του κουτιου τα παραμυθια

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

…στην διαδρομή η Αλίκη ρωτούσε διάφορα τη Βασίλισσα
- Είναι μεγάλο το παλάτι?
- Βέβαια. Απάντησε η Βασίλισσα.
- και έχει πολλές δούλες μέσα?
- Πολλές. Είναι όλες «pet» του παντοδύναμου βασιλιά..
- Αλήθεια ?? Είναι παίδαρος ο Βασιλιάς?? Και του αρέσει το sex?? Όχι το λέω γιατί … «όλο μέλι-μέλι και τηγανίτα τίποτα… στο τέλος»
- Είναι πολύ παθιάρης ο Βασιλιάς!!!
- Μακάρι Βασίλισσά μου, δεν αντέχω άλλο!!! Βαρέθηκα ..μία μου τρυπάνε τα βυζάκια μου, μία μου στάζουν κερί επάνω μου, μία με δένουν ανάποδα από το ταβάνι ..που ανάθεμα με ακόμα απορώ γιατί δεν με κουτούπωσε εκεί ο γλάρος!!!!
Μία βρωμάνε τα πόδια μου…
- Μην ανησυχείς εδώ που πάμε τώρα δεν υπάρχει περίπτωση ο Βασιλιάς θα σε κανονίσει για τα καλά!!!! …εάν πάει κάτι στραβά θα το κανονίσω εγώ αυτοπροσώπως.-
- Από το στόμα σου και στου Βασιλιά τ΄αυτί!!!
Είχε σουρουπώσει πια, η Αλίκη είχε βρεθεί μπροστά σε μια μεγαλόπρεπη πύλη όπου έλεγε : Το βασίλειο του BDSM!!!
Φτάνουν μπροστά στον Βασιλιά, λέει ο βασιλιάς στη Βασίλισσα :
- Που το βρήκες αυτό το κακόμοιρο??
- Είναι μεγάλη ιστορία Βασιλιά μου…
- Καλώς , σκύλες, πλύνετέ τη!!! Χτενίστε τη!!! Αποσμητικό οπωσδήποτε!!! Ααα τα νυχάκια τα θέλω κόκκινα…
- ΜΑΛΙΣΤΑ!!! Απάντησαν με μίας.
Μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκε το Αλικάκη μας μπροστά στον Βασιλιά του BDSM…Ελπίζοντας πως αυτή τη φορά ο παντοδύναμος-Αφέντης-παθιάρης… Βασιλιάς θα της χάριζε στιγμές υποταγής και ηδονής.

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Ο βασιλιας εκεινη τη στιγμη ηταν απασχολημενος .Ενας τυπακος με μια βαλιτσα στο χερι ηταν γονατισμενος μπροστα του και κατι του ελεγε με σιγανη,φοβισμενη φωνη.Ο βασιλιας τον διεκοψε οργισμενος:
- Εισαι τελειως ηλιθιος;Μου φερνεις βαλιτσες τετοιες μερες; Δεν σου'πε ο Τσουκαλατος οτι τις χορηγιες απο την Sadimens θα τις βαζεις στον κωδικο Β.Κροκος ,στον λογαριασμο που ειπα του Καντελη ν'ανοιξει στη Μazohiss Credit Bank ;
-Αχ τι ωραια βαλιτσαααα...,πεταχτηκε η ΑΛικη πλησιαζοντας, .Λουϊ Βιττον ειναι σιγουρα ε;Τρελλαινομαι για τις Λουϊ Βιττον ! Καποτε ειχα μια τσαντα τετοια,μου την ειχε χαρισει ενας παλιος μου γκομενος...
-Ποια ειν'αυτη η βλαμμενη; ποιος την αφησε να μπει μεσα;Φρουραααααααα...
την διεκοψε ο βασιλιας ορυομενος .
-Καλε μη φωναζετε ,θα παθετε κα'να εγκεφαλικο, η Αλικη ειμαι ,πλυθηκα ,ντυθηκα,παρφουμαριστηκα,μπογιατιστηκα και ναμαι! του ειπε χαρωπα.
-Φρουραααααα!!!,συνεχισε απτοητος ο Βασιλιας,,ψαξτε την! Παντου! Αυτος ο σατανας ο Γαρυφαλλοπουλος στελνει καθε φορα καινουργια φρουτα που κρυβουν τις καμερες μεχρι και στον κωλο τους για να τις περασουν ...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Ό,τι ακολούθησε έγινε σχεδόν αστραπιαία. Η Αλίκη δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει τι γινόταν. Εκεί που κορόιδευε μπροστά στο βασιλιά, βρέθηκε με δεμένα τα χέρια ψηλά σε μια κολώνα της μεγάλης αίθουσας, με τα πόδια της ίσα να ακουμπούν το πάτωμα, γυμνή και με κλιπς στο στήθος.
"Πρέπει να μάθεις, μικρή, ότι σε έναν βασιλιά δεν μιλάνε έτσι. Κι επειδή μάλλον τη λέξη "συγγνώμη" δεν στην έμαθε κανείς, θα στη μάθω εγώ σήμερα".

