Σε τι συναινούμε ξεκινώντας μια σχέση Κυριαρχίας – υποταγής;

Το ζήτημα της συναίνεσης είναι ακρογωνιαίος λίθος του BDSM. Ειδικότερα στις σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής όμως αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο για να προχωρήσουν, να... ευημερήσουν, να μακροημερεύσουν.

Κάποιος θα πει ότι δίδεται συναίνεση στο πρόσωπο (με το οποίο συμφωνώ), άλλος στο ρόλο (με το οποίο επίσης δεν διαφωνώ), άλλος σε άλλα πράγματα, άλλος ότι δίδεται άπαξ κ.ό.κ.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Δ/δυο άνθρωποι συναντιούνται, αφού έχουν ίσως μιλήσει λίγο, και αποφασίζουν να κάνουν μια σχέση Κυριαρχίας – υποταγής. Ο υποτακτικός καλείται να δώσει συναίνεση στον Κυρίαρχο. Μάλιστα, γνωστά μέχρι εδώ νομίζω.

Σε τι όμως συναινεί ακριβώς; Με έναν άνθρωπο που στην ουσία δεν ξέρει και πολύ; Στο πρόσωπο... Ναι, αλλά το πρόσωπο δεν το γνωρίζει και πολύ. Άρα; Σε πρακτικές; Ποιες πρακτικές; Ακόμη και αν τις περιγράφει ένα γενικό «πρωτόκολλο» δεν είναι ποτέ ίδιες από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και ακόμη και αν τις έχουν ξαναζήσει και οι Δ/δυο, σε άλλες σχέσεις, δεν μπορεί ποτέ να είναι ίδιες.

Σε τι συναινούμε λοιπόν είναι το ερώτημα...

Ακόμη ένα ερώτημα που θα μου άρεσε αν θέλατε να συζητήσουμε είναι «ο Κυρίαρχος δίνει κάποιας μορφής συναίνεση στον υποτακτικό;» και αν ναι, τι είναι αυτή;

Υ.Γ. Το είχα υποσχεθεί στην @Ice and fire το θέμα και ελπίζω να απαντά σε κάποια κενά που άφησα ίσως σε απαντήσεις μου προς κάποιους συνομιλητές κατά καιρούς  

 

γνωμη μου ειναι πως ουσιαστικα δε συναινεις...εμπιστευεσαι το ενστικτο σου οτι οι προσδοκιες σου δε θα διαψευστουν (wishful thinking)

 

Και πού είναι το όριο του "διαψεύδονται οι προσδοκίες"; (εντελώς υποκειμενική βέβαια η απάντηση που περιμένω αλλά για αυτό έχει ενδιαφέρον για μένα   )
Και ακόμη αν οι προσδοκίες διαψευστούν προς το καλύτερο; Είμαστε πάντα σε θέση να το δούμε;

 

το οριο ειναι υποκειμενικο του καθενος βαση του τι ειχε στο μυαλλο του ξεκινωντας

Το καλυτερο πιστευω ασφαλως και θα το καταλαβεις.

btw μολις βρηκα κι αυτο το παλιοτερο νημα
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Συναίνεση.15990/

 

Tο ένστικτό μου αποδεικνύεται αλάθητο.

Ο σαδισμός ''δεν έχει και δεν θέλει'' να έχει καμμία σχέση με την συναίνεση, γνώμη μου, πάντα.
Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι πολύς κόσμος, δεν έχει ιδέα σε τι συναινεί, τι όχι;

 

Αρχη ανδρα δεικνυσι.

Το αρχαιο ρητο εξακολουθει να ισχυει σημερα και στα καθ'ημας,αντικαθιστωντας τη λεξη ανδρας με τη λεξη ανθρωπος.

