Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

του κουτιου τα παραμυθια

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Severin, στις 23 Νοεμβρίου 2009.

  1. elfcat

    elfcat . Contributor

    "Τι μας ταΐζαν;" ρώτησε η Αλίκη τον διπλανό της.
    "LSD" της απάντησε εκείνος μονολεκτικά.
    "Και τι χρωμα εχει αυτο;" ρώτησε η κορασίδα. "Μου εχουν πει οτι ειναι μωβ".
    "Δεν ξερω αν εχει χρωμα μωβ, αλλα σε κάνει να τα βλέπεις μωβ, κίτρινα κόκκινα, ο,τι γουστάρεις" της απάντησε ο διπλανός της.
    "Οκ, προς στιγμήν ανησύχησα, έβλεπα μια Παναγία που έκλαιγε κςι ενα καςτανο νέο μεσήλικα και..."
    "Α, μην ανησυχείς, εγω έβλεπα οτι θα βγω τρίτο κόμμα στην Βουλή κςι βρέθηκα εκτός "
    "Πως σας λένε" ρώτησε ολο απορία η Αλίκη.
    Αναστεναγμός.
    "Δον Μικελε Λαφαζανις".
    'Α, εσείς, είστε;"
    "Ναι, εγω" είπε ο άλλοτε ξακουστός καπετάνιος.
    "Μονο οι δυο μας μείναμε ε," ρώτησε εκ του περισσου η Αλίκη, θωρώντας τον εαυτό της και τον συνταξιδιώτη της, καθήμενους πανω σε μια σανίδα, λειψανο της πάλαι ποτε ένδοξης καραβελας, να πλέουν κατα μέσης στο πελάγος χωρις σκοπό, χωρις Ιθάκη.
    Ο Μικελε, έσκυψε το κεφάλι του και άρχισε να κλαίει γοερά. Η Αλίκη δεν ήξερε τι να κάνει. Τον έβλεπε με τα γκρίζα μαλλια ανακατα και αλμυριςμενα, την γεννειαδα του καψαλιςμενη και θλιβερή. Της φαινοταν τοςο γέρος. Της ήρθε να τον ρωτήσει μήπως θελει να του φτιάξει κανενα τσάι για να συνέλθει αλλα αναλογίστηκε την θεςη τους και δεν είπε τΙποτε. Έκατσε ήσυχα ήσυχα παραδομένη στην τύχη της. Έκλεισε τα ματακια της σφιχτά και άρχισε να προσεύχεται σε ολο το κονκλάβιο των βδςμ θεών να έρθουν να την σώσουν και να της αλλάξουν την μοίρα.

    Βράδιασε, ξημέρωσε και την στιγμή που η Αλίκη στράφηκε,παραιτημένη πια απο καθε ελπίδα, προς τον Δον Μικελε Λαφαζανις, μουρμουρωντας "δευτε τελευταιον ασπασμό" και άρχισε να αφήνεται στο τέλος της...

    ......
     
    Last edited: 19 Οκτωβρίου 2015
  2. ..κι εκείνη τη στιγμή της απόλυτης απελπισίας...η Αλίκη αισθάνθηκε στο μέτωπο ένα αισθητό "πλατς" και άνοιξε το ένα μάτι ράθυμα..
    Μολις την είχε κουτσουλίσει ένα περιστέρι ταχυδρομικό,που της έφερνε επιστολή απο τον καστανό νέο μεσήλικα,τον κύριο Nickol-ass,o οποίος ταξίδευε όλη τη νύχτα μαζί με τον Κόμη Εστερχάζυ(γιο του καθηγητή που δίδασκε στο παραθύρι)προσπαθώντας να την εντοπίσει και να της αποκαλύψει μέρος του σχεδίου του για εκείνη,την αιώνια αγάπη του δηλαδη..
    Η Αλίκη,καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια για να ανοίξει και το άλλο μάτι,άρχισε να διαβάζει την επιστολή προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποφύγει το φακιρικο βλέμμα του ΔοΜ Λαφαζάνη στο ενδιάμεσο της διαδρομής μεταξύ της ρέμπελης μαύρης κόμης και της θλιβερής λευκής γενειάδας του..

