Στη βάση της σκάλας

Brother δεν εχω κανενα παραπονο με τους γραφικούς απλως τους βαριεμε ευκολα. 
Παρεπιπτοντος. Χαριζω 2 αεροπορικα εισιτιρια Αθηνα - Λαρνακα (Αεροπορικη ετερια HELIOS) οσοι/ες θελετε στειλτε μου pm.

 

Το θεμα που τεθηκε στην αρχη απο τον Drammaster ηταν ενας εμπειρικος τροπος διαγνωσης της τασης για υποταγη και Κυριαρχια..
Για οσους ενδιαφερονται για αυτο και δεν θελουν να ασχοληθουν με μεσα μαζικης μεταφορας μπορουν να δοκιμασουν εναν πιο επιστημονικο τροπο διαγνωσης σαδομαζοχιστικων, Κυριαρχικων και υποτακτικων τασεων (και οχι μονο), το Mmpi-2 , αμερικανικο ψυχολογικο τεστ. 522 ερωτησεις σε μιαμιση ωρα.
Δοκιμαστε το.

 

carissa επιτυχημένος ποιητής δεν είναι αυτός που δεν γίνεται κατανοητός από κανέναν αλλά αυτός που γίνεται κατανοητός από εκείνους στους οποίους στοχεύει η ποίησή του. Αυτό που είπα, για μένα είχε σχέση με το θέμα και αυτό μου αρκεί.Anyway, DeSade το mmpi το έχω κάνει κι εγώ. Πραγματικά πολύ καλό και πλήρες. Πολλές ερωτήσεις αλλά έχει ενδιαφέρον το αποτέλεσμα. Ετυχε να έχω φίλη ψυχολόγο κι έτσι δεν χρειάστηκε να το ψάξω. Αξίζει πάντως να το δοκιμάσει κανείς.

 

lorelai ένα πράγμα που χαίρομαι σε σένα είναι πως ακόμα και στο χιούμορ απαντάς με επεξηγήσεις λολ

 

Πίστεψέ με carissa αν το είχα αντιληφθεί ως χιούμορ θα απαντούσα με χιούμορ  . Ισως φταίει το ίντερνετ, ίσως φταίει ότι το χιούμορ σου με το δικό μου δεν συγκλίνουν, ίσως φταίει ότι δεν έχω ακόμα συνηθίσει το "ελληνικό" χιούμορ παρόλο που είμαι τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Who knows?

 

και εγώ απολογούμαι για το ακαταλαβίστηκο χιούμορ μου και επανέρχομαι στο θέμα που προέκυψε από το thread....
MasterJp Sir, assuming is known not to be allowed αλλά κάποιες απορίες πιστεύω πως εύλογα εκφράστηκαν, έστω και ατυχώς διατυπωμένες. *cute smile*
Κύριε Dream Master άλλο σκαλί υπήρξε?  

 

Αξιότιμε Aldur υπάρχουν και τα πριβέ - you know prive??  

 

<μες στην τρελή χαρά> Γουάου! Αυτό μου έρχεται να πω αυθόρμητα! Μου έλεγαν για αυτήν την παρέα τα καλύτερα λόγια – αλλά τόσο καλά δεν το περίμενα!

Χαίρομαι που όσο (σας  έλειψα ξετυλίχθηκε τόσο όμορφα συτό το thread – δεν κάνω πλάκα και δεν ειρωνεύομαι: δείτε πόσο κλασσική “επικοινωνία” περιέχει... η εξώθηση μιας άποψης στα άκρα ώστε να καταστεί τεχνικά άκυρη για να μην κριθεί ως ορθή ή λάθος, οι προσωπικές επιθέσεις “εν παρόδω” και φυσικά η διαχρονική τροχοπέδη της επικοινωνίας, το “Μη γενικεύουμε”!

