D/s με Π/παντρεμένο/η

Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που ασχολούνται με το BDSM είναι παντρεμένοι και συνήθως όχι μεταξύ τους.
Με τους περισσότερους που έχω μιλήσει ο κοινός παρανομαστής είναι πως ο/η σύζυγος είναι βανίλλα με καμία προοπτική να συμμετάσχουν έστω και σε περιορισμένο επίπεδο.
Πολλές οι περιπτώσεις όπου ανακάλυψαν αργά την κλίση τους αλλά και αρκετές οι περιπτώσεις όπου συνειδητά έκαναν την επιλογή του βανίλλα συντρόφου τους, καταλήγοντας στην πορία να επιδιώκουν, συνήθως κρυφές, εξωσυζυγικές σχέσεις με D/s χαρακτήρα.
Έχοντας η ίδια την εμπειρία οφείλω να ομολογήσω πως μου άφησε πολύ πικρή γεύση στο στόμα αλλά δεν παύω να είμαι μια μεμονωμένη περίπτωση και με ενδιαφέρει πολύ η άποψη και των άλλων.
Πιστεύω πως σε απλές συνευρέσεις για session ίσως δεν επηρρεάζει ιδιαίτερα η οικογενειακή κατάσταση των συμμετασχοντων, αλλά τι γίνεται στις πιο βαθιές σχέσεις όπου απαιτείται συνήθως κάποιου είδους δέσμευση?
Με δεδομένο τις διαφορές των ρόλων μεταξύ Κυρίαρχων και υποτακτικών, υπάρχει πιστεύεται διαφοροποίηση στο αν μπορεί ή όχι ο ένας από Τ/τους δύο να καλύψει τον D/s σύντροφο του εάν είναι παντρεμένος και μέχρι σε πιό σημείο?

 

Ενδιαφέρον θέμα, το οποίο με απασχόλησε πολύ, ιδιαίτερα στα πρώτα μου βήματα μέσα σε αυτό τον χώρο, λόγω του συνωστισμού των παντρεμένων στα μέρη όπου σύχναζα κι εγώ. Ο λόγος που με απασχόλησε τόσο είναι επειδή ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω πραγματικά τις επιλογές και την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων (και μιλάω γι’ αυτούς που παντρεύτηκαν συνειδητά και δεν ανακάλυψαν την κλίση τους στη διάρκεια του βανίλλα γάμου τους). Είναι το BDSM το «χόμπι» τους -όπως είναι τα αυτοκίνητα, ή τα μαθήματα ορθοφωνίας- ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητά τους? Είναι το BDSM το κρυφό τους μυστικό, το αλατοπίπερο της ζωής τους, που τους δίνει μια αίσθηση ιδιαιτερότητας μέσα στην κατά τα άλλα βανίλλα ζωή τους? Ή μήπως το έχουν τοποθετήσει στις παρυφές της καθημερινότητάς τους επειδή έχουν τη βαθιά πεποίθηση ότι η απόλυτη πραγμάτωσή του είναι μια ουτοπία? Ειλικρινά δεν ξέρω…
Σχετικά με τις πιο βαθιές σχέσεις, όπου όπως λες carissa[L_T] χρειάζεται περισσότερη δέσμευση, πιστεύω ότι ο γάμος με κάποιον βανίλλα τρίτο αποτελεί πρόβλημα. Μπορεί το υποτακτικό άτομο να αποχτήσει διακόπτη, που να τον γυρίζει στο on ή στο off ανάλογα με το πρόγραμμα του Κυρίαρχου (βλέπε πηγαίνω τα παιδιά μου στο φροντιστήριο ή γευματίζω με τα πεθερικά μου), ιδιαίτερα αν η ψυχοσύνθεσή του χρειάζεται τη συνεχή καθοδήγηση και την «παρουσία» (πνευματική ή πραγματική) του Κυρίαρχου? Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι απόλυτο, διότι οι ανάγκες και των Δ/δύο μπορεί να είναι τελείως συμβατές με τον βανίλλα γάμο ενός εκ των δύο (ή και των δύο).
Και για να περάσω στον μικρό, υποκειμενικό μου κόσμο, για μένα ο βανίλλα γάμος του Κυρίαρχού μου θα αποτελούσε σκληρό όριο. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά οι βασικοί δύο έχουν να κάνουν με το ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να θαυμάσω Κάποιον/α που έχει διπλή ζωή (ακόμα κι αν αυτή είναι φανερή). Αντλώ μεγάλη ικανοποίηση από την ικανότητα κάποιου να συνθέτει τα φαινομενικώς ασυμβίβαστα, κι όχι από την εύκολη λύση του διχασμού. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με μια βαθιά ριζωμένη τάση μου (που είναι τόσο τυφλή ώστε δεν ξέρω πώς να την αναλύσω) να μην «μπαίνω» μέσα σε σχέσεις άλλων. Το να είμαι η BDSM σφήνα μέσα σε έναν βανίλλα γάμο ξυπνάει αυτή την τάση με τον χειρότερο τρόπο και με κάνει να θέλω να τρέξω μακριά…
Επειδή όμως ακόμα και τα σκληρά όρια είναι εκεί για να «αγγίζονται» και ίσως και για να καταρρίπτονται με τον κατάλληλο τρόπο (μιλάω φυσικά για τα δικά μου σκληρά όρια), ανυπομονώ να διαβάσω απόψεις που ίσως μου δείξουν διαφορετικές οπτικές γωνίες.

