Το δίλημμα του φυλακισμένου στις σχέσεις των δύο φύλων.

ΜΕΡΟΣ 1ο

Η Θεωρία των Παιγνίων και το Δίλημμα των φυλακισμένων

Πολύ καλησπέρα σας


πριν λίγες μέρες διάβασα αυτό το αρθρο σε δημοφιλή ελληνική ιστοσελίδα πορνογραφικού περιεχομένου και λοιπών αναζητήσεων .Μου φάνηκε απίστευτο ότι αρκετά από αυτά που γράφει για τον τρόπο που σκέφτονται κάποιες γκόμενες ισχυουν διότι τα έχω συναντήσει στις προσωπικές εμπειρίες. Περισσότερο μάλιστα στην ελληνική κοινωνία όπου οι περισσότερες γυναίκες είναι βρωμοκόριτσα με σκατοχαρακτήρα. ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ για να μην γίνομαι πουλμουρίστας (από το πουλάω μούρη) πως εγώ ως άνδρας είμαι από εκείνους που όταν δεν δουν ανταπόκριση εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Πάνω από όλα η αξιοπρέπεια κι η αυτοεκτίμηση μου.

Πολλά από όσα περιγράφει το κείμενο συμβαίνουν στην πραγματικότητα με συνέπεια να χάνουν στο ερωτικό παιχνίδι και τα 2 φύλλα.


Το πόνημα συνδέει την θεωρία «το δίλημμα των φυλακισμένων» το οποίο διδαχτήκαμε εμείς οι παλιοί τεταρτοδεσμίτες με τις ερωτικές σχέσεις των δύο φύλλων. Το σημαντικό είναι πως αυτή η θεωρία εφαρμόζεται στις ερωτικές σχέσεις και εξηγεί γιατί άνθρωποι επιτυχημένοι ή/και όμορφοι που έχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις να βρουν έναν/μια σύντροφο, συχνά αποτυγχάνουν στις ερωτικές σχέσεις.


Συνοπτική περιγραφή της θεωρίας παιγνίων «το δίλημμα των φυλακισμένων»


Δυο ύποπτοι συλλαμβάνονται από την αστυνομία, η αστυνομία δεν έχει επαρκή στοιχεία για την καταδίκη τους και αφού έχει απομονώσει τους δύο κρατουμένους, τους δίνει την εξής δυνατότητα: αν ο ένας καταθέσει κατά του άλλου («προδώσει» τον άλλο), και ο άλλος παραμείνει σιωπηλός (συνεργαστεί με τον άλλο), ο προδότης θα αφεθεί ελεύθερος ενώ ο συνεργός που δεν ενέδωσε, καταδικάζεται σε πλήρη ποινή 10ετούς κάθειρξης.


Αν και οι δύο δεν μιλήσουν, τότε και οι δύο θα καταδικαστούν σε 6μηνη φυλάκιση για πλημμέλημα. Αν και οι δυο προδώσουν ο ένας τον άλλο, ο καθένας θα καταδικαστεί σε 5ετή κάθειρξη.


Κάθε φυλακισμένος μπορεί να διαλέξει να προδώσει τον άλλο ή να μην μιλήσει. Και οι δυο φυλακισμένοι λαμβάνουν διαβεβαιώσεις ότι ο άλλος δεν θα μάθει πριν το τέλος της να ανάκρισης, ότι ό άλλος τον πρόδωσε.

Εκ πρώτης όψεως, είναι προφανές, ότι η καλύτερη επιλογή για τους κρατούμενους είναι να συνεργαστούν για να καταδικαστούν σε 6μηνη φυλάκιση. Αλλά αν το μόνο που σε νοιάζει είναι ο εαυτός σου, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προδώσεις τον άλλο ελπίζοντας ότι θα αφεθείς ελεύθερος, όντας βέβαιος πως ότι και αν συμβεί δεν θα «φας» 10 χρόνια. Καθώς και οι δυο κρατούμενοι λαμβάνουν, ενεργώντας ορθολογικά, την ίδια απόφαση, καταλήγουν και οι δυο να εκτίσουν ποινή κάθειρξης 5ετών, σίγουρα όχι η καλύτερη κατάληξη.


