ανέκδοτα

Δύο ξανθιές καθόταν πάνω στο κλαδί ενος δέντρου και το κοβανε.. (το ιδιο κλαδι)
Μια κυρια που περνουσε απο κατω και τις ειδε, τις λεει:
- Τι κανετε βρε κοριτσια? Δεν το καταλαβαινετε οτι θα πεσετε?
- Ασε μας κυρια μου και που το ξερεις εσυ? απαντανε οι ξανθιες.
Η κυρια δεν ασχολήθηκε άλλο και εφυγε.
Οπως ηταν αναμενομενο μετα απο λιγο το κλαδι κοπηκε και οι δυο ξανθιες επεσαν..
Δυο μερες μετα, περπατανε στο δρομο και βλεπουν την ιδια κυρια.
Η μια ξανθιά λεει στην αλλη:
- Κοιτα κοιτα! Το μέντιουμ!

 

Η μαρίς (κοινώς μαρίδα) είναι ένας απολύτως εύγευστος ιχθύς, ο οποίος τρώγεται τελείως (εν τω συνόλω του), κυρίως τηγανητός. Η μαρίς, όπως και η γαρίς (κοινώς γαρίδα) δεν εξημερούται. Ζει δε πάντοτε και αύτη εις αγέλας και εις αγρίαν κατάστασιν, πλην όμως δεν είναι ουδόλως επικίνδυνος κατά την θήρευσιν -όπως π.χ. η φάλαινα- και ούτω δια την θήραν της δεν παρίσταται ανάγκη χρησιμοποιήσεως μαριδοθηρευτικών, όπως παρίσταται ανάγκη χρησιμοποιήσεως φαλαινοθηρευτικών δια την θήραν της φαλαίνης. Οι μαρίδες ζουν εν γένει μίαν περιορισμένην, ήσυχον και χωρίς μεγάλας απαιτήσεις και συγκινήσεις ζωήν, τρεφόμεναι αποκλειστικώς με μικροοργανισμούς, είναι δε παντελώς άκακοι. Εφ' όσον δεν έτυχε μέχρι σήμερον να αναφερθεί ουδεμία περίπτωσις επιθέσεως ακόμη και εξαγριωμένης μαρίδος εναντίον ανθρώπου.

 

ΛΟΓΙΑ ΑΝΤΡΩΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

Εγώ με τη γυναίκα μου έχουμε κάποια μυστικά για να κρατάει ο γάμος.
1. Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνουμε σε ένα καλό ρεστοράν, καλό κρασί,
καλό φαγητό και καλή παρέα. Αυτή πηγαίνει Τρίτες εγώ Παρασκευές.
2. Κοιμόμαστε σε ξεχωριστά κρεβάτια. Το δικό της είναι στην Αθήνα και
το δικό μου στη Θεσσαλονίκη.
3. Πηγαίνω τη γυναίκα μου παντού, αλλά πάντα βρίσκει το δρόμο για να
γυρίσει.
4. Ρώτησα την γυναίκα μου "Που θέλεις να πάμε για την επέτειο μας;"
"Κάπου που δεν έχω πάει καιρό" Έτσι πήγαμε στην κουζίνα!
5. Πάντα κρατιόμαστε χέρι - χέρι. Αν την αφήσω, ψωνίζει.
6. Έχει ένα ηλεκτρικό μίξερ, ηλεκτρική τοστιέρα και ηλεκτρικό στίφτη.
Μου είπε "Υπάρχουν πολλές συσκευές, και δεν έχω μέρος να καθίσω". Της
αγόρασα μία ηλεκτρική καρέκλα.
7. Μου είπε ότι το αυτοκίνητο δε πηγαίνει καλά γιατί έχει νερό στο
καρμπυρατέρ. Την ρώτησα που είναι το αυτοκίνητο και μου είπε "Στη
λίμνη!!"
8. Η γυναίκα μου κάνει μία καινούρια δίαιτα. Καρύδες και μπανάνες. Δεν
έχασε κιλό, αλλά που να τη δείτε πως σκαρφαλώνει στα δέντρα τώρα.
9. Έτρεξε πίσω από το σκουπιδιάρικο φωνάζοντας. "Άργησα για τα
σκουπίδια;" Ο οδηγός της είπε "Όχι πήδα μέσα!"