Ολα αυτά δηλ. που μπορούμε να ονομάσουμε πολιτικό λόγο, αν όχι τηλεοπτικό λόγο, μιας και αυτά τα δυό σχεδόν ταυτίζονται πια...

Ξαναλέω (γιατί δεν βλέπετε την φάτσα μου) ότι δεν ειρωνεύομαι και βέβαια δεν μιλώ πατερναλιστικά ούτε πάω να μανιπουλάρω κανέναν: αναγνωρίζω αυτά τα στοιχεία γιατί τα χρησιμοποιώ ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια καθημερινά και εγώ!

Ήδη τα ποστ μου είναι μεγάλα, ας μην σας προσβάλω αναλύοντας τα αυτονόητα (ότι το κριτήριο που έθεσα στην κρίση σας είναι προσωπικό και ένα από τα πολλά, ότι αναφέρω πως η ένταση παίζει ρόλο, ότι τα ποσοστά που ανέφερα ήταν προφανώς χιούμορ, κλπ. κλπ.)

Για χάρη όμως της Λογικής (από τις λίγες κυρίες που υπηρετώ με χαρά), να επισημάνω δύο πράγματα: η αντιθετοαντιστροφή στο επιχείρημα του ποστ μου θα έδινε ότι τα control freaks (και όχι απαραίτητα οι Dominant) θα έπρεπε να νιώθουν άβολα στο αεροπλάνο. Για τους Dominant δεν βγαίνει κανένα συμπέρασμα από τα λεγόμενά μου. Τα control freaks μπορεί να εμφανίζονται είτε ως submissive είτε ως Dominant. Αλλά δεν είναι (όλοι) οι Dominant control freaks.

Κι επίσης μη σας τρομάζει τόσο η γενίκευση, χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε (βλ. παρακάτω), πόσο μάλλον να επικοινωνήσουμε... Φαντάζομαι κάποιους από σας με μπλουζάκι “Δεν γενικεύω ΠΟΤΕ!” – αλλά αυτό δεν είναι ήδη μια γενίκευση:-;

Ο “κανόνας της γενίκευσης” είναι κρίσιμο συστατικό σχεδόν οποιουδήποτε Λογικού συστήματος. Λέμε “μελαχρινή” και συνεννοούμαστε παρά τις παραλλαγές σε αποχρώσεις μαλλιών, δέρματος, κλπ. κλπ. Φυσικά και πρέπει να προσέχει κανείς πώς γενικεύει – αν έρθεις από την ζούγκλα και δεις τρία κόκκινα αμάξια στη σειρά, ίσως πεις ότι “αυτοκίνητο” είναι ένα κόκκινο μεταλλικό κουτί που τρέχει. Γι αυτό, ο MasterJp, σε απόλυτη ψυχραιμία, ρώτησε αμέσως, “τί εννοείς submissive” - σαν να ‘λεγε, “γενικεύουμε με συμβατό τρόπο;”

Ας επιστρέψω σε αυτό που υποσχέθηκα, να εξηγήσω παραπάνω για τον φόβο των αεροπλάνων και το BDSM. Σωστά παρατηρεί η al nair για τον παναθρώπινο φόβο του θανάτου - ξεκινά να μας συντροφεύει στα 8-9 και δεν φεύγει ποτέ. Αλλά σωστά παρατηρεί και η astarty ότι το φόβο του θανάτου τον νιώθουμε παντού, γιατί τόσος ντόρος με το αεροπλάνο;

Απέναντι στο φόβο του θανάτου έχουμε την πίστη και την εκλογίκευση για όπλα.