Η Θεωρία των Παιγνίων και οι Ερωτικές Σχέσεις

Στις ερωτικές σχέσεις είναι χρήσιμο και για τις δυο πλευρές να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και να μην κρύβουν το ότι είναι ευάλωτοι, εάν πρόκειται να επιτύχουν την ερωτική ευτυχία. Αλλά είναι μια στρατηγική υψηλού κινδύνου. Αν δείξεις το ότι είσαι ευάλωτος αλλά η άλλη πλευρά δεν το κάνει, διακινδυνεύεις να πληγωθείς. Η καλύτερη στρατηγική είναι να κρύψεις ότι είσαι ευάλωτος, μην αφήνοντας τις άμυνες σου να ατονήσουν, παίζοντας τον κακό. Κατά αυτό τον τρόπο τίποτα εξαιρετικά δυσάρεστο δεν μπορεί να σου συμβεί.

Μοιάζει σαν αυτό που οι ειδικοί της θεωρίας των παιγνίων, ονομάζουν κυρίαρχη στρατηγική, η καλύτερη κατάληψη για σένα, ότι και αν κάνει ο άλλος. Δεν θα επιτύχεις την ερωτική ευτυχία, αλλά δεν θα συντριβείς συναισθηματικά. Το να μην ερωτευθείς, συνεπώς, φαντάζει σοφό, το οποίο μοιάζει παράλογο (όπως γενικά στα διλήμματα του φυλακισμένου).


Ας πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ας υποθέσουμε ότι είσαι μια όμορφη κοπέλα με πολλούς θαυμαστές. Είναι πιθανό ότι θα είσαι ακόμα πιο κακιά από τη μέση κοπέλα. (Το ίδιο ισχύει και για τα αγόρια προφανώς, αλλά η περίπτωση του κοριτσιού είναι πιο εύκολα κατανοητή). Γιατί αυτό;

Γιατί όμορφοι και ικανοί άνθρωποι μένουν μόνοι

Ως μια όμορφη κοπέλα με πολλούς θαυμαστές, σκοπός σου είναι να καταλήξεις με τον καλύτερο δυνατό «μνηστήρα», με άλλα λόγια να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι. Το να βρεις σύντροφο δεν είναι πρόβλημα, το να βρεις τον σωστό σύντροφο είναι. Το να ακολουθείς τη χειριστική στρατηγική είναι επωφελές κατά διάφορους τρόπους.

Πρώτον αποκλείει τους πάντες, εκτός από τους πιο αφοσιωμένους- οι άλλοι απλά θα τα παρατήσουν αν συνεχίσεις να τους αποκρούεις και να τους κάνεις να αισθάνονται ανεπαρκείς.

Δεύτερον, αυξάνει τη φαινομενική σου αξία. Όπως όλοι ξέρουμε οτιδήποτε μπορείς να αποκτήσεις χωρίς προσπάθεια ή κόστος, μάλλον δεν αξίζει να το αποκτήσεις. Όσο πιο δύσκολη το παίζεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η φαινομενική σου αξία για τους θαυμαστές

Η Θεωρία των Παιγνίων και το Δίλημμα των φυλακισμένων

Πολύ καλησπέρα σας


πριν λίγες μέρες διάβασα αυτό το αρθρο σε δημοφιλή ελληνική ιστοσελίδα πορνογραφικού περιεχομένου και λοιπών αναζητήσεων .Μου φάνηκε απίστευτο ότι αρκετά από αυτά που γράφει για τον τρόπο που σκέφτονται κάποιες γκόμενες ισχυουν διότι τα έχω συναντήσει στις προσωπικές εμπειρίες. Περισσότερο μάλιστα στην ελληνική κοινωνία όπου οι περισσότερες γυναίκες είναι βρωμοκόριτσα με σκατοχαρακτήρα. ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ για να μην γίνομαι πουλμουρίστας (από το πουλάω μούρη) πως εγώ ως άνδρας είμαι από εκείνους που όταν δεν δουν ανταπόκριση εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Πάνω από όλα η αξιοπρέπεια κι η αυτοεκτίμηση μου.

