Στιγμιότυπα...

Στίχος 4ος

Μα, Λατρεμένε μου Κύριε, είναι η κόρη μου…

 

-Θα καθίσετε απέναντι μου. Δε θα ξέρει αυτός ποια είμαι. Θα τον ανάψεις πόρνη μου, θέλω να μην μπορεί να κρατηθεί. Ξέρεις τον τρόπο στον έμαθα καλά. Θέλω το βλέμμα του να λιώνει πάνω σου. Θέλω όταν κοιτάξει μέσα από μένα να νιώσω την ηδονή του. Κατάλαβες τι σου ζητώ;

-Μάλιστα Ακριβέ μου Καθρέφτη …

 

Είναι μοναδικό...είναι υγρό...είναι ζεστό...είναι το αίμα μου…είναι το αποτύπωμα των χειλιών Του πάνω στο σεντόνι μου…

 

Ζωή πικρή, γεμάτη από την κτηνώδη απουσία Του…

 

Μικρή βέργα τυλιγμένη σε κόκκινο μετάξι. Χρόνια πολλά καρδούλα μου…

 

Στου κατωφλιού την σκιά, εκεί θα ανακουφίσεις τις ανάγκες σου σκύλε μου πιστέ…

 

Πόθου κεράσματα, έτσι τα καλώ εγώ καλοί μου φίλοι. Το κονιάκ είναι παλιό και είναι γεμάτες από αυτό. Μα οι φωνές τώρα ας σωπάσουν η ώρα έφτασε. Πιέτε από τις σχισμές τους, πιέτε και μεθύστε…

 

Σου το λέω είμαι σίγουρη. Εγώ θα είμαι η εκλεκτή Του γι’ απόψε…

 

Τα κρίματά σου δούλε θα συναντήσουν το άθλιο κορμί σου και στο λιώμα του χιονιού θα σβήσουν…

 

Κύματα ανέμου τα χάδια Σου Ακριβέ μου. Ρεύματα ζεστά που τα φτερά μου αγκαλιάζουν και στα πιο κρυφά μου όνειρα με φέρνουν. Τα χέρια Σου οι καλοί μου Δαίμονες και τα ξυράφια που κρατούν οι Ρομφαίες Τους…

 

Ακίνητος γλυκέ μου μείνε, το δέρμα σου δεν θέλω να ζαρώσει. Το κέντημα λίγο ακόμα θέλει…

 

Να … όχι, μπορώ χμμμ ούτε αυτό, θα ήθελα…με τίποτα. Αχχχ πως θα το ζητήσω. Ίσως αν αφήσω το μαστίγιο πάνω στο γραφείο…