Aπολογισμός και Παραλήρημα: Η Παρακμή των Παρελθόντων Εραστών

Η Διαστροφή και ο Σαδομαζοχισμός.
Η ατελεύτητη σειρά των εκφυλισμών, που γράφτηκε
αποσπασματικά με μια αίσθηση μυστικιστικής κλειστοφοβίας ...


-Ι-

Βαριά πατήματα, από πόδια χυτά
σφιχτά δεμένα, απομακρυσμένα
στο απογυμνωμένο σεληνιακό πεδίο όπου
η ειμαρμένη Αυτοκράτειρα ενσκήπτει χαριτωμένα,
σχεδόν προκλητικά πισωγυρίζει,
Στα παραφυσικά ταμεία της επιτομής
Της Επιβλητικότητας
Η θηλυκότητα Της ξεχειλίζει γενναία
Γονατίζοντας σε χάλκινα πατώματα αγυάλιστα
Τα χαραγμένα από τους δυνάστες της επίγειας λαγνείας
Που γέρνουν μπροστά της κομπιάζοντας
Αναδεύοντας την οσμή του ζώου
Στη ματωβαμένη αρένα πεταμένα
Χωρίς οίκτο
Κυνηγούν εξαγριωμένα
Να ντύσουν την αισχύνη και την ηδονή
Η λεπίδα του ξυραφιού που κρατάς
Κοφτερή στο ξεραμένο από ιδρώτα δέρμα γλιστρά
Και κόβει,
Ακρωτηριάζει την αντιστεκόμενη φύση
Που επιμένει να γεννιέται
Ζητώντας την ετυμηγορία που με
τόνο υστερικό εσύ τιμάς,
Τρίβεις τα πόδια σου στη μοκέτα
Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν μόνοι τους με αίμα
Την πνευματική ιπποσύνη των
πεπαλαιωμένων τελετουργιών,
Τα πάθη του πρωτόγονου εφηβαίου
Τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου,
Ο Επιτάφιος Κι ο Εξαναγκασμός,

«Εντέλει, εγώ δεν στέλνω σκλάβους στο σπίτι κανενός!»
Άκουσα ψιθύρους αμοιβαίας συγνώμης,
Ταιριάζει η αστρική συγκυρία αυτή την εποχή
Ο αστερισμός της παραποίησης,
Αλλά δεν βρίσκομαι στην εποχή
των ανόητων αδελφών μου,
Η ελάχιστη κοινή λογική μου συμμορφώνεται
ακόμα και στο φολκλόρ,
Γύρισα στην αστραπή
Έγινα σκανδαλοποιός
Εγώ, η θορυβοποιός
με το χυδαίο κτητικό πνεύμα
Εγώ, η θεατρινίστικη υλιστής
με τις ερωτικές διαφορές
Στο δερμάτινο παραπέτασμα τράβηξα
Εκδίδοντας επικίνδυνες εικασίες,
Αλίμονο, μόνο οι διαπιστευμένοι
φύλακες της επαγρύπνησης της μνήμης
Κολάζουν στα επτά μέτρα,
Η υψηλή και ασύγκριτη ενασχόλησή τους,
Κάτω από το διάχυτο ημίφως
των κεριών που κοντοστέκει στο σκοτάδι
Πάνω στο θολωτό σκούρο μαόνι,
Μας χαρίζει την αληθινή γνώση
Τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου,
Η Εμπειρία Και ο Εφησυχασμός,

