Το πνεύμα των Χριστουγέννων...

Εύχομαι Χρόνια καλά και Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους.
Το σημερινό νήμα έχει να κάνει με το Πνεύμα των Χριστουγέννων και πως το αντιμετωπίζετε.
Σε μια συζήτηση μου με έναν φίλο, ο οποίος για επαγγελματικούς λόγους φέτος βρίσκεται στην Αμερική (ΝΥ), του έλεγα με μεγάλη περιφάνεια και ζήλεια(δεν ήθελα να βρίσκεται εκεί αλλά εδώ) πως θα περάσω τα Χριστούγεννα με την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Θα φάμε, θα πιούμε, θα είμαστε όλοι μαζί χαρούμενοι και γελαστοί, θα κάνουμε αστεία ο ένας στον άλλον, θα ανταλλάξουμε δώρα και όλα τα σχετικά που θυμίζουν εικόνες απο διαφήμιση της Κοκα κολα.
Τον ρώτησα λοιπόν εσυ;
Η απάντηση του ήταν η εξής:
Δεν θα έχω τέτοια παρέα δυστυχώς. Πότε δεν εχώ κάνει τέτοια Χριστούγεννα στην ενήλικη ζωή μου. Κάποιες φορές μόνο με τους γονείς μου αλλά δεν μου ήταν αρκετό. Γι'αυτό λοιπόν τα Χριστούγρννα θα περπατήσω στους δρόμους της ΝΥ με 1000USD και θα τα μοιράζω στους άστεγους.
Αισθάνθηκα τόσο μικρή και τόσο λίγη απέναντι του που μάλιστα προσπάθησα να τον κάνω και να ζηλέψει.
Και όμως θα είναι μόνος. Με την καλύτερη συντροφιά μεν, που θα τον κάνει να αισθανθεί γεμάτος, αλλά μόνος.
Αυτός ο άνθρωπος με τα χί
λια δυο στραβα...
Εσείς;

 

καλα μη το πολυσκεφτεσαι ,τα Χριστουγεννα στη Νεα Υορκη η ατμοσφαιρα ειναι σα να σαι στο κεντρο του κοσμου,σιγουρα εσυ θα ζηλευες.
Για το ερωτημα του νηματος τωρα,οικογενειακα με τραπεζια,εχουμε πεσει και στη περιπτωση σαν οικογενεια που γιορτες,γεννεθλια αρκετων απ ολους μας πεφτουν μεσα στην εβδομαδα απο Χριστουγεννα εως Πρωτοχρονια

 

Απολαμβάνω το πνεύμα των Χριστουγέννων όσο μεγαλώνω - είναι που φορτώνει με αναμνήσεις και μπορώ να εκτιμώ αυτό που έχω, ιδίως αν έχω προσπαθήσει έστω λίγο για να υπάρχει.

Σχετικά με το άλλο θέμα του φίλου σου, ήταν μια οικογενειακή μάζωξη, με τραπέζια και γέλια και κουβέντες και όλα τα καλά που όταν είχαμε φάει όλοι καλά καλά και είχαμε περιπέσει στη γνωστή αδράνεια, ο πατέρας της οικογένειας σηκωνόταν και έλεγε σε όλους "Έρανος, τώρα!" Ξέραμε τι επακολουθούσε. Μαχμουρλίδικα, προσπαθώντας να μην πέσει σ εμάς ο κλήρος, βάζαμε στον έρανο ό,τι είχαμε, πέντε, δέκα, είκοσι ευρώ ή και κέρματα, τα παιδιά. Μαζευόταν ένα ποσό και ο πατέρας έβαζε άλλα τόσα. "Ποιος θα πάει τώρα να τα δώσει, μαζί με το φαϊ που έμεινε, στους _____; " Οι ευπαθείς ομάδες που οφελούνταν ποικίλαν αλλά το γεγονός ήταν ότι σε εκείνη την οικογένεια τους γνωρίζαμε, μας γνώριζαν και ξέραμε πού θα τους βρούμε. Εννοείται ότι κανένας δεν ήθελε να σηκώνεται να τρέχει αλλά μαζεύονταν τελικά δυο τρεις και έκαναν αυτό που έπρεπε να γίνει.

Εκ των υστέρων, ήταν από τις αγαπημένες στιγμές.

 

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ'τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις- πλην ανατολικών- και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ' ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι' αμεριμνησία. Ούτε για τα παιδιά, δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι απόνα σπίτι που τις μέρες αυτές, δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση- ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού, που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοι του, με αρχηγό τον Αη Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση. Αν είχαμε και λίγο περισσότερο χιόνι, ώ τότες τα πράγματα θάσαν καλύτερα.

Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Και η Αθήνα μας, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζεί την αγιότητα των ημερών, σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. Οι δρόμοι σκοτεινοί, για οικονομία βέβαια ηλεκτρισμού, αλλά φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο, αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.

Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων, που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε, λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι, που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί, δεν πείθουνε κανένα ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες, είναι ότι διαθέτει ο κόσμος μας, για ν' αγαπάς τις μέρες τούτες.

Κι έτσι που ο μύθος των Χριστουγέννων έγινε δίσκος τουρισμού, ζωγραφική σε λαϊκή αγορά, σύνθημα αυτοκόλλητο σε πρακτορείο Προ-Πό, βγήκανε για σεργιάνι χιλιάδες αυτοκίνητα, να πουν τα κάλαντα τα εθνικά, τα θρησκευτικά και τα καταναλωτικά. Πόσο μας ξεκουράζει αυτό το ράντισμα πετρελαίου εις τας οδούς, για να στολίσουμε το σπίτι, για να φωτογραφίσουμε το στολισμένο κέντρο της πόλης, ν' αφήσουμε τα δώρα μας στους τροχονόμους αστυνομικούς και τέλος να επιστρέψουμε κατάκοποι την μεσημβρία σπίτι μας, για το απαραίτητο και παραδοσιακό γεύμα παραμονής.

Μάνος Χατζιδάκις, Κυριακή 24 Δεκέμβρη 1978
Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (απόσπασμα)