Χαλάρωσε και απόλαυσε το...

Δεν είναι σκοπός όμως πάντα να είναι ηδονή ο πόνος, είναι?
Με αυτή τη λογική θα έπρεπε και η τιμωρία να ήταν ηδονή, κάτι που θα ερχόταν σε άμεση αντίφαση με την ίδια την έννοια της τιμωρίας.

Επίσης μπορεί Ο Κύριος να ΜΗΝ Επιθυμεί να προσφέρει ηδονή στη σκλάβα, κάποια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά να Δει τη σκλάβα Του να παίρνει τον πόνο, έστω και χωρίς να της προσφέρει ηδονή, σαν προσφορά και υποχρέωση της, έτσι δεν είναι?

 

ενδεικτικό της ιδιοσυγκρασίας του Κυρίου Κits και έμεση απάντηση στο πως αντιλαμβάνεται καθείς διαφορετικά τη χρήση , τη σκοπιμότητα και τη διαχείριση του πόνου.

Θεωρώ εξαιρετικό δείγμα την κατάθεσή σας αυτη kits . Ευχαριστούμε

Υπαρχουν οι pain lovers (Masters or slaves..Doms or subs)
υπάρχουν και αυτοι που δεν ζουν για τον πόνο και απλά τον χρησιμοποιούν όταν και όσο θεωρουν οτι πρέπει.
Καθένας διαχειρίζεται διαφορετικά τον πόνο, αλλοι μόνο για ηδονή αλλοι μόνο για να ικανοποιήσουν τα σαδιστικά ή μαζοχιστικά τους ενστικτα. Αλλοι κάνουν ενα συνδιασμό και των δυό υποθέτω.


Οι αντοχές τωρα διαμορφώνονται απο τον Κυρίαρχο πάντα σε σχέση με το τι μπορεί ο/η υποτακτικος. Διοτι η αντοχή στον πόνο είναι κατι πολύ προσωπικό και άλλος μπορει να εκπαιδεύεται καιρό για να αντεξει ενα μανταλάκι στο στήθος λχ. ενω άλλος την πρωτη φορά να το δεχτει αδιαμαρτύρητα...!
Τα όρια γίνονται push.. βεβαιως - βεβαιως αλλα δεν είναι πάντα και για όλους αυτοσκοπός και main target ο πόνος

ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ ειναι ο όμορφος τίτλος που εβαλε η carissa αχικά και ναι συμφωνώ ... Χαλαρώνοντας το απολαμβάνεις .
Αρκει να μη γινεται ψυχαναγκασμός ειτε απο τον εαυτό σου είτε απο αυτον που επιβάλλεται.

Σαφως υπάρχουν μέρες που οι αντοχές μας ειναι μειωμένες , είτε λόγω ψυχολογικής κατάστασης , είτε (σε μας τις γυναικες τις μερες της ωορηξίας) είτε σε μέρες που ειμαστε κουρασμένοι ή ιδιαιτερα στρεσσαρισμένοι. Κατ'εμε εκει ο άξιος Κυρίαρχος που νοιαζεται για την ιδιοκτησία Του , φροντίζει (σιωπηλά) και κατανοεί και μειώνει τις εντάσεις.. Ετσι λεει η δική μου λογική , τα δικά μου βιώματα.

Είμαι βεβαιη , ότι υπάρχουν και άλλα , αντίθετα με τα δικά μου... πάντως όταν πονά η κοιλιτσα μου...ή ειμαι σε μέρες άσχημες ο Αφέντης μου δεν με μαστιγώνει ουτε μου κανει "κρας τεστ" και Τον ευχαριστώ γι'αυτο ... 

 

Ένα πολύ ωραίο θέμα που δεν διαβάστηκε όσο έπρεπε ούτε ειπώθηκαν πολλά (after all it's a BD..S/M about forum..... or is it not???)