Πολλά από όσα περιγράφει το κείμενο συμβαίνουν στην πραγματικότητα με συνέπεια να χάνουν στο ερωτικό παιχνίδι και τα 2 φύλλα.


Το πόνημα συνδέει την θεωρία «το δίλημμα των φυλακισμένων» το οποίο διδαχτήκαμε εμείς οι παλιοί τεταρτοδεσμίτες με τις ερωτικές σχέσεις των δύο φύλλων. Το σημαντικό είναι πως αυτή η θεωρία εφαρμόζεται στις ερωτικές σχέσεις και εξηγεί γιατί άνθρωποι επιτυχημένοι ή/και όμορφοι που έχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις να βρουν έναν/μια σύντροφο, συχνά αποτυγχάνουν στις ερωτικές σχέσεις.


Συνοπτική περιγραφή της θεωρίας παιγνίων «το δίλημμα των φυλακισμένων»


Δυο ύποπτοι συλλαμβάνονται από την αστυνομία, η αστυνομία δεν έχει επαρκή στοιχεία για την καταδίκη τους και αφού έχει απομονώσει τους δύο κρατουμένους, τους δίνει την εξής δυνατότητα: αν ο ένας καταθέσει κατά του άλλου («προδώσει» τον άλλο), και ο άλλος παραμείνει σιωπηλός (συνεργαστεί με τον άλλο), ο προδότης θα αφεθεί ελεύθερος ενώ ο συνεργός που δεν ενέδωσε, καταδικάζεται σε πλήρη ποινή 10ετούς κάθειρξης.


Αν και οι δύο δεν μιλήσουν, τότε και οι δύο θα καταδικαστούν σε 6μηνη φυλάκιση για πλημμέλημα. Αν και οι δυο προδώσουν ο ένας τον άλλο, ο καθένας θα καταδικαστεί σε 5ετή κάθειρξη.


Κάθε φυλακισμένος μπορεί να διαλέξει να προδώσει τον άλλο ή να μην μιλήσει. Και οι δυο φυλακισμένοι λαμβάνουν διαβεβαιώσεις ότι ο άλλος δεν θα μάθει πριν το τέλος της να ανάκρισης, ότι ό άλλος τον πρόδωσε.

Εκ πρώτης όψεως, είναι προφανές, ότι η καλύτερη επιλογή για τους κρατούμενους είναι να συνεργαστούν για να καταδικαστούν σε 6μηνη φυλάκιση. Αλλά αν το μόνο που σε νοιάζει είναι ο εαυτός σου, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προδώσεις τον άλλο ελπίζοντας ότι θα αφεθείς ελεύθερος, όντας βέβαιος πως ότι και αν συμβεί δεν θα «φας» 10 χρόνια. Καθώς και οι δυο κρατούμενοι λαμβάνουν, ενεργώντας ορθολογικά, την ίδια απόφαση, καταλήγουν και οι δυο να εκτίσουν ποινή κάθειρξης 5ετών, σίγουρα όχι η καλύτερη κατάληξη.


Η Θεωρία των Παιγνίων και οι Ερωτικές Σχέσεις

Στις ερωτικές σχέσεις είναι χρήσιμο και για τις δυο πλευρές να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και να μην κρύβουν το ότι είναι ευάλωτοι, εάν πρόκειται να επιτύχουν την ερωτική ευτυχία. Αλλά είναι μια στρατηγική υψηλού κινδύνου. Αν δείξεις το ότι είσαι ευάλωτος αλλά η άλλη πλευρά δεν το κάνει, διακινδυνεύεις να πληγωθείς. Η καλύτερη στρατηγική είναι να κρύψεις ότι είσαι ευάλωτος, μην αφήνοντας τις άμυνες σου να ατονήσουν, παίζοντας τον κακό. Κατά αυτό τον τρόπο τίποτα εξαιρετικά δυσάρεστο δεν μπορεί να σου συμβεί.

