Ταξίδι..

Κρυφά είναι τα χάδια μου
στη σάρκα μου επάνω.

Γυρνώ και βλέπω γύρω μου
συνέχεια το κορμί σου.

Να καρτερά ευλαβικά
το άγριο άγγιγμα μου.

Και η ανάσα μου βαριά
στο στόμα μου μονάχη.

Και να ιδρώνουνε ξανά
τα χέρια μου επάνω.

Επάνω στο ψηλάφισμα
που ο φόβος δυναμώνει.

Τα χάδια μου σαν πλέγματα
εκείνο να εγκλωβίζουν.

Να το παιδεύουν με αργές
και βάναυσες κινήσεις.

Και το μυαλό να καίγεται
στην πυρωμένη εικόνα.

Τα βογγητά να ακούγονται
στον ήχο του συγνώμη.

Μισόλογα υποταγής
να μοιάζουνε "σε θέλω".

Τα μάτια να δακρύζουνε
καθώς ολοκληρώνω.

Όμως εσύ μπροστά δεν ήσουνα
το σ΄αγαπώ να ακούσεις...

(...και πως δικό μου σ΄έκανα
σε ηδονής ταξίδι..)