Η αντίδραση στον πόνο με φόβο κ η αποφυγή του είναι μια από τις αισθήσεις που έχουμε εκ γεννηθείς από τη φύση μας ως μέσο προστασίας κ επιβίωσης.
Τελικά υπάρχουν τακτικές κ τρόποι εκπαίδευσης ώστε να αλλάξει αυτό? Μπορεί να συμβεί σε όλους τους υποτακτικούς η σε μια μερίδα αυτών? Ισχύει το ότι αν αντέχει κάποιος μέχρι κάποιο όριο τότε το όριο αυτό μπορεί να διευρυνθεί σε σημείο ώστε να χαρακτηριστεί pain slave?

Μια πολύ καλή κ αναλυτική προσέγγιση! Τελικά ίσως κάπως έτσι να λειτουργεί το όλο θέμα (προσωπική εκτίμηση αυτό)
Όσο για την 3η κατηγορία συνυπογράφω  

MPslave το θέμα του ψυχαναγκασμού που αναφέρεις θα ήθελες να το αναλύσεις λίγο περισσότερο? Ακούγεται ενδιαφέρον…  

Όντως είναι πολύ δύσκολες οι “δύσκολες” μέρες κ όταν ο άξιος Κυρίαρχος, όπως τον αποκαλείς, δείχνει κατανόηση κ φροντίδα σε κάνει να αισθάνεσαι η πιο τυχερή σκλάβα/ιδιοκτησία του κόσμου!  

 

To θέμα εδώ ήταν ο πόνος και η διαχείρησή του, φοβάμαι πως αν αναλύσω αγαπητή she_Dragon το «ψυχαναγκασμός» που ανέφερα τότε και το πέρασα εσκεμμένα έτσι γρήγορα θα φύγουμε από το θέμα του thread.

Παρά ταύτα και εν συντομία μπορώ να παραθέσω κάποιο σύντομη ανάλυση του. Αυτός που δέχεται τον πόνο και τον επιζητά είναι ο μαζοχιστής, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Ο μαζοχισμός διακρίνεται σύμφωνα με έρευνες της ψυχολογίας σε 2 ήδη, τον ηθικό-ψυχικό μαζοχισμό και τον σεξουαλικό.

Ο ηθικός /ψυχικός μαζοχισμός χαρακτηρίζεται από αυτό-καταστροφική συμπεριφορά με σκοπό την επίλυση εσωτερικών προβλημάτων, όπως η αυτό-τιμωρία για «την κακή του συμπεριφορά», «τιμωρία του ανήθικου εαυτού μας» ακόμα και κάποια καλά κρυμμένη επιθετικότητα η οποία στρέφεται ενοχικά προς τον εαυτό. Κάποιες φορές ο ηθικός μαζοχισμός συνδέεται και με την κατάθλιψη. Συνήθως εκδηλώνεται με εσωστρέφια, και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί ενας τέτοιου είδους μαζοχιστής να βλάψει σοβαρά τον εαυτό του.

Ο σεξουαλικος μαζοχισμός στόχο έχει την σεξουαλική διέγερση και ευχαρίστηση. Απαιτεί ύπαρξη ή φαντασίωση σχέσης και σύμφωνα με έρευνες μεγάλος αριθμός ατόμων που αρέσκονται σε τέτοιες πρακτικές έχουν υψηλό επίπεδο, είναι άνθρωποι επιτυχημένοι, ευκολοπροσάρμοστοι και με υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους και τους γύρω . Επιπλέον οι πρακτικές που επιλέγουν είναι πάντα σε επίπεδα ασφαλείας.

Ελπίζω τώρα να είναι πιο ορατή η διαφορά και αυτό που εννοούσα με το «ψυχαναγκασμός» και βεβαίως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε, πόσο εύκολα μπορεί να εμπλακούν τα δύο είδη και μάλιστα ασυναίσθητα.

Eπίσης μπορείτε να αντιληφθείτε , ίσως, ότι υπάρχει μια -κατ'αναλογία - αντιστοιχία στον Σαδισμό.

