Σοβαρα εξωbdsmικα θέματα

Ειναι και αυτο μια ενδειξη συλλογικης ζωντανιας.

 

 

Φίλτατε @Rope-bondage-fan, αν πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος/α να εγγυηθεί σε κάποιον/α άλλο/η, ότι θα είναι στο πλάϊ του/της σε περίπτωση σοβαρού ζοριού.
Κι αυτό να το κάνει απ' τα πρώτα βήματα της αλληλεπίδρασης τους, ειλικρινά χαίρομαι για σένα.
Εγώ έχω δει, ότι κάποιος/α μπορεί και να "λακίσει" επειδή έσπασες το νυχάκι σου ( τραβηγμένο παράδειγμα και το γνωρίζω, αλλά όχι και τόσο ).
Και αυτό ακόμη και μετά από "λόγια" ή και αρκετό χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζω να το θεωρώ φυσιολογικό ( ή καλύτερα, όχι ασύνηθες ) και για μένα τουλάχιστον όχι κατακριτέο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και πάν' απ' όλα δεν είμαστε με όλους ίδιοι. Καλώς ή κακώς.
Από κει και πέρα, παραμένει θέμα προσωπικής κοσμοθεωρίας. Εγώ μονάχα από καθήκον/ανθρωπιά ( ή ακόμη χειρότερα και όπως προέγραψα, από οίκτο ), δεν θα έμενα δίπλα σε καμία ερωτική παρτενέρ. Στα δικά μου τα μάτια θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη σεβασμού και καταπάτηση της αξιοπρέπειας της.
Αλλά θα έμενα αν ένιωθα κάτι πολύ παραπάνω και στα τσακίδια οι Κυριαρχίες και οι υποταγές, αν θεωρούσα ότι δεν θα υπήρχε άλλη λύση. Τουλάχιστον θα το προσπαθούσα. Αν δεν τα κατάφερνα, εκεί θα χαιρετούσα πάραυτα. Γιατί πάνω απ' τον ίδιο μου τον εαυτό, κατάλαβα, ότι δεν έχει νόημα να βάλω καμία.
Και όποια αυτό από μένα περίμενε/θα περίμενε, μάλλον θα είχε επιλέξει λάθος άνθρωπο.

Αλλά, είπαμε, ο καθείς με τον τρόπο λειτουργίας του. Εγώ κάποια δίπλα μου από οίκτο, από συνήθεια, από ανάγκη ή για να μην πει κάποιος, ο οποιοσδήποτε ότι με "παράτησε" στα δύσκολα, δεν την θέλησα ποτέ μου. Τα δύσκολα, μου άρεσε πάντα να τ' αντιμετωπίζω μονάχος, όσο μεγάλα κι αν ήταν.
Κι αν δεν θα κατάφερνα να τα ξεπεράσω με την καμία, θα σήμαινε, ότι δεν θ' αρκούσαν οι δυνάμεις μου. Σε κείνη την περίπτωση - και μόνο σε κείνη - θα πέταγα πετσέτα με την συνείδηση μου ελαφριά και δίχως κανέναν - πόσο μάλλον κάποια έξω από μένα - να "κατηγορήσω" για την απουσία του.

* Τα εισαγωγικά στα ρήματα παρατώ και κατηγορώ, δεν τα έβαλα για το chickε.  

 

Μια χαρα ειναι τα ντερμπι.
Προσφέρουν θέαμα και συγκινήσεις με ελάχιστο κόστος.

 

Σωστά νομίζεις  
Ήταν ένα αστείο για να με κάνει να γελάσω.
Παρόλα αυτά,ήταν η αφορμή για να κανω σκέψεις,που δεν είχαν περάσει ποτέ απ'το μυαλό μου.

 

Νομιζω οτι τωρα καταλαβα ακριβως τι θελεις να πεις αγαπητε @Tenebra_Silente .

Κι εγω ετσι οπως τα εγραψες στην παραπανω αναρτηση σου τα σκεφτομαι τα πραγματα για εμενα.

Η ανθρωπινη συμπαρασταση ειναι δειγμα ανωτερης συνειδησης για μενα. Μονο ομως αν γινεται αυθορμητα, ανιδιοτελως, ειλικρινα και αναβλυζει απο μεσα μας πηγαια.