    "Το ταξίδι μου ήταν φρικτό, έφτασα εδώ χθες κοντά στις τέσσερις η ώρα το πρωϊ γιατί δεν είχαν αρκετά άλογα, η ταχυδρομική άμαξα ακολούθησε μιαν άλλη διαδρομή, αλλά τι απαίσιος δρόμος, στον προτελευταίο σταθμό μου συνέστησαν να μην ταξιδέψω νύχτα, επειδή θα διασχίζαμε ένα δάσος, αλλά αυτό με συνεπήρε περισσότερο - έσφαλα όμως γιατί η άμαξα τσακίστηκε σ' αυτό το κακοτράχαλο, φρικτό δρόμο, έναν απλό επαρχιακό δρόμο,χωρίς καν ασφαλτο...και χωρίς τους δύο αμαξάδες μου, θα είχα μείνει εκεί. Ο Esterhazi,αυτός ο αριστοκράτης φλωροκηπουρός,είχε την ίδια τύχη με μένα στον άλλον τον κανονικό δρόμο με 8 άλογα, ενώ τα δικά μου ήταν μόνο 4..και μάλιστα τα είχα αγοράσει σε προσφορά με τις εκπτώσεις..
    - Ωστόσο, αυτό εν μέρει μ' ευχαρίστησε,όπως πάντα, όταν προσπερνώ με επιτυχία ένα εμπόδιο.Ασχετα που στη προκειμένη περίπτωση τσακίστηκε η άμαξα,και ξενύχτησα στο δρόμο,το σημαντικό είναι πως έκανα αυτό που γούσταρα,όπως πάντα.
    - Τώρα, ας περάσουμε από τα εξωτερικά στα εσωτερικά, θα ιδωθούμε μάλλον σύντομα,τι άσκοπο χάσιμο χρόνου μ' αυτές τις λεπτομέρειες που σου γράφω για τη μαλακία που έκανα με την άμαξα..αλλα μ αρέσει να σου λέω τέτοια..με κάνει και νιώθω πολυ αλάνι,με πιανεις πιστεύω..
    Μπορεί η Αγάπη μας να επιβιώσει αλλιώς παρά μόνο με θυσίες? χωρίς να απαιτούμε τα πάντα, μπορείς ν' αποφύγεις να μην είσαι ολότελα δική μου κι εγώ ολότελα δικός σου?Φυσικά και το μπορείς,Αθάνατη Αγαπημένη μου,Αλικούλα μου εσυ,γι αυτο σου γράφω...για να σε σουτάρω μαλάκά..
    Υποφέρεις εσύ η μονάκριβή μου - μόλις συνειδητοποιώ πως τα γράμματα θα πρέπει να παραδοθούν το χάραμα. Τη Δευτέρα - την Πέμπτη - οι μόνες μέρες που πηγαίνει το ταχυδρομικό περιστέρι από δω ως την Κ.αραβέλα που κατάντησες μ αυτόν τον Λαφατζάμι,γουατεβα..
    Πίνω μπύρες weiss και κλαίωωω και πίνω μπύρες.. καθώς σκέφτομαι πως δεν θα λάβεις πιθανόν νωρίτερα από το Σάββατο τα πρώτα νέα μου - όσο κι αν μ' αγαπάς - σε αγαπώ πάντως ακόμη πιο δυνατά - αλλά μην κρύβεσαι ποτέ μικρό μου Αλικάκι,γιατι θα σε ξετρυπώσω και να δεις τι έχεις να παθεις μετα.
    Απόλαυσε την ωραία φύση τουλάχιστό εκεί στην ερημιά που βρέθηκες,ηρεμώντας το πνεύμα σου και αναλογίσου αυτά που πρέπει να γίνουν - αν ήμασταν εντελώς μαζί, θα ένιωθες αυτόν τον πόνο τόσο λίγο όσο κι εγώ..θα πονούσες φριχτά Αγγελέ μου..και θα σ άρεσε κιολας..οπως αρέσει σ εμένα να πονάω και να σε σκέφτομαι και να κλαίω και να οδύρομαι ο μάγκας.Αχχχχ..
    Αχχχχ.. υπάρχουν στιγμές που μου φαίνεται πως ο λόγος δεν είναι τίποτα - να είσαι χαρούμενη - μείνε ο πιο πιστός και μοναδικός θησαυρός μου, το παν για μένα, όπως είμαι κι εγώ για σένα...
