σκλάβα-φανατικός ελέγχου?

Ας πάω λίγο στο ποστ το αρχικό. Αυτό που αναφέρεται στους Αυταρχικούς Κυρίαρχους και τους αντίστοιχους τους υποτακτικούς.

Θα μπορούσε κάποια υποτακτική που δεν έχει «κόλλημα» με τον ακραίο έλεγχο να ταιριάξει με Κάποιο, τόσο απόλυτα Αυταρχικό και να είναι μέσα απ΄ αυτό ευτυχισμένη?
Το ποστ αναφέρει ξεκάθαρα, πως Τέτοιος Αφέντης θα μπορούσε να προσελκύσει είτε άτομα- χαλάκια, είτε άτομα – φανατικούς ελέγχου.
Συμπέρασμα- υπάρχουν σκλάβες φανατικοί ελέγχου.  

Τι εννοώ μ΄ αυτό.

Θα μιλήσω βασισμένη στις προσωπικές μου εμπειρίες.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μέσα μου πάλευαν 2 πράγματα. Απ΄ τη μια η επιθυμία μου να είναι όλα φλου, να μην έχω υποχρεώσεις, να ζω την κάθε μέρα όπως έρχεται κι απ΄ την άλλη μια παράλογη ανάγκη να είναι όλα τακτοποιημένα, καθορισμένα κ.ο.κ.

Ας πάρουμε το σπίτι μου.
Βαριέμαι απίστευτα το σιγύρισμα. Όμως δεν μπορώ να ανεχτώ να είναι το σπίτι λερωμένο ή ασυγύριστο, με αποδιοργανώνει με κάνει δυστυχισμένη.
Θέλω να είναι τα πάντα στη θέση τους, για παράδειγμα, στα ερμάρια τα ρούχα διπλωμένα στο ίδιο μέγεθος, σε τέλεια γραμμή κι αν είναι δυνατό και σε χρωματική λογική διάταξη.
Αλλά είμαι απίστευτα τεμπέλα και όποτε προσπαθούσα να κάνω κάτι τέτοιο, δημιουργούσα γύρω μου ένα χάος το οποίο με έφερνε στα όρια της υστερίας.
Στην προσπάθεια μου να βρω λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, πήρα εσωτερική οικιακή βοηθό, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα, μια και της οικιακής βοηθού πρέπει να τις δίνεις διαταγές κάτι στο οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα καλή και ακόμη κι όταν τα κατάφερνα με χίλια ζόρια, το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε και απλά τα ξανακάνω όλα από την αρχή.

Άλλο παράδειγμα. Στο σχολείο στο μάθημα της οικιακής οικονομίας, δεν κατάφερνα ποτέ να τελειώσω ένα κέντημα, ή ένα πλεχτό κι αυτό γιατί όταν δεν με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα, τα χάλαγα όλα και ξανάρχιζα από την αρχή με αποτέλεσμα ποτέ να μην προλαβαίνω να τελειώσω τίποτα.

Αυτό έχει να κάνει πιστεύω με τελειομανία κάποιου είδους, ακριβώς γι΄ αυτή που μίλησε η Αστάρτυ.

Όπως έχει να κάνει και με την έντονη ανάγκη να είναι όλα υπό έλεγχο.
Τόσα χρόνια, μην έχοντας Κάποια εξωτερική πηγή επιβολής αυτού του ελέγχου, χρειάστηκε να προσπαθήσω να τον πάρω η ίδια, κάποτε με επιτυχία, κάποτε με αποτυχία, αλλά προσπαθούσα.
Αυτό σίγουρα με κούραζε απίστευτα και επειδή η μόνη που μπορούσα να κρίνω αν κάτι έγινε σωστά ή όχι ήμουν η ίδια, η τελειομανία μου δεν μου επέτρεπε να είμαι ποτέ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα, όποιο κι αν ήταν αυτό.

Αλλά, η ανάγκη να είναι όλα «σωστά», ελεγχόμενα ήταν τεράστια, έτσι πλήρωνα το τίμημα παρά το ότι το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε, ήταν καλύτερο από το τίποτα.

