Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Έχω μια ερώτηση για όλους εσάς εκεί έξω και ελπίζω να συγχωρήσετε την άγνοιά μου, αλλά είναι κάτι που πραγματικά μου έχει κάνει εντύπωση.
Μέχρι στιγμής έχω καταλάβει πως ένα μεγάλο κομμάτι του bdsm όσον αφορά στη σχέση μεταξύ υποτακτικών και κυριάρχων (και των δύο φύλων, δεν έχει σημασία) είναι το ερωτικό και η αμοιβαία απόλαυση που λαμβάνουν ο ένας από τον άλλον στο γενικότερο πλαίσιο του Power exchange. Έχω επίσης καταλάβει (νομίζω) πως όλες οι τιμωρίες που επιβάλλονται από τους κυριάρχους και εισπράττονται από τους σκλάβους έχουν ως στόχο να ενισχύσουν αυτό το πλαίσιο φέρνοντας ακόμη πιο κοντά τα δύο μέρη, και βασίζονται κατά μεγάλο μέρος σε ενέργειες που τα δύο μέρη βρίσκουν ερωτικές, όπως ο καθείς το ορίζει αυτό.
Παράλληλα, διάβασα σε ένα σχετικά μεγάλο νήμα με αντικείμενο τις τιμωρίες πως οι περισσότεροι σκλάβοι κατέγραψαν την αδιαφορία του κυριάρχου τους ως τη χειρότερη από αυτές.
Η ερώτησή μου είναι, αυτή η αδιαφορία εκλαμβάνεται ως ερωτικό παιχνίδι (που εγώ δεν κατανοώ) ή πλέον η σχέση έχει περάσει σε άλλο, ψυχικό/εγκεφαλικό επίπεδο; Δηλαδή, για το σκλάβο, η τιμωρία αυτή θεωρείται η χειρότερη επειδή μαζί της φέρνει και την απουσία των υπόλοιπων ενεργειών εκ μέρους του κυριάρχου ή είναι κάτι πιο βαθύ ή πιο απλό όπως, για παράδειγμα, όταν αδιαφορεί σε μια, πιο vanilla ας πούμε, σχέση το έτερον ήμισυ; Και αν η αδιαφορία χρησιμοποιείται ως τιμωρία και ο σκλάβος το γνωρίζει, εφόσον ξέρει πως κάποια στιγμή η τιμωρία θα λήξει γιατί η τιμωρία επιφέρει ανησυχία; Δεν ξέρω αν το θέτω σωστά, αλλά ελπίζω να είναι κατανοητό.
Έχω κάποια απάντηση ήδη στο μυαλό μου, αλλά θα ήθελα και τη γνώμη σας.

 

θα συμφωνησω με την απαντηση που εχεις στο μυαλο σου μια και κατα πως μας τα λες μεχρι τωρα μεσα εχεις πεσει !

Γι ργος

...εσυ πρεπει να παρκαρεις αναμεσα στα κακαο τη βανιλια σου.

 

Η ουσια ειναι οτι ολοι εμεις εχουμε προβλημα με την ανθρωπινη επαφη.Μπορει με τα γραπτα μας το ασπρο να το κανουμε μαυρο,αλλα η ουσια ειναι μια....εχουμε προβλημα με την ανθρωπινη επαφη...Το λαθος σου στην κατανοηση του βδσμ ειναι οτι εκανες προφιλ δηλωνοντας vanillia.αν ειχες δηλωση αυταρχικη......λεμε τωρα......τα pm που θα δεχοσουν θα σε ειχαν διαφωτιση περισσοτερο για μας.Ο σαρκασμος σου παντως προς τους ντεμεκ κυριαρχους ειναι ολα τα λεφτα...οποτε stay with μας,πλακα εχει.

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Αυτο με προιδεαζει για πολυ περιεργες σκεψεις....εχεις δωσει και καλα δειγματα αντιληψης.....οποτε, για ξεφουρνισε την να δουμε αν συμπιπτουν κι εκει οι αισθησεις μας γατι!

 
νιααααααααρρρρρρρ....

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Πράγματι. Τόσο απλά, για να έχει νόημα η αδιαφορία ως τιμωρία πρέπει η σχέση να έχει εξελιχθεί. Αν είναι όταν αδιαφορώ να πηγαίνει να πίνει σφηνάκια με τους φίλους του, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Η αδιαφορία επίσης δεν είναι κάτι το οποιο είναι απαραίτητα αντιστρέψιμο.

