Σεξουαλικότητα: Διαστροφή και Πρόληψη

Το υπαρξιακό κενό
ανάγει τη συνουσία
σε έσχατο νόημα

Η σεξουαλικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιο-ψυχο-συναισθηματικής ενότητας. Η δυναμική φύση της σεξουαλικής ορμής μπορεί εύκολα να διαστραφεί. Η σεξουαλική διάθεση αυτονομείται, αποπροσανατολίζεται και διασπά την ψυχοδυναμική και πνευματική ισορροπία . Δεν συμβάλλει στην υπαρξιακή ολοκλήρωση και τη νοηματοδότηση, αλλά υπηρετεί τυφλά την εκφόρτιση των παρορμήσεων.

Οι σεξουαλικές εμμονές αιχμαλωτίζουν τη σκέψη, τις εμπειρίες, την κοσμοθεωρία και τη ζωή. Αυτή η καταδυνάστευση της προσωπικότητας από την ένταση των σεξουαλικών διαθέσεων, συνιστά θεμελιώδη υπαρξιακή και σεξουαλική διαστροφή.

Η φαντασία, οι ελεύθεροι συνειρμοί, η ανεξέλεγκτη πλοκή των λογισμών, σε συνδυασμό με τραυματικές εμπειρίες, συναισθήματα και ενορμήσεις μπορούν να δημιουργήσουν συμπλέγματα διεγερτικής τάσης, τα οποία λειτουργούν ως πυρήνες σεξουαλικής διαστροφής.

Η χρόνια, φαντασιακή εμμονή σε μια βιωμένη ή φανταστική σεξουαλική εμπειρία εγχαράσσει στα νοητικά δίκτυα, σημεία διέγερσης. Αυτά τα σημεία μαγνητίζουν την προσοχή του νου, γίνονται ελκτικοί πόλοι του θυμικού, φίλτρα του ψυχικού δυναμικού που συστέλλουν την ελευθερία της προσωπικότητας. Η συντήρηση της διεγερτικής εμπειρίας, η εμπαθής μνημόνευση, ο ψυχαναγκαστικός πόθος πραγμάτωσης του φαντασιώσεων, διαστρέφει την ισορροπία του ψυχισμού. Αδιάφορες σχέσεις, καταστάσεις, πράξεις, συμπεριφορές ή ακόμη και αντικείμενα φορτίζονται σεξουαλικά, και με οξύτητα επιβάλλονται στην προσωπικότητα.

Για παράδειγμα η θυμική προσήλωση σε μια χλιαρή και τυχαία εφηβική, ομοφυλοφιλική εμπειρία, μπορεί να γίνει αφετηρία, πυρήνας και θεμέλιο διαμόρφωσης ομοφυλοφιλικής, σεξουαλικής προτίμησης. Η θετική ή αρνητική διεγερτική ένταση της εμπειρίας εντυπώνεται στον ψυχισμό ως σεξουαλική δυνατότητα. Ο έφηβος διαπιστώνει και αποδέχεται (μετά από εσωτερικές συγκρούσεις) ότι η λειτουργία της σεξουαλικότητάς του με άτομα του ίδιου φύλλου μπορεί να είναι πηγή ηδονής.

Παρόμοια μνημονική, νοητική εγγραφή θα μπορούσε να συμβεί μετά από περιστασιακή έκφραση βίας κατά την διάρκεια της συνουσίας. Η σαδιστική εξωτερίκευση συνδέεται, ψυχολογικά με την σεξουαλικότητα. Ανοίγεται έτσι ένα νέο κανάλι διέγερσης, το οποίο με την πάροδο του χρόνου μπορεί να αναχθεί σε μοναδική σεξουαλική δυνατότητα. Δομείται δηλαδή και εγκαθιδρύεται μέσα στον άνθρωπο η σαδική σεξουαλική ροπή. Και μάλιστα τόσο πιο έντονα, όσο συχνότερα επαναλαμβάνεται η διαστροφική εμπειρία στη φαντασία ή στην πράξη.

