"Ταμπού" Ναγκίσα Οσιμα

Δεκατρία χρόνια. Τόσα πέρασαν από την τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του Ναγκίσα Οσιμα, από την τελευταία του ταινία ουσιαστικά, αν εξαιρέσει κανείς δύο ντοκιμαντέρ.
Αυτή η μακρόχρονη απουσία, ένα σοβαρό εγκεφαλικό το '96 και οι φήμες έκτοτε για την επιδείνωση της υγείας του είχαν αρχίσει να καλλιεργούν την ιδέα ότι το «Μαξ μον Αμούρ» ήταν το κύκνειο άσμα του υπέροχου Ιάπωνα σκηνοθέτη. Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι...

«Επιτέλους βγήκα από το σκοτεινό τούνελ. Επιστρέφω από τους νεκρούς», λέει ο 67χρονος Οσιμα. Και επιστρέφει, πράγματι, με μία ταινία η οποία, όπως φαίνεται, αναδίδει το ίδιο πνεύμα ελευθερίας και τόλμης που πάντοτε ανέδιδαν τα έργα του.

Ο σκηνοθέτης ξαναπιάνει το νήμα των ενδιαφερόντων του για τα ανθρώπινα πάθη, για την ερωτική ένταση που κορυφώνεται σε ένα περιβάλλον αυστηρά περιοριστικό, περιγράφοντας τις επιθυμίες και τα ομοφυλοφιλικά πάθη σε μία ειδική κάστα σαμουράι. Ο τίτλος της ταινίας, που θα προβληθεί στην Ιαπωνία το Δεκέμβριο και θα πάει πιθανότατα και στις Κάνες, είναι «Γκοχάτο» («Ταμπού»).

Ο τίτλος παραπέμπει στον αυστηρότατο κώδικα τιμής των Σίνσεν Γκούμι, μίας εθνοφρουράς αποτελούμενης από ελάχιστους, εκλεκτούς άνδρες, με κύρια υποχρέωση να προστατεύουν τον Σογκούν και να πατάσσουν οποιαδήποτε αντικαθεστωτική απόπειρα, το 1865, λίγο πριν από το «άνοιγμα» της Ιαπωνίας προς τη Δύση.
Η άφιξη ενός νεοσύλλεκτου στους Σίνσεν Γκούμι θα διαταράξει τις ισορροπίες αυτού του μικρόκοσμου, στον οποίο ακόμα και ένα αμελητέο λάθος τιμωρείται με θάνατο. Ο νεοσύλλεκτος, ο νεαρός και ωραίος Σοζαμπούρο (ενσαρκώνεται από τον 16χρονο Ριουχέι Ματσούντα), γίνεται το μήλον της έριδος για πολλούς από τους συναδέλφους του.
Ο ίδιος συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο τη δύναμή του ξεκινώντας ένα παιχνίδι γοητείας και θανάτου, ένα παιχνίδι στο οποίο παρασύρονται τα δύο πιο άτεγκτα μέλη της φρουράς: ο σκληρός υπολοχαγός Χιγικάτα και το δεξί του χέρι, ο Οκίτα...

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Οσιμα καταπιάνεται με την ομοφυλοφιλία. Ας θυμηθούμε την ταινία του «Καλά Χριστούγεννα κύριε Λόρενς», όπου ο Ρουίτσι Σακαμότο ως Ιάπωνας επικεφαλής ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης ερωτευόταν απελπισμένα το Βρετανό κρατούμενο Ντέιβιντ Μπάουι. Ο, τι όμως τότε ήταν απαγορευμένο, τώρα (στο «Ταμπού») δεν είναι: οι σαμουράι δεν καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία ούτε διστάζουν να εκφραστούν ελεύθερα.
Τα πράγματα περιπλέκονται μόνον όταν ο έρωτας αυτός απομακρύνει τους πρωταγωνιστές από την αποστολή τους και τους κάνει να παραβούν τον περίφημο όρκο τιμής.