Θα μπορούσα λοιπόν εγώ με τέτοια χαρακτηριστικά, ανάμεσα σε άλλα- εφάμιλλα απόλυτα- να μπορέσω να συνυπάρξω με κάποιο Κυρίαρχο που να μην Ήταν Αυταρχικός και Απόλυτος στα πάντα?
Θα παρέμενα σε μια τόσο αυστηρή και απαιτητική και σκληρή σχέση αν αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά δεν ήταν αυτά ακριβώς που είχα ανάγκη?

Όταν πρωτοφόρεσα το κολάρο Του Κυρίου μου, άτομα που Τον ήξεραν με ρώτησαν πως μια νέα σκλάβα έμπλεξε με κάποιο τόσο σκληροπυρηνικό και πρόβλεψαν πως δεν θα κρατήσει, είτε θα με Διώξει Εκείνος επειδή δεν είμαι εκπαιδευμένη, έχω υπερβολικά έντονες απόψεις και είμαι πολύ απόλυτη(χαρακτηριστικά που θεωρούσαν πως ανήκουν σε Top), είτε γιατί εγώ δεν θα αντέξω και θα ζητήσω release.

Θεωρώ πως διαψεύστηκαν και ένας από τους λόγους, ήταν ακριβώς το ότι και οι δύο, ο καθένας με τον τρόπο του, έχουμε ανάγκη τον απόλυτο έλεγχο.

Αλλά μακρηγόρησα, με Σ/συγχωρείτε.

Απλά θεώρησα πως μάλλον δεν έδωσα πολύ καλά να Κ/καταλάβετε τι ακριβώς ρωτούσα στο αρχικό μου ποστ, μια και μερικές φορές δυσκολεύομαι να βάλω σε σωστές λέξεις τον καταιγισμό σκέψεων που κάνουν βόλτες στο κεφάλι μου.  

 

Ξεθάβω το συγκεκριμένο νήμα γιατί θεωρώ ότι δεν έλαχε της τύχης που του άξιζε και ίσως γιατί διαβλέπω ότι προβληματίζει κάποιους.
Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Η tender lilly αναρωτιέται τι από τα παρακάτω είναι ο φανατικός ελέγχου.
Μήπως είναι:

1. Αυτός που θέλει να ελέγχει τα συναισθήματα του;
2. Αυτός που θέλει να ελέγχει τους γύρω του;
3. Αυτός που θέλει να ελέγχει όλες τις καταστάσεις γύρω του, προσωπικές και επαγγελματικές;

Την απάντηση την δίνει κατά την άποψη μου ο Fanshaw. Θέλει να τα ελέγχει όλα. Μα κυρίως την γόπα στο απέναντι πεζοδρόμιο  

Ο φανατικός έλεγχος θα ήθελε πολύ να μπορούσε να ελέγχει τα συναισθήματα του. Θα ήθελε να μπορεί να μην εξαρτάται από κανέναν. Να μην έχει ανάγκη από τρυφερότητα και χάδια. Ευσεβής πόθος.
Αν το καταλάβει σχετικά νωρίς μπορεί να προλάβει την αποσκλήρυνση. Ίσως κιόλας προσπαθώντας να αναστρέψει την αποξηραμένη αντίληψη που είχε να γίνει ιδιαιτέρως δοτικός.

