το BDSM ως ιστορικο-κοινωνικός αταβισμός

Ίσως ως νέο μέλος να θίγω ένα θέμα που έχτε συζητήσει ξανά. Θα ήθελα πάντως την γνώμη σας, η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.
Κάνω συχνά την ακόλουθη σκέψη:
Ως τρόπος ζωής το BDSM αποτελεί άραγε ιστορικο-κοινωνικό αταβισμό, μια επιβίωση δηλαδή στην εποχή μας σχέσεων που αναπτύχθηκαν υπό διαφορετικές οικονομικές δομές σε άλλες περιόδους; Υποδηλώνει μια ασυνείδητη ψυχολογική νοσταλγία του δουλοκτητικού συστήματος του παρελθόντος; Μήπως αυτό μας κάνει με αντικειμενικά κριτήρια κοινωνικά αντιδραστικούς ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων; Τι θα συνέβαινε αν όντως μια μέρα γινόμασταν μόδα, δηλαδή πλειοψηφία;

 

τουλάχιστον εγώ δεν θα ήμουν χαρούμενη αν κάποια μέρα γινόμασταν πλειοψηφία. Ομολογώ πως έχω συλλάβει τον εαυτό μου πολλές φορές να σκέφτεται με τρόμο αυτό το ενδεχόμενο, όσο μή πραγματοποιήσιμο και αν είναι. Ωστόσο και μόνο τα συναισθήματα που μου προκαλούνται σε αυτή τη σκέψη, αρκούν για να μου δείξουν την αντίθεση ανάμεσα σε αυτό που είμαι ή θέλω να είμαι και στο πώς βλέπω τον κόσμο. Το να είμαι σκλάβα έρχεται σε πλήρη αντίφαση με τις κοινωνικές και πολιτικές μου πεποιθήσεις.

 

Δεν νομιζω οτι μπορει νσ γινει συσχετισμος των καθεστωτων δουλειας που υπηρξαν σε διαφορες ιστορικες περιοδους και οι οποιες αποτυπωναν τις σχεσεις εξουσιας διαφορων φυλων,η λαων η εθνοτητων πανω σε αλλες κοινωνικες οντοτητες και οι οποιες αποσκοπουσαν στην εκμεταλλευση της εργασιας των δουλων για οικονομικο οφελος και οχι για την ικανοποιηση των σεξουαλικων τους επιθυμιων.
Ουτε πιστευω πως οσοι αρεσκονται να κατατασσουν εαυτους σημερα στην κατηγορια των σκλαβων εντος του "χωρου" θα παραχωρουσαν ευχαριστως οση κινητη και ακινητη περιουσια κατεχουν στον αφεντη τους,μετατρεπομενοι σε πραγματικοι δουλοι με την ιστορικη σημασια της λεξης.

 

θα γινομασταν vanila για αντιδραση!!!!!!!  

 

Απάντηση: το BDSM ως ιστορικο-κοινωνικός αταβισμός

Μάλλον υπερεκτιμας το BDSM...

Πού είσαι Dolmance...

 

Απάντηση: το BDSM ως ιστορικο-κοινωνικός αταβισμός

Να τον κάνει ντα;

 

φυσικά δεν είναι το ίδιο πράγμα αλλά τότε γιατί συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε αυτούς τους αρνητικά φορτισμένους όρους του παρελθόντος και δεν εφευρίσκουμε άλλους; δεν υποδηλώνει η χρήση αυτή μια ψυχολογική αταβιστική νοσταλγία; αυτό ρωτώ.

ίσως αλλά αυτό δεν απαντά στο ερώτημα που έθεσα, δηλαδή κατά πόσο οι αρχές του BDSM είναι συμβατες με τις αρχές ισότητας της φιλελεύθερης αστικής κοινωνίας ή αποτελούν κοινωνικό-ψυχολογικό αταβισμό.

Ο Ντολμανσέ; Κλειδώθηκε στο μπουντουάρ με την Ευγενία...

 

Εχμμ...η αρνητικη φορτιση που λες ειναι νομιζω αυτο ακριβως που εξιταρει και τα δυο μερη στο βδσμικο ερωτικο παιχνιδι.Προσωπικα δε με εξιταρει επειδη ακριβως το βλεπω σαν παιχνιδι η σαν θεατρικο δρωμενοκαι οχι σαν μια πραγματικη κατασταση μεσα στην οποια διαβιω.Δεν χρειαζομαι λοιπον την αποφορτιση των ορων,αφου τους εντασσω στα πλαισια ενος ρολου, μιας φαντασιακης καταστασης που ερχεται και φευγει διαρκως σαν διαλειμμα της κοινωνικης μου καθημερινης πραγματικοτητας,που καμμια εχει (θελω να πιστευω η να αυταπατωμαιι) σχεση με καθεστως δουλειας (αυτο βεβαια σηκωνει πολυ κουβεντα).
Να διευκρινησω οτι ειναι η αυστηρα προσωπικη η παραπανω αποψη περι βδσμ,μην αρχισετε να βαρατε...

 

Απάντηση: Re: το BDSM ως ιστορικο-κοινωνικός αταβισμός

Σα να τροχίζουν τα σπαθιά τους οι Αμαζόνες..  