Η πίστη, η πιο εύκολη λύση, δεν μας βοηθά στο αεροπλάνο. Δεν έχω γνωρίσει ούτε ΕΝΑΝ έντονα θρησκευόμενο που να μη χέζεται από το φόβο του πριν πετάξει. Κι όμως, θα περίμενε κανείς ότι αυτοί έχουν έτσι κι αλλιώς αφεθεί σε έναν παντοδύναμο Κύριο και αν τους μέλλει να πνιγούν ποτέ δεν θα πεθάνουν. Στην πρόσφατη πτήση μου καθόμουν σε Airbus A-300-600 (με τις τρεις σειρές καθισμάτων) δίπλα στην μεσαία πόρτα που έχει κενό – μ΄αρέσει η έξοδος κινδύνου για να τεντώνω τα πόδια. Η αεροσυνοδός ήρθε για την απογείωση, κάθησε και δέθηκε αντικρυστά μου. Έκανε τρεις φορές τον σταυρό της και έκλεισε τα μάτια. Ήταν κάτωχρη.

H εκλογίκευση λέει ότι αν έχεις περάσει από κάμποσα μπαλκόνια και δεν σου έχει πέσει τίποτα στο κεφάλι κι αν δεν έχεις ακούσει ότι αρκετοί πεθαίνουν από πτώση αντικειμένων μπορείς να περνάς κάτω από μπαλκόνια χωρίς να το πολυσκέφτεσαι και σίγουρα χωρίς τις αντιδράσεις που έχουν κάποιοι εν πτήσει. Επίσης, η εκλογίκευση λέει ότι το πάτωμα συνήθως δεν υποχωρεί και μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα όταν περπατάς μες στο σπίτι σου – ίσως και έξω από αυτό – χωρίς να σκοτωθείς. Η εκλογίκευση λέει, τέλος, ότι το αεροπλάνο είναι πάρα πολύ ασφαλές. Δεν χρειάζετε να σας φέρω τις στατιστικές για να τις αγνοήσετε. Κοιτάξτε στο thread: γίνεται (μαύρο) χιούμορ με το αν κάποιος θα πετούσε με την Helios σήμερα. Αλλά υπάρχει ΣΗΜΕΡΑ ασφαλέστερη εταιρεία από την Helios; Ποτέ, από την εποχή του Δαίδαλου, δεν έπεσε αεροσκάφος της ΙΔΙΑΣ εταιρείας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αν υπάρχει μία, στατιστικά, ασφαλέστατη πτήση αυτόν τον καιρό είναι αυτή της Helios!!! Αν μη τί άλλο άλλαξε αμέσως όλα της τα αεροσκάφη διαλύοντας και την σπάνια πιθανότητα κατασκευαστικού σφάλματος (βλ. DC-9)!!!

Πού είναι αυτές οι σκηνές φρίκης που περιγράφει (σωστά) η al nair; Πόσοι επέζησαν από αεροσκάφος και θυμούνται κάτι να μας πουν για να μας περιγράψουν; Γίναν όλοι αυτοί σκηνοθέτες των ταινιών που βλέπουμε; Οχι, βέβαια. Έχω ακούσει 2 στη ζωή μου με τ΄αυτιά μου και είπαν και οι δύο ότι σκοτείνιασαν όλα και δεν πρόλαβα να καταλάβω τίποτα. Αυτές οι ταινίες έγιναν αξιοποιώντας προβολές του συλλογικού υποσυνείδητου. Αλλά πόσες σκηνές φρίκης αυτοκινητιστικών έχετε δει στ΄αλήθεια; Είμαστε σε ηλικίες εδώ μέσα που ίσως κάποιοι να είχαν και προσωπική εμπειρία. Κι όμως, ξαναμπαίνετε σε αυτοκίνητα και οδηγάτε. Και ας βλέπετε τον τεράστιο αριθμό νεκρών και τραυματιών κάθε μέρα – σε σχέση δε με το αεροπλάνο δεν το συζητώ! Γιατί άραγε;