 

Πεθαίνουν τρεις φίλοι : ο Κώστας, ο Νίκος και ο Γιάννης και πηγαίνουν στην Κόλαση. Εκεί τους περιμένει ο διάβολος. Εκείνη τη στιγμή ανοίγει μία πόρτα και βλέπουν και οι τρεις μία γυναίκα κακάσχημη, 1,30 ύψος, 200 κιλά. Λέει ο διάβολος : - Κώστα, αμάρτησες και γι' αυτό θα περάσεις όλη την δεύτερη ζωή σου στο κρεβάτι με αυτή τη γυναίκα. Και ήρθαν τα διαβολάκια και τον παίρνουν και τον πάνε σε εκείνη. Μετά έρχεται η σειρά του Νίκου. Ανοίγει λοιπόν μια άλλη πόρτα και βλέπει μια άλλη γυναίκα κακάσχημη, χειρότερη και από μάγισσα που ζει στη Σομαλία, 2,20 ύψος, 50 κιλά, πολύ βρώμικη και γεμάτη μύγες, με λίγα λόγια χειρότερη και από την πρώτη. Λέει ο διάβολος : - Νίκο, αμάρτησες και γι' αυτό θα περάσεις όλη την δεύτερη ζωή σου στο κρεβάτι με αυτή τη γυναίκα. Και τα διαβολάκια τον παίρνουν και τον πηγαίνουν εκεί. Ο Γιάννης που είχε δει τα προηγούμενα δεν ήξερε τι να κάνει. Είχε τρομοκρατηθεί, φοβόταν μήπως του βγει καμία κακάσχημη, αλλά εκείνη τη στιγμή ανοίγει μια τρίτη πόρτα και βγαίνει η Σίντυ Κρώφορντ. Ο Γιάννης τρελάθηκε, άρχισε να λέει τι τυχερός που ήταν, οπότε λέει ο διάβολος: - Σίντυ, αμάρτησες ....

 

Έκθεση: «Η 28η Οκτωβρίου»

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα. Η 27η Οκτωβρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγματα. Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο μού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι.

Εμείς τα παιδιά είμαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουνε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι Γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.

Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στη μαμά μου μού έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.

Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μας, μας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εμείς το λέμε «το ηρωικό ΟΧΙ».

Κι εμένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι μου, μου ζήτησε όλες μου τις Μπάρμπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Άμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.

Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «μαμά, πόσων χρόνων είσαι;» μου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».

Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι. Όχι, λάθος, Θάνο, μου δίνεις τη γόμα σου; Μπήκανε οι Γερμανοί. Μπήκανε οι Γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι άλλοι άνθρωποι κλείσανε τα παντζούρια γιατί τους σιχαίνονταν. Κι εγώ σιχαίνομαι το γάλα άμα κάνει πέτσα.

Και όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ' όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη. Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουνε υπερνομάρχη, αλλά κάνανε μια κυρία Φώφη.

Και μετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε,όχι γιατί την αγαπάμε, αλλά γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερμανοί δεν θυμάμαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν.

Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.

Και τώρα, από τη χαρά μας βάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάρθουν οι Γερμανοί. Ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το Σκούμπι Ντου.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!

 

Mια φορά ο Σέρλοκ Χολμς και ο φίλος του ο Ουάτσον πήγαν για κάμπινγκ.
Έστησαν τη σκηνή τους και έπεσαν να κοιμηθούν. Μερικές ώρες αργότερα ο Χολμς ξυπνάει τον φίλο του και του λέει: "Ουάτσον κοίτα στον ουρανό και πες μου τι βλέπεις."
Tότε ο Ουάτσον του απαντά:
- "Βλέπω εκατομύρια αστέρια."
Χολμς: "Και τι σου λέει αυτό;"
Ο Ουάτσον σκέφτεται μερικά λεπτά και λέει:
- "Αστρονομικά, μου λέει ότι υπάρχουν εκατομύρια γαλαξίες και πιθανότατα
δισεκατομύρια πλανήτες.
Αστρολογικά, μου λέει ότι ο Κρόνος είναι στον Κριό.
Ωρολογιακά, μου λέει ότι η ώρα πρέπει να είναι τρεις παρά τέταρτο.
Θεολογικά, είναι απόδειξη ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και όλοι
εμείς είμαστε μικροί και ασήμαντοι.
Μετεωρολογικά, φαίνεται ότι θα έχουμε μια θαυμάσια μέρα αύριο."
- "Τι λέει σε εσένα όμως Χόλμς ?
Ότι Ουάτσον είσαι ηλίθιος! Κάποιος μας έκλεψε τη σκηνή!"

