεγονός οι ενήλικες μπορούν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά. Επίσης, τα μαζοχιστικά τους ενδιαφέροντα σχετιζόταν στενά με τα σαδιστικά ενδιαφέροντα, με σεξουαλικές πρακτικές με πολλούς και άγνωστους συντρόφους, καθώς και με συντρόφους εξαιρετικά ακραίων ηλκιών. Σε έρευνα φοιτητών επίσης, βρέθηκε ότι τα άτομα που είχαν μαζοχιστικά ενδιαφέροντα δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν εύκολα το είδος της σεξουαλικής εκείνης προσέγγισης που θα μπορούσε να ενοχλήσει μία γυναίκα (Thornton et al, 1996b). Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών υποδεικνύουν κάποια σύνδεση μεταξύ μαζοχισμού και σεξουαλικής παραπτωματικότητας. Επιπλέον, η συνοδή σύνδεση με γνωσιακές διαστροφές υποδεικνύει εμφανή δυσχέρεια στη δημιουργία συναισθηματικών ερωτικών σχέσεων. Eπιδημιολογία Υπάρχουν αρκετά προβλήματα στον υπολογισμό του επιπολασμού του μαζοχισμού. Εκτός του ότι υπάρχει δυσκολία των ατόμων στο να αναφερθούν σαυτόν, παρατηρείται επιπλέον μεγάλη διάσταση μεταξύ φαντασίωσης και πρακτικής, ίσως επειδή σε αρκετούς υπάρχει δυσκολία στην ανεύρεση συντρόφου για το μοίρασμα των εμπειριών.

Μετά από ανασκόπηση αρκετών ερευνών πάνω στο μαζοχισμό, ο Baumeister (1989) υπολόγισε ότι 5-10% του πληθυσμού έχει εμπλακεί σε κάποια μορφή μαζοχιστικού σεξουαλικού παιγνιδιού, και τουλάχιστον διπλάσιοι έχουν παρόμοιες φαντασιώσεις. Υπολογίζεται όμως ότι το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιεί τον μαζοχισμό σαν αποκλειστική πηγή σεξουαλικής ευχαρίστησης δεν ξεπερνά το 1%. Έχει αναφερθεί ότι οι άνδρες αναπτύσουν συχνότερα μαζοχιστική δραστηριότητα σε σχέση με τις γυναίκες (Scott, 1983), αλλά αυτό πιθανόν να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να αντανακλά μάλλον την μεγαλύτερη τάση των ανδρών να αναζητούν σεξουαλική δραστηριότητα (Baumeister & Butler, 1997).
Aρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει η κοινωνικοοικονομική κατανομή του μαζοχισμού, αφού φαίνεται ότι είναι επικρατέστερος στα ανώτερα στρώματα (Scott, 1983). Πόρνες που εργάζονται με άτομα ή περιοχές που ανείκουν σε ανώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα δέχονται περισσότερες κλήσεις για κυριαρχικού τύπου σεξ, σε σχέση με πόρνες που εργάζονται σε κατώτερες κοινωνικοοικονομικά περιοχές (Smith & Cox, 1983). Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο μαζοχισμός είναι πιο δημοφιλής ανάμεσα στους λευκούς παρά στους μαύρους, αλλά πιθανόν αυτό να αναπαριστά απλώς την κοινωνικοοικονομική κατανομή (Moser & Levitt, 1987). Αρκετό θεωρητικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο μαζοχισμός είναι πολύ πιο συχνός από τον, κατά τα φαινόμενα συμπληρωματικό του, σαδισμό. Ο Friday (1980), μελετώντας όλων των ειδών σεξουαλικές φαντασιώσεις βρήκε ότι οι υποτακτικές, σε σχέση με τις κυριαρχικές φαντασιώσεις, βρίσκονται σε αναλογία 4:1. Μελέτη που αφορά αναφορές από πόρνες, σε σχέση με απαιτήσεις των πελατών, ανεβάζει την αναλογία αυτή πολύ υψηλότερα (Janus et al, 1977). Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ευχαριστώνται να έχουν κυριαρχικό ή σαδιστικό ρόλο, άρχισαν κάποτε σαν μαζοχιστές και άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου (Baumeister, 1989).