Ανάμεσά τους χάραξα ένα σταυρό
για να προσκυνήσω την οφθαλμαπάτη
Οι άρχοντες της γης
Περιστρέφουν τα στοιχεία του σύμπαντος
Τον αέρα, το νερό, τη γη και τη φωτιά
Με μια θηλυπρεπή δεξιοτεχνία
Που τα πλήθη τιμούν με χρησμούς,
Είναι η γνώση που διέφυγε,
Έτσι κι εγώ στρέφω το βλέμμα μου
στο θέατρο των αναμνήσεων
Πόσο περήφανη ήμουν την ημέρα της γιορτής
Με τα αξιόλογα και θαυμαστικά επιφωνήματα,
Την τάξη του ρηματικού υλικού που ακολουθεί
την τάξη των εικόνων και των αντικειμένων,
Είμαι μια αντιπαθέστατη γυναίκα
Μια λεπτότατη ρεπροντιξιόν
Που παρήχθη σ’ αυτό το μικρό φούρνο αλκοόλης
Ντυμένη στα μαύρα βινίλ Φορώντας ζαρτιέρες,
ψηλά τακούνια στιλέτο και μπότες
Εγώ, που με αμφίβολη σοβαρότητα
αναζήτησα έναν αυστηρό αναγνώστη,
Εγώ, η εύπορη και περίεργη και οξυδερκής,
Με τα άκρα που συγκλίνουν,
Εγώ, που συμβούλεψα να ανταμείψετε την πλήξη μου
Θα κοιτάξω το είδωλό μου
Που το βαλσάμωσαν οι σπίθες της αναληθείας
Και θα περιοριστώ στα αδειανά κοχύλια
και τις πλαστικές σακούλες
Τα δύο Έψιλον θα είναι
η ανταμοιβή της δικής μου Ιθάκης,
Η Εύχαρις και η Ευχερής

Ήσσονος αξίας μη εκφυλισμένη επισκόπηση
Καλέστε τώρα τα δαιμονικά
σε μια διαρκή αναζήτηση,
Την Ιερή Θεωρία της Γης
Η πραγματεία περί Αριθμών
Η διαστροφή και ο σαδομαζοχισμός
Η ατελεύτητη σειρά των εκφυλισμών,
Που μεταφράστηκε αποσπασματικά με μια αίσθηση
μυστικιστικής κλειστοφοβίας


-ΙΙ-

Μένω εμβρόντητη!
Ίσως να πρόκειται για κουτσομπολιά,
Μια μέρα έπιασα την ηθική να λιμάρει
τις γρανιτένιες προεξοχές της μήτρας,
Αμφότερα ανθρώπινα έργα αναπαράγουν
στη δομή τους τις αρμονικές σχέσεις του κόσμου,
Η υπόθεση της ραδιενέργειας
είναι λιγότερο παιδαριώδης
Είναι μια ενδιαφέρουσα εικασία
σαν το σύστημα των αντιστοιχιών:
Η τύχη με την επιθυμία,
Η ευτυχία με την ραθυμία,
Η πρόγνωση με την εξάρτηση,
Το θεράπων με τη λύσσα,
Η απογοήτευση με τα ονειροπολήματα,
Η σοφία με την σιωπή,
Αναζητώ μια έκφραση κλειδί,
Το Έψιλον της Ιθάκης μου,
Ενότητα και Ενοχή,
Επιθυμία και Επιλογή,

Υπήρξα ακέραιη σαν πολίτης
μα κάκιστη κρατικός λειτουργός
Υπέφερα από τα ψευδώνυμα
και τις ταξιαρχίες της σύμπνοιας,
Μπροστά στους τολμηρούς περπατούσα στητή
Η κουνιάδα του τέρατος
με το συνηθισμένο μαύρο δερμάτινο συνολάκι
Η αλπινιστής που έπρεπε να κατακτηθεί,
Η ακτιβίστρια που έπρεπε να μετανιώσει
Τότε άρχισαν οι συκοφαντίες
Έχει ένα παράξενο τρόπο να μπαίνει η Άνοιξη
Θυμίζει παρωχημένο Φθινόπωρο
Διατάζει την εγρήγορση
Επιταχύνει τους ρυθμούς
Αγκαλιάζει τη ζέστη
Διασπά τη χημεία
Ξεσπά αρώματα και χρώματα
Εκρήγνυται και Εξανίσταται
Η φύση είναι τόσο ταραγμένη
Σιχαίνεται το δράμα και τη φασαρία στους κήπους
Μια ξιφολόγχη αρκεί για να τη λευτερώσει
Οπουδήποτε υπάρχουν δεσμοί
εγκαινιάζουν το νέο μοτίβο
Στον ουρανό της Αθήνας,