Μου έχει τύχει με υποτακτικό, να μην την αντιληφθεί καν, καθώς απλά απέσυρα το τασκ που δεν ήθελε να πραγματοποιήσει. Αντί να το εκλάβει ως το πρώτο στάδιο αδιαφορίας δικής μου, το εξέλαβε ως επιείκεια και πραγμάτωση του ζητουμένου του. Εν ολίγοις, δεν ίδρωσε το αυτί του. Αναμενόμενα απέσυρα και άλλα προνόμια καθώς ο συγκεκριμένος υποτακτικός δεν έβγαινε από τα δικά του ζητούμενα. Μόνο λοιπον όταν έφτασε να χάσει τα προνόμια που τον ικανοποιούσαν άρχισε να ανησυχεί αλλά και πάλι όχι να αναρωτιέται για το δικό του λάθος. Φυσικά η σχέση έληξε άδοξα.

Προσωπικά αν αρχίσω να αδιαφορώ και να αποσύρω προνόμια, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γυρίσω στην κατάσταση που ήμουν πριν. Δηλαδη του ενδιαφέροντος εκτός αν το ζήτημα αφορά ένα μόνο κομμάτι της υπηρεσίας του υποτακτικού. Πράγμα το οποίο κάνει την αδιαφορία ουσιαστική ως τιμωρία.

Όπως ακριβώς το τοποθέτησες, - δηλαδη πολύ σωστά κατάλαβες. Ίσως βέβαια να σου διαφεύγει η ουσία και η δύναμη της πραγματικής εξάρτησης που έρχεται στις σχέσεις ανταλλαγής ελέγχου.

Η αδιαφορία ουσιαστικά είναι η άρση προνομίων χρήσης. Δηλαδη σε χρησιμοποιώ για να μου φτιάχνεις καφέ. Αν πχ εσύ δεν αναγνωρίζεις αυτό το προνόμιο,- ή για κάποιο άλλο λόγο ίσως- , θα στο αφαιρέσω. Και όσα περισσότερα αφαιρέσω τόσο λιγότερο χρήσιμος θα είσαι. Το αποτέλεσμα θα είναι προφανώς , αν αυτό εξαπλωθεί και σε άλλους τομείς, θα σε αντικαταστήσω με κάποιον που θα είναι πιο πρόθυμος ή πιο συνειδητοποιημένος.

Δεν είναι ακριβώς εξαναγκασμός, αλλά εν τέλη σε έναν σκλάβο // υποτακτικό έτσι θα λειτουργήσει. Κυρίως όμως είναι οι δεδομένες συνέπειες κάποιων πράξεων.

Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο την εφαρμόζω εγώ είναι ένας λόγος ειλικρινής και γι αυτό τρομαχτικός. Δηλαδή είναι η συνέπεια της άρνησης του υποτακτικού να υποταχθεί. Αν αρνείται θα συναντήσει την αδιαφορία και στο τέλος την αντικατάστασή του. Είναι αναμενόμενο ότι δεν θα περιορίσω τα ζητούμενά μου με βάση την ανικανότητά του να τα εκπληρώσει.

Καθόλου δεδομένο εν ολίγοις ότι η τιμωρία θα λήξει πριν λήξει η σχέση.

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

@ happyhellcat,

ευτυχισμένη γάτα της κόλασης, όσο περισσότερο χουχουλιάζεις στην κόλαση του BDSM, τόσο περισσότερο θα αναρωτιέσαι και θα αλλάζεις κάθε τόσο γνώμη για το συγκεκριμένο θέμα της τιμωρίας αδιαφορίας.

Μου θύμισες τις δικές μου πρώτες συζητητικές μέρες, με διόλου ντεμέκ Κυρίαρχο. Ερωτηθείσα, τότε, τι θα έκανα αν ο Κύριος αδιαφορούσε για μένα είχα πει ότι θα έπαιρνα το βιβλίο μου και θα πήγαινα να το διαβάσω σε άλλη γωνία και θα ήμουν ευτυχισμένη σαν γάτα στο πιο ζεστό σημείο του σπιτιού και με το αγαπημένο της φαγάκι στο πιάτο και δίπλα καθαρό νερό.

Ακόμα, τότε δεν καταλάβαινα γιατί να έχει κανείς πρόβλημα με τις εξ αποστάσεως BDSM σχέσεις. Από το να τον βαράνε από κοντά - άκουσον, άκουσον - δεν ήταν πολύ καλύτερο να συζητάει στην οθόνη του για βίτσια και για τιμωρίες;

Ο χρόνος που κυλάει, εκτός από "φθονερός και των έργων εχθρός" κατά Ανδρέα Κάλβο, είναι και πολύ μεγάλος πλακατζής, όσον αφορά το δικό μου BDSM τουλάχιστον.

