Στα σκοταδια του μυαλου μου φως μου εσυ

Αφορμη γι αυτο το νημα σταθηκε η συζητηση περι ευτυχιας στο νήμα της αγαπητης @Queen87
Διάβασα με ενδιαφέρον τις απαντήσεις,αλλά μέσα μου γεννήθηκε η εξής απορία..
Όλοι οι άνθρωποι εχουμε στιγμές στην ζωη μας όπου νιώθουμε ότι στερευουμε από δυνάμεις,νιώθουμε πως τα φώτα γύρω μας σβήνουν ενα ενα και μένουμε παρέα με τα σκοτάδια του μυαλου μας να μας συντροφευουν.
Μιλαω γι αυτες τις στιγμες οπου νιωθεις να πνιγεσαι,οπου δυσκολες καταστασεις σε "χτυπουν" η μια μετα την αλλη κ θες να ξεφυγεις απο αυτες,να αναπνευσεις αλλα νιωθεις να κανεις 1 βημα μπροστα και 2 πισω..
Σε αυτές τις στιγμές σας λοιπόν...Ποια δύναμη αυτή σας τραβαει προς το φως?

Που βρίσκετε την δύναμη να σηκωθείτε ξανά όταν το μόνο που θέλετε ειναι να αφεθείτε σε αυτό?

Υπάρχει κατι που σας ηρεμεί,κάποιο χομπι/ασχολία που σας βοηθάει?


Και τελικά αυτή η δύναμη βρισκεται μέσα σας ως επί το πλείστον ή αντλειται απο αγαπημένα πρόσωπα?

 

Σε αυτές τις στιγμές σας λοιπόν...Ποια δύναμη αυτή σας τραβαει προς το φως?
Η δύναμη που έχω σαν άνθρωπος.

Που βρίσκετε την δύναμη να σηκωθείτε ξανά όταν το μόνο που θέλετε ειναι να αφεθείτε σε αυτό?
Κάποιοι την βρίσκουν στην οικογένεια, στα παιδιά τους, στην εργασία τους, στον ψυχίατρο, στα χάπια, στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ σε ένα χόμπι ή ένα ταξίδι. Εγώ για παράδειγμα θέλω να κρυφτώ από όλα και να ξεκαθαρίσω μέσα μου αυτό που συμβαίνει. Δεν θέλω να έχω επικοινωνία με κανέναν.

Υπάρχει κατι που σας ηρεμεί,κάποιο χομπι/ασχολία που σας βοηθάει?
Όχι... εμένα μόνο ο ύπνος.. για να ξεκουράζω όσο γίνεται την σκέψη μου.. Νιώθω πως με κουράζουν τα πάντα και με εκνευρίζουν κιόλας.


Και τελικά αυτή η δύναμη βρισκεται μέσα σας ως επί το πλείστον ή αντλειται απο αγαπημένα πρόσωπα?
Μέσα μου και μόνο!

 

Κάπως έτσι λειτουργω κ εγω..Αλλά κατά πόσο είναι καλό αυτό?
Θέλω να πω,πως με το να κλεινομαστε στον εαυτό μας,μη επιτρέποντας σε κανέναν να μας δει όπως πραγματικά είμαστε,(προσωπικά θεωρω πως ο χαρακτηρας του ανθρωπου εκει φαινεται,στα δυσκολα),μήπως αντί για καλο μας κάνει περισσότερο κακό?
Μήπως κατ αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε να ζούμε μόνοι μας στην ουσία,με συνέπεια να μπαίνουμε σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο?

 

Φυσικά και για μια ακόμα φορά θα συμφωνήσω μαζί σου..
Και ναι κάνει ζημιά... αλλά είναι θέμα χαρακτήρα.. κάνει πολύ κακό γιατί τα μαζεύεις μέσα σου και σε πνίγουν....
Δυστυχώς για προσωπικούς λόγους δεν θα ήθελα να αναφέρω περισσότερα εδώ... όμως στην διάθεση σου αν θες με πμ  

 

..εισπνοή - εκπνοή, μόνη μου διαχειρίζομαι τις καταστάσεις δεν πρήζω κανέναν για να μη με πρήζουν, διαφορετικά:

 

 

Το πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας, αν το ανακαλύψουμε, θα τρομάξουμε ίσως....
Δεν είναι κακό να κάνεις δύο βήματα πίσω, αρκεί να κάνεις αυτό το ένα μπροστά. Να παλεύεις. Και ας μην γίνεται τίποτα... Ή τουλάχιστον έτσι να νομίζουμε.
Όσο για το αν αντλουμε δύναμη από αγαπημένα πρόσωπα. Μα για αυτό δεν τα έχουμε; ΚΑΙ για τα δύσκολα. Κάποιες φορές δε, χρειάζεται να προχωράς ΜΟΝΟ για αυτά.

 

Για εμένα τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι ο επιπλέον χώρος στα πολύ δύσκολα. ...ξέρετε, όμως στην φυσική, όσο αυξάνει η επιφάνεια, τόσο ελαττώνεται η πίεση. .Έτσι και με τους αγαπημένους μας, όταν εξωτερικευουμε το πρόβλημα μας ή πίεση μέσα ελαττώνει. Ο επιπλέον χώρος αυτός μας επιτρέπει να μαζέψουμε δυνάμεις, να δώσουμε μια και στρέψουμε το βλέμμα μας στο φως..μια στροφή είναι πάντα. .

 

Πολυ σωστό με μια προϋπόθεση: οι αγαπημένοι μας να ειναι σε θέση να μας ...ακούσουν και έστω να κατανοήσουν σε ένα βαθμό όλο αυτό. Αν αυτός ο χώρος ΄δεν έχει "πρόσβαση" τα πράγματα γίνονται χειρότερα και η πίεση αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.Αν δηλ. έχουν όλη την καλή διάθεση να ακούσουν όμως δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τότε τι γ'ίνεται;

 

Η επιθυμία

 

ειχα ενα αγαπημενο μερος... μια γωνια που μαγικα παντα ηταν ελευθερη.. εκει χωνομουν, καφες ψημενος στη χοβολη και ξεκινουσα.. τετραδιο στυλος, μολυβι και τρια τεσσερα βιβλια.. μπορουσε να με βρει η νυχτα εκει μεσα. οποιος μ εψαχνε ηταν σιγουρο θα μ εβρισκαν εκει λολ
(ε ψιτ καρντασια.. για το λοξια λεω)

 

Ποτε δε ξερεις ποσο δυνατος εισαι,
μεχρι να ρθει καποια στιγμη
που η δυναμη θα ειναι η μονη επιλογη
που θα χεις.

Bob Marley