στα ποσα λαθη "καιγεται" η υποτακτικη?

ε αμα φαει σουτ δεν θα αλλαξει Κ? σε μοναστηρι θα μπει?

 

Δυστυχώς υπάρχει συχνά η άνωθεν αντίληψη.
Ο Κ δεν είναι ΟΠΑΠ για να δίνει ευκαιρίες....
Καμιά φορά, μην γελιέστε δίνει... γιατί επί του παρόντος δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει ή δεν έχει διαθέσιμο.
Εξ άλλου εκεί συνίσταται και η διαφορά μιας υ με μιας wannabe υ του εάν, του θα δείξει του ο,τι βρέξει, της έλλειψης συνειδητοποίησης.
Η μία μπαίνει και παίζει μπάλα, και η άλλη μπαίνει και τον παίζει.

 

Ααααα αφου παρει την ευχη του ;;
Ναι....

 

Η δινει ευκαιριες γτ αυτο που εχει στα χερια του νιωθει πως αξιζει και ειναι γιαυτον το καλυτερο.
Οχι επειδη δεν εχει κατι αλλο διαθεσιμο...πολυ ρηχη τοποθετηση. Κανω πως δεν το διαβασα

 

.. Δεν είναι ποσοτικό το θέμα, δεν μετριέται με αριθμούς ..

Ας πούμε ένα ωραίο παραμύθι, που δεν περιέχει τοποθέτηση προϊόντος, και λέγεται:

"Το Πρώτο Λάθος"

(Αρχή παραμυθιού): Ένας Κ γνωρίζεται με μία υ, και δημιουργούνε μία σχέση, στην οποία το υ φαίνεται πως είναι αλάνθαστο .. όλα είναι υπέροχα ..

(Συνέχεια παραμυθιού): Και οι δυο τους ευημερούν, μακροημερεύουν .. και ο καιρός περνάει .. και λάθη δεν γίνονται .. και όλα μέλι γάλα ..
.. και ένα ωραίο απόγευμα, το υ (ζωσμένο από τις τύψεις) .. εκμυστηρεύεται στον Κ το μοναδικό της λάθος: ότι εδώ και πολλούς μήνες, του λέει καθημερινά σχεδόν ψέματα για κάτι αρκετά σημαντικό ..
που επηρεάζει έμμεσα και τη σχέση τους ..

(Τέλος παραμυθιού): .. και ο Κ τη σχόλασε άμεσα .. και από τότε ζει καλά .. (μπορεί και η υ να ζει καλά) .. κι εμείς καλύτερα ..

Ps: Το "Πρώτο Λάθος" μπορεί να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, μπορεί και όχι

 

Εδώ δεν μπορώ παρά Να συμφωνήσω.

 

Νεαράν, όπως ανέφερα, "Το τι σε θεωρεί και στις δίνει... είναι ένα θέμα από μόνο του.", ωστόσο επειδή ήδη είχε αναφερθεί η σημαντικότητα της υ για να λάβει πολλές ευκαιρίες, ανέφερα και το αντίθετο.
Τώρα αν σκεπτόμενη αυτό που έγραψες, κοιμάσαι καλύτερα την νύχτα, καλώς  

 

Ειναι αδεσποτο ετοιμο να επιτεθει. Μη δινεις σημασια..

 

Αυτοι οι κ πολυ αργιεψαν τα τελευταια χρονια η απλα μου φαινεται ετσι ?

 

Εξαρταται το λαθος. Οποιο ομως και αν ειναι αυτο ολοι δικαιουνται να γνωριζουν πως σε εκανε να νοιωσεις το λαθος τους.

Η δυνητικη διαγραφη ερχεται αναγκαστικα στην περιπτωση που γνωριζει πια τις συνεπειες του λαθους της και παρολ'αυτα περιφρονει η αδυνατει να ανταποκριθει με τη σταση της στη γνωση αυτη.

 

Είχα κάνει παρόμοια ερώτηση παλιότερα Σ έναν Κ.
Η απάντησή του ήταν πως, τίποτε δεν είναι στατικό.
Λαθος με λάθος διαφέρει. Ακόμα και το ίδιο λάθος να κάνουν δύο υποτακτικες, ίσως να έχει άλλη βαρύτητα στην μία κι άλλη στην άλλη. Άλλος χαρακτήρας η μία, άλλος η αλλη. Κάτι ίσως που θα "έκαιγε" στη μία περίπτωση, στην άλλη μπορεί να υπάρξει ανοχή γιατί οι προθέσεις αλλάζουν, ακόμη κι αν το λάθος είναι στο ίδιο μοτίβο.
Εν κατακλείδι πιστεύω πως το πιο σοβαρό "αμάρτημα" είναι το ράγισμα της εμπιστοσύνης. Αυτό θεωρώ ποιοτικά σοβαρό σφάλμα και σίγουρα για να φτάσει σε τέτοιο σημείο η σχέση, σημαίνει πως γίνεται κατ' εξακολούθηση.
Άρα ποιότητα σφαλμάτων, επανάληψη αυτών, χρονική στιγμή του λάθους.

 

Γράφει ο κύριος Μάνος την σοβαρότατη τοποθέτηση του ,κοιτάζω κατω απο το ψευδώνυμο την υπογραφή που λέει "feeding minds with the deepest thoughts " κι εγώ διαβάζω deep throats. Μας έχετε κάψει τον εγκέφαλο εδώ μέσα! Άντε να πούμε!
Off topic συγνώμη. Συνεχίστε.