Η φιλική περιέργεια γίνεται σταδιακά πραγματική απορία, μετά μια γενική και απροσδιόριστη κάβλα που χτυπάει οπουδήποτε υπάρχει παλμός, στο σώμα και στην ψυχή. Η ενσυναίσθηση υποταγής αργεί ίσως για κάποιες να έρθει, όμως όταν ριζώσει είναι οριστική.

Όταν υπάρχει σχέση Κυριαρχίας - υποταγής ένα από τα θεμέλιά της είναι οι ειπωμένες και οι ανείπωτες υποσχέσεις για το περισσότερο που πρόκειται να έρθει. Για τα όρια που πρόκειται να καταπέσουν μέσα σε ένα κλίμα πόνου και απόλυτης ευχαρίστησης. Και για πολλά άλλα. Για ένα υποτακτικό άτομο, τίποτα δεν είναι πιο δεσμευτικό και πολωτικό προς τον Κυρίαρχο από την ανάγκη υποταγής που μόλις έχει ανακαλυφθεί και είναι μισο-ικανοποιημένη.

Η αδιαφορία του Κυρίου, σε αυτό το στάδιο, είναι για το υποτακτικό άτομο το νερό του διψασμένου που πέφτει στο χώμα με φόρα και γίνεται λάσπη, χωρίς στον διψασμένο να φτάσει ούτε σταγόνα από αυτές που είδε να πέφτουν γύρω του. Είναι, προς το παρόν, απώλεια απόλαυσης και μια χάλια άσκηση αυτοπειθαρχίας, γιατί η μισο-μαθημένη υποτακτική έχει μάθει ότι την αδιαφορία οφείλει να την αποδεχτεί χωρίς εντάσεις και ενστάσεις.

Σε λίγο μετέπειτα στάδιο ωριμότητας η υποτακτική έχει μάθει ότι λογιστική απόλαυσης γι αυτήν δεν υπάρχει και δεν της πέφτει - αλλά πραγματικά - λόγος για το πώς και πότε θα ευχαριστηθεί, ούτε μπορεί να προεξοφλήσει οτιδήποτε, όμως είναι ακόμα, όσο πατά μικρή γάτα, σε βανίλλα λογικές. Τότε η αδιαφορία πονάει πολύ γιατί πληγώνει τον ερωτικό εγωισμό. Ακόμα όμως μπορεί και διαπραγματεύεται η υποτακτική. (Νομίζει ότι) καταλαβαίνει πως πρέπει να γίνει καλύτερη υποτακτική για να μην υποφέρει τιμωρίες αδιαφορίας. Το παλεύει και προς το παρόν έχει αντοχές.

Αυτός είναι ο ένας τρόπος να πονάει η αδιαφορία. Όχι ο χειρότερος.

Τελικά, νομίζω εγώ τώρα, η υποτακτική ή ίσως σκλάβα γίνεται ένα πλάσμα ανεξάρτητο μέσα στην υποταγή του. Είναι αυτή η ανεξαρτησία της επίγνωσης πως αυτή, η σκλάβα, θα κάνει ό,τι απαιτείται από αυτήν ασχέτως αν την προσέχει ο Αφέντης της ή αν προσώρας αδιαφορεί, και θα είναι εντάξει. Όπως ο ηθοποιός στο σανίδι. Είναι φορές που απαιτείται η παρουσία του στη σκηνή να είναι απαρατήρητη. Φορές που πρέπει να είναι παρόν, όμως το κοινό να μην βλέπει αυτόν αλλά να έχει την προσοχή του στραμμένη σε κάτι άλλο. Δεν παύει να ερμηνεύει εκείνη την ώρα ο ηθοποιός, δεν παύει να υπάρχει. Με κάποιον παράξενο τρόπο, δεν είναι μόνος του. Αυτή είναι για μένα, τελικά, η χωρίς τιμωρία αδιαφορία.