Μοιάζει σαν αυτό που οι ειδικοί της θεωρίας των παιγνίων, ονομάζουν κυρίαρχη στρατηγική, η καλύτερη κατάληψη για σένα, ότι και αν κάνει ο άλλος. Δεν θα επιτύχεις την ερωτική ευτυχία, αλλά δεν θα συντριβείς συναισθηματικά. Το να μην ερωτευθείς, συνεπώς, φαντάζει σοφό, το οποίο μοιάζει παράλογο (όπως γενικά στα διλήμματα του φυλακισμένου).


Ας πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ας υποθέσουμε ότι είσαι μια όμορφη κοπέλα με πολλούς θαυμαστές. Είναι πιθανό ότι θα είσαι ακόμα πιο κακιά από τη μέση κοπέλα. (Το ίδιο ισχύει και για τα αγόρια προφανώς, αλλά η περίπτωση του κοριτσιού είναι πιο εύκολα κατανοητή). Γιατί αυτό;

Γιατί όμορφοι και ικανοί άνθρωποι μένουν μόνοι

Ως μια όμορφη κοπέλα με πολλούς θαυμαστές, σκοπός σου είναι να καταλήξεις με τον καλύτερο δυνατό «μνηστήρα», με άλλα λόγια να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι. Το να βρεις σύντροφο δεν είναι πρόβλημα, το να βρεις τον σωστό σύντροφο είναι. Το να ακολουθείς τη χειριστική στρατηγική είναι επωφελές κατά διάφορους τρόπους.

Πρώτον αποκλείει τους πάντες, εκτός από τους πιο αφοσιωμένους- οι άλλοι απλά θα τα παρατήσουν αν συνεχίσεις να τους αποκρούεις και να τους κάνεις να αισθάνονται ανεπαρκείς.

Δεύτερον, αυξάνει τη φαινομενική σου αξία. Όπως όλοι ξέρουμε οτιδήποτε μπορείς να αποκτήσεις χωρίς προσπάθεια ή κόστος, μάλλον δεν αξίζει να το αποκτήσεις. Όσο πιο δύσκολη το παίζεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η φαινομενική σου αξία για τους θαυμαστές

 

ΜΕΡΟΣ 2ο

σου. Αυτή είναι η λογική που εξηγεί γιατί δεν πρέπει να πηγαίνεις στο κρεβάτι με κάποιον στο πρώτο ραντεβού.

Αν υποκύψεις τόσο εύκολα, μεγάλο μέρος του μυστηρίου σου και της φαινομενικής σου αξίας εξαφανίζεται και κινδυνεύεις να φας χυλόπιτα. Με μεγαλύτερη (φαινομενική αξία) μπορείς να προσβλέπεις σε ακριβότερα δώρα, περισσότερα λουλούδια, καλύτερα εστιατόρια και πιο ευχάριστες εκδρομές του σαββατοκύριακου.

Τρίτον, όπως έχουμε πει πιο πάνω, είναι μια στρατηγική που δεν οδηγεί σε ήττα ποτέ. Όσο παραμένεις κακιά και δεν δεσμεύεσαι δεν κινδυνεύεις να πληγωθείς. Η στρατηγική σου συνεπώς πρέπει να είναι να αυξήσεις την ελκυστικότητα σου, με ωραία ρούχα, χτενίσματα και οποιαδήποτε άλλα εφόδια μπορείς να συγκεντρώσεις και να μειώσεις τη διαθεσιμότητα σου. («Συγνώμη, πρέπει να μείνω μέσα για να λουστώ!»).


Αυτά βέβαια γίνονται στα παραμύθια, όπου ο πρίγκιπας – μνηστήρας πρέπει να σκοτώσει δράκους, να περάσει μέσα από αγκάθια και να επιτύχει σε αμέτρητους άθλους προκειμένου να κερδίσει την καρδιά της πριγκίπισσας, της οποίας η μόνη πραγματική υποχρέωση είναι να είναι όμορφη.