    Υποφέρεις εσύ η μονάκριβή μου - μόλις συνειδητοποιώ πως το ταχυδρομείο φεύγει κάθε μέρα,τα χουν μπλέξει με τα δρομολόγια εδω πέρα - κι επομένως πρέπει να σταματήσω για να λάβεις αμέσως το γράμμα..
    Το γράμμα αυτό του ερωτά μας!!...ζωή μου - το παν για μένα!!Αγάπα με σε παρακαλώωωω - σήμερα - χθες - πόση επιθυμία λουσμένη με δάκρυα για σένα - σένα - σένα!!
    πρέπει να πάω να κοιμηθώ - (σβησμένο(αλλα η Αλίκη έβλεπε πολυ καλα κοντά) : ω, έλα μαζί, έλα μαζί να κάνουμε τρελίτσες στο κρεβάτι Άγγελέ μου -) Αχ Θεέ, τόσο κοντά, τόσο μακριά ! Η αγάπη μας μήπως δεν είναι ένα ουράνιο οικοδόμημα - αλλά το ίδιο στέρεο με τον ουράνιο θόλο!!
    Αχ, όπου βρίσκομαι είσαι κι εσύ μαζί μου, μαζί μου και με σένα μιλάω και επέτρεψέ μου σε παρακαλώ να μπορέσω να ζήσω μαζί σου και να γίνω ο Αφέντης σου..τι ζωή !!!! έτσι !!!! χωρίς εσένα - ενώ με καταδιώκει εδώ κι εκεί η καλοσύνη των ανθρώπων, την οποία ούτε θέλω να κερδίσω ούτε πιστεύω πως αξίζω,τέτοιο καθίκι που είμαι..αλλα γι αυτό σ αρέσω κιολας..γουστάρεις αλητεία...
    Αγγελέ μου, εσύ το 'Ολον μου, ο εαυτός μου - μόνο λίγα λόγια σήμερα έγραψα..κι αυτά με μολύβι - (το δικό σου,το δικό μου ξέχασα που το έβαλα..)σου έγραψα πόσο πολύ πονώ πονώ για σένα και πόσο σε αγαπώ...και έφτασα επιτέλους σ αυτό που ήθελα να σου πω απ την αρχή,γι αυτό δώσε βάση.
    Ναι, αποφάσισα να περιπλανηθώ μακριά σου μέχρι να μπορέσω να πετάξω στην αγκαλιά σου και να πω ότι δίπλα σου είμαι στο σπίτι μου, μέχρι να μπορέσω να στείλω τη ψυχή μου στεφανωμένη από σένα στη Βασιλεία των πνευμάτων και στο Συμπαν...τον ουράνιο θόλο και τα λοιπα - ναι δυστυχώς αυτό πρέπει να γίνει -
    Σε παρατάω Αθάνατη Αγαπημένη μου!!θα το καταλάβεις καλύτερα γνωρίζοντας πόσο πιστός σου είμαι, ποτέ καμία άλλη δεν θα μπορέσει να κατακτήσει την καρδιά μου, ποτέ - ποτέ - Ω Θεέ γιατί πρέπει να αποχωριζόμαστε αυτούς που αγαπάμε τόσο πολύ, και πράγματι η ζωή μου στο Β. όπως τώρα είναι μία άθλια ζωή - Ο ερωτάς σου με κάνει τον πιο ευτυχισμένο και πιο δυστυχισμένο ταυτόχρονα,τέτοια αλλοπρόσαλη που είσαι Αγγελέ μου,είναι μου,δεύτερέ μου εαυτέ...
    - στην περασμένη ηλικία μου θα μου ήταν αναγκαία μία ζωή ομοιόμορφη και επίπεδη..χορωδία,ομάδα βιβλίου,καφενείο,τηλεόραση,φόρουμ- αυτό. μπορεί να συμβεί, δεδομένης της σχέσης μας ;;OXI βέβαια!!Εσύ θέλεις όλο βόλτες,κι εμένα με πονάει η πλάτη μου,τα πόδια μου,το βράδυ με στραβώνουν τα φώτα απο τις άλλες άμαξες και η πίεση μου χτυπαει κόκκινο!
    γι αυτό ξεκόλλα επιτέλους...ζωή μου - το παν για μένα - Αντίο - Ω, συνέχισε να μ' αγαπάς - μην παραγνωρίζεις την τόσο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου Νickol-ass για πάντα για σένα για πάντα για μένα για πάντα για μας !!!