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Ψυχαναλυτικές θεωρίες:

Η παράδοξη φύση του μαζοχισμού έχει από καιρό αποτελέσει πρόκληση για ανάπτυξη ψυχολογικών θεωριών. Η αναζήτηση εμπειριών πόνου, παράλληλα με την απώλεια ελέγχου, δείχνει να έρχεται σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση. Για δεκαετίες, οι πλέον περιεκτικές θεωρίες περί μαζοχισμού προήλθαν από τον χώρο της ψυχανάλυσης.

Ο Freud (1938, 1924/1961), πρότεινε ότι ο μαζοχισμός προέρχεται από το σαδισμό. Συγκεκριμένα, το άτομο επιθυμεί να κυριαρχεί και να πληγώνει τους άλλους. Η επιθυμία αυτή δίνει γένεση σε ενοχές οι οποίες τελικά μετατρέπονται σε επιθυμία να κυριαρχείται από τους άλλους. Η άποψη αυτή δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται από πρόσφατες ενδείξεις. Η τάση για μαζοχισμό φαίνεται να είναι πιο συχνή από το σαδισμό, και συγχρόνως, φαίνεται ότι στις περιπτώσεις που συνυπάρχουν και οι δύο καταστάσεις, ο μαζοχισμός προϋπήρχε του σαδισμού (Baumeister, 1988). Πρόβλημα επίσης με την ψυχαναλυτική θεωρία φαίνεται να δημιουργεί η ερμηνεία που αφορά την ενοχή. Φαίνεται σε αρκετά περιστατικά ότι η μαζοχιστική πρακτική μοιάζει με τιμωρία η οποία πηγάζει από μία εσωτερική αίσθηση ενοχής. Πρόσφατες έρευνες όμως στο πεδίο της ενοχής έδειξαν ότι η ενοχή δεν ωθεί απαραίτητα τους ανθρώπους να ζητούν τιμωρία. Επιπλέον, το ποσοστό των μαζοχιστών με τέτοιου τύπου δομή δεν φαίνεται να είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό του γενικού πληθυσμού, οι δε ενοχές τους δεν σχετίζονται συνήθως με τη σεξουαλική τους δραστηριότητα (Baumeister et al, 1994).

Οι Stolorow & Lachmann (1980), πρότειναν μία διαφορετική ψυχοδυναμική άποψη. Θεωρούν ότι οι μαζοχιστές είναι ναρκισσιστικές προσωπικότητες, οι οποίες, έχοντας βιώσει κάποιο τραύμα, αναζητούν τις μαζοχιστικές εμπειρίες με σκοπό να δομήσουν τον εαυτό τους. Ο πόνος, αλλά και η προσοχή που λαμβάνουν από το κυριαρχικό άτομο, ερμηνεύεται για τους μαζοχιστές σαν απόδειξη της ύπαρξής τους.

Ο Kernberg (1988), τονίζει ότι οι μαζοχιστές δείχνουν σαν να κερδίζουν δύναμη μέσω του πόνου και της ταπείνωσης, γεγονός που τους κάνει να δείχνουν πιο δυνατοί από τους άλλους. Η θεωρία αυτή μοιάζει αντίθετη με τις απόψεις περί σαδισμού, αφού στον σαδιστή φαίνεται να επιχειρείται η δόμηση ενός ισχυρού εαυτού μέσω της χορήγησης πόνου στους άλλους.

Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες

Μία αντίθετη θεώρηση αντιμετωπίζει τη μαζοχιστική πρακτική σαν προσπάθεια απώθησης της αίσθησης του εαυτού. Η θεωρία αυτή της "δραπέτευσης" από τον εαυτό έχει κερδίσει έδαφος την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή (Baumeister, 1991), η επίγνωση της πραγματικότητας, κάτω από κάποιες περιστάσεις, θεωρείται δυσάρεστη και το άτομο ωθείται στο να δραπετεύσει από αυτήν. Η απώλεια του ελέγχου ελευθερώνει το άτομο από ένα πυρηνικό χαρακτηριστικό του εαυτού, τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις. Η σπουδαιότερη κριτική της θεωρίας αυτής είναι η δυσκολία να εξηγηθεί η εσωτερική τάση των μαζοχιστών να αναλαμβάνουν υποτακτικό ρόλο. Κάποιοι θεωρητικοί μάλιστα πρότειναν ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία που προάγει την ενδοσκόπηση και την αυτο-επίγνωση και βοηθά το άτομο να βελτιωθεί (Cowan, 1982), ενώ κάποιοι άλλοι, ότι βοηθά το άτομο να αναδείξει κάποιες αληθινές πτυχές του εαυτού του (Storolow et al, 1988) ή να αναπτύξει τη βούληση και τον αυτοέλεγχο (Money, 1987).