Αν δεν είσαι μία τόσο όμορφη κοπέλα, είναι μια ακόμα πιο επικίνδυνη στρατηγική καθότι μπορεί να έχεις πολύ λιγότερους «μνηστήρες» οι οποίοι να μην είναι διατεθειμένοι, να τραβήξουν όλα αυτά. Αντίστοιχα αν είσαι άντρας, βρίσκεσαι αρχικά σε μειονεκτική θέση, γιατί στις δυτικές κοινωνίες είσαι εσύ που υποτίθεται ότι πρέπει να είσαι ο κυνηγός, δηλαδή να καταστείς ευάλωτος και να διακινδυνεύσεις την απόρριψη κάνοντας την πρώτη κίνηση. Τίποτα δεν σε εμποδίζει βέβαια, αφού καμακώσεις το κορίτσι να γίνεις «κακός», αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι η πρώτη σου κίνηση.

Πίσω στην πριγκίπισσα, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το να παίζεις τη δύσκολη είναι μια στρατηγική που κερδίζει, αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα. Δεν μπορείς να επιτύχεις την ερωτική ευτυχία ακολουθώντας συνεχώς αυτή τη στρατηγική- ενώ αυτός είναι ο τελικός σου σκοπός. Για να το επιτύχεις αυτό πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσεις να είσαι «καλή». Πότε πρέπει να το κάνεις αυτό;



Προφανώς όταν ο μνηστήρας πληροί τις προϋποθέσεις. Αλλά το πρόβλημα αυτό είναι παρόμοιο με αυτό που αντιμετωπίζει κάποιος που έχει αγοράσει μετοχές η αξία των οποίων πρόσφατα ανέβηκε. Πότε τις πουλάς και ρευστοποιείς το κέρδος σου; Μήπως θα αξίζουν περισσότερο αύριο; Αν η τιμή τους ανεβεί 30% αφού έχεις πουλήσει πως θα αισθάνεσαι τότε;

Οπότε μπορεί να έχει βρει έναν μνηστήρα που πληροί τις προϋποθέσεις, αλλά μήπως θα γνωρίσεις έναν ακόμα καλύτερο στο προσεχές μέλλον; Εξάλλου κανείς δεν είναι τέλειος, κρατάς όλα τα ατού στα χέρια σου, οπότε γιατί να μην περιμένεις για τον πραγματικό ΠΡΙΓΚΙΠΑ.
Όλα τα παραπάνω αφορούν φυσιολογικούς ανθρώπους, αλλά ας υποθέσουμε λόγου χάριν, ότι δεν είσαι τόσο φυσιολογικός. Δεν είναι παράλογο. Εξάλλου ποιος είναι; Πιθανώς, ως μια εκκολαπτόμενη πριγκίπισσα, έμαθες νωρίς στη ζωή σου ότι αρκούσε να πατήσεις πόδι για να πάρεις αυτό που ήθελες.

Το παιχνίδι του ζευγαρώματος απλώς επιβεβαιώνει αυτή την πεποίθηση. Μπορεί να φτάσεις στο σημείο στο οποίο αυτό που επιθυμείς περισσότερο είναι η ερωτική ευτυχία, αλλά απλά δεν μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να φερθεί «καλά», γιατί ποτέ δεν το έχεις κάνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αφού αυτό είναι μια επικίνδυνη στρατηγική που μπορεί να οδηγήσει στο να πληγωθείς ανεπανόρθωτα.


Υπάρχει μια ακόμα δυσκολία με την αλλαγή της στρατηγικής. Αν έχεις υιοθετήσει την «κακή» στρατηγική, τότε έχεις αναπτύξει την ικανότητα σου να λες ψέματα. Εξάλλου δεν χρειαζόταν να μείνεις μέσα για να λουστείς, έτσι δεν είναι; Επίσης, βρίσκεις ιδιαίτερα ελκυστικό τον επίδοξο μνηστήρα σου, απλώς δεν θέλεις να το μάθει. Τουλάχιστον όχι ακομη.