Η lara[E-p] γράφοντας για προσωπικές της εμπειρίες περιέγραψε αρκετά καλά τον άνθρωπο που είναι φανατικός ελέγχου.
Ας δώσω και το δικό μου στίγμα.
Φανταστείτε έναν άνθρωπο τελειομανή. Εργάζεται σε μια πολυεθνική εταιρία σε μία υπεύθυνη θέση. Χαρακτηρίζεται η δουλειά του από συγκεντρωτισμό. Θέλει να αναλαμβάνει ευθύνες, να τις βγάζει σε πέρας και να του δίνουν και άλλες. Δεν τις μοιράζει γιατί πιστεύει πως κανείς άλλος δεν θα τις κάνει καλύτερα από αυτόν. Σε περίπτωση που κληθεί να δώσει αρμοδιότητες σε υφιστάμενους του, τους δείχνει την διαδικασία αλλά δεν ησυχάζει. Είναι εκεί πάνω από το κεφάλι τους σαν Κέρβερος.
Το καλύτερο του είναι να τον αφήνουν στην ησυχία του να τα κάνει όλα μόνος του όπως τα ξέρει.
Στο σπίτι δεν θέλει να μετακινούνται τα αντικείμενα από την θέση τους. Το τασάκι πάει εκεί, ούτε λίγο αριστερά, ούτε λίγο δεξιά. Εκεί. Μπορεί να γίνει υστερικός με αφορμή την μετακίνηση ενός αντικειμένου.
Αποφασίζει να βγει έξω. Θα διαλέξει ρούχα με γνώμονα τους βασικούς κανόνες χρωματολογίας. Δεν ρισκάρει στους συνδυασμούς. Το τέλειο γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι το μέτρο. Συναντιέται με την παρέα του σε ένα μπαράκι. Πίνουν χαλαρά το ποτάκι τους και παρατηρεί πως ένας φίλος του δεν σβήνει καλά τα τσιγάρα του. Πιάνει και τα σβήνει αυτός. Και ας του λέει ο φίλος του «Άστα, θα σβήσουν μόνα τους». Αυτός εκεί. Να σβήσει τα τσιγάρα. Κάτι που δεν ενοχλεί τους περισσότερους, αυτόν τον ενοχλεί.
Σκλαβώνεται πρωτίστως από τα δικά του κολλήματα και την τελειομανία του και εκ των υστέρων από κάποιον Αφέντη.

Ο Αφέντης της πατάει σε αυτό που ήδη προϋπάρχει για να δουλέψει. Η υποτακτική δεν γεννήθηκε στα χέρια του Κυρίου της! Η τελειομανία λογαριάζεται για προτέρημα μα μπορεί να φτάσει στα όρια της υστερίας αν δεν τεθούν προτεραιότητες. Και αυτό είναι το βασικό μάθημα που πρέπει να πάρει κατ’ εμέ μια σκλάβα που είναι και φανατική ελέγχου. Δεν μπορεί να τα κάνει όλα μαζί τέλεια. Μπορεί όμως ένα-ένα, βήμα-βήμα να είναι άριστα και να επιτυγχάνονται οι στόχοι που θέτονται.
Μία φανατική ελέγχου μπορεί να κάνει θαύματα αν έχει δίπλα της κάποιον που την οδηγεί και της θέτει τους στόχους σαν σκαλιά για να ανέβει.
Ίσως αργότερα να μην χρειάζεται καν την βοήθεια του αν καταφέρει να το κάνει μόνη της.

Πιθανόν να ήταν πιο εύκολη αλλά για πολλούς το εύκολο δεν είναι και το επιθυμητό  

Ελπίζω να βοήθησα στο ξετύλιγμα του νήματος. Θα ήθελα να διαβάσω και την άποψη του MasterJp μιας και δική του παράθεση έδωσε στην lara[E-p] το έναυσμα.

Αστάρτη

 

Επέτρεψε μου να σ΄ ευχαριστήσω γι΄ αυτό.  
Θέτεις έξυπνα αρκετά θέματα που δεν είχα αναλύσει και δημιουργούν την ανάγκη να τα ψάξω καλύτερα πριν γράψω γι΄ αυτά.

 

Απάντηση: RE: σκλάβα-φανατικός ελέγχου?

Αυτο ειναι τελειος λαθος....
μπορεις να μας πεις που το στηριζεις??

( Γνωρισα σκλαβα που στην ζωη της ηταν πιο ελευθερη και απο το λευκο περιστερι της ειρηνης.. οταν γνωρισε τον Αφεντη της παραλιγο θα τον σκοτωνε, με τον καιρο καταλαβε ποια ειναι)

 

Μιας και γίνεται αναφορά έτσι χαριτωμένα στην «διαχείριση» μου θα ήθελα να πω δυο λογάκια .
Μια φορά είμανε διαχειριστής σε πολυκατοικία που έμενα και μείνανε 3 φορές από πετρέλαιο . Πόσο μάλλον να διαχειρίζομαι γυναίκες .
Δεν βγήκα από καμιά παρθενογένεση.
Είχα να διαχειριστώ τη δική μου φθορά τις δικές μου απογοητεύσεις , το θυμό και την επιθετικότητά μου , αλλά και το πόσο απίστευτο είναι να έχεις να διαχειριστείς τον παράδεισο και να γκρινιάζουν όλοι οι γύρω γιατί δίνεις το κακό παράδειγμα .
Όποιος και όποια έχει μυαλό, δεν είναι φυγόπονος, δουλεύει σκληρά θα τα καταφέρει οι αρπαχτές και οι λαμογιές δεν έχουν θέση όχι μόνο στο BDSM αλλά πουθενά .

Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ανασφαλείς και δεν μπορούν να διαχειριστούν τις τύχες τους, αναζητούν σωτήρες μάστερς διαχειριστές κλπ . Για πόσο όμως; Κατά την γνώμη μου όλο αυτό που τα κοριτσάκια ας πούμε νοιώθουν και παραχωρούν δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πέρασμα, μια μικρή παρένθεση για να δούμε αν είμαστε ( είναι ) ικανοί να κερδίσουμε την δική μας ζωή Σε ότι με αφορά ναι την κέρδισε .

Θέλει κάτι περισσότερο από έμπνευση και ευστροφία αλλιώς σε μερικά χρόνια βλέπω κάτι διαχειριστές να αυτόπαραμύθιαζονται ! Σπουδαία υπόθεση! Σε καταστάσεις κρίσεως και επιφυλακής μπορεί και να τους ζηλεύω .

Τέλος πάντων με όλη αυτή την «διαχείριση» του ελέγχου εμένα μου έρχεται στο νου ο κύριος Προκοπίου από την γνωστή διαφήμιση που τα ‘χει «όλα σε ένα νοικοκυρεμένα».

Μακριά από μένα ο κύριος Προκοπίου

 

Περηφάνια Κύριε?

 

Ναι αυτό μας λένε συνήθως (λολ).... αλλά και για να μην μπορεί να κρύψει την έκφραση του προσώπου της  

 

Ξαναμπαίνω σ αυτό το νήμα για να απαντήσω στην ερώτηση που μου έκανε παραπάνω ο Kits, αλλά βλέποντας την ερώτηση αυτή, έστω και υστερόγραφη, δεν μπόρεσα να μη σχολιάσω <χαμόγελο>

Το κεφάλι της σκλάβας είναι στητό στη nadu ως ένδειξη αυτοσεβασμού, ακόμα (ή κυρίως) και την ώρα εκείνη της nadu, που η femsub πραγματικά νιώθει να υπόκειται πλήρως στην σκλαβοσύνη της - εξ ού και τα χαμηλωμένα βλέφαρα.

Είναι εκπληκτικό σε όποιον το βιώνει, το ότι όσο η femsub αναγνωρίζει εσωτερικά και αφομοιώνει τη θέση της, τόσο είναι εφικτό να έχει στητό το κεφάλι και χαμηλωμένα τα βλέφαρα. Για όποιαν δεν έχει πετύχει αυτήν την εσωτερική ισορροπία, που για μένα απαιτεί βάθος χρόνου, ηρεμία και ασφάλεια, η αντίφαση μεταξύ στητού κεφαλιού και χαμηλωμένων βλεφάρων προκαλεί μερικές πολύ καλές ημικρανίες.

Η προσωπική μου αίσθηση των πραγμάτων είναι ότι η nadu δεν είναι μέσο επικοινωνίας της femsub με τον Κύριό της, αλλά με τον εαυτό της και δεσμεύομαι να ανοίξω κάποια στιγμή ένα νήμα με τίτλο "nadu με αυτοσυγκέντρωση".

................................................................................................................................

Αλλάζω θέμα για να απαντήσω στον Kits.

Ευχαρίστως <χ>

Σε προσωπικές εμπειρίες το στηρίζω.

Ας δεχτούμε ότι η φανατική του ελέγχου εκδηλώνεται με δύο διαφορετικούς τρόπους γενικά:
α) με έλεγχο του περιβάλλοντός της και β) με έλεγχο του εαυτού της.