 

Ο Κυρίαρχος ενδέχεται να περιορίσει τις δικές του ανάγκες/καύλες/επιθυμίες γιατί ο εργοδότης της υπό, την κρατάει υπερωρίες στην δουλειά ή επειδή βρέχει και ο Κυρίαρχος θέλει να κάνει session με ντάλα ήλιο ή επειδή έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου της υπό ή επειδή η γη γυρίζει αλλά όχι επειδή αρρώστησε -χωρίς τη θέληση της-
Δεν λέω καλά όλα αυτά. Αλλά αναρωτιέμαι τις ενοχές που θα φορτωθεί πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του επειδή -ω θεοί- αρρώστησε, ποιός θα τις διαχειριστεί;
Καλή η χρησιμοθηρική οπτική του Κυρίαρχου που δεν βάζει τίποτα πάνω από τις ανάγκες του και ιδιαιτέρως καυλωτική, αλλά η η πραγματικότητα πολλές φορές μας ξεπερνάει. Αφήστε που δεν θεωρώ καθόλου μη Κυριαρχική την οπτική τιθάσευσης αναγκών/καύλας/επιθυμιών του Κυρίαρχου μέλους για κάποιο χρονικό διάστημα προκειμένου όλα να ξεπεραστούν. Το αντίθετο μου φέρνει λίγο στο μυαλό ένα παιδάκι που επειδή του χάλασε το αυτοκινητάκι του, πάει απευθείας στα jumbo για να προμηθευτεί δεύτερο, τραβώντας την μαμά του από την ποδιά την ώρα του μαγειρέματος.
''Χάλασεεε σέλω καινούγιο ατοκινητάκι τώλα, γιατί εγώ είμαι ο καλυτελότελος και δεν μπολώ να παίζω με σπασμένα ατοκινητάκια μαμάααα, πάμε Jumbo τώλααα''.  

ΥΓ. Θαρρώ πως γνωρίζω έναν - δύο Κυρίαρχους, που αν το υπό τους αρρώσταινε δεν θα τους σηκωνόταν ούτε με γερανό. Αλλά μάλλον αυτοί είναι γιαλατζί.

 

Σωστή η διαπίστωση ότι αν κάποιος είναι αληθινά τόσο σπουδαίος ώστε να αποπνέει τον ανάλογο σεβασμό σε άλλους και να κυριαρχεί πάνω τους, πρέπει πρώτα να έχει μέσα του κυριαρχήσει μεταξύ άλλων και στον μεγαλύτερο δυνάστη από όλους. Τα πολύ έντονα και δύσκολα διαχειρίσιμα συναισθήματα, πάθη και ορμές. Ένα δηλαδή αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του.

Παρόλ' αυτά, αυτό έχει και μία άλλη όψη. Το να κυριαρχείς πάνω στις ανάγκες-επιθυμίες σου όχι καταπιέζοντάς τις αλλά αρχικά αποδεχόμενός αυτές και στη συνέχεια ικανοποιώντας τις όσο και όπως χρειάζεται ώστε να τις βάλεις να λειτουργήσουν προς όφελός σου. Και έτσι να τις κάνεις σύμμαχό σου, πηγή ζωντάνιας για εσένα και για όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες της ζωής σου. Έτσι ολοκληρώνεσαι περισσότερο και πιο βαθιά και βελτιώνεσαι.

Αυτό φυσικά είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, απαιτεί πολύ μεγάλη ψυχική καλλιέργεια και αυτογνωσία, εμπειρία ζωής συνήθως μεγάλη, και για τους περισσότερους μοιάζει ακατανόητο τελείως ή άπιαστο.

Αλλά είναι πολύ αληθινό και πολύ ζωογόνο και θετικό.

 

Περαστικα οτι κ να ειναι νεραιδα !!!

 

Ναι, μού έχει τύχει.
Αντιμετωπίζαμε και οι δύο πρόβλημα υγείας, το δικό μου σοβαρότερο από το δικό της.
Δεν την άφησα, με άφησε εκείνη. Και δεν ήταν καν Κ, υποτακτική ήταν.
Συμπέρασμα;

***

Σιδερένια!