Η προσπάθεια εξομάλυνσης της σεξουαλικής ζωής σ� αυτήν την περίπτωση συναντά έντονη εσωτερική αντίσταση. Η διαστροφή από παρα�φύσιν βιώνεται ως κατα�φύσιν. Η ταυτότητα της προσωπικότητας και η συνειδητότητα του εαυτού, αλλοιώνονται. Γι� αυτό τον λόγο οι θεραπευτές των σεξουαλικών διαταραχών εντάσσουν την σεξουαλική απόκλιση, όταν αυτή δεν προσβάλλει την ελευθερία του άλλου, στα πλαίσια του φυσιολογικού. Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση, περιορίζεται στην προσπάθεια να ισορροπήσει το άτομο ψυχολογικά και κοινωνικά, διατηρώντας τις ιδιαίτερες σεξουαλικές του κλίσεις και προτιμήσεις. Με αυτό τον τρόπο όμως η ψυχολογική βοήθεια μπορεί να γίνει φραγμός στην πορεία ουσιαστικής αλλαγής. Μειώνεται η ένταση της κρίσης χωρίς να λύνεται το υφιστάμενο, ψυχολογικό, υπαρξιακό και πνευματικό πρόβλημα.

- Ο άνθρωπος οφείλει να φροντίζει και να μεριμνά αδιάκοπα για την διατήρηση της ομαλής του σεξουαλικότητας. Σε οποιονδήποτε θα μπορούσαν να παρουσιαστούν τάσεις ομοφυλοφιλικές, αυνανισμού, παιδοφιλικές, σαδομαζοχιστικές, εξωσυζυγικών σχέσεων κλπ. Κάποτε εμμένουν για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αισθανόμαστε υπερβολική ανάγκη να κάνουμε αυτό που μας φαίνεται παράλογο, φθοροποιό ή αμαρτωλό. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται ήρεμη, ψύχραιμη, άμεση, έντονη και σταθερή αντίσταση ώστε να ελευθερωθεί ο νους από τις ιδεοψυχαναγκαστικές σκέψεις και φαντασιώσεις.

Αν αφεθούμε στην κυριαρχία των παθών και των άλογων αισθημάτων αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε σε υπαρξιακό αδιέξοδο.
Ο προσανατολισμός των ενστικτικών και ενορμητικών διαθέσεων αποτελεί κύριο έργο του λογικού μέρους του ψυχισμού.
Η ακαριαία εξώθηση έξω από το νου των διαστροφικών σκέψεων και φαντασιώσεων, συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση της ομαλής σεξουαλικής ζωής.

Όσο και αν επιμένει μέσα μας η εμπαθής ροπή είναι σίγουρο ότι μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν. Αρκεί να τροφοδοτήσουμε την ύπαρξή μας με διαφορετικές εμπειρίες, το νου μας με διαφορετικές σκέψεις, την καρδιά μας με διαφορετικά συναισθήματα.

Και αν βεβαιωθούμε πως αυτό είναι αδύνατο. Αν πεισθούμε ότι η αρνητικότητα μέσα μας είναι ισχυρότερη από τη θετική δύναμη που διαθέτουμε. Αν απελπιστούμε εντελώς από τον εαυτό μας, απομένει να αποθέσουμε το αδιέξοδο που αισθανόμαστε μαζί με τον εαυτό μας ολόκληρο στο Θεό. Το αδιέξοδο και η συναίσθηση της προσωπικής μας "αθλιότητας" μας εξωθούν στην κορυφή της ευλογημένης ταπείνωσης.
Η ταπείνωση παρακαλεί τη Χάρη του Θεού να λειτουργήσει μέσα μας τη θεραπεία. Που δεν θα είναι μόνο υπέρβαση των αρνητικών διαστροφικών λογισμών, αλλά νίκη κατά του πνεύματος της πονηρίας.υπαρξιακή τελείωση και αγιασμός.

του Νικήτα Καυκιού

 

Που τον ξέθαψες αυτόνε βρε; Μυρίζει ιερά αρχιεπισκοπή και τα χριστιανοπροοδευτικά που λέγανε στη «μυροβόλο» πριν τους μπλέξουν με τη «ζωή»

Θα πέσει φωτιά να μας κάψει

 

Κοίτα να δεις.. 

Μέρος του κειμένου το έχω "αναρτήσει" στο προφίλ μου!

Ρε μικρός που είναι ο κόσμος τελικά!  