Τα δώρα του σε γεμίζουν χαρά αλλά δεν μπορείς να το δείξεις. Ελπίζεις ότι θα αποκωδικοποιήσει την συμπεριφορά σου, ώστε να μπορείς να διατηρήσεις την επίφαση της σχετικής αδιαφορίας σου, και συνεπώς το πάνω χέρι και την εξουσία στην σχέση, ενώ του ρίχνεις κάποια ψίχουλα προκειμένου να συντηρείς το ενδιαφέρον του.

Αλλά τι θα συμβεί, αν δεν καταλάβει τα πραγματικά σου αισθήματα; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν πάρει την αδιαφορία σου τοις μετρητοίς; Θα τα παρατήσει και θα σε αφήσει ήσυχη, ή το πιο πιθανό-αφού είναι καψούρης- θα υιοθετήσει και ο ίδιος την στρατηγική του «κακού»; Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί προκειμένου να μην πληγωθεί ή από την επιθυμία του να εκδικηθεί, περίπτωση κατά την οποία η σχέση θα πάει κατά διαόλου. Το να μην είσαι πλήρως ειλικρινής καταστρέφει την εμπιστοσύνη. Μπορεί μάλιστα να αμφιβάλεις για τα κίνητρα των ανθρώπων που είναι απολύτως έντιμοι, γιατί υποθέτεις ότι αφού εσύ λες ψέματα το ίδιο κάνουν και αυτοί.

Το αγόρι σε αυτό το παιχνίδι βρίσκεται στην πραγματικότητα σε έναν φαύλο κύκλο. Αυτό συμβαίνει γιατί ως επίδοξος μνηστήρας πρέπει να αποδείξει ότι είναι δυνατός, «αρσενικός» που μπορεί να κάνει κουμάντο- και αυτή είναι μια από τις δοκιμασίες που του επιφυλάσσει η πριγκίπισσα.

Πως μοιάζει το αγόρι αν αποδέχεται όλα τα καπρίτσια της πριγκίπισσας και υποκύψει σε όλες της τις απαιτήσεις; Μοιάζει αδύναμος και πιθανώς ενδεής. Μάλιστα η «ένδεια» αυτή μπορεί να εμφανιστεί σε γενικά μη φτωχούς συναισθηματικά ανθρώπους οι οποίοι όμως είναι πολύ ερωτευμένοι, όταν ο ένας σύντροφος διαρκώς εφαρμόζει τη στρατηγική του κακού» στον άλλο μη δείχνοντας αγάπη και στοργή.
Αυτό σημαίνει πως το αγόρι είναι σχεδόν υποχρεωμένο σε κάποια στιγμή να ανταποδώσει τη στρατηγική του «κακού», προκειμένου να μη φανεί πως είναι άβουλος. Αν το κορίτσι δεν αλλάξει γρήγορα στρατηγική, σε αυτό το σημείο (υιοθετώντας τη στρατηγική του «καλού» κοριτσιού), οι οιωνοί δεν είναι καλοί για τη σχέση.

Όλα τα παραπάνω εξηγούν, πως υπάρχουν πολλοί επιτυχημένοι, ενδιαφέροντες και όμορφοι άνθρωποι οι οποίοι φαίνεται να είναι ανίκανοι να βρουν την ερωτική ευτυχία και έναν σταθερό ερωτικό σύντροφο. Ως αποτέλεσμα είναι δυστυχείς και μοναχικοί. Το να φοβάσαι ότι θα χάσεις στο ερωτικό παιχνίδι, σημαίνει πως έχεις λίγες πιθανότητες να βγεις σημαντικά κερδισμένος.

Προφανώς όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με τον μέσο όρο, και υπάρχουν εξαιρετικά, όχι κακά, πανέμορφα κορίτσια και αγόρια, όπως υπάρχουν τραγικές περιπτώσεις ανθρώπων, χωρίς τίποτα αξιομνημόνευτο, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες για το παραμικρό ενδιαφέρον που δείχνει κάποιος προς αυτούς, αλλά οι οποίοι παρόλα αυτά συμπεριφέρονται με απαράδεκτο τρόπο όταν υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον.