Οι ίδιοι οι μαζοχιστές δηλώνουν πολλές φορές ότι η μαζοχιστική τους πρακτική τους βοηθά να αντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα, όπως το άγχος, αναπτύσσοντας έτσι μία θετική άποψη για αυτήν. Παρόλα αυτά, η άποψη ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία δημιουργεί αρκετό προβληματισμό. Αν και πρόκειται για άτομα με σχετικά καλή υγεία και προσαρμογή, δεν είναι σίγουρο αν τα σεξουαλικά τους παιγνίδια είναι μέρος της καλής προσαρμογής ή αντίθετα κάποιων εντοπισμένων ψυχολογικών προβλημάτων. Οι αναφορές τους ότι αντλούν ευχαρίστηση από τις πρακτικές αυτές μπορεί να αναπαριστούν απλώς μία εκλογίκευση της παρεκκλίνουσας σεξουαλικότητας ή μία αγχολυτική επίδραση της δραπέτευσης από τον εαυτό. Εξάλλου, δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι μαζοχιστικές εμπειρίες μπορεί να έχουν θεραπεθτικά οφέλη (Baumeister, Butler, 1997). Τόσο η θεωρία της δραπέτευσης όσο και η θεωρία της θεραπευτικής διαδικασίας περιέχουν την έννοια ότι ο μαζοχισμός παρέχει ψυχολογικά οφέλη. Οι διαφορές βρίσκονται στη φύση και τη διάρκεια αυτών. Εάν ο μαζοχισμός είναι θεραπευτικός τότε τα οφέλη θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και σταθερά. Αντίθετα, εάν η απόδραση από την πραγματικότητα είναι θεραπευτική τότα τα οφέλη θα πρέπει να είναι περιστασιακά.

Θεωρίες μάθησης

Τέλος, η θεωρία της μάθησης συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόηση του μαζοχισμού. Αυτή υποστηρίζει ότι ο μαζοχισμός κατανοείται με το μηχανισμό της εξάρτησης, τονίζοντας ότι, πρώιμες εμπειρίες δημιουργούν ισχυρή σύνδεση της σεξουαλικής ευχαρίστησης και του πόνου. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να τιμωρήθηκε με ξυλιές στο πισινό, να αισθάνθηκε τη γυμνότητα και την επαφή αυτή διεγερτική, και να σχημάτισε έτσι μία σύνδεση η οποία θα αναπτύξει μαζοχιστική επιθυμία στη μετέπειτα ζωή (Cooper, 1993).
Σε αντίθεση με την άποψη αυτή έρχονται τα ευρήματα που δείχνουν ότι πολλοί μαζοχιστές δεν έχουν ανάλογες πρώιμες εμπειρίες, καθώς επίσης και ότι άτομα με ανάλογες εμπειρίες δεν αναπτύσσουν τελικά μαζοχισμό (Scott, 1983).

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Ποια είναι τα σχόλια σας ;

 

ακριβώς τα ίδια σχόλια και για το αναλόγο κείμενο που αναφέρετε στο σαδισμό ...

 

Πρέπει να το μελετήσω με προσοχή για να κάνω σχόλια. Τώρα είμαι κουρασμένος και το αφήνω για μετά. Θα μπορούσες να παραθέσεις τη βιβλιογραφία, αν την έχεις; Σε ευχαριστώ.

 

Ωραιος Ηλια,

θα σχολιασω μετα οπως κ δηποτε.

 

Όχι καλέ μου φίλε δυστυχώς δεν την έχω , το άρθρο έτσι ακριβώς το βρήκα .

 

Ωραία καταχώρηση..Είναι όμως κακό κάποιος να έχει ηθικό μαζοχισμό; Δεν το κατάλαβα ειλικρινά

 

Εξαρτάται πώς τον ορίζεις.

Αν ως ηθικό μαζοχισμό ταξινομείς τις βαθιές ενοχές, τους αυτοτραυματισμούς, τις κρίσεις επιθετικότητας, τις διαταραχές στη διατροφή, την κατάθλιψη και τις αυτοτιμωρίες για παράδειγμα και αν αυτά είναι σταθερά στοιχεία της προσωπικότητας και κάνουν κάποιον δυστυχισμένο, τότε καλό να αναζητηθεί θεραπεία.