 

Απάντηση: Σεξουαλικότητα: Διαστροφή και Πρόληψη

Kits,
τί σου συνέβη φίλε μου; Φεύγεις για το Βατοπέδιο;
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι οι άνθρωποι του κατηχητικού γράφουν ακόμα άρθρα για τη σεξουαλικότητα. Το κείμενο είναι, σημείο προς σημείο, ανακριβές, κωμικά συντηρητικό, ανόητο. Ούτε να γελάσω δεν μπορώ. Απευθύνεται, πάντως, σε χριστιανούς ευνούχους και σε υποτακτικές θηλυκές ψυχές του forum, όσες αναζητούν εδώ τον Αιώνιο Σύζυγο.

 

Συμφωνώ με τον φίλτατο Dolmance.. Το κείμενο είναι παντελώς γελοίο!

(Η παράθεση τμήματος αυτού,στο προφίλ μου,πραγματοποιήθηκε χάριν σαρκασμού)

 

Στα μάτια του δικού μου υπό του μετρίου (και στη συγκεκριμένη στιγμή κοιμισμένου) μυαλού, το κείμενο αυτό μου φαίνεται παντελώς κατάπτυστο. Πρώτον, ο συντάκτης του κάνει το λογικό σφάλμα να ανάγει τις αφορμές εμφάνισης μιας συγκεκριμένης μορφής σεξουαλικότητας σε αίτια, κοινώς μένει μόνο στην επιφάνεια, χωρίς να αναλύει το βαθύτερο λόγο που αυτές προκύπτουν.

Κατά δεύτερον, κατατάσσει στην ίδια κατηγορία μικρά ηθικά, σύμφωνα με μια μερίδα του κόσμου, "παραπτώματα", όπως η ομοφυλοφιλία ή οι εξωσυζυγικές σχέσεις, με βαριά ποινικά αδικήματα, όπως η παιδοφιλία, κατατάσσοντάς τα όλα μαζί στην κατηγορία της μη ομαλής σεξουαλικότητας. Κοινώς, ότι δεν είναι ηθικά αποδεκτό από τον ίδιο το συντάκτη, γίνεται μεμιάς νόσημα προς χάρην ενός σεξουαλικού κομφορμισμού;

Τέλος, η λύση που προτείνει για τη θεραπεία αυτών των "νοσημάτων" είναι σαφώς πιο επικίνδυνη από τα ίδια τα "νοσήματα". Καταπίεσε τον εαυτό σου, προκειμένου να διώξεις τις διαστροφικές σκέψεις που σε καταπιέζουν. Δηλαδή, απάντησε στον ψυχαναγκασμό (που εξ' ορισμού θεωρεί ο συντάκτης πως υπάρχει) με μια βαρύτερη μορφή ψυχαναγκασμού, ούτως ώστε να πετύχεις τη σεξουαλικότητα του μέσου όρου, που θεωρείται a priori ως η μόνη σωστή.

Αλήθεια, Kits, που ξέθαψες αυτό το κείμενο;

 

Εδώ..

Σεξουαλικότητα: Διαστροφή και Πρόληψη

 

Danke!  

 

Πέρα από τη γνώμη μου για το κείμενο, που θα παραλείψω να αναφέρω για να μην υπερθεματίζουμε, μιας και συμφωνώ μαζί σου, θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής:

Το τί συνιστά ποινικό αδίκημα άπτεται του εκάστοτε πολιτισμικού πλαισίου μέσα στο οποίο γεννιέται και νουθετείται ο παρατηρητής. Αυτό το πολιτισμικό πλαίσιο θα δώσει και το αντίστοιχο νομικό, γιατί οι νόμοι δεν επιβάλλονται έξωθεν και ο νομοθέτης είναι επιλεγμένος από αυτούς που θα κληθούν να εφαρμόσουν τους νόμους του. Για παράδειγμα, αν στην Ευρώπη η παιδοφιλία συνιστά βαρύτατο ποινικό αδίκημα (σε ετούτο το forum είναι συχνά λόγος υστερίας), σε κάποιες αφρικανικές χώρες τα κορίτσια δέκα ετών θεωρούνται κατάλληλα για γάμο και παντρεύονται άνευ συγκατάθεσής του, με απόφαση των κηδεμόνων τους.

