του κουτιου τα παραμυθια

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

...και όσο η Αλίκη ανέβαινε στον ουρανό παρασυρμένη από το δυνατό φτερούγισμα του γλάρου, τόσο η αυτοπεποίθησή της έπαιρνε αντίθετη πορεία λόγω της βαρύτητας μέχρι που έπιασε πάτο... και η Goddess Αλίκη, τρομάρα της, έπιασε έντρομη ακόμη πιο σφιχτά την άκρη του λάσου της. Αυτό το πάνω κάτω, ουρανός, γη, ουρανός θάλασσα, ουρανός και.... την είχε φέρει στα άκρα... Σήκωσε ψηλά τα μάτια της... και τότε...Τον αντίκρυσε. Περήφανο, Δυνατό, Τέλειο και Αιώνιο. Τον Γλάρο της. Τον Θεό και Αφέντη της. Κουνούσε τα μεγάλα λευκά φτερά Του, γεμάτος αρχοντιά και αυτοπεποίθηση και ούτε καταδέχτηκε να της ρίξει μια ματιά... Η Αλίκη έλιωσε, ένιωσε ένα τίποτε... ένα μικρό ταπεινό χαμομηλάκι... μια κουτσουλιά στο μπαρμπρίζ ενός αυτοκινήτου...Για να είμαστε και ειλικρινείς, την παρούσα στιγμή δεν ήταν για να την κοιτάξει κανείς. Η Αλίκη είχε το μαύρο της το χάλι μετά από την ταλαιπωρία που είχε τραβήξει. Αλλά δεν ήταν αυτό. Ήταν η αγέρωχη ματιά του Γλάρου, που έσχιζε τον ορίζοντα και το παράστημά του. Τσολιάς, ο άτιμος...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

....οπα,οπα,παιδια,διαλειμμα...

Καλη μου elf - cat... αφου δεν κοιμηθηκε ,δεν ξυπνησε ,αρα δεν εβλεπε εφιαλτη ,αρα παρεμεινε μια ωραιοτατη νεαρη γυναικα αφου της ελυσα τα μαγια (..)
Γιατι βλεπεις παντου γατες γυρω σου; 

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Η Αλίκη κοίταζε γεμάτη λατρεία τον Γλάρο και φυσικά εκείνη έξερε ότι ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι, η elfcat που είναι απρόσεκτη και έγραφε άλλα αντί άλλων πάλι, ήταν ένα θέμα... το οποίο όμως στην παρούσα ήταν μηδαμινό και ανάξιο συζήτησης θέμα, μπροστά στην λατρεία και στην πίστη που την κατέκλυζε κατανυκτικά για τον Γλάρο της και τώρα ήξερε ότι ο προορισμός της ήταν να υπηρετεί τον Κύριο, Αφέντη και Θεό Της και σε μια αναπάντεχη στιγμή ο Γλάρος έσκυψε ελαφρά το αυτοκρατορικό κεφάλι του και έριξε μια φευγαλέα αδιάφορη ματιά για το αγκιστρωμένο βάρος που κρεμόταν από τα πόδια του...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

....- Για ποση ωρα νομιζεις οτι θα κουβαλαω το θλιβερο σαρκιο σου;
της ειπε αυστηρα
...- αν θες να πορευτεις μαζι Μου στ'ομορφο ταξιδι πρεπει να πεταξεις,να πεταξεις μαζι Μου ,οχι στο πλαϊ Μου φυσικα,μη το παραξεφτιλισουμε,πισω Μου,σαν ταπεινη ακολουθος της πορειας προς το Φως... συνεχισε με την αγερωχη,επιβλητικη κρωξια Του , που εκανε την καρδουλα της Αλικης να χτυπαει και το μουνακι της να ριγαει.
- Ναι,αλλα εγω δεν μπορω να πεταξω...μουρμουρισε διστακτικα,καθως ο εγκεφαλος της συνεχιζε να δουλευει περιεργως,παρα το ψυχοσωματικο τραλαλα που την ειχε κατακυριευσει
- Μα τι κοθωνι εισαι τελος παντων! εκρωξε περιφρονητικα ο Γλαρος,...δεν παρακολουθεις επιμορφωτικη τηλεοραση τον διαδοχο του Γιουρι Γκελερ ας πουμε; Συγκεντρωσου και πες μαζι Μου:
"Πετα,πετα,πετα,πετα...'..............................................................

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Και ξαφνικά , ως δια μαγείας άρχισε να πετά .
Στάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα στον αέρα και άρχισε να φωνάζει μην πιστεύοντας το
‘’ πεταω , πεταω ‘’.
Αμέσως μετά ακούστηκε μια πιο δυνατή φωνή .
‘’ ΜΑΛΑΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ‘’
Και άρχισε να πέφτει με δύναμη προς το έδαφος . ο γλάρος αφέντης την κοίταξε με απορία,
Και …………………………………..