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

-Καλά. απάντησε η Αλίκη.
- Καλάμια και παλούκια, της απάντησε αυστηρότατα η φωνή, που μάλλον πρέπει να ανήκε στον βασιλιά, αλλά δεν είναι και σίγουρο.
Η Αλίκη, να πούμε την αλήθεια, δεν ένιωθε πολύ χάι... δεν ήταν και στην καλύτερη διάθεση της ... και είχε ελαφρώς στραβώσει με τις παπαριές που άκουγε. Από την άλλη η βασίλισσα της είχε υποσχεθεί άγριο σεξ με τον σιδηρόκαυλο βασιλέα και αποφάσισε να κάνει το παπί μήπως και δουν χαρά τα σκέλια της, αν και χλωμό το έβλεπε. Η αρχή δεν ήταν καλή. Με συγνώμες, καλάμια και παλούκια, πιο πολύ σε μοναστήρι πήγαινε ο νους της παρά σε άγριο αχαλίνωτο σεξ...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

... μοναστήρι! Αυτή ήταν η λέξη που χρειαζόταν η Αλίκη. Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα;
Πλησίασε κάπως επιφυλακτικά το βασιλιά, υποκλίθηκε μπροστά του και είπε:
"Μεγαλειότατε, μπορώ να σας πω κάτι εμπιστευτικά;"
"Λέγε!" της απάντησε αυστηρά.
Η Αλίκη έσκυψε στο αυτί του και κάτι ψιθύρισε. Ο βασιλιάς ενθουσιασμένος φώναξε:
"Μα αυτό είναι καταπληκτική ιδέα! Φρουροί!!!"

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Οι φρουροί έκαναν ενάμισυ χρόνο να παρουσιαστούν.
"τι τα θές, δημόσιοι υπάλληλοι.." μονολόγησε στωϊκά ο βασιλιάς όταν εμφανίστηκαν τελικά μπροστά του
"Βαζιλιά μου η ντημόζια ζιοίκηζη κγειάζεται επειγκόντωζ ντιατγωτικέζ παγεμβάζειζ" , του είπε τότε η Αλίκη, που είχε απηυδήσει τόσο καιρό να περιμένει,
"Μα καλά, ετσι μίλαγες εσύ πρίν; τι προφορά ειν' αυτή;" τη ρώτησε ο βασιλιάς παραξενεμένος.
' Γιάααα, μου ζυμβαίνει αυτό κάτε φογά που ετοιμάζομαι να κυγιαγχκίζω πάνω σε κάτι διεφθαγμένουζ τεμπέληδεζ ζαν και του λόγκου ζου ...μα καλά , ντεν έκεις ακουζει ποτέ ζου γκιά τις άυλεζ κυγιαγχικέζ πγάκζειζ;;;" του είπε αυστηρά , καρφώνοντάς τον με το παγωμένο βλέμμα της, που έκανε τα βαθυκύανα μάτια της να στραφταλίζουν σαν ζαφείρια...

 

Έχουν περάσει χρόνια. Ο βασιλιάς δεν μπορεί να ξεχάσει αυτό το βλέμμα της Αλίκης. Πού να βρίσκεται άραγε μετά από τόσο καιρό;
Ακόμη θυμάται τον εξευτελισμό του, όταν η μικρή τον είχε αναγκάσει...