Ο έλεγχος του περιβάλλοντός μου ποτέ δεν με έλκυε ιδιαίτερα γιατί μου αρέσει περισσότερο να μπορώ να είμαι παρατηρητής. Οπότε, μάλλον δεν είμαι φανατική του ελέγχου από αυτή την άποψη.

Τον έλεγχο του εαυτού μας Ο/όλοι τον εξασκούμε σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Ανατρεφόμαστε ακριβώς για να ελέγχουμε τον εαυτό μας προς κάποιες κοινωνικά επιθυμητές κατευθύνσεις. Μαθαίνουμε να μην εκφράζουμε τις επιθυμίες μας, ιδίως όταν αυτές είναι σαρκικές και κυρίως σεξουαλικές. Μαθαίνουμε να μη δείχνουμε αρνητικά συναισθήματα με τρόπο που να υποσκάπτει τη διαπραγματευτική μας θέση. Μαθαίνουμε να δείχνουμε θετικά συναισθήματα ακόμα και όταν δεν τα νιώθουμε.

Δεν θα δείξουμε στον διπλανό μας στο λεωφορείο ότι ξαφνικά τον ποθήσαμε σεξουαλικά, με άμεσες εκφράσεις και χειρονομίες, γιατί έτσι έχουμε όλοι μάθει να κάνουμε, για να μπορούμε να λειτουργήσουμε ως κοινωνία.

Δεν θα φωνάξουμε στον γείτονα που βρέχει τα απλωμένα μας ρούχα με βρωμόνερα τις χειρότερες βρισιές, όπως θα θέλαμε, γιατί απλούστατα το να χάσουμε τον έλεγχο εκείνη την ώρα θα αποβεί προς όφελος του γείτονα.

Θα φερθούμε φιλικά και θα δείξουμε ενδιαφέρον στην μαμά του φίλου του παιδιού μας ακόμα και αν εκείνη την ώρα θέλουμε να τελειώνει τον καφέ της και να φύγει πάραυτα από το σπίτι μας για να μείνουμε με τον άντρα μας που έχει λίγη ώρα ελεύθερη.

Όταν η ανατροφή και η αυτοεκπαίδευση προς αυτή την κατεύθυνση, μας γίνει δεύτερη φύση, τότε μπορεί να μοιάζουμε με φανατικούς του ελέγχου χωρίς να είμαστε.

Απλά χρειαζόμαστε μία τροποποίηση των προτεραιοτήτων μας και να καλλιεργήσουμε κάποια άλλη αμεσότητα στην συμπεριφορά μας ώστε να αντικατοπτρίζει καλύτερα τα πραγματικά μας συναισθήματα. Κάτι απαιτούμενο από μία femsub.

..........................................................................................................................................................

Ως προς αυτό το θέμα που βάζει η lara[E-p]

έχω να προτείνω ότι ίσως απλά να δείχνει την εσωτερική ανάγκη ενός ανθρώπου να είναι αποτελεσματικός.

Αυτή είναι μία ακόμα συναισθηματική ανάγκη όλων Μ/μας. Να γνωρίζουμε και να έχουμε αποδείξει στον εαυτό μας ότι μπορούμε να φτάσουμε κάτι από το σημείο Α στο σημείο Β, επειδή έτσι το θελήσαμε, ή έτσι το θέλησε ο Κύριός μας για μας.

Η φλου διάθεση και η αντίθετη αντίδραση της τελειομανίας είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί, στην περίπτωση μίας femsub με άσκηση ελέγχου από τον Κύριό της, εδώ δείχνει να είναι πραγματική εσωτερική ανάγκη και όχι "θέλω" επικοινωνίας με τον Κύριό της. Η εσωτερική ροπή προς την αποτελεσματικότητα ίσως να αξίζει να καλλιεργηθεί.

 

Απάντηση: σκλάβα-φανατικός ελέγχου?

Χαχαχχαχα !

Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω αυτό

~ μου έφερε χαμόγελο και την διαπίστωση τελικά πως πολλά κοινά εχουμε μεταξύ μας ,
εμείς που βιώνουμε ... αυτό που βιώνουμε ~ ,
και κάτι πρέπει να σημαίνει αυτό , άσχετα των διαφορών μας ... εδώ !