Πρακτικό συμπέρασμα: οι γυναίκες κάνουν τις δύσκολες ακόμα κι αν θέλουν τον άνδρα του τις διεκδικεί. Οι πιο πολλοί άνδρες θα εγκαταλείψουν νωρίς την προσπάθεια και οι πιο επίμονοι κάποια στιγμή ίσως φορτώσουν ανάποδες και βγάλουν τον κακό τους εαυτό. Πολλές φορές δηλαδή όλοι είναι χαμένοι στο παιχνίδι του φλερτ.


Πηγές:

www.bourdela.com

http://gliddofglood.typepad.com/the...oners-dilemma-and-romantic-relationships.html

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/08/blog-post_614.html#ixzz4UOU0QS8i

 

Ένα σωστό copy paste δεν μπορείς να κάνεις μου θες και καλλιγραμες υποτακτικές τρομάρα σου.

 

εσύ τον καλό λόγο έτοιμο τον έχεις  

 

Μου αρέσει πολύ το νήμα .. όσον αφορά τον προβληματισμό ..
Κρίνω όμως ότι είναι άστοχο να προσπαθήσει κάποιος να μοντελοποιήσει τις ερωτικές σχέσεις με την χρήση του συγκεκριμένου παιγνίου. Και εξηγούμαι:

Το δίλλημα των κρατουμένων (όπως αναφέρεται στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία) είναι πάρα πολύ σημαντικό, καθώς είναι ένας τρόπος εξήγησης κάποιων καταστάσεων της πραγματικής ζωής ..

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση δύο κρατών που προβαίνουν σε ανταγωνισμό στρατιωτικών εξοπλισμών (αυτό αναφέρεται ως «αγώνας των εξοπλισμών» (Arms race) ή/και ως «το δίλημμα των εξοπλισμών» (Arms dilemma), όπου το αρχικό ερώτημα που υφίσταται είναι το γιατί δύο κράτη θα προχωρούσαν σε ένα ανταγωνισμό του στρατιωτικού εξοπλισμού τους. Η βασική θεώρηση που περιλαμβάνεται σε αυτό το παίγνιο είναι ότι στο σύνολο των περιπτώσεων, η στρατιωτική ισχύς που έχει ένα κράτος δεν είναι μονοσήμαντη αλλή σχετική ως προς τουλάχιστον ένα άλλο κράτος (βλ. Ελλάδα-Τουρκία, ΗΠΑ-Ρωσία, κλπ)

Περισσότερα μπορεί κάποιος να διαβάσει εδώ:

http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0022343393030002004 , (π.χ. για τα πυρηνικά μεταξύ των ΗΠΑ-Ρωσίας),

ή να δει αυτό το πολύ ωραίο βιντεάκι:



Ωστόσο, νομίζω ότι είναι άστοχο να προσπαθήσει κάποιος να παραλληλίσει τα παραπάνω παίγνια με τις ερωτικές σχέσεις, για τους παρακάτω λόγους:

1ον) Μία από τις βασικές παραδοχές (assumption) που χρησιμοποιεί η Θεωρία Παιγνίων είναι ότι οι συμμετέχοντες (καλούνται "παίκτες"), δρουν ορθολογικά.
Αυτό είναι και το πιο μαχητό σημείο της Θεωρίας αυτής, καθώς οι άνθρωποι (και ειδικά σε ότι αφορά στις ερωτικές τους σχέσεις), δεν δρουν ορθολογικά .. δεν ξέρω πόσο πιο απλά να το διατυπώσω, αλλά:
Η έξαψη και η καύλα ούτε μοντελοποιούνται, ούτε απότιμώνται ..

2ον) Επιπλέον, το παίγνιο "Το δίλλημα των κρατουμένων" είναι μεταξύ δύο ατόμων και περιορίζεται ανάμεσα σε δύο άτομα (παίκτες) .. ενώ στην πραγματική ζωή όλοι έχουν παραπάνω άτομα (υποψήφιους εραστές-ερωμένες) να σχετιστούν ..