Το θέμα, εμπνευσμένο από μυθιστόρημα του Ρούντολφ Σίμπα, είχε γοητεύσει τον Οσιμα εδώ και χρόνια. Αμέσως μετά την ατυχή έκβαση του σχεδίου του για τη δημιουργία μιας ταινίας στις ΗΠΑ σχετικής με τη συνάντηση του Ροδόλφο Βαλεντίνο με τον (εξίσου θρυλικό ηθοποιό) Σέσου Χαγιακάουα, ο σκηνοθέτης είχε αφοσιωθεί στη συγγραφή του σεναρίου του «Ταμπού».
Το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το '96 και τα τρία χρόνια της ανάρρωσης, συνεπώς και της αναγκαστικής του αποχής, ανέκοψαν την πορεία των σχεδίων του. Δεν τη ματαίωσαν όμως...

Ο Οσιμα επανήλθε πριν από μερικούς μήνες στο πλατό, ξεκίνησε γυρίσματα και σε εξωτερικούς χώρους, προσκάλεσε τον Σακαμότο να γράψει τη μουσική της ταινίας, αναζήτησε πόρους.
Η χρηματοδότηση και αυτής της ταινίας του έγινε όπως και σ' όλες τις προηγούμενες από την «Αυτοκρατορία των αισθήσεων» και μετά: το 50% των 40 εκ. φράγκων (2 δισ. δρχ.), στα οποία ανέρχεται ο συνολικός προϋπολογισμός της ταινίας, καλύφθηκε από ξένα κεφάλαια και εν προκειμένω από το γαλλικό Στούντιο «Κανάλ».
Τα υπόλοιπα ανέλαβε να καλύψει η εταιρεία παραγωγής του ίδιου του Οσιμα καθώς και η εταιρεία «Σοσίκου».

Σχεδόν έτοιμο το «Ταμπού», βάζει μία ακόμη ψηφίδα στο κινηματογραφικό παζλ του Οσιμα, παζλ με μοτίβο πάντα την ιστορία ανθρώπων που το πάθος τους να υπερβούν κάποια όρια τους οδηγεί στα άκρα.

Το ίδιο θέμα, σε παραλλαγές φυσικά, είχε απασχολήσει το σκηνοθέτη στα «Διεστραμμένα νιάτα», στην «Αυτοκρατορία των αισθήσεων» και στην «Αυτοκρατορία του πάθους», στην «Τελετή» ή στον «Απαγχονισμό».

Το ίδιο τον απασχολεί και τώρα στο «Ταμπού».
Ο ίδιος εξηγεί πως δύο ήταν τα στοιχεία που τον γοήτευσαν σ' αυτή την ταινία. Το ένα είναι η ιστορία των Σίνσεν Γκούμι, αυτής της ομάδας που είχε δημιουργηθεί με κύριο στόχο να σκοτώνει.

Αυτό το καθημερινό παιχνίδι με το θάνατο, η 24ωρη ένταση της ζωής αυτών των σκληροτράχηλων ανδρών «σκέφτηκα ότι εκπέμπει έναν ερωτισμό. Κι αυτό με ενδιέφερε...».
Το δεύτερο που τον ενδιέφερε ήταν αυτό που συχνά έχει καταθέσει: ο ισχυρός ερωτισμός που τροφοδοτείται από την απαγόρευση. Λεει ο ίδιος «Όσο υπάρχουν, ταμπού, οι άνθρωποι θα προσπαθούν να βρουν τον τρόπο για να τα παραβούν»....

 

Δεκαεννιά πέρασαν 19 ( δεκαεννιά ) .
Και το Ταμπού δεν είναι σχεδόν έτοιμο είναι έτοιμο εδώ και 6 χρόνια .

Πρόσεχε τα c/p

Ετσι και μας πάρει χαμπάρι η Ναταλι θα τρέχουμε με τα Mules

 

Eψαξα να βρω από ποια διεύθυνση το είχα κοπιάρει.
Το πήρα όπως ήταν. Δεκατρία έλεγε, δεκατρία το άφησα.

Παράπονα στην ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ που πρέπει κάθε χρόνο που περνάει από τότε που το έγραψε, να το διορθώνει !

Να’ σαι καλά που ξέρεις ακριβώς το θέμα!

http://www.hri.org/E/1999/99-08-20.dir/keimena/art/art1.htm

 

Re: "Ταμπού" Ναγκίσα Οσιμα

Όντως, με τον Τακέσι Κιτάνο μάλιστα ως πρωταγωνιστή