Διαβάζοντας λοιπόν την παράγραφο της lara[E-p] ....

‘’ Ας πάρουμε το σπίτι μου.
Βαριέμαι απίστευτα το συγύρισμα. Όμως δεν μπορώ να ανεχτώ να είναι το σπίτι λερωμένο ή ασυγύριστο, με αποδιοργανώνει με κάνει δυστυχισμένη.
Θέλω να είναι τα πάντα στη θέση τους, για παράδειγμα, στα ερμάρια τα ρούχα διπλωμένα στο ίδιο μέγεθος, σε τέλεια γραμμή κι αν είναι δυνατό και σε χρωματική λογική διάταξη.
Αλλά είμαι απίστευτα τεμπέλα και όποτε προσπαθούσα να κάνω κάτι τέτοιο, δημιουργούσα γύρω μου ένα χάος το οποίο με έφερνε στα όρια της υστερίας.
Στην προσπάθεια μου να βρω λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, πήρα εσωτερική οικιακή βοηθό, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα, μια και της οικιακής βοηθού πρέπει να τις δίνεις διαταγές κάτι στο οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα καλή και ακόμη κι όταν τα κατάφερνα με χίλια ζόρια, το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε και απλά τα ξανακάνω όλα από την αρχή.

Άλλο παράδειγμα. Στο σχολείο στο μάθημα της οικιακής οικονομίας, δεν κατάφερνα ποτέ να τελειώσω ένα κέντημα, ή ένα πλεχτό κι αυτό γιατί όταν δεν με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα, τα χάλαγα όλα και ξανάρχιζα από την αρχή με αποτέλεσμα ποτέ να μην προλαβαίνω να τελειώσω τίποτα.

Αυτό έχει να κάνει πιστεύω με τελειομανία κάποιου είδους, ακριβώς γι΄ αυτή που μίλησε η Αστάρτυ.

Όπως έχει να κάνει και με την έντονη ανάγκη να είναι όλα υπό έλεγχο.
Τόσα χρόνια, μην έχοντας Κάποια εξωτερική πηγή επιβολής αυτού του ελέγχου, χρειάστηκε να προσπαθήσω να τον πάρω η ίδια, κάποτε με επιτυχία, κάποτε με αποτυχία, αλλά προσπαθούσα.
Αυτό σίγουρα με κούραζε απίστευτα και επειδή η μόνη που μπορούσα να κρίνω αν κάτι έγινε σωστά ή όχι ήμουν η ίδια, η τελειομανία μου δεν μου επέτρεπε να είμαι ποτέ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα, όποιο κι αν ήταν αυτό.

Αλλά, η ανάγκη να είναι όλα «σωστά», ελεγχόμενα ήταν τεράστια, έτσι πλήρωνα το τίμημα παρά το ότι το αποτέλεσμα από το τίποτα ’’

.... είδα εμένα , αλλά και όχι μόνο ,
( δεν θα αναφερθώ σε ονόματα – nick- από εδώ μέσα – όσες με ξέρουν και έχω πάει σπίτια τους είτε έχουν ερθει στο δικό μου – καταλαβαίνουν , αλλά και οχι μονο , και στην ολη τους σταση, στην ζωη τους ) .

Υπάρχει σε όλες λοιπόν , και χωρίς υπερβολή ....
αυτό το να είναι όλα σωστά , τέλεια .
Σαφέστατα από κάπου πηγάζει , δεν είναι τυχαίο ,
δεν πρέπει τελικά να είναι τυχαίο -και δεν το είχα σκεφτεί είναι η αλήθεια
πριν το γράψει η lara[E-p] – τώρα το συσχετίζω .

Δεν ξέρω tender lilly αν είναι ....
'' ίσως απλά να δείχνει την εσωτερική ανάγκη ενός ανθρώπου να είναι αποτελεσματικός ‘’ ,
δεν ξέρω αν είναι ... τόσο απλό,
ισως και να είναι , και εγώ να πολύ ψάχνω τα πράγματα , .... ίσως !

Αλλά ίσως και να είναι η .... απάντηση στις διαφωνίες μας που έχουμε κατά καιρούς - γενικα μεταξυ μας - !