 

και βλέμμα απορίας πήρε σαν απάντηση ο γλάρος από την Αλίκι που το διαδέχτηκε εκείνο της αναπάντεχης τρομάρας καθώς αυτή έπεφτε μέσα στο κενό. Ενστικτωδώς προσπάθησε να πιάσει τον αέρα να κρατηθεί και πανικόβλητα γύρισε το σώμα της έτσι ώστε να δει από κάτω το μπλε καμβά μιας ήρεμης θάλασσας που σημαδευόταν από ένα γνώριμο πλοίο ακριβώς από κάτω της, μακριά. Αφέθηκε στην δύναμη της βαρύτητας και καταπίνοντας την ταχύτητα με ευχαρίστηση έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή και είδε τον εαυτό της να πετά μακριά από τον γαλαξία. Από δέος ή αμφιβολία ή από ένστικτο αυτοσυντήρησης άνοιξε τα μάτια της και είδε δυο εκατοστά μακριά από την μύτη της το κατάστρωμα του πλοίου πριν καρφωθεί σε αυτό.
Είναι νεκρή; "Φυσικά και δεν είμαι νεκρή...απλά εκείνο το μανιτάρι πρέπει να φταίει"... σκέφτηκε και χαμογέλασε στραβά με νόημα, καθώς τράβαγε το κορμί της ξεκαρφώνοντας της τρίχες τις που σαν σουβλερά καρφιά είχαν χωθεί στο σκληρό ξύλο και τινάζοντας την αστροσκόνη από πάνω της, στάθηκε στα πόδια της, αντικρίζοντας μια περίεργη σιλουέτα στο βάθος του καταστρώματος.

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

"-Αδεια επιβηβασης παρακαλω δεσποινης!"προσπαθησε να διακρηνει το προσωπο απο το οποιο προερχοταν αυτη η μπασα φωνη αλλα την εμποδηζε ο ηλιος ο οποιος βρισκοταν εκεινη τη στιγμη πισω απο τη παραξενη σιλουετα,περασαν ελαχιστες κουκηδες χρονου ωσοτου η σκια της σιλουετας να καλυψει την Αλικη και να καταταφερει να τον διακρηνει αλλα στο ενδιαμεσο θα ορκιζοταν οτι απο τη τρομαρα της ενιωσε 2 σταγονες κατουρο να κυλανε στα ιδρωμενα μπουτια της αλλα ειχε πιο σημαντικα πραγματα να την απασχολουν...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

...διότι η Αλίκη δεν είχε άδεια επιβίβασης... και το χειρότερο από όλα ήταν ότι το πλάσμα που ορθωνόταν από πάνω της ήταν ένας κινούμενος εφιάλτης... Δεν είχε σχήμα, δεν είχε μορφή και όμως ήταν εκεί από πάνω της βαρύ και απειλητικό...
"Άδεια επιβίβασης," ξαναρώτησε το Πλάσμα και η Αλίκη διέκρινε στη φωνή του έναν μικρό εκνευρισμό, πράγμα μάλλον όχι ευοίωνο...
Η Αλίκη άρχισε δήθεν να σκαλίζει τις τσέπες που δεν είχε, ψάχνωντας δήθεν την άδεια επιβίβασης που επίσης δεν είχε, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο.
"Θα πάει μακριά η βαλίτσα"? ρώτησε το Πλάσμα και η Αλίκη διέκρινε στον τόνο της φωνής του θυμό, πράγμα μάλλον πολύ δυσοίωνο.
"Χμμμ, ξέρετε, ευγενικέ μου κύριε" ψέλλισε το Αλικάκι μας, "μάλλον πρέπει να μου έπεσε, όπως έπεφτα... είναι άτιμες αυ΄τες οι άδειες επιβίβασης, κάνουν του κεφαλιού τους". Και τότε,ένα χέρι, όχι οποιοδήποτε χέρι ,αλλά αυτό που θα πρέπει να ήταν το χέρι του Πλάσματος, τη βούτηξε από το γιακά...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

..."Σου 'πεσε εεεε;.. " σαρκασε με την βαθεια,αποκοσμη φωνη του το Πλασμα, "τοτε θα πρεπει να να βγαλεις καινουργια,περαστε απο το λογιστηριο παρακαλω..' Την εσουρε τραβωντας την απ'τον γιακα στο εσωτερικο του πλοιου.Ανεβηκαν μια σκαλα και την οδηγησε μπροστα σ'ενα αδειο γκισε.Δεξια του γκισε ηταν μια φαρδια πορτα ,ντυμενη με κοκκινο βελουδο που'χε μια επιγραφη:"ball room" .Αριστερα του γκισε υπηρχε μια αλλη πορτα,στενη,μεταλλικη ,καταμαυρη.Ειχε κι'αυτη μια επιγραφη:"dungeon".................................................................

