Σύνδρομα ή μήπως όχι;

Με αφορμή της απάντησης της @Madeleine Rk στο νήμα της "τι Δεν είΝαι BDSM" ανοίγω το συγκεκριμένο νήμα προς συζήτηση.

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν τελικά όλες αυτές οι "τάσεις" και τα "θέλω" μας προέρχονται από ερωτική "διαφορετική" επιθυμία ή από κάποιο ψυχολογικό κομμάτι μέσα μας το οποίο είναι καλά κρυμμένο και δεν το έχουμε ανακαλύψει.
Σκεπτόμενη τα πολλά και διαφορετικά φετιχ που υπάρχουν και πολλές φορές αποδίδονται στην παιδική μας ηλικία ερωτώ:

πως μπορεί κάποιος να διακρίνει ότι μια υποτακτική δεν έχει το σύνδρομο της Σταχτοπούτας;
ή το σύνδρομο της Πολυάννας;

ομοίως πως μπορεί να αποτραπεί ή να αποφευχθεί το σύνδρομο της Στοκχόλμης; κι αν συμβεί τελικά πως μπορεί να το αντιληφθεί;
Πως μπορεί κάποιος να αποδώσει την επιθυμία του για Daddy/girl ή Mommy/boy "σχέση" σε απλή ερωτική φαντασίωση αντί στην στέρηση πατρικής ή αντιστοίχως μητρικής φιγούρας;

Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω αναφέροντας περισσότερα.
Πιστεύω πως πιάσατε το νόημα της απορίας μου. Φυσικά μπορείτε να αναφέρετε και περισσότερα παραδείγματα από τα δικά μου.
Όπως και να έχει θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας
 

 

Προτείνω να αφήσουμε την Ψυχολογία και τις αναλύσεις στην ησυχία τους. Ποιος ο λόγος να βάζω ένα "γιατί" μετά από κάθε "θέλω", εφ' όσον είμαι καλά με τον εαυτό μου και τους άλλους?
Αν πάλι δεν είμαι καλά, είναι προτιμότερο να αφουγκραστώ πρώτα τις βαθύτερες επιθυμίες και ανάγκες μου, παρά να σπεύσω στους "ειδικούς".

Οι αναλύσεις σκοτώνουν το μυστήριο. Αρκεί ένας "δήμιος του έρωτα". Δε χρειαζόμαστε "δήμιο του bdsm"...

 

θα βιαστώ να προβάλλω την αίρεση:
είναι τόσο ασφαλές το αξιακό μας σύστημα; τόσο καθαρό, τόσο απόλυτη αναφορά; τόσο βέβαιο;
είναι απαραίτητη η διάγνωση; αν κάτι λειτουργεί ή ισορροπεί γιατί χρειάζεται επαναρρύθμιση;
η μητρότητα ιεροποιήθηκε για να μην διαγνωσθεί ως σύνδρομο, πλησιάζω να βεβαιωθώ.
τι ακριβώς προσφέρουν οι ταξινομήσεις; πλην της λοβοτομής, τα λοιπά είναι παθογενή;

 

αλλά καθυστέρησα  

 

Ωραίο νήμα  
Κατά τη δική μου γνώμη κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτε. Καμία επιλογή δεν είναι αμιγής και απολύτως "καθαρή".
Το ζήτημα όμως δεν έγκειται - για μένα- στο να εντοπίσουμε αν υπάρχει και κάποιο σύνδρομο πίσω από τις επιλογές. Το ζήτημα έγκειται στο τι υπερτερεί, τι είναι αυτό που βρίσκεται πάνω - πάνω και ορίζει τα υπόλοιπα, τι βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας.
Όσο πιο συνειδητά τα πράγματα, τόσο λιγότερο πειράζει τι βρίσκεται από κάτω.  
Αλλιώς η είσοδος στο χώρο της νοσηρότητας και της διαστροφής είναι απλά το πέρασμα μιας γραμμούλας...

 

Ό,τι είχα να πω το είπα στο νήμα που στάθηκε αφορμή γι' αυτό.
Σε αυτό δεν καταλαβαίνω το ερωτηματικό καν που τίθεται...
Αν βγάλεις στο νήμα-αφορμή την όγδοοη βούλα και την κάνεις επικεφαλίδα μια χαρά μαστιχοβανίλα είναι...
Συμβαίνουν και εις Παρισίους...
Πα να πει όταν ορίζουμε με "δεν" και όχι με πώς και τι, έχει δρόμο το πράμα...
Πολλώ δε μάλλον να μιλάμε για Στοκχόλμες, Πολυάνες, Λολίτες, Τζοάνες, μάνες, πατέρες και παιδιά...
Προτιμώ αυτό με τον Τοτό...

 

λατρεύω τις αναμενόμενες απαντήσεις σας και την βιασύνη σας να ξορκίσετε το "κακό" .
είναι βασικός γνώμονας των ανθρώπων να μην συζητάνε ότι δεν αντιλαμβάνονται η οτι φοβούνται... Σάμπως και το κρύψουνε... Σάμπως και αν παψουν να μιλούν για αυτό θα πάψει να υπάρχει...
σας ευχαριστώ όλους έναν έναν ξεχωριστά.
ειδικά την @margarita_nikolayevna για την υπέροχη απάντηση της.
υπογραφή"η δήμιος του BDSM"

 

υπέθεσα πως εφόσον μπορούμε να κρίνουμε τι δεν ειναι bdsm (χωρίς να θέλω να προσβάλω το νήμα της Μαντλεν, ίσα ίσα) θα μπορούσαμε και να διακρίνουμε τα συγκεκριμένα σύνδρομα με κάποιον τρόπο και να τα αποφύγουμε...
υπέθεσα όμως εγώ... ο δήμιος...
όμως έχετε απόλυτο δίκιο.
να με συγχωρείτε για το άκυρο και άτοπο νήμα...
αφήστε το να θαφτεί.. η σβήστε το...
υπόσχομαι την επόμενη φορά να είμαι πιο προσεκτική στην επιλογή μου για θέματα προς συζήτηση

 

άλλοτε καταφεύγουμε στην απώθηση, από φόβο;
άλλοτε στην επινόηση, για απενεχοποίηση;
άλλοτε ασφυκτιούμε, απο την ανία της επανάληψης;
όλα βιαστικά, πράγματι.

 

πράγματι...

 

η ιδέα του καθοριστικού παράγοντα εντός λειτουργούσας δομής, συνταρακτική!
η γραμμή που χωρίζει την ισορροπία απ' τη διαταραχή είναι λεπτή και ασαφής, κι αυτό αφορά σε κάθε συμπεριφορά, δεν περιορίζεται στα "καθ' ημας", χρειάζομαι να το τονίσω αυτό.