Η τιμωρία αδιαφορίας σε αυτό το στάδιο είναι σύντομη, δεν χρειάζεται πολύ και πονάει απίστευτα πολύ και ουσιωδώς, γιατί η σκλάβα είναι χωρίς άμυνες πια, άμεσα δεκτική σε οτιδήποτε προέρχεται από τον Αφέντη της. Έχει εγκαταλείψει προ πολλού την άμυνα της ερμηνείας του Αφέντη της, την άμυνα να ασχοληθεί με κάτι άλλο - αυτό έτσι και αλλιώς γίνεται αλλά δεν βοηθάει πολύ γιατί η ίδια ανήκει σε Κάποιον κάθε στιγμή και όχι μόνον τις ώρες που Αυτός την απασχολεί, την άμυνα - φενάκη της αυτοβελτίωσής της και ονειροπόλησης ενός πλέον απολαυστικού μέλλοντος όπου αυτή θα είναι πολύ καλή και άρα ο Αφέντης της θα ασχολείται μαζί της. Τώρα τα πάντα είναι εδώ, έχει έρθει η ώρα τους και αυτό που είναι για να πονέσει, πονάει πάρα πολύ.

Πάνω από δύο μέρες τιμωρία αδιαφορίας δεν αντέχεται. Πια.

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Και αν δεν λήξει? Μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρη για κάτι τέτοιο?

 

Απάντηση: Re: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Η καλή vanilla σ'όλα τα καλά χωράει  

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Γράουρ......χρρρρρρρρρρρρ......
Έχω καταλήξει σε 2 σημεία.
Πρώτον: Πως όσοι το bdsm δεν το βλέπουν ως ερωτικό παιχνίδι αλλά ως ολοκλήρωση της ίδιας τους της προσωπικότητας, αυτοί είναι που το ανεβάζουν επίπεδο. Και σε εκείνους μπορεί να πονέσει η αδιαφορία. Γι'αυτούς πιστεύω η σχέση με τον κυρίαρχό τους είναι μια σχέση λατρείας ή εξάρτησης, του δίνουν τα ηνία και αν εκείνος συμπεριφερθεί σαν να έχει να καθοδηγήσει ένα παλιάλογο, προς το οποίο δείχνει αδιαφορία π.χ. γιατί παλιάλογο είναι και τι να κάτσεις να το κάνεις που δεν σε ακούει και όλο χρειάζεται τιμωρίες, στο κάτω κάτω υπάρχουν κι αλλού στάβλοι και άλλα ζωντανά, αυτό πονάει και τσούζει. Όταν θέλεις ολόψυχα να υπηρετείς κάποιον, να τον ευχαριστείς και εκείνος ξαφνικά παγώσει απέναντί σου, τότε σίγουρα θα τρώγεσαι να δεις πώς θα το διορθώσεις, για να επανέλθει η σχέση στην ισορροπία της, να βρεις τη γαλήνη σου. Αν θέλεις να νιώθεις προστατευμένος και ο προστάτης σου αδιαφορεί, τότε πιστεύω πονάει.
Δεύτερον: όσοι το bdsm το βλέπουν ως ερωτικό παιχνίδι, μια ενίσχυση της φυσικής τους καύλας ας πούμε, εκείνοι δεν θα πτοηθούν από την αδιαφορία. Σίγουρα θα θελήσουν να τη λύσουν, για να συνεχιστεί η σχέση απρόσκοπτα με όσες απολαύσεις μπορεί φέρει και στα δύο μέρη, αλλά δεν πιστεύω πως έχει η συγκεκριμένη στάση το ίδιο βάθος. Κι επίσης, η σχέση αυτή σίγουρα έχει και διαφορετικούς παίκτες.
Δηλαδή, η δυναμική ανάμεσα στα δύο μέρη είναι ανάλογη προς την ψυχοσύνθεση των δύο, δηλ. ο κυρίαρχος θα αδιαφορήσει γιατί θα ξέρει πως ο υποτακτικός αυτό χρειάζεται για να επανέλθει στα σωστά του και να επιστρέψει η σχέση στην ισορροπία της, όχι γιατί δεν βρίσκει κάτι καλύτερο να κάνει ή γιατί απλά ξύπνησε στραβά.
Το'χω;  

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Γατσουλινι μου μεσα στο μυαλο μου εισαι.....ειναι παιδι μου το γατισιο μυαλο αξεπεραστο.....ευγε κολασμενη γατα!!!
πρρρρρρρρρρ.......

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Αυτό ακριβώς είχα στο μυαλό μου, αλλά το περιέγραψες πολύ ωραιότερα από όσα είχα σκεφτεί, Kudoz!

 

Απάντηση: Σκλάβοι και τιμωρία – Μια απορία

Μα, αν δεν λήξει η αδιαφορία, θα έχει φτάσει σε τέτοιο στάδιο η σχέση που θα λήξει από μόνη της. Για να μη λήγει, δεν ήταν για να κρατηθεί η σχέση. Θα το έχουν επιφέρει έτσι και τα δύο μέρη. Λέω εγώ τώρα...