D/s και M/s σχέσεις στην Οικογένεια (Προσωπική εμπειρία)

Mε αφορμή τα post του φίλου μου isnogood και της αγαπημένης μου zinnia θέλω να αναφέρουμε και να συζητήσουμε τις όποιες προσωπικές εμπειρίες των σχέσεων D/s μέσα στην οικογένεια μας.
Πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει μέσα σε τέτοιες οικογένειες που οι ίδιοι δεν γνώριζαν από Κυριαρχία και υποταγή D/s.
Είτε με πατέρα Αφέντη και μητέρα υποτακτική, είτε με μητέρα Κυριαρχική και πατέρα υποτακτικό.

Πως τις έχει αντιμετωπίσει η κοινωνία?
Πως έχουν αντιμετωπίσει και βιώσει την σχέση τους μέσα στην κοινωνία οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αιτών των σχέσεων.
Επίσης το πως τις βλέπουμε εμείς αυτές τις σχέσεις σα τρίτο μάτι.
1836]

 

Μια κοντινή μου θεία.Έχει κάνει τον άντρα της τρόλεΰ.Ποτέ δεν τον άφησε να αναλάβει πρωτοβουλίες.Πάντα τον διέταζε για το παραμικρό.Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει κάτι μόνος του χωρίς εντολή και αν έκανε ο καβγάς θύμιζε αψιμαχία σε saloon.Σχεδόν δεν κρατάει πολλά λεφτά πάνω του(άσχετο αλλά με το κουμάντο που έκανε η θεία δεν είχαν τις πιο πολλές φορές κιόλας-τυχερή είσαι zinnia).Απόλυτος έλεγχος σε κάθε κίνηση.Κανένα δικαίωμα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Οι κόρες μιλούσαν και μιλάνε για ανύπαρκτο πατέρα.Ο κόσμος για άγιο άνθρωπο.
Το θέμα είναι πως ο θείος δεν είναι υποτακτικής φύσης.Απλά δεν είναι κυριαρχικής και έπεσε στη ΛΟΥΜΠΑ ο άνθρωπος...

 

Στην περίπτωσή μου, μεγάλωσα σε μία οικογένεια όπου και οι δύο ήταν ίσοι. Και οι δύο δούλευαν, και οι δύο έκαναν τα ψώνια της εβδομάδας και κάθε Σάββατο και οι δύο έκαναν καθαριότητα στο σπίτι. Καί οι δύο μαγείρευαν και έπλεναν πιάτα και είχαν τον έλεγχο των παιδιών. Δεν θυμάμαι ποτέ να επικρατούσε ο ένας έναντι του άλλου, απλά κάποτε ο ένας είχε ισχυρότερα επιχειρήματα και μέσα από συζήτηση και πολλά οικογενειακά συμβούλια, λαμβάνονταν οι αποφάσεις.

Μεγάλωσα και καθόλου δεν έμοιασα πρότυπο αυτό.

Στην αντίπερα όχθη, ο σκλάβος μου ανατράφηκε σε μία πατριαρχική οικογένεια.

 

Ο πατέρας μου ήταν ένας πανέμορφος άντρας ψιλός, με υπέροχο γυμνασμένο κορμί, με πράσινα μάτια και ξανθό μαλλί.
Λέγανε ότι έμοιαζε στον Ρότζερ Μούρ αυτόν τον όμορφο ηθοποιό που έπαιζε τότε τον «Άγιο»
Ο πατέρας ήταν πάντα σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.

Αν και ο χαρακτήρας του ήταν αρκετά ήρεμος, έκρυβε μέσα του μια τρομερή σωματική δύναμη σαν άντρας που αργότερα σα παιδί την θαύμασα.
Εργολάβος οικοδομών το επάγγελμα του πατέρα…δούλευε μαζί με τον αδελφό του και παίρνανε και δουλειές μαζί…Ο θειος μου φυσικά τον έκλεβε πάντα στην μοιρασιά των χρημάτων. Ο πατέρας μου ήταν ριγμένος και επειδή ντρεπότανε να κάνει σκηνή στον αδελφό του αναλάμβανε αρκετά συχνά η μητέρα μου και καθάριζε την κατάσταση διότι του έλεγε ότι είναι υποχρέωση στα παιδιά του…Και είχε δίκιο…
Ο θειος μου είχε κάνει αρκετά χρήματα κι εμείς τα βγάζαμε απλά πέρα αξιοπρεπώς χωρίς οι γονείς μου να βάζουνε κάτι στην άκρη.

Ο πατέρας αγαπούσε με λατρεία την μάνα μου ακόμη και μέχρι σήμερα.
Δεν πιστεύω ότι ποτέ την απάτησε αλλά ακόμη ούτε ότι του πέρασε ποτέ η σκέψη να το κάνει.

Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Πάντα υποτακτικής ψυχολογίας.
Ένας πολύ καλός άνθρωπος. Ένας άγγελος χωρίς φτερά στη γη.
Ακόμα και σήμερα έτσι φαντάζει στα μάτια μας. Ουδέποτε τον ακούσαμε να κατηγορεί κανένα, ουδέποτε τον ακούσαμε να βρίζει. Αλλά ήταν και άνθρωπος που ποτέ δεν ανέλαβε καμιά πρωτοβουλία στην ζωή του και στην ζωή της οικογένειας … Υπήρχε απλά και μας κατέθετε με αγάπη τα λεφτά της δούλεψης του… Επίσης έκρυβε και την στεναχώρια του… δεν την εκδήλωνε όλα τα κατάπινε. Τα στραβά και τα ανάποδα τα έβλεπε χωρίς να τα συζητάει.

Όλο αυτό κούρασε πολύ την μάνα μου που είχε όλες τις ευθύνες πάνω από το κεφάλι της. Αλλά ακόμα και σήμερα θα φαει ζωντανό όποιον της μιλήσει άσχημα για τον άνθρωπό της.
Αν ποτέ μίλαγα "κάπως" στον πατέρα μου με έβαζε στην θέση μου μιλώντας παντα για σεβασμό.

Βέβαια η ίδια παντα τον είχε σήκω κάτσε, κάτσε σήκω.
Παντα φυσικά για το καλύτερο και όχι από καπρίτσιο.
Ποτέ δεν βαρυγκώμησε ο πατέρας. Παντα πρόθυμος....

- Πατέρα δεν σε ενοχλεί που η μαμά σου λεει τι να κάνεις?
- Η μάνα σου ξέρει καλά τι κάνει και τι λεει...Κάνε την δουλειά σου.
Με αποστόμωνε.

Εκείνη ήρωας είχε αναλάβει όλες τις ευθύνες. Έτρεχε και μας φρόντιζε όλους.
- Κουράστηκα μου λεει ακόμη συχνά πυκνά.
Αλλά δεν αλλάζει. Ξέρω ότι το κουράσθηκα το λεει απλά για να το λεει. Όλα θέλει να τα ελέγχει. Γι’ Αυτήν ποτέ κανένας δεν τα καταφέρνει να τα κάνει καλύτερα.

- Μάνα θα άλλαζες τον πατέρα για κάποιον άλλον άντρα πιο δυναμικό?
Την ρωτώ
Τότε συννεφιάζει και απαντά.
- Σουτ, δεν ντρέπεσαι να λες τέτοια πράγματα?

Θαυμάζω την Μητέρα μου. Της χρωστώ την ζωή μου.
Ακόμα και μέχρι σήμερα ειναι στο πλευρό μου να στηρίζει τα βήματα μου, τις επιλογές μου.
Ίσως χωρίς αυτήν την Γυναίκα- Μάνα να είχα αφανιστεί.
Παντα εκεί έτοιμη να ξεσκίσει όποιον βλάψει ότι αυτή αγαπά.
Την οικογένεια της.

Σήμερα σε αυτήν ακόμα την ηλικία που βρίσκομαι μιλώ στον πατέρα μου στο πληθυντικό.
Ένας Υποτακτικός που σέβομαι λατρεύω και εκτιμώ απεριόριστα.

 

Έχω επιλέκτική όραση τελικά..Τώρα είδα το  προσωπική εμπειρία)...

Συγνώμη S M Art Lady που παρέκλινα (σε 2ο,3ο,4ο θέμα κιόλας....!)

Αύριο(φεύγω σφυροπετάδην για ποτό τώρα..) θα τα μεταφέρω σε άλλο thread και θα συνεχίσω με τη δική μου κατάσταση...

 

εγώ ειλικρινά είμαι μπερδεμένος με την οικογένεια μου ...
τείνει αρκετές φορές στα πρότυπα της πατριαρχικής οικογένειας, ο πατέρας μου είναι αρκετά δυναμικός και απίστευτα εξουσιαστικός σε τέτοιο σημείο που δυσκολεύομαι να συνεργαστώ μαζί του... αλλά από την άλλη δεν πρόκειτε να πάρει μία απόφαση χωρίς να τη συζητήσει με τη μάνα μου πολλές φορές ίσως την ακούσει ,ουσιαστικά συναποφαζίδουν αλλά η συμπεριφορά του είναι όπως ενός κυριαρχικού και αναλόγα της μάνας μου ... εγώ έχω μοίασει της μάνας μου ,όπως λένε... και γνωρίζουν ότι σε κάθε θυληκό γίνομαι χαλάκι, αλλά δεν πιστεύω ποτέ να αποδεχθούν και τις βαθύτερες προτιμήσεις μου.. είναι εξαιρετικά παλαιών αρχών ή μάλλον καλύτερα τέτοιες καταστάσεις όχι μόνο δεν τις αποδέχονται αλλά τις χλευάζουν και αυτό με λυπεί πολύ και με απογοητεύει γιατί ποτέ δεν θα μπορέσω να μιλήσω ειλικρινά μαζί τους...

ώραια τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν πάντως,,, αποδεικνύουν ότι bdsm ίναι διαφορετικό με το fetish προφανώς Ε/εμείς τα Έ/έχουμε Μ/μπερδέψει