Εγώ λέω επειδή έχετε την (ψευδ)αίσθηση της αντίδρασης. Στη γλάστρα που πέφτει, κάτι θα ακούσετε, κάτι θα νιώσετε και θα τραβηχτείτε. Νομίζετε. Ακόμη κι αν κάθεστε πίσω σε αυτοκίνητο και ο οδηγός πάθει καρδιακή προσβολή θα απλώσετε το χέρι να πάρετε το τιμόνι, θα ανοίξετε την πόρτα και θα πηδήσετε έξω, θα κρυφτείτε πίσω από το κάθισμα και θα γλιτώσετε. Ποιός σας φταίει αν σκοτωθείτε κάνοντας αλεξίπτωτο ή bungee jumping; Το ξερό σας το κεφάλι – γιατί δεν κάνατε τους ελέγχους που έπρεπε να κάνετε πριν επιχειρήσετε.

Αλλά όλα τα περιθώρια αυτά τελειώνουν όταν ακουστεί το μαγικό “doors to arm and switch to automatic” από τον πιλότο. Όταν ο έλεγχος παραδοθεί. Όταν αποποιηθείτε κάθε αντίδρασης.

Και τί δουλειά έχουν όλα αυτά τώρα, είτε είναι σωστά, είτε δεν είναι, με το BDSM;

Ισχυρίζομαι ότι ο φόβος του αεροπλάνου, ένας φόβος που νικάει σφοδρά την εκλογίκευση, είναι ο φόβος για τις στιγμές εκείνες που θα νιώσουμε (ο μη γένοιτο.. ) την πλήρη συναίσθηση του τέλους χωρίς καμμία αντίδραση. Ο ανθρώπινος νους είναι μάλλον κατασκευασμένος να μην ανέχεται ούτε στιγμή helplessness. Οταν φοβόμαστε το αεροπλάνο, φοβόμαστε ότι θα βρεθούμε ακριβώς σε αυτήν την στιγμή, όπου σε πλήρη εγρήγορση θα βιώσουμε τον επερχόμενο θάνατό μας. Φοβόμαστε δηλ. ότι θα φοβηθούμε πάρα πολύ εκείνες τις στιγμές, ότι θα βρεθούμε σε απόλυτη αδυναμία, ότι θα ακυρωθεί απολύτως το είναι μας. Ανθρωποι που πολέμησαν σε αληθινά πεδία μαχών, δεν πετούν.

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να το πω πιο απλά. Είναι ο φόβος του φόβου, ο φόβος των πιθανών στιγμών του τρόμου, που μας τρομάζει στα αεροπλάνα. Και σε αυτό το (ενδιαφέρον...) glitch του ανθρώπινου εγκεφάλου στηρίζεται, αν το καλοσκεφτείτε, και όλη η φιλολογία των ταινιών τρόμου, τα θρίλερ κλπ. Εκεί που βιώνουμε οριακά μέσω ενός άλλου την κατάσταση helplessness και η λύση, συνήθως, μας λυτρώνει.

Ελπίζω να είναι προφανές, σε όσες submissive με διαβάζουν τί προσπαθώ να πω, σε σχέση με τον φόβο όχι του ίδιου του πόνου, αλλά κυρίως της κατάστασης στην οποία μπορείς να βρεθείς όπου δεν θα έχεις καμμία, μα καμμία ελπίδα να την ελέγξεις. Και μπορείς εκ των προτέρων να φανταστείς πόσο πολύ θα φοβηθείς. Και αυτό, ήδη, σε τρομάζει.

Τί άλλο χρειάζεται να πω; Πρέπει να είναι φανερό ότι από την μεριά της submissive η ουσία του BDSM κρύβεται (και) στο helplessness – έστω και σαν παιχνίδι, ένα ανακλητό helplessness.