Αν κάποιος λοιπόν θέλει να αξιολογήσει την παιδοφιλία και την ομοφυλοφυλία μέσα από το πρίσμα της σεξουαλικότητας, (αδιάφορο το αν θα τις κρίνει εν τέλει ομαλές, μη ομαλές, καλές, κακές κλπ), θεωρώ ότι μία αντιπαραβολή στο πώς αυτές αντιμετωπίζονται από το νομοθέτη, στερείται νοήματος. Κι αυτό γιατί η σήμανση μίας σεξουαλικής συμπεριφοράς ως νομικά αποδεκτή, δεν την αποχαρακτηρίζει από "μη ομαλή" (αν υποθέσουμε ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης).

 

Απάντηση: Σεξουαλικότητα: Διαστροφή και Πρόληψη

Η γεροντοφιλία είναι κολάσιμη από το νόμο; Απαγορεύεται το σεξ με άτομα άνω των ενενήντα; Αν δεν υπάρχει πρόβλεψη, να εισαχθεί. Προχθές ένας ευτραφής κονιορτοποίησε τη γηραιά μου γκουβερνάντα.

 

Syrah, νομίζω πως πράττεις ένα λογικό σφάλμα. Ίσως επηρρεασμένη από τον τρόπο θεσμοθέτησης του νομικού πλαισίου στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, θεωρείς δεδομένο πως ο νόμος προκύπτει μέσα από τις δομές της κοινωνίας. Αν παρατηρήσεις, όμως, πολλές κοινωνίες, θα διαπιστώσεις πως ο νόμος έρχεται πολλές φορές σε αντίφαση με το ηθικό δίκαιο που επικρατεί. Πάρε ως παράδειγμα, τις αφρικανικές χώρες, που αναφέρεις, όπου το νομικό πλαίσιο έχει προκύψει, χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις, από τα νομικά συστήματα των μητροπόλεων, που μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες, είχαν υπό την κατοχή τους τις εν λόγω χώρες. Επομένως, πολλές από τις πρακτικές που μπορεί να είναι σύμφωνες με την παράδοση των συγκεκριμένων χωρών, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το νομικό πλαίσιο. Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Παίρνω το παράδειγμα της γειτονικής Τουρκίας (θεωρώντας πως το νομικό της σύστημα έχει προκύψει από κάποια κυβερνώσα ελίτ, με μεγάλες διαφορές από την κοινωνία): τα εγκλήματα τιμής θεωρούνται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας ως αποδεκτά, αν όχι επιβαλλόμενα. Ωστόσο, ο νόμος τιμωρεί τους πράττοντες αυτά.
Συνεπώς, πιστεύω πως δε μπορούμε να θεωρήσουμε το νόμο ως θεσμοθέτηση του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου.

 

Πώς θα αποδείξεις ότι πράττω λογικό (!) σφάλμα, εφόσον διατείνεσαι ότι σε κάποιες χώρες τα νομικά συστήματα είναι ασύγχρονα της ηθικής των λαών, ένεκα του ότι έχουν προκύψει στο παρελθόν από -τότε- σύγχρονες ηθικές; Επί της ουσίας γράφεις ό,τι και εγώ, ότι δηλαδή το νομικό σύστημα απορρέει εκ του πολιτισμικού πλαισίου, με την παρατήρηση ότι ενίοτε η εξέλιξή του παρουσιάζει lag, παρατήρηση με την οποία συμφωνώ.

Πέραν, εξακολουθεί να παραμένει γεγογός η αδυναμία απόλυτου (μη συναρτώμενου των πολιτισμών) προσδιορισμού του τί είναι "κακό" και τι "καλό" σε ζητήματα σεξουαλικότητας, και αυτό δεν αφορά μόνο στο νόμο, αλλά και στην ηθική (αν υποθέσουμε πράγματι ότι το ένα δεν αντιπροσωπεύει πάντα το άλλο). Ως εκ τούτου, γιατί να μην δει κανείς και τη μία και την άλλη περίπτωση ως σεξουαλικές συμπεριφορές, ανεξάρτητα από το πώς τις αντιμετωπίζει κάθε πολιτεία νομικά;