Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος nýchta, στις 6 Φεβρουαρίου 2010.

  1. ....μεταμεσονύκτιο πρόγραμμα, σκοτεινό και δύσοσμο. Ό,τι σε ρίχνει, ρίξ'το εδώ. Για τον πόνο....





    Here I lie in my hospital bed
    Tell me, Sister Morphine, when are you coming round again?
    Oh, I don't think I can wait that long
    Oh, you see that I'm not that strong

    The scream of the ambulance is sounding in my ears
    Tell me, Sister Morphine, how long have I been lying here?
    What am I doing in this place?
    Why does the doctor have no face?

    Oh, I can't crawl across the floor
    Ah, can't you see, Sister Morphine, I'm trying to score

    Well it just goes to show
    Things are not what they seem
    Please, Sister Morphine, turn my nightmares into dreams
    Oh, can't you see I'm fading fast?
    And that this shot will be my last

    Sweet Cousin Cocaine, lay your cool cool hand on my head
    Ah, come on, Sister Morphine, you better make up my bed
    'Cause you know and I know in the morning I'll be dead
    Yeah, and you can sit around, yeah and you can watch all the
    Clean white sheets stained red. ​
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  2. Emma

    Emma Contributor

    Eugenie, απίστευτο! Είχα κι εγώ εδώ και μέρες την σκέψη να ανοίξω ένα νήμα για τον πόνο, αλλά με πρόλαβες.

    Η έμπνευσή μου ήταν το παρακάτω τραγούδι, το οποίο παραθέτω ως πρώτη συμβολή μου στο νήμα. Καρυωτάκης δια "στόματος" Magic De Spell.



    Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
    ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
    μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
    για ναν το ζήσουμ' όλοι.

    Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
    το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.
    Ο κόσμος τω δεντρώνε ρέβει ορθός.
    Κλαίει παρακάτου η βρύση.

    Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
    κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
    με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
    τ' ασημοδάχτυλά του.

    Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό
    κι εμείς θαν το γλεντήσουμε το βράδυ,
    όσοι έχουμε το μάτι μας ογρό
    και μέσα μας τον άδη.

    Οι μπάγκοι μας προσμένουν. Κι όταν βγει
    το πρώτο ρόδο στ' ουρανού την άκρη,
    όταν θα σκύψει απάνου μας η αυγή
    στο μαύρο μας το δάκρυ

    θα καθρεφτίσει τ' απαλό της φως.
    Γιομάτοι δέος ορθοί θα σηκωθούμε,
    τον πόνο του θα ειπεί καθε αδερφός
    κι όλοι σκυφτοί θ' ακούμε

    Κι ως θα σας λέω για κάτι ωραίο κι αβρό
    που σκυθρωποί το τριγυρίζουν πόθοι,
    τη λέξη τη λυπητερή θα βρω
    που ακόμα δεν ειπώθη.

    Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
    ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
    μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
    για ναν το ζήσουμ' όλοι. ​





    Υ.Γ. Θα είμαι θαμώνας.
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  3. Απάντηση: Re: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    Τυχοδιώκτες της ψυχής? Καλώς ήρθατε!




    "Ότι αγγίζω, σαπίζει...δεν πεθαίνει, σαπίζει."
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  4. echo

    echo ***

    Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
    τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
    διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
    για τελευταία φορά τα βήματά τους.

    Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
    Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
    τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
    των ουρανών, η ερημιά των τόπων.

    Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
    τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
    τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
    τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

    Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
    σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
    αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
    για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.

    Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
    ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
    «όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
    πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..

    Ιδανικοί Αυτόχειρες:Κώστας Καρυωτάκης
    Μελοποίηση:Δήμος Μούτσης
    Ερμηνεία:Νίκος Ξυλούρης



    εναλλακτικά,

    The tears are welling in my eyes again
    I need twenty big buckets to catch them in
    And twenty pretty girls to carry them down
    And twenty deep holes to bury them in
    Hallelujah

     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  5. Animator

    Animator Regular Member

    Nightmare lying here in the dark
    Scared like my dreams made their mark
    I wonder
    Dreamer always alone
    Lost in a part of myself I can't find anymore
    I wonder if it's gonna end tonight
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  6. danai

    danai Regular Member

    Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    Ένας χαρτονένιο κουτί,
    παλιό και ξεθωριασμένο
    γεμάτο βελόνες.
    Γράμματα.
    Φωτογραφίες.