 

Όχι al nair το BDSM δεν είναι το χόμπι μας όπως είναι τα αυτοκίνητα, ή τα μαθήματα ορθοφωνίας- ούτε ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητά ούτε το κρυφό μας μυστικό, το αλατοπίπερο της ζωής μας, που μας δίνει μια αίσθηση ιδιαιτερότητας μέσα στην κατά τα άλλα βανίλλα ζωή μας. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε, και είμαστε άνθρωποι με ανάγκες όπως όλοι (συναισθηματικές, ψυχολογικές, πνευματικές, σωματικές...). Αν (τουλάχιστον οι υποτακτικοί) περιμέναμε να βρούμε την γυναίκα αφέντρα (πως είπατε; δεν βλέπετε τι γίνεται και στην κοινότητά μας, μοιάζει με ανέκδοτο αυτό) για να κάνουμε σχέση τότε θα πεθαίναμε μόνοι ωσαν κούτσουρα. Συμβιβασμός; Πείτε το όπως θέλετε. Μην είστε αυστηροί όμως. Κοιτάξτε την πραγματικότητα κατάφατσα. Σκληρή αλλά πρέπει να ζήσουμε όπως μπορούμε. Ο διχασμός δεν είναι η εύκολη λύση, αλλά μάλλον η πιο δύσκολη και άβολη. Έτσι αυτά τα λίγα ως πρώτη σκέψη. Σοβαρό το θέμα, αλλά η ανταπόκριση μικρή. Αναμένουμε.

 

Οφείλω να ομολογήσω, πως πριν μερικά χρόνια η αντιδράσεις μου ως προς τα παντρεμένα άτομα στον χώρο, έμοιαζαν κατά πολύ με τις απόψεις τις al-nair και τολμώ να πω ήταν ίσως εντονότερες και πιο θυμωμένες.

Μέσα σ΄ αυτό το διάστημα των χρόνων που πέρασαν , ανάμεσα στις άλλες αλλαγές που συντελέστηκαν μέσα μου, ήταν και η απόψεις μου και οι αντιδράσεις μου για το συγκεκριμένο θέμα.

Δεν θεωρώ πως έχω το δικαίωμα να κρίνω τις επιλογές των άλλων, αφενός γιατί κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες και τα δεδομένα της ζωής του άλλου, και αφετέρου γιατί δεν με αφορά.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει με τον τρόπο που έχει επιλέξει και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να περιφρονεί ή να κατακρίνει αυτές τις επιλογές.
Το έχω όμως σκεφτεί και τις σκέψεις μου και μόνο παραθέτω εδώ.
Υποθέτω πως πρέπει να είναι απίστευτα δύσκολο και ψυχοφθόρο, για κάποιους που ανήκουν στο χώρο, να πρέπει να κρύβουν το ποιοι πραγματικά είναι από τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράζονται τη ζωή τους. Και όσο περισσότερο συνειδητοποιούν την φύση τους, αν αυτή ξεπερνά το kinky και τις περιορισμένου ελέγχου και χρόνου Ds σχέσεις, τόσο θα επιδεινώνεται. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως να είναι και αναπόφευκτη η απόλυτη ρήξη.

