Σε βλεπουν

Τι περιστατικο εχετε ζησει με τον υ σας να κοκινιζει απο αμηχανια η ντροπη ...ειτε αυτο εγινε λογω καποιου τασκ ειτε για τον τροπο που του μιλησατε μπροστα σε τριτους ειτε οτιδιποτε. Θα ελεγα λεξεις οπως "εξευτελιστικο" η "ντροπιαστικο" αλλα δεν θελω να δω παλι ατομα να κρεμονται απο λεξεις και διαφωνιες τυπου "εξευτελισμος ειναι αυτο-εξευτελισμος δεν ειναι αυτο".
Τι γινεται λοιπον οταν η υποταγη γινεται φανερη σε κοινη θεα;
Ας μιλησει ο καθ ενας απ την δικη του οπτικη. Peace.

 

Θα ειχαν ενδιαφερον οι λεπτομεριες...(γενικα σε αυτα που θα ποσταρετε εδω )

 

Η πιο ντροπιαστικη στιγμή της ζωής μού ήταν όταν σε έξοδο μας για βρώμικο ο κύριος και γκομενος μου παρήγγειλε πιτόγυρο με τυροκαυτερη έξτρα πατάτες κοακολα και την πίτα ΑΛΑΔΩΤΗ.... ΑΛΑΔΩΤΗ ρε φίλε.. Το διανοήσε????? Δηλαδή τι άλλο να σου πώ? Μετά από αυτό ήταν η σειρά μου να τον εξευτελισω κι εγώ ζητώντας εμφιαλωμένο μεταλλικό νερό με το σουβλάκι μού.. Λυπάμαι αλλά εκει που σταμάτα το λάδι στην πίτα αρχίζουν τά αντίποινα..

 

Με βλέπουν;;! Πάλι με παρακολουθούν;!    

Προσωπικά μ'αρέσει να βάζω την υποτακτική μου να προκαλεί δημόσια. Στην αρχή ντρεπόταν λίγο, αλλά μετά συνήθισε.  

Οι αντιδράσεις του κόσμου αναμενόμενες. Βλέμματα από απέχθεια μέχρι θαυμασμό και ζήλια...

 

Για πες κανα παραδειγμα  

 

ειχε γραψει η Angel ενα ωραιο σχετικα με το public αλλα δεν θυμαμαι σε ποιο νημα ειναι. ψαχτε ψαχτε...

 

Θεσσαλονίκη, Mediterranean Cosmos, Καλοκαίρι 2010. Καθίσαμε σε καφετέρια το μεσημέρι και η δικιά μου φορούσε αυτιά γάτας, κοντή φούστα και τίποτα από κάτω. Την έβαζα σε τακτά χρονικά διαστήματα να μου γλείφει το λαιμό και το μάγουλο μπροστά στις οικογένειες. Της είχα δώσει από πριν συγκεκριμένες οδηγίες. Όταν ήρθε η σερβιτόρα, η δικιά μου παρήγγειλε και στο τέλος κάθε πρότασης έβαζε ένα "νιά!" Το αποκορύφωμα ήταν όταν κάθισε ακριβώς απέναντι ένας χοντρός μεσήλικας και της είπα να μου τον πιάσει πάνω από το παντελόνι και να ανοίξει τα πόδια της για να δει ο άλλος. Φίλε ο τύπος ΚΟΛΛΗΣΕ! Με κοιτούσε με ΜΙΣΟΣ! Τι να σκεφτότανε άραγε;     Έχω κάνει και χειρότερα όμως.

