Συναίνεση.

Ακούω και διαβάζω συνέχεια για ¨συναίνεση¨ μέσα σε μια D/s M/s σχέση.
Πόση αλήθεια κρύβει αυτό ή πόσο ψέμα;
Μια σκλάβα μέχρι πιο σημείο μπορεί να συναινεί;
Πόσο ελεύθερη είναι να διαλέξει όταν η επιρροή είναι μεγάλη;
Από την πλευρά του σαδιστή είναι δυνατή η συναίνεση; Την αποδέχεται;

 

Απάντηση: Συναίνεση.

Πως εννοείς εσύ τη συναίνεση? Μια οποιαδήποτε σχέση συνάπτεται "κοινή συναινέσει", το λέει και το εμπορικό δίκαιο   . Όταν παύει να υπάρχει συναίνεση παύει να υπάρχει σχέση.
Και αφού μιλάμε για προσωπική σχέση μια σκλάβα βεβαίως και έχει το δικαίωμα επιλογής να είναι με έναν αφέντη ή με άλλον. Ιδιαίτερα όταν η επιρροή είναι μεγάλη, ακριβώς γιατί ζητά την επιρροή.
Όσο για την πλευρά του σαδιστή ισχύει ακριβώς το ίδιο.
Διαφορετικά δε μιλάμε για σχέση αλλά για εξαναγκασμό για οποιοδήποτε λόγο.

Γειά σου Soft Crystal.

 

από τη στιγμή που ο σαδιστής ψάχνει μαζοχιστή ,έχουμε συναίνεση..
από τι στιγμή που ο μαζοχιστής επιλέγει για το αν θα δοθεί στο σαδιστή, έχουμε συναίνεση

πιστεύω είναι απλές οι απόψεις μου ...

 

Όσων αφορά στις M/s και D/s σχέσεις ναι υπάρχει συναίνεση και σιγουρα με τις απαντήσεις σας θα μου δοθεί η ευκαιρία να το αναλύσω 
Τώρα όσο για το σαδιστή , αν και υπαρχουν πολλά άλλα νήματα για αυτό το κομμάτι, θα πω πως με την κυριολεκτική έννοια του όρου σαδιστής = κάποιος που βάζει τον άλλο να κάνει κάτι το οποίο δεν θέλει(το ειπα όσο πιο απλά μπορούσα)
συναίνεση δεν υπάρχει. Αυτά 

 

...δηλαδή ο μαζοχιστής συναινεί να κάνει ή να υποστεί, κατά τις βουλήσεις και αποφάσεις του σαδιστή του, πράξεις και καταστάσεις για τις οποίες ο ίδιος πιθανώς να συναινεί αλλά πιθανώς και όχι;

​

 

Κανείς δεν συναινεί κατ'εμέ.
Απλά μερικές φορές κάνουμε υποχωρήσεις γιατί έτσι μας βολεύει, πράγμα το οποίο είναι λάθος γιατί κάποια στιγμή ξεχειλίζει το ποτήρι και τότε τα πράγματα είναι πολύυυυυ άσχημα.
Όχι υποχωρήσεις, όχι συναινέσεις συνεπώς.
Ειλικρίνεια και όπου βγει.
Δεν νομίζω να αξίζει να χαλιόμαστε για ανθρώπους που κατά βάθος δεν αξίζουν.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην την ζούμε όπως θέλουμε.

 

Μέχρι τα όριά της. Υπάρχουν και αυτά φυσικά.

Τί εννοείς;

Ποτέ μη σώσει...

 

Το σημερινό bdsm είναι ένα trendy, σχεδόν mainstream lifestyle, ενδεχομένως και μια απόπειρα κατισχύσεως ή υποταγής των "ιδιόρυθμων" δια του αυνανιστικού ναρκισισμού (εντελώς χαρακτηριστικό το εμετικά γελοίο δημοσίευμα της "Κ.Ε" περί "Μαζοχιστών των Αθηνών").
Από τον όρο απαλείφω το απολύτως περιττό bd, καθ΄όσον είναι μόνον τεχνική μεγιστοποίησης μιας ιδιότυπης ηδονής, και κρατώ το σοβαρό, ως βιοθεωρία, S/M . Το "σαδιστικό" παίγνιο λοιπόν - αφού ο μαζοχιστής είναι απλώς ένας σαδιστής που τιμωρεί τον εαυτό του και δεν αποτελεί διακριτή κατηγορία - είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον αθεϊσμό, τον υλισμό, την αποστροφή προς κάθε ρομαντική εξιδανίκευση, την απέχθεια για το θρησκοληπτικό "αγγίστρωμα" της σεξουαλικής παραφοράς στον "έρωτα", την "αγάπη", την "αυτοπραγμάτωση του Εγώ" δια της μέθεξης στο συναίσθημα του "Άλλου".
Άν ο "θεσπέσιος Μαρκήσιος" διάβαζε πολλά από όσα γράφονται εδώ, ιδίως από θήλεα ευρισκόμενα υπό το κράτος μεταφυσικής εξάρσεως, θα πρότεινε να καταταγούν όλοι σε νηπιαγωγεία, παρθεναγωγεία ή ΚΑΠΗ. Το S/M κατά Sade ισοδυναμεί με την άθραυστη σκληρότητα της Κυριαρχίας, δίχως το παραμικρό συναίσθημα, χωρίς συμβόλαια ή συναινέσεις και άνευ ουδενός ορίου. Αλλιώτικα, ομιλούμε για φετιχισμό ή "σαδομαζοχισμό του weekend", στερούμενο υπαρξιακών επιπτώσεων - η παρατήρηση αφορά όποιον δεν ενδίδει στη γλυκανάλατη αύρα των λεπταισθήτων ψυχών, ακόμα και αν δεν έχει ποτέ του μετάσχει σε "κωδικοποιημένες" τελετές bdsm. Η "συναίνεση" είναι η μεταμοντέρνα μετωνυμία της αγοραπωλησίας αναλώσιμων προϊόντων: ο εκχρηματισμός των αποσαρθρωμένων Εγώ, που αδυνατούν να επιζήσουν αν δεν αγοράσουν στασίδι στη χωματερή της "μόδας" και του "πρωτόγνωρου".
Επειδή, όμως, δεν είναι επιδεκτικό οριοθετήσεων το S/M δεν έχει εφαρμογή, στους κόλπους μιας έννομης κοινωνικής τάξης. Γι αυτό και είναι νοητό μόνον ως αλληγορία της Κυριαρχίας και υπενθύμιση ότι το "έγκλημα" δεν είναι ηθική αλλά νομική κατηγορία. Ακόμα και η δολοφονία πρέπει να υπακούει σε κοινωνικά θεσπισμένους κανόνες, που την "εξαγνίζουν". Μέσα σε όλα αυτά και ο Έρωτας, όταν δεν εκδηλώνεται ως Ιερή Παραφροσύνη, ικανή να ανατινάξει πρόσκαιρα τις εμπεδωμένες σχέσεις Κυριαρχίας (και αυτοκυριαρχίας) δεν είναι παρά ένα στιγμιαία απαστράπτον μελλοντικό απόρριμα, όσο διατηρεί τη θέση του (με ημερομηνία λήξης) σε ράφια super market. Όπως τα σαπούνια για τη μπουγάδα περιποιούνται τις ευαίσθητες επιδερμίδες αυτός απευθύνεται και "θεραπεύει"τις ευσυγκίνητες ψυχές. Συνοδεύεται, μάλιστα, όπως ακριβώς τα κινητά τηλέφωνα, από ένα πλήθος αξεσουάρ: τραγουδάκια του συρμού, ετήσιες εορτές όπως εκείνη του Αγίου Βαλεντίνου, προκλητικά δαντελωτά βρακιά και, συχνά, Viagra....
Αγοράζεις τελικά εκείνον που προσιδιάζει στο βαλάντιο σου. Αν ξεπεράσεις τα όρια, καταφεύγεις στην πιστωτική κάρτα των αισθημάτων: την καψούρα.
Όλη η διαδικασία είναι άκρως "σαδομαζοχιστική", με την γνησιότερα γελοιογραφική σημασία του όρου. Συναίνεση είναι η φρούδα ελπίδα ότι αυτό το αλισβερήσι "ελέγχεται" από δύο αυθύπαρκτες και αυτόνομες, ελεύθερες βουλήσεις, με τη συνεπικουρία της "λογικής".

 

Αν είναι Κυρία (δηλαδή Αφέντρα) όλα τα αποφασίζει Αυτή.

 

Δηλαδή για σένα δεν υπάρχει συναίνεση; Αν η εν λόγω κυρία (δηλαδή αφέντρα) αποφασίσει να κάνει κάτι που παραβιάζει τα όριά σου, όπως να σε σκοτώσει, να σε ευνουχίσει ή να σε αναγκάσει να παρευρεθείς ερωτικά με άτομο του μη επιθυμητού φύλου, τι θα έκανες;

Δεν είναι αντριλίκι ούτε δείγμα του «πραγματικού» υποτακτικού να επιτρέψεις σε κάποιον να παραβιάσει τα όριά σου (όλοι έχουμε τέτοια). Η ζημιά μπορεί να είναι σωματική ή συναισθηματική, αλλά είναι ζημιά.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ BDSM και άλλων, πιο ζημιογόνων και πιο μεμπτών σχέσεων, είναι ακριβώς η συναίνεση -- χωρίς αυτή, μια σκηνή είναι βιασμός.

 

Άρα δεν είναι στα καλά της, άρα δεν ξέρει τι είναι και δεν θα είναι αφέντρα μου (το να κάνουμε υποθετικές θεωρήσεις βέβαια είναι εύκολο γιατί δεν υπάρχουν περιορισμοί, συνήθως δεν ταυτίζομαι γιατί αποτελούν τροχοπέδη συμπερασμάτων της υποκειμενικότητας και της ιδιοτέλειας που ο καθένας προσπαθεί να επηρεάσει - μπορεί να σε οδηγήσουν οπουδήποτε χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα - και πάλι δεν είναι σίγουρο).

Δεν ξέρω αν μιλάς για εγκεφαλικές μπούρδες ή για την πραγματική έννοια του BDSM όπου ο καθένας ξέρει τα όρια του άλλου, αυτό μας έλειπε να πρέπει να αποδείξουμε το αντριλίκι μας μέσα απ' αυτήν την διαδικασία. Και γιατί να έχεις την ανάγκη να το αποδείξεις?

Eπιβεβαιώνεις αυτά που λέω, αναιρείς αυτά που είπες πριν και αντιφάσκεις.

 

ειναι απο τις λιγες φορες που θα συμφωνησω απολυτα με την Princess ..... ιδιως στο δυστυχως - συνηθως - ανεφυκτο σημειο : "Ειλικρινεια και οπου βγει.." .... πιστευω ειναι το μοναδικο σωστο μονοπατι .....
Ομως και τα οσα ειπε ο Dolmance με βρισκουν .... φιλοσοφικα συμφωνο ...
Σωστα λοιπον τα πραγματα εχουν εννοιολογικα οπως ακριβως τα αναφερει ... υπαρχει ωστοσο ενα μεγαλο "ΟΜΩΣ" .... Ο Μαρκησιος Ντε Σαντ δεν ειναι ζηλευτος περαν των οσων εγραψε με την οση αξια των καλων (αριστων για εμας) μυθιστορηματων του ... γιατι ολα ειναι ευκολα αμα μιλας για ξενα προσωπα .... για να σφαζανε την κορη του Ντε σαντ να δουμε τι θα ελεγε ....
Αν καποιος εριχνε ενα απλο μπατσο στην κορη μου (που δεν εχω .. ακομα) ειτε το ηθελε εκεινη ειτε οχι .... στην επομενη στιγμη θα βρισκοτανε γυμνος στο Συνταγμα κατω στο δαπεδο με τα περιστερια και εγω απο πανω να τον κατουραω ... απλα γιατι θα ειχα την μυικη δυναμη για να το κανω .. για να μην το ξεχασει και εκεινος ... κατα αλλα δεν θα στεκομουν εμποδιο στην σχεση τους .....
Τελος , πιστευω , οτι τα ορια της συναινεσης ειναι αναλογα με εκεινα της απελπισιας .....