Βεβαίως μ'αυτη την παράμετρο, μπαίνουμε σε άλλα μονοπάτια και δεν ξέρω ποσο μακρά μπορεί να γίνει η συζήτηση και μαλιστα μεσα στα δεδομένα του Bdsm

(υπάρχει και σχετική βιβλιογραφία αλλά δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο)

όταν λοιπόν δεν υφίσταται αυτό που αποκάλεσα εγώ "ψυχαναγκασμός" ήτοι ο ηθικός/ψυχικός μαζοχισμός τότε σαφώς... καταλήγουμε σ'αυτό τό όμορφο συναίσθημα που ανέφερες και εσύ αγαπητή she_Dragon  

 

Η αλήθεια είναι πως αυτή την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά που αναφέρεις MPslave τη σκεφτόμουν τελευταία με αφορμή την ταινία The secretary που είδα πρόσφατα, όπου η υποτακτική πρωταγωνίστρια μόνο με αυτοτραυματισμό διαχειριζόταν τις εκάστοτε άσχημες καταστάσεις.
Τελικά αναρωτιέμαι, είναι συχνό γνώρισμα των υποτακτικών ατόμων τέτοιες συμπεριφορές? κ κατά πόσο οι Κυρίαρχοι μπορούν να “επέμβουν” σε αυτές διατηρώντας πάντα τις λεπτές ισορροπίες ώστε να μην υπάρξει άσχημη κατάληξη πχ ο εξευτελισμός, που συζητείται σε άλλο νήμα, θα μπορούσε εάν γίνουν λάθος χειρισμοί να οδηγήσει κάποιο υποτακτικό άτομο στο να βλάψει σοβαρά τον εαυτό του.

Ο ηθικός/ψυχικός μαζοχισμός είναι έκφραση/διαχείριση μιας μορφής πόνου, αλλά δεν θα το συνεχίσω άλλο γιατί όντως θα ξεφύγουμε κατά πολύ από το κυρίως θέμα του νήματος.

Ευχαριστώ για την απάντηση σου MPslave κ τον χρόνο που αφιέρωσες  

 

προσωπικα δεν νομιζω. το μεγεθος και οι τροποι με τους οποιους εκφραζεται ο μαζοχισμος διαφερει απο ατομο σε ατομο αλλα αν δεν εισαι και ψυχικα μαζοχιστης τοτε δεν θα ανεχεσαι και δεν θα απολαμβανεις πολλα αλλα πραγματα περα του πονου, οπως ειναι η ταπεινωση-εξευτελισμος, καταναγκασμος, επιβολη κ.ο.κ.

τι ωθει καποιο να επιθυμει και να απολαμβανει τον πονο αν οχι μια εσωτερικη ψυχικη αναγκη?

 

ναι έχεις δίκιο, ίσως μια εσωτερική ψυχική ανάγκη.

Ισως όμως και η υποταγή απο μόνη της?
Δεν ξερω το σκέφτομαι.
Η εσωτερική ψυχική ανάγκη σίγουρα μπορεί να υφίσταται και μάλιστα σε διαφαθμίσεις.
Ομως αν είναι μόνο αυτη ..?? ή αν αυτή ειναι το 'κύριο' συστατικό τότε η υποταγή δεν καταντά να είναι αναγκαίο κακό? Δηλαδή υποτασομαι σε κάποιον όχι γιατι Εκεινος το κέρδισε και τό 'χει... αλλα γιατι είναι το "μεσο" να ικανοποιήσω την ψυχική μου ανάγκη?

 

το να ειναι "αναγκαιο κακο΄" δλδ μια ερωτερικη αναγκη της υπο αναιρει το οτι και Εκεινος πρεπει να τοχει και να κερδισει την εμπιστοσυνη το σεβασμο και την υποταγη μου?

 

Διαβάζοντας ένα άλλο νήμα έπεσα πάνω στο εξής που βρίσκω να είναι κάπως σχετικό με το θέμα.