Παλιά, θεωρούσα σκληρό μου όριο, το να είμαι σε σχέση με Παντρεμένο Αφέντη.
Τώρα δεν θεωρώ πως αν Ο Κύριος μου έκανε κάποιο γάμο, θα άλλαζε για μένα κάτι. Δεν έχω δικαίωμα επιλογής, για το τι θα Επιλέξει και Αποφασίσει να Πράξει.
Δεν γνωρίζω τι επηρροές θα είχε στη ψυχολογία μου αυτό. Ίσως να μην είμαι τόσο καλή σκλάβα ακόμη για να χαίρομαι για οτιδήποτε Τον Κάνει ευτυχισμένο, στην περίπτωση ενός γάμου Του, αλλά όποιες κι αν ήταν οι αντιδράσεις μου, το μόνο που θα έκανα, και το μόνο που θα δικαιούμουν να κάνω είναι με την άδεια Του να Του τις εκφράσω. Από κει και πέρα, δεν βλέπω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω που να μην αναιρεί αυτόματα τη σκλάβα, όπως ορίζεται στη Δ/δική μας σχέση.

Το μοναδικό που θεωρώ πως θα με διέλυε, θα ήταν το ψέμα. Το να αναγκαστώ να κρύβομαι, να λέω ψέματα, αν υπήρχε μια τέτοια ανάγκη δεν ξέρω αν θα το άντεχα.

Από κει και πέρα, αν Παραμένει Ο Κύριος μου, με όλα όσα σ΄ αυτό συνεπάγονται, τι διαφορά θα έχει αν Παντρευτεί?
Με την ίδια λογική θα με ενοχλεί αν Έχει άλλη σκλάβα και όλα αυτά μάλλον θα μου έδιναν το statous της γκόμενας και όχι της σκλάβας. Και Ο Κύριος μου απ΄ την αρχή Δήλωσε πως δεν Τον Ενδιαφέρει να έχει σχέση με γκόμενα, ή κάποια που κουβαλά μέσα στη σχέση ένα σωρό vanilla στοιχεία- κάτι που άθελα μου δυστυχώς ακόμη κάνω σε κάποια θέματα,  

Απλά πιστεύω πως ποτέ δεν θα Παντρευόταν vanilla, και αυτό υποθέτω πως ισχύει σε Ό/οσους Έ/εχουν συνειδητοποιήσει πως το bdsm statous τους δεν είναι ένας ρόλος, αλλά το ποίοι είναι, η ουσία της ύπαρξης τους.
Κι υποθέτω, όταν έχεις αντιληφθεί κάτι τέτοιο δεν μπορείς να συμβιβάζεσαι μέσα σε vanilla σχέσεις για τον απλό λόγο πως δεν μπορείς να λειτουργήσεις έτσι.

 

Δεν νομίζω κανείς να ξεκινάει να παντρευτεί χωρίς να έχει πει στο σύντροφο του το τι του αρέσει. Εγώ είχα μια καλή σχέση Αφέντρας σκλάβου με την γυναίκα μου και πίστευα ότι με τον καιρό θα πάμε ακόμα καλύτερα καθώς έδειχνε να της αρέσει και να απολαμβάνει ότι με είχε σκλάβο της. Μετά τον γάμο και ειδικά με τά την γέννηση του παιδιού μας άρχισε να βαριέται και να μην ενδιαφέρεται για να βρούμε χρόνο για μας και έτσι κατέληξα να ψάχνω στο net.

 

πιστεύω ότι έτσι ξεφεύγεις από τη "φυλακή" του 24/7. δηλαδή ότι έχεις μια ζωή ίδια με του γείτονα, αλλά παράλληλα έχεις μια περιπαιτιώδη μυστική πλευρά της, αποκλειστικά και μόνο για σένα

 

"Κορίτσια, χαθήκαν οι λεύτεροι;;;"

Αυτή ήταν η πρώτη απλοϊκή απάντηση που σκέφτηκα όταν πρωτοείδα αυτό το ποστ. Στο μεταξύ το ξανασκέφτηκα πολύ.

