Το πιο δύσκολο..

Να τον ακούς. Κάτι θα ξέρει... 

 

Χωρις το "θα".
Ξέρει  

 

Να γίνω η πουτανα της, μπροστά σε φίλους κ γνωστους.

 

να πω τις σκεψεις μου

 

Τι εννοείς με το τελευταίο ?

 

Τους λόγους ίσως και να μπόρεσα να τους κατανοήσω από την δική του οπτική.

Οι περιστάσεις από την άλλη, δεν θα μπορούσαν να αναφερθούν ,χωρίς μετά να δημιουργηθούν περισσότερες απορίες, τις οποίες δεν προτίθεμαι να λύσω δημόσια μιας και αφορούν προσωπικά στοιχεία.

Ευχαρίστως όμως θα σας απαντήσω σε προσωπικό μήνυμα.

 

... από τεχνικής άποψης, να πάει γυμναστήριο με αυγό μπροστά, μικρή σφήνα πίσω.

... από τεχνικής και συναισθηματικής άποψης, φιμωμένη, δεμένη, κάτω από τον καναπέ, όση ώρα βλέπαμε με την παρέα έναν αγώνα.

... από συναισθηματική άποψης, αναλυτικό ημερολόγιο-αυτοβιογραφία με σχόλια, σκέψεις και πολύ πολύ κουβέντα μετά.

 

Φυσικά. Να με συγχωρείτε αν έγινα αδιάκριτη  

 

Κανένα πρόβλημα  

 

διατροφη-διαιτα    για καποιο διαστημα....που εκανα
να ειμαι ψυχραιμος στη μαλακια που θα ακουσω η θα συμβει
να κοψω το τσιγαρο

 

Επειδή δεν καταλαβαίνω σε πιο του μέρος αναφέρεσαι, επεξηγώ όλη την "περίοδο".
Με πάγωμα εννοώ το κόψιμο κάθε επικοινωνίας, οπτικής/ακουστικής ( δια ζώσεις ή τηλεφωνική/γραπτή ).
Δεν γινόταν ποτέ σαν task ή για να ικανοποιήσω την όποια σαδιστική μου όρεξη.
Αλλά γιατί ή κάποια συμπεριφορά την θεωρούσα χείριστη/ελεεινά εκνευριστική ( πόσο μάλλον, αν είχα ήδη εκφράσει την δυσανεξία μου σε δαύτη και σιχαίνομαι, να επαναλαμβάνομαι ).
Ή γιατί χρειαζόμουν, να μαζέψω τις σκέψεις μου και ν' αποφασίσω αν το "πράγμα" θα είχε νόημα, να προχωρήσει.
Ή το πιο απλό, επειδή θα είχα ανάγκη της "απομόνωσης" μου, για να βρω λύσεις για προσωπικά μου θέματα. Στα οποία η τάδε ή δείνα σύντροφος/γκόμενα/υ/πες την όπως θες και να βοηθήσει δεν θα μπορούσε και ίσως σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, να μου αποσπούσε την προσοχή.

Με το να "επιστρέψει το μάτι στη θέση του", αναφερόμουν σε κείνες τις περιπτώσεις, που η εστία του "θέματος/προβλήματος" θα ήταν η υ μου.
Και που προτιμούσα να ηρεμήσω πρώτα, να καθαρίσω απ' τις "τοξίνες" το μυαλό μου και μετά να την ξανάβλεπα.
Αν της έκανε, καλώς. Αν δεν της έκανε, η πόρτα μου όπως πάντα ήταν ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Μπορούσε ν' απομακρυνθεί, όποτε το ήθελε.
Ένα πράγμα όμως δεν δέχτηκα ποτέ, να προσπαθήσει κάποια για χ, ψ, ω λόγους ή προφάσεις, να σπάσει την "απομόνωση" μου πριν την ώρα της ( δηλαδή, εκείνη που θ' αποφάσιζα εγώ ).
Δεν χρειάζεται να σου γράψω την συνέπεια, απ' τα συμφραζόμενα είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις.

Υ.Γ.

Η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών με τις οποίες είχα μια κάποια σχέση ανά τα χρόνια δεν άντεχε αυτό μου το χαρακτηριστικό.
Πιστεύω ότι εξήγησα την "περίοδο" λεπτομερώς κι εύχομαι να μην σε κούρασα.  

 

Στις περιόδους αρνητισμού μου να είμαι τυπική σε αυτά που έπρεπε να κάνω , κι ενώ είχα έντονες τάσεις φυγής δε με άφηνε να παραιτηθώ.