Αν όμως δεν είναι ανακλητό; Σκέψου πως είσαι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με κάποιον άγνωστο που γνώρισες από το νετ. Ξέρεις το μικρό του όνομα (αληθινό  και το δωμάτιο σε έβαλε να το κλείσεις εσύ, στο όνομά σου. Τα χέρια σου και τα πόδια σου είναι δεμένα στο κρεββάτι και στο στόμα έχεις gag. Ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα μίνι στέρεο που το βάζει να παίζει δυνατά. Ύστερα γυρίζει και ξανασκύβει στην τσάντα του. Οραματιζόμενη αυτή τη σκηνή, φοβάσαι το θάνατο ή το πόσο τρόμο θα νιώσεις εκεί;

Ελπίζω να μην κάνεις τέτοια, το αναφέρω επειδή είναι η πιο συνήθης φαντασίωση που ακούω. Αν όλα πάνε καλά, θα μπορείς να λες ότι “έχεις πετάξει μαζί του”  )))

Αναγνωρίζω πως σας κούρασα – δεν χρειάζεται να συμφωνείτε ή να διαφωνείτε, δείτε το απλώς σαν άσκηση κοιτάγματος των πραγμάτων από άλλη σκοπιά. Σε αντάλλαγμα της κόπωσης σας θα μείνω λίγο σιωπηλός για να μην καταχρώμαι τόσο χώρο στο φόρουμ!

Have a nice flight!

 

Οταν φοβάσαι για κάτι δεν μπορείς να ελέγξεις το συναίσθημα και να το εξαφανίσεις χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα. Αλλά ο φόβος μένει εκεί και δεν πρόκειται να φύγει. Πόσες φορές έχουμε ακούσει συνηθισμένες φοβίες όπως " φοβάμαι τις κατσαρίδες, φοβάμαι τα ποντίκια, φοβάμαι τα ύψη, φοβάμαι τα αεροπλάνα" και ούτω καθ'εξής. Δεν μου άρεσει να εκλογικεύω τις φοβίες μου και δεν μου αρέσει να εξάγω συμπεράσματα γι'αυτές. Τις νιώθω, τις έχω, μπορεί και να μου φύγουν, μπορεί και όχι,όπως και να έχει δεν με νοιάζει. Τα αεροπλάνα τα φοβόμουν πάντα. Και για μένα ποτέ δεν ήταν ο φόβος του φόβου. Εχω οδηγήσει άπειρες φορές. Είμαι προσεκτική οδηγός και όποτε ανεβαίνω σε αυτοκίνητα άλλων ως συνοδηγός ή επιβάτης ανάλογα με το άτομο χαλαρώνω ή σφίγγομαι. Είναι για μένα θέμα εμπιστοσύνης που εκείνη τη στιγμή δεν το καταλαβαίνω λογικά αλλά το σώμα μου αντιδράει ανάλογα. Ετσι και στο αεροπλάνο. Δεν ξέρω τον πιλότο οπότε δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης. Ανεβαίνεις όμως έχοντας καλή τη πίστη. Στην σκέψη ότι μπορεί κάτι να πάει στραβά και να πέσει το αεροπλάνο με πιάνει κρύος ιδρώτας.

Μπορώ να εξηγήσω αυτή την φοβία λογικά και να εξάγω και συμπεράσματα; Για να δούμε. Τα αεροπλάνα είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο. Γεγονός. Αν γίνει ατύχημα με αεροπλάνο ελάχιστες πιθανότητες εως μηδενικές επιβίωσης. Γεγονός. Αν γίνει ατύχημα με τα άλλα μεταφορικά μέσα, τα οποία συμβαίνουν και πιο συχνά, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι περισσότερες. Γεγονός. Οταν περπατώ στον δρόμο μπορεί να συμβεί κάτι και να χάσω την ζωή μου; Ναι. Θα σταματήσω να περπατώ; Οχι. Γιατί; Γιατί δεν πιστεύω ότι θα συμβεί. Φοβάμαι τον θάνατο; Ναι. Το σκέφτομαι συχνά; Προσωπικά όχι. Κατά περίπτωση ναι. Οταν ας πούμε είναι να ταξιδέψω θα το σκεφτώ και δεν θα πάρω το αεροπλάνο.Μα γιατί; Γιατί φοβάμαι.Τι; Φοβάμαι ότι αν τυχόν πέσει θα πεθάνω. Φοβάμαι δηλαδή να χάσω τον έλεγχο και να τον έχει άλλος; εν μέρει αλλά και στα λεωφορεία και στα τραίνα τον έχει άλλος εκεί όμως δεν το σκέφτομαι.Γιατί δεν είναι ψευδαίσθηση ότι αν συμβεί κάτι μπορώ να αντιδράσω. Στα αεροπλάνα δεν έχεις τέτοιο περιθώριο.

Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι θέλω να νιώθω ότι έχω τον έλεγχο; Ναι. Τον έχω αν ταξιδέψω με άλλα μέσα; Ναι. Είμαι δηλαδή control freak; Αυτό πάλι από που προέκυψε; Μάλλον θέλω να μπορώ να προστατέψω την ζωή μου. Είμαι submissive; Ναι. Παραδίδω τον έλεγχο; Ναι. Σε ποιον; Σε αυτόν που επιλέγω. Γιατί όχι σε κάποιον ξένο; Γιατί σέβομαι και αγαπώ τον εαυτό μου και τη ζωή μου. Είμαι control freak; Δεν νομίζω. Γιατί; Απλά προφυλάσσω τον εαυτό μου. Μα έτσι δεν χάνω την αίσθηση του να είμαι έρμαιο του αλλου; Οχι. Γιατί; Γιατί είμαι αλλά ξέρω ότι το άτομο που θα επιλέξω όταν με έχει δεμένη και φιμωμένη δεν θα βγάλει κανένα αλυσοπρίονο να μου κόψει το κεφάλι. Παραλογίζομαι; Μπορεί. Με νοιάζει; Οχι. Γιατί. Γιατί αυτή είμαι εγώ. Με ξέρω. Ξέρω ποια είμαι και ξέρω τι θέλω. Μου άρεσε αυτό που έγραψε ο Dream Master; Ναι. Με έβαλε σε σκέψεις; Ναι. Και; Και τίποτα. Διαφωνώ. Και; Και τίποτα. Εξελίσσεται ωραία η συζήτηση. Θα ξαναμπώ σε αεροπλάνο; Οχι. Γιατί; γιατί φοβάμαι. Να χάσω τον έλεγχο; Οχι. Να χάσω τη ζωή μου. Μα φοβάμαι να νιώσω helpless; Οχι. Αν είμαι με ένα άτομο που ξέρω ότι θα μου χαρίσει μια ωραία εμπειρία, οχι δεν φοβάμαι. Μα πόσο helpless μπορείς να νιώσεις έτσι; Οσο helpless νιώσω. Πότε εφηύραν μετρητή; Δεν ξέρω. Αυτό τα λέει όλα. Νομίζεις; Νομίζω, που λένε και τα ημισκούμπρια αν θυμάμαι καλά.

 

Ενδιαφέρον θέμα. Ο φόβος του φόβου (η χαρά των ψυχολόγων), δηλαδή (τολμώ να προσθέσω) ο φόβος ο ίδιος: γιατί ο φόβος δεν είναι άλλο από μια υποθετική κατάσταση. Η προβολή μιας σκέψης στο κοντινό ή μακρινό μέλλον. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που πριν μας τρόμαζε, τη στιγμή εκείνη δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε αν το φοβόμαστε ή όχι: απλώς το αντιμετωπίζουμε. Γι' αυτό και λένε ότι οι πτωσηφοβικοί (ή τέλως πάντων όπως τους λένε) αντιμετωπίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη φοβία τους κάνοντας ένα bunjee jumping ή πετώντας με αλεξίπτωτο.
Κατά τα άλλα?
- σε κάλυψε alnair η άποψη της lorelai?
- και με το παραπάνω!

 

Χωρίς σχόλια....