 

Δυο μεθυσμένοι που είναι και οι μοναδικοί πελάτες κάθονται στο μπαρ. Κάποια στιγμή ρωτά ο μεγαλύτερος σε ηλικία τον άλλο:
- Δε μου λες ρε παλικάρι που μένεις;
- Στην Κυψέλη απαντά ο νεότερος.
- Κοίτα σύμπτωση και εγώ εκεί μένω. Σε ποιον δρόμο;
- Στην Φ. Νέγρη λέει ο νεότερος.
- Μη μου πεις και εγώ στον ίδιο δρόμο μένω. Σε ποιόν αριθμό;
- Στο 24.
- Δεν το πιστεύω και εγώ στο νούμερο 24 μένω. Και σε ποιον όροφο;
- Στον τρίτο λέει ο άλλος.
- Δεν είναι δυνατόν και εγώ στον τρίτο μένω. Και πως σε λένε;
- Παπαδόπουλο.
- Για κοίτα να δεις και μένα Παπαδόπουλο με λένε.
Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του μπάρμαν να λέει:
- Ρε δεν πάτε στο διάολο πατέρας και γιος κάθε βράδυ τα ίδια!

 

Ενας άνδρας περπατά σε μια παραλία στην Καλιφόρνια όταν σκοντάφτει σε ένα λυχνάρι , το τρίβει και εμφανίζεται το τζίνι.

Τζίνι: Με ελευθέρωσες ,ευχαριστώ και κανονικά έχεις 3 ευχές αλλά επειδή είναι η τέταρτη φορά αύτο τον μήνα που με ελευ8ερώνουν και έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια εσύ έχεις δικαίωμα μόνο για μια εύχη.

Ο άνδρας κάθεται και σκέφτεται λίγο και λέει:
Ανδρας: Πάντα ήθελα να πάω στην χαβαϊ αλλά φοβάμαι να μπω σε αεροπλάνο και υποφέρω από ναυτία για να πάω με καράβι , γι' αυτό θέλω να κατασκευάσεις μια γέφυρα για να πάω με το αυτοκίνητο.

Τζίνι: χαχαχαχαχα Αυτό που ζητάς είναι αδύνατο! Σκέψου λίγο λογικά πόσο τσιμέντο χρειάζεται πόσο βαθεία πρέπει να μπουν οι κολόνες την οικολογική καταστροφή, άλλο άλλο.

Ανδρας: Κοίτα έχω παντρευτεί 4 φορές όπως έχω χωρίσει 4 φορές και όλες οι γυναίκες μου με κατηγορούσαν ότι δεν τους έδινα σημασία και ότι ήμουν αναίσθητος. Γι' αυτό επιθυμώ από δω και πέρα να μπορώ να καταλαβαίνω τις γυναίκες ...να καταλαβαίνω πως νοιώθουν, να ξέρω τι σκέφτονται όταν μου μιλάνε, τι θέλουν όταν λένε "τίποτα"....και πως να τις κάνω πραγματικά ευτυχισμένες..

Τζίνι: Στην γέφυρα . θέλεις 2 ή 4 λωρίδες ;

 

Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να φορεσει γυαλια; Γιατι δεν εχει αυτακια.

 

Τί κάνει μια ξανθιά στον βυθό της θάλασσας με ανοιχτά τα πόδια?
Περιμένει ένα κοπάδι γλώσσες!!!!!




Τί κάνει μια ξανθιά το πρωί για να ανάψει το φως;
Ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου.

 

Πώς λέγονται δύο ίδια κουνούπια;

Κουνουπίδια!



Τι είναι άσπρο, πετάει και διψάει για αίμα;

Μια Always Ultra με φτερά.



Ποιο είναι το αντίθετο του πείθω;

Mπροθτά.

 

Γιατί αυτοί που διαβάζουν το Playboy και το National Geographic έχουν

τον ίδιο σκοπό;

Για να δουν μέρη που δεν πρόκειται να επισκεφτούν ποτέ!




Πώς θα λεγόταν η Λάρισα αν είχε γύρω-γύρω θάλασσα;

Βλαχονησίδα.