Εκείνο δεν ήταν γεωμετρία
Ήταν ένα νεύμα χαιρετισμού
που ξεκούφαινε τους παριστάμενους
Όλοι αφηρημένοι σε μια γωνιά
με ανατολίτικη μουσική
Χάρτινα ποτηράκια,
ατμόσφαιρα μες τους καπνούς
Οι χορευτικές κινήσεις των συμβολισμών
Με ωχρά χέρια, αντίγραφα χεριών
Χαϊδεύανε τις λευκές δομές
Τις αντιθέσεις
Τα ανάγλυφα του ιχνογραφήματος της
πρώιμης αγάπης,
Την επίφαση που έχει αποκλείσει τα λουλούδια
Σε μια εκτυφλωτική παλέτα
ανάμεσα στο γκρι και το μαύρο,
Αυτός είναι ο ρεαλισμός της παλιάς σχολής
Η αγάπη, που έγινε σωλήνας
θέρμανσης ή ύδρευσης
Ποιος ξέρει πόσα ξόδεψαν
για να την αναπαλαιώσουν έτσι…;
Τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου με ακολουθούν,
Εμορφία και Εκκεντρισμός,

Η επικύρωση μιας χθόνιας δύναμης
που συνδέεται με τα ουράνια
Φωτίζεται από ψηλά
Μιλά την παγκόσμια γλώσσα
Στοχεύοντας τα τόξα του θόλου
αν δεν την συγκρατήσω,
Η αυτοκράτειρα Ευγενία,
ωραιότατη όταν την εμπιστεύεσαι
Καθησυχάζει την πεφωτισμένη ολιγαρχία
αποσυμφορώντας την πάλη των τάξεων
Έγινα μια μαύρη τουλίπα της Ολλανδίας
Κι αφιερώθηκα στη κοινότητα
Μια ανέμελη ήρωας που αναζητούσε τίτλο,
Εκεί με τραγούδησαν οι Εταίρες
και με λατρέψανε οι σκλάβοι
Άτομα περισσότερο ισορροπημένα από εμένα
με βάφτισαν ‘Κυρίαρχη Άγνωστη’
Για να μη γίνω μηχανή,
Ένα μηδέν,
Άπλωσα τον εαυτό μου μπροστά σας
Διαλέξατε την ευγενέστερη διατύπωση
Με καλέσατε στις συναντήσεις σας
Άφησα μαλλιά λιγάκι μακρύτερα
και ξανθά για να σας μοιάσω,
Οι φυσιογνωμιστές με συμβουλέψανε,
Κι αμέσως ένοιωσα τον πειρασμό
Και κάλυψα τα νώτα μου
Έζησα ένα παράξενο καλοκαίρι
Ερμητικό φιλοσόφημα σε κατειλημμένα σπίτια
Θάλασσες νεκρές που ξέβρασαν την απρονοησία
της καθαρής συνείδησης
Με τίποτα δεν θα αποκαταστήσει το βραχυκύκλωμα
Ύστερα έγινε Χειμώνας
Τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου με συντροφεύουν,
Η Περσόνα της Επανάστασης,
Η ιδεολόγος της νέας «θρησκείας» μας BDSM
λέγετε έμαθα
Η βιβλιοθήκη με τα ξεχασμένα ακάλυπτα βιβλία,
Τώρα θα σας κάνω κακή εντύπωση
Αν απόκτησα παιδεία επί του θέματος
Αν έγινα η πρόσοψη της μυστικής σας συνομωσίας
Αν είμαι ο σπασμένος κρίκος
Τότε στη σκέψη μου
Σε μια καραμπόλα στη βρεγμένη εθνική οδό
Αν οι άνθρωποι βάλουν βόμβες στα τρένα
Εγώ θα αναζητήσω το Θεό
Σ’ ένα πύργο, σ’ ένα φρούριο, σε μια φυλακή,
Σε μια τελετή, σε μια σκηνή, σε μια γιορτή
Μια Κυριακή
Στην υπέροχη βίλα των Παρελθόντων Εραστών


