στα ποσα λαθη "καιγεται" η υποτακτικη?

Η απορια μου απευθυνεται κυριως στους αρρενες του φορουμ αλλα και στις Κυριες μας...
Θα το θεσω οσο πιο απλα μπορω...
Στα ποσα λαθη διαγραφετε μια υποτακτικη?Ποιο ειναι αυτο που δεν συγχωρειτε με τπτ σε μια σχεση d/s?το κομβικο σημειο το οποιο αν περαστει δεν γυρναει πισω?μπορει ενας μαστερ να αλλαξει γνωμη?και αν ναι τι πρεπει να κανει η υπο για να συμβει αυτο?

 

Αν και δεν ειμαι Κ. Αυτο που εχω καταλαβει εγω ειναι οτι δεν εχει να κανει τοσο με την ποσοτητα των λαθων, αλλα με την ποιοτητα-την επαναληψη (συνεχως το ιδιο λαθος)-τη χρονικη στιγμη.

 

Συμφωνώ με @golden slave.. Κι εγω υπό είμαι.. Θεωρώ ειδικά η αδαμαστη υπερηφάνεια/εγωισμός /φιλαυτια της υπό /slave μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα.. Τουλάχιστον στο κομμάτι των session...

 

Ανειλικρίνεια και όταν πάντα το λάθος το έχουν οι άλλοι, μη ανάληψη ευθυνών και

το πιο σημαντικό

να μην είναι εχέμυθη!

Τι μπορεί να κάνει η υποτακτική; Να περιμένει για λίγο καιρό, να προσπαθήσει να διορθωθεί στο διάστημα αυτό και μετά να ζητήσει από τον Κύριο να την πάρει πίσω. Αν υπάρχουν ακόμα πράγματα να γίνουν μεταξύ τους και αν δεν τον έβλαψε με τα λάθη της τότε ...  

Υποσημείωση: Δεν είναι η υποτακτική που "καίγεται" αυτή μπορεί και να γλιτώνει αν η σχέση ήταν αταίριαστη, βαριά και την έβγαζε εκτός εαυτού. Η σχέση καίγεται.

 

Τα λάθη γίνονται απ' όλους/ες...
Ούτε η υποτακτική, ούτε ο Κυρίαρχος είναι καλοπρογραμματισμένες μηχανές και ένας στο ελάχιστο ώριμος άνθρωπος το γνωρίζει, είναι Κ, είναι υ.

Για μένα το μοναδικό λάθος που θα μ' έκανε ν' απομακρυνθώ από μια υπο ( αν και θα προτιμούσα να πω από την γυναίκα/σύντροφο μου, που θα ήταν και η υποτακτική μου )...
Θα ήταν εκείνο, του να κλονίσει την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπο της...
Εκεί ξεκινάει μια λιγότερο η περισσότερο γρήγορη αμφισβήτηση από μέρους μου πολλών από τα λεγόμενα της...
Που με φτάνει στο σημείο, του να μην την πιστεύω πλέον σε τίποτε απ' όσα λέει και για κανένα λόγο...
Αν μάλιστα προσθέσουμε και την παντελή έλλειψη αυτοκριτικής από μέρους της ( πολλές φορές πάει χέρι χέρι )...
Για μένα επιστροφή δεν υπάρχει...
Γιατί απλούστατα θα μου είχε μείνει το σαράκι της αμφιβολίας...
Και θα μ''έκανε να την έχω μονίμως κάτω από τον "μεγεθυντικό φακό", εν αναμονή του λάθους που θα έδινε το τελειωτικό χτύπημα και στην "δεύτερη ευκαιρία"...
Εννοείται ότι όταν κάποιος/α νιώθει υπό πίεση, αργά, η γρήγορα στο λάθος πέφτει ξανά...
Και δεν έχει νόημα να παίζεις με κάποιον/α "παιχνίδια μακελέματος", γιατί μακελειό θα ήταν...

Πολλές φορές ο πυρήνας είναι ότι απλά ο Κ με την η υ του δεν ταιριάζουν...
Έχουν διαφορετικά θέλω...
Έχουν διαφορετικό τρόπο να επικοινωνούν...
Διαφορετικό τρόπο ν' αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα...
Διαφορετικό τρόπο να εκφράζονται...
Και το μεγαλύτερο λάθος...Και των δυο σε κείνη την περίπτωση...
Θα ήταν εκείνο του να προσπαθούν ο καθένας με τον τρόπο του...
Να κρατήσει στα πόδια της μια σχέση που θα ήταν ξεκάθαρα λανθασμένη και για τους δυο...
Τ' ότι θα είχε λόγω πλαισίου ο Κ το πάνω χέρι...Δεν τον κάνει απόλυτο και αλάνθαστο κριτή της υ του...
Αφού ίσως και αιτία για κάποια από τα λάθη της υ...Να ήταν και ο ίδιος ο Κ με την συμπεριφορά του...

 

Η υποσημείωση που έκανε η @gaby είναι πολύ σημαντική...η σχέση "καίγεται" κι οχι η υποτακτική.
Τωρα αν η υποτακτική δεν ειναι σε καμία σχέση της ειλικρινής, δεν αναλαμβάνει ευθύνες και εχέμυθη...τοτε σίγουρα έχει καεί απο μόνης της.