Πριν την εναρξη της σχεσης και προκειμενου αυτη να ξεκινησει,η μονη συναινεση που ειναι δυνατο και ρεαλιστικο να δοθει,ειναι μια αρχικη συναινεση στο Προσωπο,βασισμενη σε ενα ορισμενο,προσωπικο σετ κριτηριων και ταυτοχρονα στη διαισθηση και το ενστικτο,πως ο απεναντι φαινεται,μοιαζει να ειναι ο αναμενομενος καταλληλος.
Η επιθυμια και η αναγκη δεν ειναι παντα καλοι συμβουλοι,ενω εξαιρετικα χρησιμος ειναι ο χρονος που μεσολαβει απο την αρχικη επαφη μεχρι τη συναψη της σχεσης.
Οι Κυριαρχοι ξερουν να περιμενουν και δινουν παντα στη φαση της γνωριμιας οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο,ανεξαρτητα απο το αν αυτο ειναι επιθυμητο ή οχι απο το υ μελος της σχεσης.

Κατα την αποψη μου,ισχυουν τα εξης:
Η ουσιαστικη συναινεση δινεται μετα την εναρξη της σχεσης,καθε μερα που περνα.
Το αν οντως δοθηκε η συναινεση,οπως και το αν καλως δοθηκε ειναι πραγματα που κρινονται μετα το περας της σχεσης.


ΥΓ:Εαν προς στιγμην παραβλεψουμε τη λεξη συναινεση(η οποια bdsmικως ειναι διανυσματικο μεγεθος με συγκεκριμενη φορά),τα παραπανω ισχυουν,πανω-κατω και για τα δυο μελη ττης σχεσης.

 

Πολύ σωστά επεσήμανε ο @Stalker την σπουδαιότητα της χρονικής περιόδου ανάμεσα στην αρχική γνωριμία και το ξεκίνημα της σχέσης. Θα προσέθετα πως εκτός από το Κ μέλος και ένα σώφρον υ θα εκμεταλλευόταν αυτό το χρονικό διάστημα και θα το παρέτεινε όσο χρειαζόταν ωστε να γνωρίσει όσο το δυνατόν καλύτερα το Κ αλλά και να διαπραγματευθεί τα πεδία στα οποία θα υποταχθει αυτά καθεαυτά, αλλά και το εύρος και το βάθος τους.
Η συναίνεση λοιπόν δίδεται σε αυτό το αρχικό πλαίσιο που θα διαμορφωθεί,χωρίς αυτό να σημαίνει πως το πλαίσιο αυτό είναι στατικό, θα μεταλλάσσεται κι αυτό ανάλογα με την πορεία και την εξέλιξη της σχέσης.

 

αυτο που δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω ηταν η ευκολια που γινονται οι σχεσεις και τα ζευγαρωματα εδω μεσα.μπαινει μια κοπελα η ενας αντρας στο φορουμ και μετα απο μερικες μερες η ακομα ωρες θεωρει πως βρηκε το ταιρι του.στην ουσια συναινει σε κατι που δουλευε στο μυαλο για καιρο οτι και αν ειναι αυτο.το προβλημα ξεκιναει απο την ψευδαίσθηση οτι απο την στιγμη που περιφερεσαι σε ενα bdsm φορουμ ολοι αυτοματα ξερουν το αντικειμενο.για μενα καποια καποιος συναινει στην ουσια καθαρα στην προσωπικη επιθυμια.εδω εχεις σχεση με καποιον χρονια και ακομα τον μαθαινεις.
οσο για το τελευταιο ο Κυριαρχος συναινει στο να σεβαστει τα θελω και τις επιθυμιες της υποτακτικης.

 

Το ωραιοποιημένο παραμύθι καλά κρατεί.

 

με εφόδιο το ίσως και το λίγο "γνωριμίας"..
συναίνεση δίνεται στο ρίσκο,με πασο τον πόθο και την απελπισία της μοναξιάς.
και αφορά όλα τα status..

 

δυστυχως στην πραγματικη ζωη τα παραμυθια δεν εχουν το τελος που θελουμε.

 

ξεχασα να προσθεσω οσο αναφορα το ενστικτο πως αν μετρουσε ολοι μας θα ειχαμε με τη μια την τελεια σχεση.πιστευω πως ειναι η δικαιολογια οταν δεν βρισκουμε αλλους λογους να ειμαστε με καποιον καποια.