σαν να...

Σήμερα νοιώθω σαν ένας πατέρας που έχασε το παιδί του μέσα στην αγορά μέρα μεσημέρι. Το έχετε νοιώσει ποτέ ?
Οι λίγες επόμενες μέρες θα είναι οι πιο σημαντικές. Γιατί αυτό που βιώνω, κάτι μου λέει να το περιμένω κι άλλο να ξεδιπλωθεί. Αν το δω ολοκληρωμένο ίσως πάψω να νοιώθω έτσι. Θα σεβαστώ τον χρόνο, κι ας νοιώθω κάτι που δεν το έχω νοιώσει ξανά. Δεν είναι εύκολο. Αλλά μήπως ήταν και ποτέ κάτι εύκολο στην ζωή μου ? Χρειάζομαι δύναμη και θάρρος τώρα. 1

 

Είναι κάτι προσωπικά μου θέματα (off topic) πολύ σοβαρά σχετικά με την κατεύθυνση της ζωής μου που κρίνεται αυτές τις μέρες σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Βλέπετε παίρνω πολύ σοβαρά την υπόθεση ''σκλάβος''. Απλά περιέγραψα ένα συναίσθημα εκείνης της μέρας γιατί με έπνιγε και δυστυχώς την ιδιότητα του ποιητή που γράφει όλο με αλληγορίες δεν μπορώ να την αποβάλλω όση εκπαίδευση κι αν λάβω σαν σκλάβος. Αντί να το έγραφα σε ένα χαρτί μου'ρθε και το έγραψα εδώ. 'Εχω δε την διαίσθηση ότι σε λίγο θα γράφω μόνο στο off topic. Αν αυτό και εγώ εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε εδώ.

Αυτή την φράση ''σαν να έχω χάσει το παιδί μου μέσα στην αγορά'' την χρησιμοποιώ συχνά σε κάτι τέτοιες φάσεις της ζωής μου. Είναι ακριβώς το συναίσθημα που έχει κάποιος όταν χάνει το παιδί του ή τον σκύλο του μέσα στην αγορά : δεν μπορεί να χαρεί, δεν μπορεί και να πενθήσει όμως ,γιατί δεν ξέρει την τύχη του τελεσίδικα.

 

Οτι και ναναι, μιας και γραφεις πολυ αλληγορικα, ευχομαι να εχει την καλλύτερη καταληξη για σενα..και "να βρεθει το παιδί" τελικα...