 

Νομίζω πως αυτό που έγραψε η @gaby είναι το πιο βασικό: η σχέση είναι που καίγεται.

Κατά τα άλλα, θεωρώ ότι κανείς δεν (πρέπει να) διαγράφει κανέναν. Λάθη είναι οι πράξεις, όχι οι άνθρωποι άρα ανθρώπους δεν διαγράφουμε.  

Αυτό που κάνω εγώ δεν είναι διαγραφή αλλά απομάκρυνση. Ομολογώ ότι υπάρχουν φορές που δεν έχω το σθένος να μείνω κοντά σε κάποιον άνθρωπο και ας κατανοώ και συγχωρώ το όποιο λάθος του. Αυτό είναι κάτι που το κάνω πλέον (σχεδόν σαν μίμηση) από Κυριάρχους που πέρασαν από τη ζωή μου και με επηρέασαν καθοριστικά. Επομένως καταλήγω ότι οι Κυρίαρχοι δεν διαγράφουν (θα ήταν έλλειψη ψυχραιμίας και μεγαλοψυχίας εξάλλου - βασικές αρετές των Κυριάρχων κατ' εμέ) απλά παίρνουν αποστάσεις.

Ένα λάθος πρέπει καταρχήν να αναγνωριστεί ως τέτοιο αλλιώς δεν έχει νόημα να το τιμωρεί κάποιος (Κ ή οποιοσδήποτε άλλος).

Αυτό που μπορεί να απομακρύνει είναι ο δόλος σε επαναλαμβανόμενες λάθος συμπεριφορές που έχουν επισημανθεί ως τέτοιες.

Αλλά και τα λάθη εκείνα που λένε ότι ουσιαστικά η υποτακτική δεν θέλει να είναι με τον συγκεκριμένο Κυρίαρχο και ας διαρρηγνύει τα ιμάτια της η ίδια περί του αντιθέτου.

 

O Θεός συγχωρεί.
Ο Κ τιμωρεί.

Oυδείς διαγράφει.

 

Φίλτατη @margarita_nikolayevna απομακρύνω/απομακρύνομαι είναι ένα...
Διαγράφω είναι κάτι το πολύ βαρύ...
Αν ο/η άλλος/η σε φτάσει στο σημείο που μόνο η ιδέα της ύπαρξης η περάσματος του/της από την ζωή σου...
Σου προκαλεί ναυτία, αν όχι αποστροφή...Επειδή οι πράξεις του/της σε "τραυμάτισαν" η σε κούρασαν τα μάλα...
Οι επαναλαμβανόμενες για σένα "ατυχείς" το λιγότερο πράξεις του/της, πόσο μάλλον ηθελημένες από μέρους του/της...
Γιατί όταν κάτι επαναλαμβάνεται και γνωρίζεις ότι ο/η άλλος/η, ξέρει καλά το άσχημο αποτέλεσμα που θα είχε επάνω σου...
Όταν το κάνει με σκοπό να ικανοποιηθεί από τον εκνευρισμό, την πίκρα, η "πίκρα" που θα σου έδινε...
Πίστεψε με, κάποιοι/ες ( εγώ είμαι ένας από εκείνους ), διαγράφουν το άτομο...όχι μόνο τις πράξεις του...
Και τους έρχεται αυτόματα και φυσιολογικά...
Σε κάποια φάση ξεπερνούν την κόκκινη γραμμή τους...Και κατεβαίνουν οι "διακόπτες" τους, λες και ο/η άλλος/η δεν υπήρξε ποτέ...

Η μεγαλοψυχία έχει και κείνη τα όρια της...Άλλο μεγαλοψυχία...Άλλο σκίσε με ν' αλλάξω ράφτη...
Χαρακτηριστικό του Κυρίαρχου πρέπει να είναι και η μεγαλοψυχία και η ψυχραιμία και η υπομονή...
Πρέπει να είναι και η κατανόηση...
Αλλά πρέπει να είναι χαρακτηριστικά εξίσου και του υ...
Δηλαδή χαρακτηριστικά συγκροτημένων ανθρώπων...
Αλλά ακόμη και αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν ένα όριο για όλους/ες ανεξαρτήτως status...

Καλές οι "ταμπέλες" αλλά πάνω απ' όλα βουδουσουμιάζουν άνθρωποι και όχι κινούμενα αυτοκόλλητα...

Εγώ τουλάχιστον το ερώτημα του νήματος το εξέλαβα, σαν τι γίνεται με τα "βαριά" λάθη...
Για μένα τα λάθη σε θέματα πρωτοκόλλου...Η επειδή η υπό δεν πραγματοποίησε ένα task, η δεν το έκανε καλά...
Αν η υπό μου σήκωσε την φωνή..."Αυθαδίασε"...Μ' έβρισε...
Αυτά είναι λάθη που κατά την διάρκεια session/βουδουσουμικής περιπτύξεως αντιμετωπίζονται αναλόγως...
Σίγουρα δεν φτάνουν ως προς απομάκρυνση ( αν και εδώ μιλάμε για διαγραφή )
Βέβαια, αν κάποια "θεματάκια" γίνουν σταθερές, είναι άλλο ζήτημα...
Εκεί δεν μου ταιριάζει το άτομο...Και δεν του ταιριάζω...Η ασυμφωνία χαρακτήρων δεν είναι λάθος...

