Υπακουοι υποτακτικοι

Καλησπερα.
Μπορει το θεμα να φανταζει ή και να ειναι παιδικο στα ματια εμπειρων bdsmers..
Απλα θα ηθελα να ξεκαθαρισω στο κεφαλι μου αυτο:
Ο/Η Κ θελει να ειναι ο/η υ υπακουος/η παντα?
Η θα ηθελε να μην ειναι καποιες φορες ωστε να τιμωρει..??

 

Πάντα. Ο/Η Κ δεν χρειάζεται αφορμές για να σε ''σαπίσει'' /να σε βάλει στη θέση σου αν το θέλει, αν το υπό θέλει κορδελάκια είναι άλλο θέμα.

 

Η πραγματική τιμωρία δεν είναι παιχνίδι και για μένα δεν είναι κάτι ευχάριστο και ποτέ δεν μου άρεσε να τιμωρώ για τον ίδιο λόγο δεύτερη φορά, με κούραζε.
Από την άλλη, για μένα πάλι, η "τιμωρία" έχει τις περισσότερες φορές μια μεγαλύτερη γλύκα όταν έχει σαν βάση αφορμή κάποια ατασθαλία η οποία όμως ξέρω ότι έγινε επίτηδες για να προκαλέσει την τιμωρία και όχι λόγω απειθαρχίας ή αδιαφορίας.

 

Η ανυπακοή ξεκαύλωμα. Η δυσκολία που αντιμετωπίζει το υπό από την άλλη, καρακαύλωμα... Α.

 

Φυσικά και θέλω να είναι υπάκουος αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό.Κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια ή κάνει λάθη τα οποία οφείλονται στην απειρία του.Οι άνθρωποι δεν είναι στρατιωτάκια.Συμφωνώ με την Μαντλίν ότι δεν χρειάζομαι αφορμή για να τον τιμωρήσω και η τιμωρία δεν είναι απαραίτητα το ξύλο.Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει τιμωρία αν αντιληφθώ ότι η "αταξία" έγινε για αυτό το λόγο.Οι θέσεις μας είναι ξεκαθαρισμένες.

 

Αν δεν χρειαζεται αφορμη για να τιμωρηθει ο/η υ, τοτε ποιος ο λογος της τιμωριας ως εννοια..?
Στο δικο μου μυαλο, τιμωρια ειναι το αποτελεσμα μιας ενεργειας. Αν τιμωρεις χωρις λογο δεν ακυρωνεται η εννοια?

 

Η Μαντλίν δεν ανέφερε πουθενά τη λέξη τιμωρία...

Θα επανέλθω λίαν συντόμως.  

 

Η έννοια της τιμωρίας υπάρχει & παίζει ρόλο Κ είναι ότι θέλει κάνει, εκείνος κρίνει. Αν προκαλεί το υπό την τιμωρία τότε ναι παύει να υφίσταται.

Αν είναι να παίζουμε παιχνίδι με τη λέξη, δε το βρίσκω σωστό, ναζάκια είναι αυτά, γτ η αληθινή τιμωρία πονάει πολύ. :- )

 

Η υπακοή και η προθυμία σαφέστατα και είναι στα βασικά ζητούμενα κάθε Κ μέλους.

Όμως άλλο η τυφλή υπακοή, στην οποία λέει ο υ ναι παντού και πάντα πριν ακόμη ακούσει την εντολή και άλλο ο υ, που είναι μεν συνειδητοποιημένα υπάκουος, αλλά ασκεί και κάποια κριτική στο παιχνίδι, τη σχέση και την/τον Κ.

Προσωπικά προτιμώ ανυπερθέτως τη β' κατηγορία υποτακτικών. Γιατί η ορθολογιστική και τεκμηριωμένα κριτική στάση αισθάνομαι ότι με κρατάει σε εγρήγορση και ότι με κάνει πιο σωστό, πιο ενδιαφέροντα και πιο χρήσιμο. Το "ναι σε όλα" δε με εξιτάρει και δεν το θεωρώ και "υγιές". Το δύσκολο άλλωστε είναι πάντα πιο γλυκό στο τέλος. Αλλά και στη διάρκεια.

Όσο για την τιμωρία, αυτή ορίζεται πάντα από το Κ μέλος. Και μπορεί να είναι οποιαδήποτε πρωτοβουλία αποβλέπει στην επιβολή ή τη στέρηση, με σκοπό τη βελτίωση του υ.

 

Ααα! Μισό, υπάρχει ο/ η υπάκουος/η λέω σε όλα ναι υπό και το άλλο το υπό του ναι μεν αλλά; δε το ήξερα, μπερδεύτηκα.

Να το πάλι το υγιές, σου χω νέα ντοκτορ δεν είμαστε καλά.

 

Ξαναδιάβασέ το, αν θέλεις, γιατί κι εγώ μπερδεύτηκα με ό,τι έγραψες.

 

Ναι στο ζουμί, δεν υπάρχουν 2 κατηγορίες υπό, το ένα να θέλει ωμό με το αιματάκι του βδσμ και το άλλο να είναι πίτα γύρο απ' όλα. Νομίζω έγινα κατανοητή.