BDSM στους εργασιακούς χώρους

Θα συμφωνήσω απόλυτα αλλά πιστέψτε με, στο δημόσιο στο οποίο εργάζομαι ο κομπλεξισμος είναι μεγάλος. Επειδή τα πράγματα κινούνται με αργους ρυθμούς και δεν υπάρχει αξιοκρατία αλλά γλώσσα που σταζει σάλια, όταν είσαι καλύτερος από τον προϊστάμενο σε θεωρεί ως απειλή για μια θέση για την οποία έχει γλυψει κωλους. Οπότε όσο ουδέτερος και αν εισαι ο μόνος τρόπος να είσαι συμπαθής είναι να εισαι κατώτερος του προισταμενου

 

Δεν θα σχολιάσω το απύθμενο τσουβάλιασμα, μόνο μια ερώτηση: αφού δεν υπάρχει αξιοκρατία στο δημόσιο, πως είναι δυνατόν ο σαλιάρης προϊστάμενος να σας θεωρεί απειλή για τη θέση του;
Επίσης, να έχετε υπόψη ότι αποδοτικότητα και δημοτικότητα είναι παντελώς ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες.

 

Το τσουβαλιασμα ούτε εμένα μου αρέσει γιατί όπως είπα είμαι στο σκληρό πυρήνα του δημοσίου κοντά δεκαετία οπότε βάζω και εμένα μέσα στο τσουβάλι. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία έτσι είναι όσο και να θέλουμε κάτι άλλο να πιστεύουμε.

Σχετικά με τον προϊστάμενο, ο καινούργιος του τμήματος είναι πάντα απειλή όταν δεν εντάσσεται στη μάζα και στη πλειοψηφία. Όταν νιώθεις κάτι ή κάποιον πως δεν μπορείς να τον ελέγξεις και έχει ένα πολύ δυνατό βιογραφικό είναι απειλή. Τώρα εάν έχω εγώ πιο γερή γλώσσα από αυτόν ή καθόλου, αυτός δεν μπορεί να το ξέρει. Συνδιαστικα με το βιογραφικό, φοβάται και επιτίθεται για να πάρει τον αέρα και να σε βάλει από κάτω.

αποδοτικότητα και δημοτικότητα είναι παντελώς ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες ναι συμφωνώ. Η για να το θέσω καλύτερα, θα έπρεπε να είναι αλλα δυστυχώς δεν είναι πάντα.

 

θα πω την καθαρα προσωπικη μου αποψη γιατι ο καθενας πιστευω εχει την δικη του!
θεωρω τον εαυτο μου Κυριαρχικο σαν χαρακτηρα αλλα ποτε δεν μπερδεψα την Κυριαρχικοτητα μου με τον εργασιακο μου χωρο.
δεχομουν την κριτικη ακομα και σκληρη οταν βεβαια εκανα μαλακια στη δουλεια,ισως γιατι δεν ενιωσα ποτε την αναγκη να αποδειξω ποιος και τι ειμαι!!
στην τελικη ειναι απλως ενας χωρος στον οποιο επιλεγουμε να βρισκομαστε για να μπορουμε να βαζουμε σε μια ταξη το υπολοιπο μερος(και βασικοτερο πιστευω)της ζωης μας!
τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο.

 

Κάτι παρόμοιο προσπάθησα να εκφράσω στο άρθρο #104 του παρόντος νήματος. Τείνει να γίνουν μοιρολατρία τα εργασιακά και το μπάχαλο τους σ' αυτή την χώρα. Η οποιαδήποτε οργάνωση πλην μερικών πολυεθνικών, είναι ημιτελής. Στον χώρο που ανέφερες, πολλοί έχουν τελειώσει το Λύκειο, και έχουν διοριστεί δεκαετίες πριν. Δεν θα βγάλεις άκρη με φαντάσματα, ιδεοληψίες και πάγιες αντιλήψεις δεκαετιών. Επίσης ξέχνα και την αξιοκρατία σε τέτοια σχήματα "θηρία" και "θρύλους". Είναι κάτι παραπλήσιο σαν να την διαφορά ενός δημόσιο προσώπου και ιδιώτη. Το γεγονός ότι δεν πρέπει ή αν μας τύχει να τα βάλουμε με τροχονόμο είναι ένα, έχουμε δεν έχουμε δίκιο. Η διαφορά είναι ότι ο τροχονόμος ότι και να πει, ισχυριστεί, ενεργήσει είναι πληρωμένα για εκείνον. Ο ιδιώτης θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του για να ισχυριστεί, βρει το δίκιο του κλπ. Για να παρευρεθεί ο ιδιώτης σε ένα δικαστήριο για να υποστηρίξει το εαυτό του, θα πρέπει να χρεωθεί τα μεταφορικά, εν αντίθεσή με τον τροχονόμο που είναι όλα πληρωμένα. Σε κάτι τέτοιο δεν βρίσκεις άκρη. Το ίδιο λοιπόν είναι να μιλάμε για τον "θρύλο" Δημόσιο και την οργάνωσή του.