Η ανειλικρίνεια, το ψέμα, η προσπάθεια πλάγιας "χειραγώγησης" από πλευράς της υ ( και ξανά εδώ, πρώτα του ανθρώπου, μετά της γυναίκας και τέλος της υ )...
Προσπαθώντας να μου δημιουργήσει τύψεις για το παραμικρό...
Η μένοντας προσκολλημένη στον υπερτραφή εγωισμό της...
Αυτά είναι κουσούρια για μένα άσχημα, που όμως μπορούν από την υ να ελεγχθούν αν θα το ήθελε...
Και που αν δεν τους βάλει φρένο...Παρ' όλη την συζήτηση, την τιμωρία...
Είναι πηγές λαθών πάνω σε λάθη...
Που όσα και να ένιωθες για κείνη...Σου κάνουν την σχέση ανυπόφορη...
Και ανούσια ως προς συνέχιση...
Πόσο μάλλον ως προς "μελλοντική επαναφορά"...

Οι άνθρωποι για μένα αλλάζουν...Αλλά είναι κάτι πολύ δύσκολο και σπάνιο...
Και κάποια λάθη, φτάνει να γίνουν μια φορά για να τιναχθεί μια σχέση στον αέρα...
Ακόμη και αν είναι D/s...

Όλα τα παραπάνω απλή γνώμη... 

 

Ο Κ ''τιμωρεί''.
Εγώ διαγράφω, delete.-

 

Ναι σαφώς! Δεν μπορώ να απομακρύνω κάτι χωρίς να απομακρυνθώ από αυτό  

Εδώ νομίζω αρχίζει το θέμα. Γιατί νομίζω ότι τελικά δεν τα βάζουμε με τον άλλον σε αυτές τις περιπτώσεις, με τον εαυτό μας τα βάζουμε: που τον επιλέξαμε, που τον ανεχτήκαμε, που του δώσαμε ευκαιρίες κλπ  

Ε λοιπόν είμαι από τους ανθρώπους που έχουν τραβήξει μεγάλα Χ σε ανθρώπους στο παρελθόν. Το ξέρω το συναίσθημα πάρα πολύ καλά! Μπορώ να το αναγνωρίσω σε κάθε του τονικότητα αφού το έχω βιώσει πολλές φορές  

Όμως! Συνειδητοποίησα ότι κάποιες φορές, κάποιοι άνθρωποι ήθελαν την πίκρα μου γιατί αναγνώριζαν την αδυναμία τους να μου προκαλέσουν οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα. Και αυτό είναι μεγάλη σφαλιάρα υπαρξιακά για κάποιον: να μην μπορεί να σου προκαλέσει τίποτα. Σκεφτείτε το λίγο, είναι σαν μια συνειδητοποίηση ανυπαρξίας: δεν μπορώ να προκαλέσω κάτι, δεν έχω καμία επίδραση στο περιβάλλον μου, είμαι διάφανος, άχρωμος, άοσμος - μήπως τελικά δεν υπάρχω;;;;

Είναι μικροψυχία, είναι φόβος, είναι κακία, είναι πολλά. Αλλά είναι ανθρώπινα και πρέπει να δείχνουμε κατανόηση, θλίψη ακόμη και οίκτο. Αλλά να καταλαβαίνουμε τουλάχιστον  

Δεν λέω ότι τα καταφέρνω κι εγώ πάντα. Στο παρελθόν ειδικά είχα αποτύχει πολλές φορές.

Αλλά προσπαθώ  

Συμφωνώ απολύτως!!! Είναι χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν όλοι οι άνθρωποι, δεν έχει να κάνει με το status, αλλοίμονον αν είχε  

Αυτό μπορεί κάλλιστα να είναι φόβος. Δείτε πόσο "μικρός" είναι ένας άνθρωπος που το κάνει αυτό  

Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορούν πάντα. Είναι συμπεριφορές πολύ βαθιά ριζωμένες, θέλουν τεράστια προσπάθεια για να ελεγχθούν. Αν δηλαδή τις συνειδητοποιεί καν ο άλλος  

Έχετε δίκιο!!! Και πολύ χαίρομαι που το λέτε αυτό     Πάρα πολύ  

Ναι αλλάζουν! Σπανιότατα αλλά αλλάζουν  

Και μόνον και μόνον για την περίπτωση που... αξίζουν κάποιες ευκαιρίες, ε;  


Δεν λέω βέβαια ότι αντέχουμε πάντα, δεν λέω επ ουδενί ότι τα κάνω εγώ καλά. Τα έχω σκατώσει και big time άπειρες φορές. Κάθε μέρα σχεδόν το κάνω. Αλλά λέω τι προσπαθώ να έχω στο μυαλό μου και να καθοδηγεί τις ενέργειες μου.