η υπογράμμιση δικιά μου.
Εστίασα στο έμφυτη ανάγκη αν και θα μπορούσε να είναι και επίκτητη σ΄ αυτό υπάρχουν διαφορετικές απόψεις αλλά δεν είναι κάτι που στη συγκεκριμένη έχει σημασία.

Άραγε αν δεν υπάρχει η έμφυτη ή επίκτητη κλίση μέσα μας, θα υπήρχε ο οποιοσδήποτε λόγος να είμαστε υποτακτικές και όχι βανίλλα?
Τι είναι αυτό που μας έκανε εξ αρχής να ψάξουμε για Εκείνον και όχι για κάποιον άλλο?
μήπως αυτό που υπάρχει μέσα μας μας οδηγεί να ψαξουμε ακριβως για Εκεινον που Επιθυμεί με τη σειρά Του να υποτάξει και να πονέσει?

 

Απάντηση: Χαλάρωσε και απόλαυσε το...

ΦΟΥΜΑΡΩΝΤΑΣ 15' ΝΑΡΓΙΛΕ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ Η ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΧΑΛΑΡΩΝΕΙΣ ΑΡΚΕΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΕΠΑΙΝΕΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΑΦΕΝΤΗ/ΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ

 

Απάντηση: Χαλάρωσε και απόλαυσε το...

χμ...χαλαρωσε και απολαυσε το....Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου

Πριν λιγες μερες ακουσα απο καποια την οποια Ο Κυριος μου της Επετρεψε να με χρησιμοποιησει λιγο γιατι δεν εχω καθολου αντιδρασεις εκεινη την ωρα.
Δεν ηξερα τι να απαντησω. Προσπαθησα να της εξηγησω πως αυτος ειναι ο τροπος ο οποιος απολαμβανω τον πονο. Να χαλαρωνω, να ηρεμω και να χανομαι στον ιδιο μου τον πονο. Η ηρεμια που μου χαριζει ο πονος ειναι ακριβως αυτο που απολαμβανω. Προσπαθωντας να αντιδρασω χανω το πιο ομορφο κομματι. Και γιατι να αντιδρασω; Αφου αυτο που γινεται μου αρεσει και με γεμιζει βαθεια. Στην πορεια καταλαβα πως οσο λιγοτερο αντιδρω τοσο πιο δεκτικη και ανθεκτικη γινομαι στον πονο. Οσο πιο πολυ ανοιγομαι και ηρεμω τοσο πιο πολυ τον απολαμβανω. Καθε αντιδραση του κορμιου ειναι σαν αντισταση του μυαλου και αυτο μπλοκαρει κατα καποιοο τροπο την απολαυση την οποια μου χαριζει Ο Κυριος μου μεσα απο τον πονο.
Με ρωτησε τοτε τι νομιζω πως ο αλλος περνει απο εμενα αν οχι τις αντιδρασεις μου του πονου; Δεν το ειχα σκεφτει ποτε. Ισως γιατι Ο Κυριος μου αυτο που Απολαμβανει ειναι ακριβως αυτη η ηρεμια και παραδοση μου την ωρα που μου Χαριζει πονο.
Ο φοβος του πονου, ειναι κατι που με κανει να παραλυω για λιγο. Ενα κλασμα του δευτερολεπτου μονο και αυτο μονο στην σκεψη και οχι στη πραξη. Δεν ξερω δεν φοβαμαι πια. Ο φοβος με κανει επισης να χανω πραγματα τα οποια με γεμιζουν στον πονο. Θυμαμαι την πρωτη φορα που με Μαστιγωσε Ο Κυριος μου δεν ξερω ποση ωρα. Ο χρονος, ο τοπος, τα παντα ειχαν χαθει, ακομα και εγω ειχα χαθει. Το μονο που υπηρχε ηταν ο ηχος του μαστιγιου και Η Ανασα Του. Ημουν ηρεμη και απο τοτε ειμαι παντα το ιδιο ηρεμη οτι και να Κανει πανω μου. Απλα και μονο γιατι ξερω πως οτι και να Κανει θα ειναι ομορφο.