Αν ως ηθικό μαζοχισμό εννοείς το ν αποζητά κάποιος την ταπείνωση και τον εξευτελισμό, ν αποδέχεται την ανισότητα, τους περιορισμούς, την απώλεια ελέγχου και την υποταγή σε μία δομημένη σχέση κυριαρχίας υποταγής, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Τουλάχιστον σε τούτην εδώ την κοινότητα ...

 

Οι γιατροί-ερευνητές κάνουν τη δουλειά τους. Παίρνουν δείγματα πληθυσμού, κάνουν παρατηρήσεις, βγάζουν συμπεράσματα, τα δημοσιεύουν, τα συζητούν, ξανακάνουν πειράματα και πάει λέγοντας. Το ότι η ιατρική (ψυχιατρική-ψυχολογία) αθωώνει πολλές από τις αποκαλούμενες διαστροφές με την κοινωνική και «ηθική» έννοια του όρου, σημαίνει ότι διατηρεί κάποια ψήγματα επιστημονικότητας, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Το θέμα είναι το πώς διαβάζουμε αυτές τις αναλύσεις. Θα ’λεγα πως πρέπει να τις διαβάζουμε εγκυκλοπαιδικά, όπως θα διαβάζαμε ταξιδιωτικές πληροφορίες ή όπως θα βλέπαμε ένα ντοκιμαντέρ. Οι συμπεριφορά των «δειγμάτων» όπως καταγράφονται στις μελέτες, σε σχέση με την ατομική εμπειρία έχει ακριβώς την ίδια σχέση που έχει η ανάγνωση ενός ταξιδιωτικού οδηγού για το Θιβέτ με την παραμονή στο Θιβέτ για μια πενταετία.

Ο μαζοχισμός ή ο σαδισμός δεν είναι ένας και γενικός. Είναι ο μαζοχισμός μου, ο σαδισμός μου. Ο δικός σου είναι διαφορετικός. Ο δικός μου σαδισμός είναι «διαστροφή» γιατί υποφέρω, δεν μπορώ να τον ελέγξω, ντρέπομαι γι’ αυτόν κι από αντίδραση κάνω τους γύρω μου να υποφέρουν κι αυτό μου προκαλεί ναυτία. Ο δικός σου σαδισμός είναι υγειής γιατί τον χαίρεσαι, τον απολαμβάνεις και το διαχειρίζεσαι καλά.

Η φυσιολογική καθ’ όλα φίλη μας, που κανείς δε θα την αποκαλούσε διεστραμμένη, υπέφερε από ανεξήγητες φοβίες και άγχη. Είχε μια τρομερή αδεξιότητα με συχνά ατυχήματα. Πέρασε μέσα από μια τζαμαρία σε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής της, έσπασε το πόδι της στο πρώτο ραντεβού με κάποιον που την ενδιέφερε πολύ κλπ. κλπ. Απ’ όταν παραδέχθηκε την υποτακτική της φύση, ηρέμησε. Αναρωτιέμαι σε ποια φάση της ζωής της η φίλη μας ήταν διεστραμμένη και σε ποια όχι.

 

Ξεχωρίζω ορισμένες φράσεις για να τις σχολιάσουμε...

Για παράδειγμα, πως μπορεί να εξηγηθεί το παράδοξο γεγονός η πρόκληση πόνου να εκλύει ευχαρίστηση;

Η πολιτισμική και ιστορική κατανομή του μαζοχισμού παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Μελέτες ανασκόπησης (Baumeister, 1988, 1989) συμπέραναν ότι η κατανομή του μαζοχισμού είναι διαφορετική σε σχέση με την κατανομή των άλλων σεξουαλικών δραστηριοτήτων. Μπορεί κανείς να βρει κατά την αρχαιότητα, καθώς και σε αρκετούς πολιτισμούς, σχεδόν όλες τις σεξουαλικές πρακτικές. Ο μαζοχισμός όμως φαίνεται να αποτελεί φαινόμενο των σύγχρονων Δυτικών πολιτισμών. Υπάρχει τέλεια έλλειψη αναφορών πριν το 1500, οπότε και εμφανίζονται τα πρώτα στοιχεία, ενώ φαίνεται αρκετά διαδεδομένος στην Ευρώπη και στην Αμερική από τον 18ο αιώνα.