 

Θα ήθελα να αναφέρω κι εγώ άλλη μια δύσκολη για μένα και ταπεινωτική στιγμή απόλυτης υποταγής που βίωσα πρόσφατα.
Αθήνα Ιούνιος 2016, Γκάζι .. Είχα σαφείς εντολές να φοράω ένα άσπρο φαρδύ εσώρουχο της γιαγιάς κάτω από το αερατο κοντο μου φορεμα..είχε πολύ κόσμο την συγκεκριμένη ώρα. Δέκα και μισή το βράδυ. Ωρα αιχμής.. Καθώς περπατούσαμε μου ζήτησε να περπατάω κουτσό ενώ ταυτόχρονα με κρατούσε από το λουράκι μου από το οποίο κρεμόταν μια χοντρή αλυσίδα όπως αυτή που δένουν τα γομάρια.. Σε κάθε πηδηματάκι μου ακουγόταν ο ήχος της λες και περνούσε από δίπλα σου κατάδικος σε μεξικάνικες φυλακές.. Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα μπαράκι.. Κάτσαμε να ξεκουραστώ. Παρήγγειλα ένα κρασί κόκκινο κι εκείνος μια μπύρα alcohol free.ζήτησε να μας φέρουν κι ένα καλαμάκι, το έβαλε στο ποτό μου και με υποχρέωσε να πινω έτσι.. Πολύ ξεφτιλα...εγώ για να τον εκνευρισω που με έκανε ρεζίλι μόλις ήπια το κρασί μου συνέχισα να ρουφάω το καλαμάκι κάνοντας εκείνο τον εκνευριστικό ηχο που κανουν τα τρίχρονα .
Μετά από λίγο μου ζήτησε να σηκωθώ και να κάνω "σκοινακι" με την αλυσίδα.. Εγώ του απάντησα πως Αφου είναι αλυσίδα θα κάνω "αλυσιδιτσα". Εκείνος για κάποιο περίεργο λόγο το θεώρησε ασέβεια και μου ζήτησε να πέσω στα γόνατα και να μιλάω στα παπούτσια του.. Το εκανα Χωρις δεύτερη σκέψη. Τα γόνατα μου πονούσαν αρκετά.. Έμεινα ωρα εκει. είχα πολλά να του πω του κυρίου μου..θυμήθηκα όλους τους καυγαδες μας από το 2013..Μετά από 2 ώρες και 42 λεπτά ομιλίας σταμάτησα. κάποιες κοπέλες που μας έβλεπαν τοση ωρα με πλησίασαν και μου είπαν ότι δεν αξίζω τέτοια συμπεριφορά. Μερικές μου είπαν να τον παρατησω και να βρω έναν πιο καλό άντρα. Όλοι οι άντρες που με πλησίασαν απλα έγραψαν τά τηλέφωνα τους σε μια χαρτοπετσέτα και μου τα κόλλησαν στο μέτωπο σαν πεντοχίλιαρα την εποχή της δραχμής στα σκυλαδικα .
..μια κοπέλα όμως.. Μου χαράχτηκε στο μυαλό.. Με πλησίασε.. Φαινόταν πολύ γλυκιά.. Με ήρεμη χαμηλή φωνή μου είπε.. Έχουμε ίδια παπουτσια... Εκει λύγισα..πραγματικά.. Έσπασα... Τσακιστηκα... Κανένας κυρίαρχος δεν θα μπορούσε ποτέ να με ξεφτιλίσει τόσο με τρεις λέξεις..
Σηκωθήκαμε να φύγουμε...οι τελευταίες λέξεις του κυρίου ήταν.. Δεν θα σε φέρω ποτέ ξανά εδώ... [Ω θεοί.. Σκέφτηκα.. Με νοιάζεται πραγματικά.. Δεν θα θέλει Τιποτα να μου θυμίζει αυτή την τραγική στιγμή... Με αγαπά μάλλον.. ] Πριν τελειώσω την σκέψη μου συνέχισε την πρόταση του.. "Δεν θα σε φέρω ποτέ ξανά εδώ.. Μας έπιασαν τον κωλο .δεκαεννιά ευρώ πλήρωσα.."

The end..

 

Χαχαχαχαχαχα κλαίω ρε μάνα.... Μου έφυγε όλη η κοακόλα απο το στόμα......     

 

Ίσως σκεφτοταν ότι παίζει το παιδάκι του παραδίπλα! Έλεος!