ένστικτο....

Αφού το λες εσύ.. 

 

Η εξωαισθητηριακή μας αντίληψη είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας που δεν παίρνουμε αρκετά στα σοβαρά.
Ο εγκέφαλος κάνει τις βασικές και αναγκαίες για την επιβίωσή μας διεργασίες, αλλά η σοφία του συνόλου μας αποτυπώνεται μέσα από τα ένστικτά μας, τα οποία δεν είναι μόνο αρχέγονα και γνώση καταγεγραμμένη που μάς κληροδοτήθηκε μέσω του DNA, αλλά και ένα αδιαχώριστο σύνολο των εμπειριών, των συναισθημάτων και των χαρισμάτων που μάς δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουμε σε όλη την διάρκεια της ζωής μας.
Τα ένστικτά μας δεν είναι στον εγκέφαλο, δεν ξέρω αν είναι στην ψυχή.
Kουβαλάνε το αρχετυπικό περιεχόμενο μιας πνευματικής φύσης, που είναι ταυτόχρονα η βάση τους και ο περιορισμός του, όπως λέει ο Carl Yung.
Συμπυκνώνουν αν θέλετε την φιλοσοφία της ζωής που έχει ήδη αναπτυχθεί στο άτομο, χωρίς να γνωρίζει κανείς πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, είναι κάτι σαν αυτοματοποιημέν αντίδραση που ενώνει το σώμα με την ψυχή και τις λειτουργίες τους.
Με κόπο πολύ, έμαθα, έστω κι αργά, να εμπιστεύομαι τα ένστικτά μου.
Συνήθως έχουν ένα δίκιο που είναι πιο πέρα από κάθε λογική.

 

Πάντως το να γνωρίσουμε τον Μήτσο και να μας χτυπάνε καμπανάκια ότι είναι ψιλομαλακας λόγω συμπεριφορών του αλλά να επιλέγουμε να τα αγνοήσουμε λόγω συναισθήματος και να λέμε ότι κακως δεν ακούσαμε το "ένστικτο" μας τελικα ή σε άλλη περιπτωση να γνωρίσουμε κάποιον που όλοι μας λένε ότι είναι μαλακας κι εμείς να αποφασίσουμε να κάνουμε σχέση μαζί του και να μην είναι τελικά μαλακας μαζί μας και να λέμε ότι καλά κάναμε και ακολουθήσαμε το "ένστικτο" μας είναι μια χαζομάρα και μισή κατά την ταπεινή μου άποψη.

Το να έχουμε κάποια σειρά από δεδομένα και να επιλέγουμε να διαλέξουμε ένα μέρος αυτών δεν έχει να κάνει με ένστικτα, έχει να κάνει με εμπειρία και αυτά που θέλουμε να δούμε, να αγνοήσουμε και να πράξουμε ή να προκύψουν λόγω καθαρής τύχης και συγκυριών.

Ας το αφήσουμε λοιπον το ενστικτάκι έξω από ιστορίες με Μήτσους και τα "έπρεπε να είχα ακούσει το ένστικτο μου". Η εμπειρία, η τυχη (λιγότερο) , τα δεδομένα και οι επιλογές μας αρκούν.

 

Δεν πιστεύω στην ''καθαρή τύχη''.
Αλήθεια, πως συνδέεται το ένστικτο με τους ''Μήτσους''? 

 

Δεν έχεις ακούσει πολλες φορές να χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις; Τύπου "έπρεπε να είχα ακούσει το ένστικτο μου και να μην είχα ασχοληθεί με τον Μήτσο". Λες και αυτό έφταιγε, ναι...
 

 

Μια χαριτωμένη γενικευσούλα είναι κι αυτή.
Αν όντως η αρχική μας αίσθηση για κάποιον είναι αρνητική, τότε ίσως θα έπρεπε να της δώσουμε κάποια σημασία.
Η εκλογίκευση που καταρρίπτει το ένστικτο είναι ένα θέμα.
Είτε αφορά ''Μήτσους'', είτε όχι.

 

Αυτό λέω, δεν είναι ένστικτο στην προκειμένη. Και τα δύο λογική είναι.

 

Αν ορίσουμε το ένστικτο ως το σύνολο των γνώσεων που έχουμε αποκτήσει, μέσω του γενετικού μας υλικού και των εμπειριών μας, χωρίς όμως την εκλογίκευση και την ανάλυση, ναι, περί αυτού πρόκειται.
Είναι κάτι σαν την λογική της ύπαρξης όμως, όχι του νου.

 

Ο Φρόυντ μιλάει για το ένστικτο του έρωτα και του θανάτου. Μπορώ λοιπόν πολύ απλοϊκά να πω ότι αποφάσισα παρά όλα τα καμπανάκια της λογικής να ερωτευτώ τον μαλάκα τον Μήτσο για να ξεχάσω/ξεγελασω τον τρόμο του θανάτου ή ακόμα και να πηδηχτω μαζί του για να τον ξεχάσω/ξεγελασω εκείνη την ώρα/λεπτά αλλά όχι να γυρνάω και να λέω ότι τα καμπανάκια ήταν το ένστικτο.

 

Δεν είμαι Φροϋδικιά εγώ, είμαι με τον άλλον τον αντιδραστικό τον Γιούνγκ...  
Άρα: ''Τα μεγάλα προβλήματα της ζωής- και της σεξουαλικότητας φυσικά μεταξύ των άλλων- σχετίζονται πάντα με τις πρωταρχικές εικόνες του συλλογικού ασυνείδητου''.
Oύτε καν διανοούμαστε σε τι εικόνες έχουμε εκτεθεί .
Αυτές όμως καθορίζουν την σεξουαλική μας συμπεριφορά εν πολλοίς...
Μετά αν πιάσουμε τον έρωτα και πως τον βιώνουν οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, θα διευρύνουμε την συζήτηση για τα ένστικτα.
Γι΄αυτό μένω στην σεξουαλικότητα, μιλάς για πήδημα, όχι μόνο για συναίσθημα.
Το αίσθημα κενού λοιπόν που μπορεί να νιώσει κανείς/καμία μετά το πήδημα, μας φέρνει πιο κοντά στο μηδέν του θανάτου απ΄ότι το ξεγέλασμα του την ώρα που πηδιόμαστε.
Hard facts of life (and death)... 

 

https://www.panoutsos.gr/typos-kai-media/parapsyhologia-pera-apo-tis-pente-aisthiseis

 

Α, έχουμε δομικές διαφορές  

Το μετά μας θυμίζει τον θάνατο ενω το τώρα τον ακυρώνει. Νομίζεις πως ο ναρκομανής ενδιαφέρεται για το μετά όταν ψάχνει και παίρνει τη δόση του;

Ξεφεύγουμε όμως  
Νομίζω πως εξέφρασα την άποψη μου στην αρχική απορία του νήματος.