Δικαιολογημένα ο κύριος προϊστάμενος ενήργησε τοιουτοτρόπως (βλεπε storming & norming). Διαταραχές πανικού δεν τις έχουν μόνο οι έγκλειστοι, αλλά ο καθένας. Υπόκειται σε μια διαδικασία 3 εβδομάδων περίπου να διαπιστωθεί ότι κάποιο καινούργιο μέλος σε μια εργασιακή ομάδα είναι ακίνδυνο για τα υπόλοιπα μέλη. Μέχρι τότε η μαγκιά είναι το μέλος να κυριαρχήσει έναντι της καχυποψίας των άλλων, και να προβάλει τις προθέσεις του. Αν το πας Ελληναρά προς Ελληναρά, τότε θα σου πέσει δύσκολο. Αν καταφέρεις όμως να αποδείξεις ότι δεν έχεις καμιά πρόθεση για επιβολές αλλαγές, τότε θα έχεις κυριαρχήσει. Τα BDSM είναι άλλο πράμα και αφορά τον εαυτό σου, και όχι κανέναν οργανισμό. Το μόνο που μπορείς να προσομοιώσεις σε ένα συσχετισμό BDSM και εργασία ,είναι ο στοχασμός των εξουσιών, όπως γίνεται και στο BDSM. Η τιμωρία στα εργασιακά δεν υφίσταται, άσχετα και αν συμβαίνει λόγο κάλους σε μερικούς, γιατί απλά η ύπαρξή της εξουδετερώνει την έννοια της Δημοκρατίας. Η τιμωρία στο BDSM είναι απόλαυση, ενώ στα εργασιακά εκδίκηση. Κακώς υπάρχει και παραμένει η ορολογία "κατώτερος" του προϊσταμένου. Έμεινε από το '40 που πήγαιναν φαντάροι, και δεν είχαν άλλα χαρακτηριστικά να εκφράσουν την ιεραρχία δικαιωμάτων και εξουσιών. Εσύ, εγώ, ο καθένας δεν κατώτερος κανενός, παρά του ουρανού και της ηλιοφάνειας. Απλά οι προϊστάμενοι έχουν περισσότερες εξουσίες στο πόστο τους. Ομοιάζουν ως "ανώτεροι" γιατί μια από τις εξουσίες τους είναι να αποδεσμεύουν άτομα από ένα εργασιακό χώρο. Διαφορετικά κάποιος έχει "3"εξουσίες, και άλλοι "5". Το ζητούμενο είναι ο καθένας να κυριαρχεί στον εξουσιαστικό του χώρο σε ένα εργασιακό περιβάλλον, και μετά επέρχεται και ο μισθός.  

 

Έχεις απόλυτο δίκιο το δημόσιο είναι το βασίλειο της κατάθλιψης

 

Κι αν ειναι καποιος "αντεξουσιαστης" που λενε, πως θα κανει σωστο bdsm?  

 

ακριβώς, δηλαδή, όπως και στον ιδιωτικό τομέα. εντυπωσιακό.

 

Στης Μαρίας δίπλα από της Ελένης, δυο τετράγωνα παρακάτω φαντάζομαι.

 

Προς επίρρωσιν των γραφομενων, θα προσέθετα και ένα παράδειγμα βιωματικό, που υπογραμμίζει γι ακόμη μια φορά το ασύμβατο, ασύνδετο, ανύπαρκτο, ανώφελο κι ατελέσφορο της όποιας προσπάθειας δημιουργίας αναλογιών μεταξύ του bdsm στην προσωπική ζωή και κάποιου bdsm υποκατάστατου στον εργασιακό χώρο, ή ακόμη και σε κάθε άλλη πιθανή "διέξοδο" κοινωνικών συναναστροφών.
Είναι το φαινόμενο των εμμονικά προσηλωμένων στο roleplay του αυστηρού καθηγητή/προϊσταμένου, ως διοχέτευση των προσωπικών τους αναγκών για επιβολή και κυριαρχία -σε μη συναινετικό πλαίσιο βέβαια- κάποιας δημόσιας παρατήρησης για δήθεν λανθασμένη χρήση του λόγου- τυχαίο παράδειγμα φέρνω.
Το ανεκπλήρωτο φαντασιακό ζητούμενο της ιμιτασιόν ισχύος, έναντι του υφιστάμενου, κάποιας δημόσιας "διόρθωσης", εκπληρώνει τυχόν απωθημένα που για τους όποιους λόγους, δεν μπόρεσαν να διοχετευθούν σε συναινετικό πλαίσιο και κακοφόρμισαν στο α-διέξοδο.

 

αυτο που καποιοι προσπαθειτε να ερμηνευετε με ορους βδσμ καθε καθημερινη ανθρωπινη δραστηριοτητα να το κοιταξετε

 

Σαδομαχοχιστικά. Και φετιχιστικά. Χωρίς διάθεση συνολικότερης D/s πραγμάτωσης.