Είναι ο μαζοχισμός ψυχική διαταραχή; Μελέτες σε δείγματα μαζοχιστών έδειξαν ότι πρόκειται για άτομα σε γενικές γραμμές υγιή, επιτυχημένα, και με καλές δυνατότητες προσαρμογής. Τείνουν να είναι αξιόπιστα και να έχουν υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους (Kernberg, 1988). Eπιπλέον, η πρακτική του μαζοχισμού φαίνεται να γίνεται σχεδόν πάντα σε πλαίσια ασφάλειας (Scott, 1983).

Μερικά άτομα μπορεί όμως να επιδοθούν σε επικίνδυνες συμπεριφορές στη διάρκεια μαζοχιστικών πρακτικών. Οι συμπεριφορές αυτές πιθανόν να υποκρύπτουν κάποια βαθειά παθολογία ή απλώς κακή κρίση. Σε κάποιες ακραίες μορφές αυτοερωτικού ερεθισμού τα άτομα αυτά μπορεί να αναζητήσουν απειλητικό για τη ζωή πόνο. Ο όρος "αυτοερωτισμός" αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, περιλαμβανομένου του ηλεκτρικού ερεθισμού, της πνιγμονής με ασφυξία, του δεσίματος, και της λήψης δηλητηρίων. Εκτός από αυτές τις ακραίες περιπτώσεις ο μαζοχισμός συνήθως δεν προκαλεί ζημιά στο άτομο. Αντίθετα, δείχνει να είναι επιθυμητός σε αρκετούς ανθρώπους που δείχνουν φυσιολογικοί και καλά προσαρμοσμένοι στους περισσότερους τομείς. Είναι φυσικό επομένως να προκείπτουν αρκετά ερωτηματικά, όπως, εάν ο μαζοχισμός δεν είναι νόσος, τότε χρειάζεται να τον θεραπεύσουμε; Η άποψη που υπερισχείει είναι ότι δεν θα πρέπει να οδηγούνται σε θεραπεία άτομα που απλώς έχουν μαζοχιστικές επιθυμίες, φαντασιώσεις ή πρακτικές, και δεν θα πρέπει να θεωρείται επιτυχημένη θεραπευτική έκβαση η απόσβεση, μέσω θεραπευτικών τεχνικών, της ευχαρίστησης από τυχόν μαζοχιστικές πρακτικές. Εκείνο που θα ήταν χρήσιμο θεραπευτικά είναι η βαθύτερη διερεύνηση των μαζοχιστικών απαιτήσεων (Baumeister & Butler, 1997).

Έχει αναφερθεί ότι οι άνδρες αναπτύσουν συχνότερα μαζοχιστική δραστηριότητα σε σχέση με τις γυναίκες (Scott, 1983), αλλά αυτό πιθανόν να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να αντανακλά μάλλον την μεγαλύτερη τάση των ανδρών να αναζητούν σεξουαλική δραστηριότητα (Baumeister & Butler, 1997). Aρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει η κοινωνικοοικονομική κατανομή του μαζοχισμού, αφού φαίνεται ότι είναι επικρατέστερος στα ανώτερα στρώματα (Scott, 1983). Πόρνες που εργάζονται με άτομα ή περιοχές που ανείκουν σε ανώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα δέχονται περισσότερες κλήσεις για κυριαρχικού τύπου σεξ, σε σχέση με πόρνες που εργάζονται σε κατώτερες κοινωνικοοικονομικά περιοχές (Smith & Cox, 1983).

Ο Friday (1980), μελετώντας όλων των ειδών σεξουαλικές φαντασιώσεις βρήκε ότι οι υποτακτικές, σε σχέση με τις κυριαρχικές φαντασιώσεις, βρίσκονται σε αναλογία 4:1. Μελέτη που αφορά αναφορές από πόρνες, σε σχέση με απαιτήσεις των πελατών, ανεβάζει την αναλογία αυτή πολύ υψηλότερα (Janus et al, 1977). Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ευχαριστώνται να έχουν κυριαρχικό ή σαδιστικό ρόλο, άρχισαν κάποτε σαν μαζοχιστές και άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου (Baumeister, 1989).

 

Ξεχνας γρηγορα.... γερασες και εσυ  ))))

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=6527

 

Λες να ξέχασα , άγρυπνο ματάκι ; Απλά προετοιμάζω το έδαφος για τις ενοχές ...