     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  7. danos

    danos Regular Member

    Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

     
    Μια τέτοια με είχε ρήξη πριν από 17 χρόνια , με 180 χιλιόμετρα σε μια στροφή κοντά σε μια παραλία του βόλου . τράκαρα πάνω στο πεζοδρόμιο και εκσφενδονίστηκα πολλά μέτρα μέσα στην θάλασσα . πόνο δεν θυμάμαι καθόλου , μόνο μια λάμψη στα μάτια μου και μετά να πεταω , δεν μπορώ να το εξηγήσω σαν να άδειαζε το στομάχι μου , σαν να έφευγε το βάρος μου από τα πόδια στο κεφάλι ,και ένιωθα σαν πούπουλο . μετά κάποιοι κολυμβητές με ψάρεψαν και είπαν ότι συνήρθα .
    Δεν θυμάμαι τίποτα .
    Η μνήμη μου ξεκινά σε ένα δωμάτιο στα επείγοντα του νοσοκομείου .
    Δεν είχα χτυπήσει πουθενά ,ένιωθα έναν πόνο στους καρπούς μου και στα δόντια .
    Όλοι έλεγαν ότι γλύτωσα από θαύμα , τους πίστεψα όταν είδα την μηχανή κατεστραμμένη .
    Είχα πολλά ατυχήματα στην ζωή μου με αυτοκίνητα που δεν τα δίνω σημασία , αλλά από αυτό το συμβάν με τη μηχανή δεν μπόρεσα ποτέ μου να ξεχάσω την λάμψη , και όλο αυτό που ένιωθα για κάποια δευτερόλεπτα .
    Το περίεργο όμως είναι ότι όσο με τρομάζει ακόμα και σήμερα η λάμψη και το τράνταγμα εκείνης της στιγμής , τόσο με αρέσει η αίσθηση του πετάγματος .
    Δεν ξέρω το βρίσκω τρελό αλλά πολλές φορές το φέρνω στο μυαλό μου και νιώθω καλά , ηρεμώ , μπορώ να πω νιώθω ελεύθερος .
    Ξέρω ότι είναι άσχετο του νήματος αλλά κάτι σήμερα με το θύμισε , και ήθελα κάπου να το πω . αν και το κουβέντιασα και με έναν φίλο .
    Συγγνώμη  
     
  8. Emma

    Emma Contributor

    Re: Απάντηση: Re: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    danos, κάθε άλλο. Δεν νομίζω ότι είναι οff topic.

    --------------------------

    Πιο σωστά: Άνευ επιλογής.  



    Y.Γ. Πωπω, θα σας ψυχοπλακώνω αβέρτα κι ανελέητα σε αυτό το νήμα λέμε!  
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  9. XplorR

    XplorR Regular Member

    Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...



    Με αφορμή τον "Καρυωτάκη" της Emma...
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  10. Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    ...εναλλακτικά συνεχίζοντας...

    ..the lady of the Various Sorrows
    Some begged, some borowed, some stolen
    Some kept safe for tomorrow

    I found God and all His devils inside her

    She had a heartful of love and devotion
    She had a mindful of tyranny and terror

    ό,τι αφήνει σημάδια, ας μην τελειώσει απόψε!


    Είναι χαρτονένιο για να μην σωθεί από την πλημμύρα?

    Περιττή η συγνώμη σου. Μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που έχει μείνει όλο αυτό στο μυαλό σου. Σαν να θέλεις να το ξαναζήσεις.



    Ωραία αυτά....! Τα άνευ επιλογής.
    Έπιασες το νόημα της ώρας εσύ...​
     

    Emma keep inspiring!!

    ----------​


    Τα μεθυσμένα αγγελούδια μου κοίτα
    πως φτερουγίζουν στης γιορτής τον αέρα
    με κάθε μου όνειρο, με κάθε μου ελπίδα
    γεμίζουν χρώματα τη μαγική μου σφαίρα

    Τ' αλλοπαρμένα αγγελούδια μου κοίτα
    πως ξεμυτάν απ' τ' ουρανού τα λημέρια
    γλιστρώντας πάνω σε μια αέρινη τσουλήθρα
    έρχονται όλα να με βρουν εδώ πέρα

    Κι όλοι το ξέρουν πως
    απόψε θα χουμε μια όμορφη νύχτα
    κι αύριο θα ναι μια καλύτερη μέρα
    απόψε θα χουμε μια όμορφη νύχτα
    κι αύριο θα ναι μια καλύτερη μέρα
    απόψε θα χουμε μια όμορφη νύχτα
    κι αύριο θα ναι άλλη μια...



     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  11. danos

    danos Regular Member

    Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    Και εμένα αυτό με κάνει εντύπωση Eugenie. Προς θεού όχι , δεν θα ήθελα να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο 
     
  12. danos

    danos Regular Member

    Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

    Υγ η μηχανή αυτή ήταν rd 350. Μια ηλίθια μπορώ να πω κατασκευή της Yamaha , που έδωσε τόσο πολύ γκάζι σε κάτι τόσο ελαφρύ [δίχρονη μηχανή και καθόλου καλά ζυγισμένη ]. Εκείνη την εποχή έγινε μόδα το συγκεκριμένο μοτο με αποτέλεσμα τους σοβαρούς τραυματισμούς αλλά και πολλούς θανάτους παιδιών που στα χέρια τους ένα τέτοιο εργαλείο έμοιαζε μα νιτρογλυκερίνη . όπως ήταν φυσικό μετά από λίγα χρόνια σταμάτησε η παραγωγή της συγκεκριμένης μηχανής .