 

Τότε ήταν που η Αλίκη φοβήθηκε λίγο, αλλά ήταν ένας φόβος περίεργος, ανάμεικτος με επιθυμία. Ποια πόρτα θα άνοιγε το Πλάσμα;
Η απορία της λύθηκε αμέσως. Την αριστερή.
Μα τι περίεργο μέρος ήταν αυτό; Έβλεπε διάφορα έπιπλα και αντικείμενα, μικρά, μεγάλα, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει πού χρησίμευε το καθένα. Το βλέμμα της καρφώθηκε σε ένα κατακόκκινο σχοινί που ήταν παρατημένο σε μια γωνία. Το Πλάσμα το πρόσεξε και...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

δε μίλησε. Βασικά δεν έκανε τίποτε. Απλά κοίταζε. Νομίζω, χωρίς να είμαι σίγουρη, ότι τα οπτικά ερεθίσματα κάν δεν έφταναν στον εγκέφαλο του αλλά δεν είμαι απολύτως σίγουρη...
...Η Αλίκη, από την άλλη κοίταζε επίσης ηλιθιωδώς το σκοινί, διότι δεν είχε κάτι άλλο έξυπνο να πει ή να κάνει...
Και τότε... είδε! Στο βάθος της αίθουσας, πάνω σε έναν χρυσοποίκιλτο θρόνο, καθόταν ευθυτενής, περήφανος και σιωπηλός ο Γλάρος της, ο Κύριος και Αφέντης της...
"Κύριέ μου, Κυριέ μου," φώναξε η Αλίκη και τότε άκουσε ένα θρόισμα και φααααπ! Το χέρι του Πλάσματος έπεσε βαρύ στο σβέρκο της, στέλνοντάς την στο πάτωμα.
"Σκασμός", της είπε υπόκωφα. Και μην τολμήσεις να ξανασηκώσεις χωρίς άδεια τα μάτια σου στον Dungeon Master, πόσο μάλλον να τον προσφωνήσεις". Η Αλίκη το βούλωσε...

 

Απάντηση: του κουτιου τα παραμυθια

Το Πλάσμα πρόσεξε το τρομαγμενο βλεμμα της Αλικης.Σαν να ειχε αποδεχτει την μοιρα της, εστεκε απεναντι του, ερμαιο των ορεξεων του και το μονο που ευχοταν οτι και να συμβει, να ηταν γρηγορο και ανωδυνο.
Πλησιασε και μυρισε τον φοβο της αγγιζοντας με την γερακισια μυτη του τον λαιμο της..ενοιωσε το σωμα της να τρεμει και να ψελλιζει συγνωμη τη στιγμη που ενα δακρυ εσταξε πανω στα τρεμαμενα σαρκωδη χειλη.
Tης ξεσκισε το ακριβο Γκωτιε και εμεινε ολογυμνη..πηρε καναβινο σκοινι κλωτσντας το κοκκινο μακρυα κ αρχισε να την δενει σφιχτα πισθαγκωνα ..η Αλικη ειχε ''παραλυσει'' και αφεθηκε στην επιδεξιοτητα του πλασματος καθως το δεσιμο προχωρουσε σε ολο της το σωμα..ενοιωσε το στηθος της ετοιμο να εκραγει ετσι οπως την ειχε δεσει,αισθανθηκε ενα κομπο ακριβως πανω στην κλειτοριδα αλλα δεν ηταν σιγουρη τι ακριβως της συνεβαινε..ενοιωθε αβολα αλλα υπηρχε κατι απροσδιοριστο σε αυτο το δεσιμο που εκανε τις ρωγες να σκληραινουν και το μουνι της να μουσκευει..με μια κινηση το πλασμα περασε το σκοινι απο τον γαντζο του μπαλαουρου στο ταβανι και η πατουσα της βρεθηκε στο υψος του προσωπου της..το πλασμα τεντωσε καποιο αλλο σκοινι και βρεθηκε σχεδον στον αερα, αφου ολο το σωμα της στηριζοταν στα ακροδαχτυλα του ενος ποδιου..ειχε αρχισει να ποναει και τα πρωτα μικρα πνιχτα βογγητα εκαναν την εμφανιση τους..το πλασμα πηρε την πιεση του νερου και αρχισε να ριχνει στην Αλικη..το καναβινο σκοινι εσφιγγε ακομη περισσοτερο το κορμι της οταν ηλθε σ επαφη με το νερο..και αυτη φαινοταν τοσο ομορφη, σαν μπαλαρινα ετσι οπως εκανε πιρουετες προσπαθωντας ν αποφυγει την ισχυρη πιεση του νερου..
Το πλασμα καθησε απεναντι της και εστριψε ενα τσιγαρο..του αρεσε ν'ακουει τις κοφτες ανασες της,τα βογγητα που πληθαιναν,τα παρακαλια που μολις αρχιζαν.. φανταζαν σαν εισαγωγη καποιας ουρανιας μελωδιας, στ'αυτια του..ηταν αποφασισμενος να εξαντλησει ολο το ''ρεπερτοριο'' της,αφου o Aφεντης Γλαρος του την ειχε προσφερει για ολη την νυχτα,τιμωρωντας την για την απερισκεψια με το εισητηριο..
Το πλασμα εριξε μια ματια στα ''εργαλεια'', επιασε μια βιτσα απο λυγαρια, τραβηξε μια γερη τζουρα και πλησιασε την Αλικη.......