κλαμα

μερες τωρα τον παρακαλουσα να με δειρει με την ζωνη του
μολις το εκανε εβαλα τα κλαμματα οχι απο πονο αλλα ετσι αυθορμητα
χωρις λογο

 

(φορώντας την πάλλευκη θανασσογενειάδα με σκέρτσο)

Δεν γίνονται ετουτανά χωρίς λόγο. Δεν είναι κάτι σπάνιο στο βδσμικό γίγνεσθαι, με 3 τα πιθανότερα σενάρια, χωρίς να αποκλείονται άλλα που δεν έρχονται στο καυκάλι μου τώρα.

-Να λειτουργήσει το ερέθισμα ως trigger που να ανασύρει κάποια μνήμη/τραύμα/κλπ ή να υπάρχει συναισθηματική επένδυση ως προς το ερέθισμα (ή παραπλήσια αυτού).
-Να υπάρχει υπερευαισθησία εξαιτίας ορμονικών παραγόντων (περίοδος, κλιμακτήριος, λόγω κάποιας αγωγήsch, κλπ).
-Να υπάρχει συσσώρευση συναισθηματικού δυναμικού (και από άλλες παραμέτρους της ζωής και άσχετες με τη σχέση) και να αρκεί ένα ερεθισματάκι για να ξεσπάσει αυτό.

 

Ακόμα κι ένας σκληροπυρηνικός μαζοχιστής με υψηλές αντοχές που ευχαριστιέται τον σωματικό πόνο, μετά από ένα έντονο whipping session ζητά αγκαλιά δακρύζοντας (μου έχει συμβεί πολλές φορές αν όχι σε όλες). Τον πιάνει ένα παράπονο "χωρίς λόγο" (φευ! πάντα υπάρχει λόγος όπως είπε και ο Θανούσακας) και αναζητά την θαλπωρή, το aftercare.
Ένας μαζοχιστής κάποτε μου είχε πει "Μέσα απ'τον πόνο υπάρχω, μέσα απ'τα δάκρυα λυτρώνομαι και μέσα απ'την αγκαλιά επιβραβεύομαι. Έχω ανάγκη και τα τρία."

 

δεν πονεσα αγαπητη απλα ενιωσα κατι να "σπαει" μεσα μου

 

Διάβασε καλύτερα τι γράφω και θα καταλάβεις πιστεύω. Σ'αυτό το "σπάσιμο" αναφέρομαι...

 

...και μια άλλη, hyperlaxtaristique συζήτηξη που απορρέει από εκιονέ είναι το πώς το βιώνει ο σαδιστής και πώς το χειρίζεται. Τον εξιτάρει το κλάμα; Τον τσιγκλάει ενοχικά; Του φουντώνει τον σαδισμό ή τον αμβλύνει; Τι γίνεται αν "πατήσει" το κουμπί κάποιου τραύματος; Πώς ξεχωρίζουμε το λυτρωτικό κλάμα της κάθαρσης από το ooopsie-I-just-stepped-on-a-landmine;

 

προσωπικα εγω ηθελα να εξαφανηστει απο μπροστα μου
να μην με αγγιζει να μην με βλεπει να φυγει κ να μην γυρησει...........

 

Πράγματι, ενδιαφέρων προβληματισμός...

 

Δε μου κάνει εντύπωση, θεωρώ αυτή την αντίδραση αναμενόμενη αν ήταν η πρώτη φορά. Το "σπάσιμο" που λέγαμε...

 

Καθαρά γυναικείο θέμα.

 

Kαλά μην βάζεις και το χέρι σου στη φωτιά για αυτό επειδή θα τσουρουφλιστείς και τελικώς θα καείς.... Δεν τον πιάνει παράπονο χωρίς λόγο, δεν αναζητεί αγκαλιά και δεν κλαίει.... υπάρχουν υποτακτικοί που το αντιμετωπίζουν και ως πρόκληση θα με σπάσει ή όχι; Μπορεί φυσικά κάποια στιγμή να λιποθυμήσει και να κρεμαστεί ολόκληρος, αλλά ούτε θα κλάψει, ούτε safe word θα πει, ούτε στα γόνατα θα πέσει, ούτε αγκαλιά θα ζητήσει....

 

Ωχ! Καλά που με προειδοποίησες. Δεν είναι εποχή γι'άλλα τσουρουφλίσματα, μου φτάνει ο αδυσώπητος παραλιάζων ηλιάτωρ