-ΙΙΙ-

Έπεται,
Η Εμβρίθεια, η καλλιέργεια
και η λεπτότητα της σοφίας,
Χαμένος κόπος τα χειρόγραφα
που πρέπει να διαβαστούν
Μια ελαφριά φωτεινή ομίχλη
χρυσίζει από τα σπαρτά
Χτισμένη σε μια πεδιάδα
Στη διάρκεια του πολέμου,
Απειλείται από μαρασμό

Έπεται,
Η Εναλλακτικότητα, το Έπος και η Εντελέχεια,

Έγινα σωστό προσκύνημα σε δημόσιο θέατρο
Όπου παρουσιάζονται τραγωδίες και κωμωδίες,
Η νεανική λογοτεχνική παραγωγή μου
Τα σκυλιά που γαβγίζουν γύρο μου στην κοιλάδα,
Αυτός ο χώρος είναι στοιχειωμένος

Έπεται,
Η Ερμαφρόδιτη σκέψη και η Επιλεκτική βροχή,

Όταν πεθάνω να θυμάστε ότι ούτε εγώ θα βλέπω πια
Σιγά σιγά η πόλη που ζούσαμε
Θα καλυφτεί από παγωνιά
Οι ρίζες μας θα έχουν πάψει να συγκινούνται
Ανακαλύπτοντας σκάλες, διαδρόμους,
σκοτεινά υπόγεια - dungeon μου είπατε τα λεμε-
Δωμάτια σκιερά με παλιά έπιπλα

Έπεται,
Ο Ενθουσιασμός και η Εγκράτεια,

Για να πληρωθούν οι φόροι της αισθαντικότητας
και της αυθεντικότητας
Τα χρέη που οι άλλοι ήρθαν εδώ για να δουλέψουνε,
Με σάλπιγγα ή κλαρίνο η μπάντα θα με συνοδέψει
Στις λυσσαλέες ανταλλαγές πυροβολισμών
Όπου οι έλληνες φίλοι μέλη μιας κοινότητας
θα δώσουν το τελικό χτύπημα,
Τότε λοιπόν θα κοιμηθώ στο δωματιάκι μου
Πάνω στο παλιό κρεβάτι
με τη φαρδιά λευκή κουβέρτα

Έπεται,
Το Φθινόπωρο των Παρελθόντων Εραστών,

Το κοινωνικό γίγνεσθαι που συγκρούστηκε
με την αρνητικότητα
Η προδοσία του Πέτρου πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις
Στις φυτείες με τα καλαμπόκια,
τα δασάκια, τους φράχτες,
Στους λαβύρινθους που το παρελθόν μου
Επειδή διαισθανόταν ότι είναι
το εφαλτήριο της γελοιογραφίας
Ονόμασε χαμένο χρόνο, με τα λιγδωμένα
από μπριγιαντίνη μαλλιά
Μάγουλο με μάγουλο με την απολαυστική
θαλπωρή της ενεργητικότητας
Ένιωσα μια διαφορετική αίσθηση σαν μια εκθαμβωτική
παρθένα ντυμένη στα γαλάζια: Συνειδητοποίησα,
Ότι ποθούσα τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου,
Που μου απέμειναν πιστά,
Το δόλωμα της ωραίας Ελένης,
Το τερατούργημα του Ερμή

Έπεται,
Η Ευκαιρία να ανακαλέσω κι άλλα γεγονότα
της παιδικής μου ηλικίας:
Έπεται,
Ο ΕΡΩΤΑΣ και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…
Αυτά «Τα δύο Έψιλον της Ιθάκης μου»