 

Διάβασα με αρκετό ενδιαφέρον το άρθρο μια και με αφορά άμεσα και θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια μέσα από την προσωπική μου εμπειρία και βιώματα.

Για 30 τόσα χρόνια ζούσα αγνοώντας το γεγονός πως είμαι σκλάβα.

Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποσοστό, πόσες γυναίκες υποτακτικής φύσης που δεν έχουν ανακαλύψει τη φύση τους, εκδηλώνουν αυτό που το άρθρο ονομάζει ηθικό μαζοχισμό, αλλά με όσες έχω γνωριστεί και μιλήσει, όλες είχαν όλα ή κάποια, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, από αυτά που περιγράφονται ως συμπτώματα του ηθικού μαζοχισμού, όπως χρήση αυτο-καταστροφικής συμπεριφοράς, τιμωρία του εαυτού για την κακή του συμπεριφορά, ανοχή σε κακοποίηση, αποφυγή επιθετικότητας απέναντι στους άλλους και η κατεύθυνσή της στον εαυτό, διατροφικές διαταραχές, κατάθλιψη, αυτοτραυματισμοί κ.ο.κ.

Κι επειδή ποτέ δεν κρύβομαι πίσω από γενικότητες, θα πω πως προσωπικά εγώ, είχα όλο το πακέτο, κάποια λιγότερο, κάποια περισσότερο αλλά σε γενικές γραμμές όλο!  

Όταν έγινα σκλάβα Του Κυρίου Electro-pain για πρώτη φορά βίωσα τον φυσικό πόνο (σεξουαλικό μαζοχισμό?), σε επίπεδα που δεν πίστευα πως ήμουν ικανή ούτε να αντέξω, πόσο μάλλον να τον απολαύσω, πόσο μάλλον να έρχομαι σε οργασμό ή να λυτρώνομαι με τρόπους απίστευτους!

Αμέσως μου Είχε Απαγορέψει να αυτοτραυματίζομαι, η κρίση του αν έπραξα ή όχι σωστά πέρασε στα δικά Του χέρια, όπως και η διαχείριση των ενοχών μου και της επιθετικότητας μου και αρκετά μετά άρχισε και η προσπάθεια διαχειρισμού της διατροφικής μου διαταραχής.
Αν έχω κακή συμπεριφορά, Αυτός θα το κρίνει και θα με τιμωρήσει ανάλογα με το παράπτωμα, αλλά δεν θα το κάνω εγώ μόνη μου στον εαυτό μου.
Αυτό βέβαια δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο μια και δεν είναι δυνατό συνήθειες και τρόποι 30 χρόνων να μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη.

Όσον αφορά τώρα το ίδιο το Sm, και τα παιγνίδια ορίων (edge play) οφείλω να ομολογήσω πως τους έχω ιδιαίτερη αγάπη, αλλά και πάλι δεν είμαι εγώ που αποφασίζω αν και πότε και πως και για πόσο θα συμβούν, αλλά Ο Κύριος μου.

Νιώθω και γίνομαι δυνατότερη μέσα από τον πόνο και την ταπείνωση. Όταν πονάει το σώμα μου, νιώθω να αποδομούμαι, να παύω να υφίσταμαι, να δραπετεύω από το σώμα μου, για να αναδομηθώ εκ νέου λυτρωμένη, απόλυτα ζωντανή και ολοκληρωμένη. Με βοηθά να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και με βελτιώνει σαν άτομο, με διάφορους τρόπους και με απαλλάσσει από ένα βάρος που κουβαλάω μέσα μου όλη μου τη ζωή και δεν μπορώ να ονομάσω με μία λέξη. Αλλά μέσα από τον πόνο και την ανάλυση του, και τα δώρα του, έχω γίνει δυνατότερη, έχω μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, λιγότερη επιθετικότητα, και απέκτησα δυνατότερη βούληση.

Βγάζω λοιπόν μέσα απ΄ αυτά το συμπέρασμα πως για μένα με την καθοδήγηση και οδηγίες και τη βοήθεια Του Αφέντη μου, ο σεξουαλικός μαζοχισμός, σε συνδυασμό με την υποταγή μου μέσα από το Ms, έχουν δράσει θεραπευτικά όσον αφορά τον ηθικό μαζοχισμό μου.