    για πάντα για σένα για πάντα για μένα για πάντα για μας

    φιλιά
    τα λέμε στη Βασιλεία των πνευμάτων"
    Η Αλίκη ξέσπασε πανω στον ΔοΜ Λαφαζάνη ο οποίος απο την αντίδρασή της γούρλωσε ακόμη περισσότερο το μάτι σε μια κίνηση υπνωτισμού...
     
  3. underherfeet

    underherfeet πέρα βρέχει Contributor

    ...που ήταν όμως εξ αρχής καταδικασμένη, καθώς κανείς δεν υπνωτίζεται εν εξάλλω , πότε έκανε άλλωστε σωστή εκτίμηση των περιστάσεων για να κάνει και τώρα...
    - Τι να σου πώ ρε γελοίε, αναρωτιέμαι ποιός είναι πιο malak-ass, εσύ ή ο Nickol-ass , του είπε περιφρονητικά και τον έφτυσε στο γουρλωμένο του μάτι , καθώς έσκιζε σε μικρά - μικρά κομματάκια το γράμμα, για να του τα πετάξει στη συνέχεια στα μούτρα.
    - Μα τι σου φταίω εγώ, ...παραπονέθηκε ο Δον Μικελε τρίβοντας το μάτι του, μια μάλλον άστοχη αντίδραση καθώς έτσι η ροχάλα εξαπλώθηκε στον κερατοειδή χιτώνα προκαλώντας του αυτόματα έντονο ερεθισμό, κοκκινίλα και ακατάσχετη δακρύρροια .
    Η Αλίκη μόρφασε με αποστροφή , η αξιοθρήνητη όψη του άλλοτε περήφανου καπετάνιου αντι να μαλακώσει τον θυμό της την εξόργιζε περισσότερο.
    Δεν καταδέχτηκε να του απαντήσει καν, του έριξε ένα ξεγυρισμένο χαστούκι και τον παράτησε να την κοιτάζει σαστισμένος τρίβοντας το μάγουλο του αυτή τη φορά καθώς απομακρυνόταν βρίζοντας τον Νickol-ass.
    Περιπλανήθηκε άσκοπα καμιά ώρα, η οργη της εξατμιζόταν προοδευτικά και την αντικαθιστούσε μια καταβύθιση ψυχολογικοσυναισθηματικοπροσωπική ,
    η ψυχική της εξάντληση μεταφέρθηκε στο κορμί της, κατι απόλυτα φυσιολογικό γι αυτήν καθώς δεν ασπαζόταν τον διαχωρισμό ψυχής και σώματος , το αντιμετώπιζε σαν ενιαίο σύνολο, το βραχάκι λοιπόν που βρέθηκε ξαφνικά μπροστά της, λαξεμένο θαρρείς μέσα στον χρόνο απο τα στοιχειά της φύσης ειδικά για να δεχτεί τα στρογγυλά της κωλομέρια σε απόλυτη εφαρμογή , την έκανε να χαμογελάσει για πρώτη φορά μετά απο πολύ καιρό.
    Κάθησε πάνω του με ανακούφιση ,στήριξε τους αγκώνες της στους μηρούς της και πιάνοντας το κεφάλι της ξέσπασε σ ' ένα βουβό κλάμα αναλογιζόμενη το κενό της ύπαρξης της ,το πουθενά που βρισκόταν, το μηδεν και το άπειρο γενικότερα...