 

Καμία σχέση με νοσταλγίες δουλοκτητικών συστημάτων
Εκείνο που υποδηλώνει ο σαδομαζοχισμός είναι ότι ο άνθρωπος είναι
περίπλοκος , τον διέπουν βιολογικοί και ψυχολογικοί μηχανισμοί τους οποίους
μεταλλάσει αλλά και τον μεταλλάσουν.
Ο ερωτισμός γεννιέται από την στιγμή που ο άνθρωπος ξεφεύγει από την
ζωώδη σεξουαλικότητα της αναπαραγωγής και περνά στην εύπλαστη σεξουαλικότητα
Ο σαδομαζοχισμός στην εποχή μας δεν είναι παρά μια έκφανση της
εύπλαστης σεξουαλικότητας. Θα μπορούσαμε να πούμε …του ερωτισμού.
Έχω δε την εντύπωση ότι είναι κατά πολύ παλαιότερος της φεουδαρχίας.
Ωστόσο η σχέση του με τα δουλοκτητικά συστήματα του παρελθόντος
μπορεί να ανάγεται μόνο σε επίπεδο προτύπων και αρχετυπικων συμβολισμών.
Η ερμηνεία του σαδομαζοχισμού είναι ψυχαναλυτική και δεν είναι δόκιμο
να μπούμε σε αυτό το «χωράφι» διότι έχω την υποψία ότι δεν θα μας άρεσε
καθόλου.
Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτό που ονομάζουμε bdsm και το αντιλαμβανόμαστε
ως μια ελευθεριακη ερωτική έκφραση, μια και έτσι μας βολεύει καλύτερα
Επιπλέον , δεν πονάει καθόλου (σε αντίθεση με την ψυχαναλυτική θεώρηση)
Ο bdsmερ λοιπόν είναι ήδη μόδα, και μόδα δεν σημαίνει απαραίτητα πλειοψηφια ,
όπως αναφέρεις. Σε ένα πρώιμο στάδιο υπήρχε η ανάγκη της απελευθέρωσης
από μια ηθική των εντολών οι οποίες είχαν την βάση τους σε κοινωνικούς και
θρησκευτικούς κώδικες. Στην θέση των «άνωθεν εντολών» προτάθηκε μια
ηθική της αυτονομίας όπου καθένας θα μπορεί να ρυθμίζει τις ερωτικές σχέσεις
όπως ο ίδιος επιθυμεί. Μέσα στην λογική αυτή βρήκαν την θέση τους
και εκφράστηκαν άνθρωποι με συμπεριφορές που άλλοτε είχαν χαρακτηριστεί
ως αποκλίουσες. Δημιουργηθήκαν κινήματα αποτελούμενα από ετερόκλητα
στοιχεία τα οποία ένωσε μόνο ο κοινός σεξουαλικός προσανατολισμός και
γι’ αυτό δεν κράτησαν πολύ. Τα κινήματα διαλύθηκαν , έγιναν ωστόσο μόδα.
Σήμερα σχεδόν όλες οι σεξουαλικές συμπεριφορές είναι μοδατες (εξαιρούνται κάποιες)
και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά σε κοινωνίες που σκοπό
εχουν την παραγωγή και την κατανάλωση?
Όλα επιτρέπονται αρκεί να καταναλώνεις , τα υπόλοιπα «θα τα βρούμε»
Είμαστε μόδα λοιπόν Τι θα γίνει αν ποτέ γίνουμε και πλειοψηφια???
Θα πωλούνται περισσότερα μαστίγια , η παραγωγή δερμάτινων βρακιών
θα ανέβει κατακόρυφα και οι εταιρείες στραπον θα μπουν στο χρηματιστήριο.
Αυτό θα γίνει.

 

Διαφωνούμε στους ορισμούς φίλτατε. Το BDSM δεν είναι μόδα (mainstream), τουλάχιστον όχι ακόμα, είναι υποκουλτούρα (subculture). Αντιγράφω απ’ την Wikipedia:

Mainstream is, generally, the common current of thought of the majority.

In sociology, anthropology and cultural studies, a subculture is a group of people with a culture (whether distinct or hidden) which differentiates them from the larger culture to which they belong. If a particular subculture is characterized by a systematic opposition to the dominant culture, it may be described as a counterculture.

Ρώτησα λοιπόν αν το BDSM είναι και counterculture εκτός από subculture.

Το χρηματιστήριο των στραπόν δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, ούτε στο κανονικό δεν έχω παίξει ποτέ. Με ενδιαφέρουν όμως οι αλλαγές στις ανθρώπινες, ερωτικές και οικογενειακές σχέσεις. Λες πως δεν θα υπήρχε καμία;

 

Η λιμπιντο μεταλλάσει τον άνθρωπο και ο άνθρωπος την κοινωνία
Όμως αυτό δεν συμβαίνει με το bdsm ειδικά αλλά με την σεξουαλικότητα
γενικότερα. Νόμιζα ότι η πρώτη παράγραφος της προηγούμενης
δημοσίευσης μου ήταν αρκετή για το ερώτημα αυτό.
Βλέποντας πως αντιμετωπίζει το μάρκετινγκ την σεξουαλικότητα και
κατ επέκταση το bdsm θα επιμείνω ότι είναι ήδη μόδα.
Από εκεί και πέρα κάνεις μια υποθετική ερώτηση.
«Τι θα γινόταν αν οι bdsmερς ήταν πλειοψηφια?»
Άσχετα αν το bdsm είναι μόδα η υποκουλτούρα , θα γνωρίζεις φαντάζομαι
ότι στις υποθετικές ερωτήσεις θα πάρεις υποθετικές απαντήσεις οι οποίες
μπορεί να είναι όλες σωστές και όλες λάθος
Σε μια ερώτηση «επιστημονικής φαντασίας» η καλύτερα «κοινωνικής φαντασίας»
,στην περίπτωση μας, οι απαντήσεις θα είναι ανάλογες .
Με άλλα λόγια , πως θα αντικρούσεις τις απαντήσεις σε μια ερώτηση
του τύπου «τι θα γινόταν αν….?» Είναι ανέφικτο νομιζω.