Το συναισθηματικο δεσιμο σε σχεσεις d/s

...όπως λέμε τηγανητές πατάτες στο φούρνο....

..μα τι γίνεται...

 

Άμα δεν παίζει κανένα ρόλο το δέσιμο και δεν δένονται συναισθηματικά οι άνθρωποι μέσα από το D/s, τότε γιατί πολλά Κυριαρχικά άτομα τραβάνε ζόρι με την μονόπλευρη μονοϋποτακτικότητα (προσέξτε με, δε λέω μονογαμία, έχω τους λόγους μου ) του από κάτω; Oέο;
Tι φοβούνται;
Ότι θα τους τα χαλάσουν; 

 

Το θέμα είναι να μη βάζουμε σε καλούπια ανθρώπινες σχέσεις για το
πως πρέπει να είναι και πως δεν πρέπει

 

Μια διευκρίνηση:

Εννοείς ότι υπάρχουν *πόλυ* Κ που τραβάνε ζόρια με τα *μόνο* υπό;

 

Την συζήτηση βάζουμε σε κάποιες ράγες για να ξέρουμε τι λέμε και γιατί. Η σχέση του καθενός είναι άλλη ιστορία και είναι ολίγον αυτονόητο ότι "δεν μπαίνει σε καλούπια", βασικά μπαίνει αλλά τα καλούπια αυτά είναι αυτονόητα εδώ και αιώνες, δεν τα εφεύραμε εμείς και συνήθως είναι ανεπίγνωστα στη σχέση, οπότε τι να συζητάμε  

Διότι, συγνώμη κιόλας, τι άλλο είναι η συζήτηση περί "συναισθηματισμού δεσίματος εντός D/s" αν όχι η ενδεχομένως συμπαθητική προσπάθεια να μπει το D/s σε οικεία και άρα ασφαλή και ευκόλως διαχειρίσιμα καλούπια;

Προσωπική μου απάντηση πάνω στο ερώτημα του νήματος είναι ότι έχω την εντύπωση ότι υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο στις πιο πολλές σχέσεις D/s αλλά δεν κάνει το συναισθηματικό δέσιμο ούτε το D/s ούτε καν τη σχέση. Υπάρχει όμως και είναι σημαντικό για τους ίδιους που το έχουν. Σχεδόν τόσο σημαντικό όσο και το D/s (τους).

 

Ενδιαφέρον νήμα.

Προσωπικά, δεν έχω δει καμία σχέση που να μην εμπεριέχει συναισθήματα. Καμία όμως.
Συναισθήματα δημιουργούνται αλληλεπιδρώντας με άλλους ανθρώπους. Αυτόματα νομίζω εγώ. Δεν ξέρω δλδ πως μπορείς να κινητοποιήσεις ένα συναίσθημα όταν εσύ το θες. Εγώ δεν το έχω σκεφτεί καν δλδ. Μου μοιάζει εξωπραγματικό.
Άρα δεν καταλαβαίνω και αυτό που διάβασα, την απαγόρευση συναισθήματος από τον κυριαρχικό.
Δλδ, όταν κάποιος ερωτεύεται λέει "εγώ τώρα θα ερωτευτώ" και τσουπ γίνεται;

Το αν το συναίσθημα οδηγεί ανθρώπους να κάνουν σχέσεις, φυσικά και υπάρχει. Αλλά αμφισβητώ αυτό το "σε ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά". Μου αρέσεις ίσως; Λέω εγώ.

Θεωρώ τα συναισθήματα, διαδικασίες που χρειάζονται χρόνο να εμφανιστούν. Και μέχρι να εμφανιστούν ή και όταν εμφανιστούν, δεν κατανοώ που δυσκολεύουν την υποταγή ή την κυριαρχία.

Μια υποτακτική, απ όσο μπορώ να μιλήσω για αυτό, προσέρχεται σε μία σχέση αναζητώντας την υποταγή και όχι τον έρωτα. Μπορούμε όμως να αποκλείσουμε ότι αργότερα θα έρθει αυτός ο έρωτας, γτ D/s και έρωτας δεν πάνε μαζί; Ή αν έρθει αυτός ο έρωτας θα πάει περίπατο η υποταγή;

Τα συναισθήματα δεν είναι από μόνα τους καταστροφικά. Καταστροφικά τα κάνουν οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες των ανθρώπων, ψευδώς στηριζόμενες πάνω στα συναισθήματα.

 

Αυτό. ^^

 

Τα υποχρεώνουν να είναι μονο-υποτακτικά. Αυτό λέω. Κι αναρωτιέμαι γιατί. Αν δεν υπάρχει δέσιμο, that is.

 

Αυτό είναι σχήμα πρωθύστερο, εκτιμώ πως πρακτικώς δεν μπορεί να γίνει, στον ορίζοντα που αντιλαμβάνομαι και κατανοώ τα πράματα.

Βεβαίως όμως και θα μπορούσε να ισχύει...
Υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Ξέρω μόνο μια που έχει αναφερθεί στην λογοτεχνία πριν καμιά σαρανταριά χρόνια...
(Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μπω σε λεπτομέρειες)...

 

χρήσιμο είναι να διευκρινιστεί οτι συναίσθημα δεν είναι μόνον η κλάψα ή η καψούρα.
συναισθήματα είναι και η χαρά, η έλξη, η ικανοποίηση κλπ.

δέσιμο γίνεται με τριχιά ή λουράκι.
εξάρτηση γίνεται με ντρόγκα.

 

εγωισμος ανασφαλεια?και μην αρχισει κανεις τις βλακειες το αν εχουν οι Κ ανασφαλειες 

 

Πορκέ είναι πρωθύστερο Καντ σερί?