3ον) Και σημαντικότερο, είναι ότι το παίγνιο αυτό είναι στατικό .. και εξηγεί το πως αποφασίζει να συμπεριφερθεί ο ένας χωρίς να έχει γνώση του τι πράττει ο άλλος .. Στις ερωτικές σχέσεις όμως, υπάρχει γνώση, καθώς υπάρχει αλληλεπίδραση .. το παίγνιο μεταξύ δύο δεν είναι καθόλου στατικό, αλλά δυναμικό .. και εξελίσσεται σύμφωνα με τις κινήσεις που κάνουν διαδοχικά (ενδεχομένως κάποιες φορές και ταυτόχρονα) δύο άτομα. Σε κάθε περίπτωση όμως, ένα αξίωμα που μπορεί να διατυπωθεί, είναι πως οι κινήσεις των δύο είναι πεπερασμένες (όχι άπειρες).

4ον) Η αβεβαιότητα όσον αφορά τις προθέσεις του έτερου παίκτη είναι σταθερή.

Συμπεράσματα:

1) Δεν χρειάζεται ορθολογική σκέψη και στρατηγικές στις ερωτικές σχέσεις .. καμιά φορά το ένστικτο, η διαίσθηση, η καύλα .. είναι οι καλύτεροι οδηγοί.

2) Χρειάζεται δράση. Όποιος πιστεύει ότι στο ερωτικό παίγνιο υπάρχουν δύο παίκτες, απλά εθελοτυφλεί .. κι αν δεν δράσεις εσύ, τότε σίγουρα θα το κάνει (και θα σε προλάβει) κάποιος άλλος ..

3) Το ερωτικό παίγνιο δεν περιορίζεται σε μία μόνο κίνηση. Μπορεί να ξεκινάει έτσι, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν και (δυναμικά) εξελίσσονται διαρκώς (τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επίπεδο σχέσεων).

4) Όποιος τολμάει, κερδίζει. Η αβεβαιότητα που υπάρχει στην αρχή ενός ερωτικού παιγνίου όσον αφορά τις προθέσεις του έτερου ατόμου, με την πάροδο του χρόνου μειώνεται και τελικά ελαχιστοποιείται ..

 

@jim28
με τόση στρατηγική ανάλυση πιστεύω θα 'χες βγάλει ίσα με δυό γκόμενες.

 

Ο Χριστός και η μάνα του........

Κύριε διαχειριστά, εχάσαμεν τα αυγά και τα πασχάλια.....

Έως εκεί που άντεξα είδα την θεωρία του ρουφιάνου....

Δώσε τον διπλανό σου συγκρατούμενο για να έχεις καλύτερη μεταχείριση από τας αστυνομικάς αρχάς....

Την συνέχεια της έμπνευσης δεν την διάβασα.....

Σημαντικό επίσης το ότι στο άρθρο την ποινή ορίζει η μπατσαρία και όχι η δικαιοσύνη ....

Παρακάτω, σαφώς και δεν με αφορά τι λέει ο ποιητής....

 

Κι όμως μέσα απ αυτό μπορούμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο να βλέπουμε άτομα πολύ ωραία, με οικονομικο επίπεδο , καταξιωμένα κοινωνικά κλπ, κλπ να είναι μόνα. Εγώ τουλάχιστον, έχω συναντήσει στη ζωή μου αρκετά. Το πρώτο μέρος με τη θεωρία του ρουφιάνου με άφησε παγερά αδιάφορο.

 

Απ' την στιγμή που δίνουν ονόματα στα έντονα (ντυ κώλ, αλλά τεσπά) καιρικά φαινόμενα, να πού καταντήσαμε...

 

Με τη λογική ότι ο Μπαρουφάκης μας γ@μησε με κάτι τέτοιες θεωρίες κατά νου μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι είναι αποτελεσματική για αυτό το σκοπό.

 

Τέτοια πάτε και λέτε και γεμίσαμε σουπερ ήρωες.........

 

Το διάβασα όλο. Θα δανειστώ αυτό: