Σωματικός πόνος vs Συναισθηματικός πόνος

Ο φυσικός πόνος βοηθά να κρατήσει το συναισθηματικό πόνο υπό έλεγχο;
Aφορά μόνο τους μαζοχιστές;

Πολλά λέγονται ότι προκαλώντας σωματικό πόνο, γίνεται για τον έλεγχο του συναισθηματικό πόνου.
Μερικοί αναζητούν το συναισθηματικό πόνο (ταπείνωση, κλπ) σε μια σκηνή, για να αντιμετωπίσουν τον σωματικό πόνο που βιώνουν εξαιτίας μιας ασθένειας ή τραυματισμού. Αυτό θεωρείται αποδεκτό;

Yπάρχουν στιγμές όπου ζητάτε συναισθηματικό μαζοχισμό ή στιγμές που ζητάτε σωματικό πόνο;

Νομίζω ότι είναι κρίμα για τον μαζοχισμό που έχει κατά καιρούς δαιμονοποιηθεί, κυρίως από την άποψη της ψυχολογίας και διαγνωστικών / διαταραχές. Είναι μια πολύ μεγάλη γκρίζα ζώνη που μπορεί ακριβώς να διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

 

ο σωματικος πονος επουλωνετε και περναει πιο γρηγορα απο τον συναισθηματικο πονο ο οποιος αναλογα την ενταση μπορει να μην περασει κ ποτε αφηνοντας ανεξητηλα σημαδια....

 

Tι σημάδια;

 

Αλλοτρίωσης του ίδιου του εαυτού δυστυχώς...

Κι εγώ συμφωνώ ότι ο συναισθηματικός πόνος είναι απείρως πιο έντονος από τον σωματικό.
Και ναι πολλές φορές χρησιμοποιούμε το σωματικό πόνο για να απαλύνουμε το συναισθηματικό, είναι πολύ κλάσικος μηχανισμός αυτό.

 

Φτάνει στην απώλεια του ίδιου του εαυτού του;

 

Μπορεί κάλλιστα ναι... δυστυχώς...

 

''Ο πόνος είναι αντίληψη, ως πόνος του νου, της ενόρασης και της εναίσθησης, όχι ως πρόβλεψη αλλά ως υπαρξιακός, ερμηνευτικός, αντιληπτικός μερισμός της τραγικότητας του όντος. Ο πόνος αναδεικνύεται, επίσης, τόσο στις υπερβατικές μυστικιστικές διαστάσεις και εμπειρίες, όσο και στις διαστάσεις του άλγους της διανοητικής διαδικασίας''.

Eμείς προσκολλούμαστε μαζοχιστικά ακόμα και στα βασανιστικά συναισθήματα.

 

Δεν διαφωνώ καθόλου   Το ίδιο λέμε   Ωστόσο ακόμη και αν είναι έτσι, ακόμη και αν είναι ψευδαίσθηση, δεν σημαίνει πως δεν έχει απολύτως πραγματικό εφέκτ πάνω μας...
Διαφωνώ στο quote ως προς το "πρόβλεψη". Ο πόνος νομίζω με κάποιο τρόπο είναι η απόλυτη πρόβλεψη, είναι στον πυρήνα της. Αν κάποιος μας έλεγε "εγγυημένα σε 2 δευτερόλεπτα, θα σταματήσει να σε πονάει αυτό", δεν θα σταματούσει την ίδια εκείνη στιγμή να μας πονάει;;

 

Όλα τα ψυχολογικά, στοιχηθείτε.  

 

Ανέκαθεν πίστευα ότι ένα κορίτσι, το μόνο που χρειάζεται ένα καλό ''χτύπημα'' ή ένα καλό fuck και θα είναι ευτυχής.
Ο πόνος είναι ένα τεράστιο θέμα. Βλέπω δύο μορφές πόνου, τoν καλό πόνο και το κακό πόνο.
Ο ''εθισμός'' στον καλό πόνο βοήθησε επίσης από το πλήθος των χημικών ουσιών στον εγκέφαλό μας, ειδικά ενδορφινών, οι οποίες επιτρέπουν το μυαλό να απορροφά τον πόνο και να το μεταφράζει ως ευχαρίστηση.

Απορία:

Γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν παίρνουν ευχαρίστηση από τον πόνο;

 

Γιατί κάποιοι από εμάς είμαστε ικανοί στον να τον δίνουμε και όχι να τον λαμβάνουμε Mad.
Έκαστος στο είδος του.

 

η απάλυνση δε φαίνεται να συνάδει ιδιαιτέρως με τις πράξεις επιβολής πόνου
αποφόρτιση θα έλεγα.
με τεράστια σημασία στη διαχείριση τέτοιων λεπτών ισορροπιών στο σώμα και στην ψυχή.