 

... μετά από δύο μέρες νηστείας ολικής και chastity belt στα απόκρυφά του, να γονατίσει, να χώσει το πρόσωπό του στον κόλπο της αλίκης και να φάει, ένα ένα έξι αυγά ορτυκιού γεμιστά με χρυσό χαβιάρι. Η αλίκη, πιστή στο λόγο της όπως πάντα, τον είχε αναγκάσει να παρακαλάει για το κάθε ένα μικρό, πολύτιμο αυγό. Ο Βασιλιάς κάβλωνε και υπέφερε από αυτή την κάβλα. Ενδόμυχα είχε επιθυμήσει τη Βασίλισσα, μπορεί να ήταν μια τρελούτσικη ξερόλα αλλά ήταν ανθρώπινη και διόλου της θεωρίας. Από την άλλη... ας το αφήσουμε καλύτερα, δεν ήθελε να θυμάται...

Η αλίκη, αφού είχε κάνει το καθήκον της προς την ΑρχιΛαγό, να γεμίσει τον κόλπο της με τα αυγά του Ορτυκιού, που ήταν εχθρός όλων των λαγών και του ΑρχιΛαγού βεβαίως, τώρα ένιωθε την απόλυτη ανάγκη να μαστιγωθεί πατόκορφα. Χρειαζόταν κάποιον αντάξιό της να την σαπίσει για τα καλά κάποιον που τον ίσκιο του θα έβλεπε τις στιγμές του πόνου και θα ηδονιζόταν ακόμη περισσότερο.

"Δεν είναι ο πόνος μου, είναι η απόλαυσή Του" ήταν η σκέψη της την ώρα που - από Ποιόν όμως; ασαφές - το αίμα της άρχισε να στάζει στα ασπρόμαυρα πλακάκια της βεράντας με τις μαρμάρινες κολόνες. Πάντα sapiosexual, η αλικούλα...

 

Ο Γάτος ήρθε να διακόψει τις σκέψεις της. "Πώς είσαι μικρή μου", τη ρώτησε. Εκείνη απέμεινε να τον κοιτάζει διερευνητικά. "Δεν ήταν αυτό που ήθελες τελικά; Μα γιατί; Άλλα έλεγες τόσο καιρό πριν. Εγώ ήθελα να πραγματοποιήσω τις φαντασιώσεις σου", συνέχισε. Άρχισε να εξαφανίζεται σταδιακά, και στο τέλος το μόνο που έβλεπε η Αλίκη ήταν ένα μεγάλο σαρκαστικό χαμόγελο...

 

... "γελάνε οι λολοί" σκέφτηκε η αλίκη, κρεμασμένη πάντα εκεί, με το αίμα να έχει στάξει πια και βυθισμένη στους τόσο ιδιαίτερους για την ίδια μεταπόνους της. "Τι να ξέρει ο Γάτος" συνέχισε μέσα της, "τι να ξέρει ένας Γάτος από έρωτα"; Βέβαια, η αλίκη έκανε λάθος, ο Γάτος, όπως και κάθε γάτος, ήξερε από έρωτες, αλλά όχι από μαζοχιστικούς έρωτες που τους απόφευγε όπως και το νερό. Αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία, ούτε οι ειρωνείες του Γάτου μετρούσαν. Αυτού που μετρούσε είναι ότι ο Γάτος είχε φέρει αυτόν που την μαστίγωσε τόσο όμορφα. Μα ποιος ήταν; Άρα έπρεπε να ξαναβρεί τον μόλις εξαφανισμένο Γάτο, να κάνει την κουτή στους σαρκασμούς του και να τον πείσει να της πει. Να βρει τον Τέλειο Πρίγκιπα που την μαστίγωνε και να τον ερωτευτεί. Αυτό ήταν που είχε σημασία, όλα τ άλλα χλωμά. Με μια κίνηση απελευθερώθηκε απ τις αλυσίδες της, πάντα ήξερε ότι μπορούσε να γίνει και έτσι, και στράφηκε προς τα εκεί που είχε εξαφανιστεί το χαμόγελο του Γάτου...

 

...για την ακρίβεια,δεν είχε εξαφανιστεί, είχε διαχωριστεί σε μικρά κομματάκια που απομακρύνονταν μεταξύ τους σχηματίζοντας τελικά ένα κύκλο γύρω της .
Κάθε κομματάκι έμοιαζε τώρα με σύννεφο, σύννεφο βαρύ , μαύρο, καταιγίδας, και όλα μαζί την πλησίαζαν τώρα αστράφτοντας και βροντώντας ενώ αέρας παγωμένος φυσούσε προς το μέρος της...

 

ωχ Θεέ μου!!!