    Καθώς το κορμί της τρανταζόταν απο τους λυγμούς , ένοιωσε κάτι να την σουβλίζει στον δεξί της ώμο. Το περιστέρι ταχυδρόμος , ό άγγελος της συμφοράς, την είχε ακολουθήσει στην περιπλάνηση της από ψηλά, και τώρα που ξαπόσταινε ήρθε και γατζώθηκε πάνω της κάπως άκομψα είν η αλήθεια, βυθίζοντας τα νύχια του στην ροδοκοκκινισμένη απο τον ήλιο σάρκα της.
    Εσκυψε στ αυτί της πριν προλάβει ν αντιδράσει και της ψιθύρισε:

    - Δεν υπάρχει πουθενά να πας, τίποτα να κάνεις και κανένας που να είσαι εκτός απ' αυτός που είσαι, απ 'αυτό που κάνεις κι απο κει που πάς!

    ...και πέταξε το γαμημένο!
     
  4. Η Αλίκη προσπάθησε να θυμηθεί πώς ξεκίνησαν όλα κι έφερε στο μυαλό της αυτή την εικόνα
     
     
  5. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

    Μπορούσε να κλείσει τα μάτια, και να γυρίσει πίσω, να φέρει στο μυαλό της όλα όσα είχαν συμβεί και γιατί όχι να τα αλλάξει.
    Αυτό; ή θα συνέχιζε απο εκεί που είχε φτάσει;

    Άλλωστε, ο χρόνος δεν κυλάει στην Χώρα των Θαυμάτων..''Το πίσω είναι τώρα και το τώρα μπροστά'' ψιθύρησε στον εαυτό της..
    - άρα το μπροστά είναι πίσω
    ακούστηκε μια γνώριμη φωνή που την έκανε να ανοίξει τα μάτια!
     
  6. underherfeet

    underherfeet πέρα βρέχει Contributor

    Τον είδε να στέκεται μπροστά της μ' ένα φαινομενικά άνετο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη, αλλά η Αλίκη διάβασε πίσω του την αμηχανία και τη νευρικότητα, ίδια μ' αυτή που έδειχνε κάθε φορά που τον έβλεπε στην τηλεόραση όταν επισκεπτόταν την Γερμανίδα Κυρία.

    - Λάθος, το πίσω είναι μπροστά παλιέ μου σύντροφε... σαν εφιάλτης! , του απάντησε, ανταποδίδοντας το χαμόγελο, μόνο που το δικό της χαμόγελο ήταν γεμάτο πίκρα και απογοήτευση, την πίκρα και την απογοήτευση που αυτός την κέρναγε τον τελευταίο καιρό, κι ας είχε να τον συναντήσει χρόνια.

    - Κάποτε τα μάτια σου φώτιζαν όταν με αντίκριζες... της είπε ανήσυχος, είχε καταλάβει.
    - Κάποτε σε πίστευα ... ,του αντιγύρισε κουρασμένα αυτή...
     
  7. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

    -και τώρα με πιστεύεις, αλλιώς δεν θα με έβλεπες, δεν θα μπορούσες!

    Η Αλίκη χαμογέλασε και σχεδόν στιγμιαία το χαμόγελο σφίχτηκε, λεπτή γραμμή τα χείλη.
    -Ποιός το λέει αυτό; πάλι λες, χτίζεις πραγματικότητες που δεν μπορώ να επιβεβαιώσω!
    Πως είμαι σίγουρη πως επειδή σε πιστεύω, υπάρχεις; Μπορεί να υπάρχεις και χωρίς εμένα, ποιός το λέει, ποιός θα μου πεί;

    Πήρε το ηλίθιο καπέλο που φορούσε στο κεφάλι του και το πέταξε μακριά!