Δεν μου είναι ακόμη φανερό τί παραπάνω πρόβλημα βάζει το D/s σε σχέση με παντρεμένους/ες ή όχι. Λογικά, έχεις τα ίδια προβλήματα, που έχεις και vanilla. Και στο vanilla το να μην έχεις 24/7 ίσως είναι για κάποιους εξίσου δυσβάσταχτο.

Όταν γνωρίζω μια γυναίκα, το αν είναι παντρεμένη ή όχι, μου φαίνεται εξίσου κρίσιμο με το αν είναι Αιγόκερως (κάποιες με ζώδιο Αιγόκερω ήταν πολύ ξεροκέφαλες, αλλά δεν ξέρω αν ισχύει γενικά).

Έχω πάντως δύο πολύ ξεκάθαρες σκέψεις για το πώς μπορεί να σχετίζεται ένα είδος BDSM με το αν ένας ή δύο από τους partners είναι σε άλλο γάμο, αλλά θα περιμένω να δω αν έχετε το ίδιο πράγμα κατά νου.

Dream

 

RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Περιορισμός και Πειθαρχία. Δύο λέξεις που ήρθαν συνειρμικά με τα "δεσμά" του γάμου.

Εξηγώ...
Κάνοντας σχέση με έναν/μία παντρεμένο/η και δη με παιδιά μαθαίνεις να πειθαρχείς, να υπομένεις, να περιορίζεις. Τι; Μα φυσικά τα θέλω σου.
Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, έχουμε πολλά θέλω. Οι επιθυμίες αυτές είναι αδύνατο να εκπληρωθούν όλες μέσα σε μια τέτοια σχέση.
Η τακτική "μικρού παιδιού που κλαίει" δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα! Είσαι εσύ και το Εγώ σου που προσπαθείς να το χαλιναγωγήσεις. Να αρκείται σε λιγότερα από αυτά που θέλει, να αρκείται σε αυτά που του δίνονται.
Ο ψυχικός πόνος μεγάλος. Ματώνεις σε κάθε εσωτερική σου μάχη. Εκπαιδεύεσαι να λαμβάνεις χαρά μέσα στον πόνο, από τις λίγες ίσως στιγμές που τον/την έχεις κοντά σου. Μαθαίνεις να αναζητάς την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Την πληθώρα συναισθημάτων που σου γεννά ένα άγγιγμα.

Όλα αυτά τα συναισθήματα δεν απαντώνται μοναχά σε μία σχέση με παντρεμένο/η αλλά και σε μία σχέση από απόσταση.

Ετυμολογικά...
Πειθαρχία: η υπακοή στην αρχή, στον κανόνα. Κατ' εμέ στην αρχή της μοιρασιάς.
Περιορισμός: η πράξη του βάζω όρια σε κάτι. Ελαττώνω. Μειώνω. Βάζω όρια στα θέλω μου τελικώς.

Όμως όλη αυτή η ερμηνεία μου, παρόλο που ταιριάζει πολύ καλά σε ένα υποτακτικής ψυχολογίας άτομο, έρχεται σε αντίθεση με την φύση του Κυρίαρχου προτύπου. Δυσκολεύομαι να φανταστώ κάποιον/α Κυρίαρχο/η διατηρώντας μία σχέση με έναν/μία παντρεμένο/η να καλείται να περιοριστεί.
Ίσως παραιτέρω posts να βοηθήσουν την σκέψη μου.


Αστάρτη

 

Ενδιαφέρον θέμα ... Έχω μια απορία . Ένας Dom παντρεμένος δεν θα δεσμευόταν από το χρόνο που θα αφιέρωνε στην οικογένεια του ; Οι κινήσεις τους προς τον ή την σκλάβα του δε θα φιλτράροταν από τις διόδους που θα του επέτρεπαν οι οικογενειακές του υποχρεώσεις ; Γιατί νιώθω ότι μιλάμε για κάτι που μου θυμίζει έντονα part time job . Το ίδιο και αν η άλλη πλευρά ήταν δεσμευμένη . Τι έχετε να πείτε ;

 

RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Ακριβώς αυτό αναρωτιέμαι και εγώ slave-shadow! Αν και μπορώ να το δω για έναν υποτακτικό ως μια ψυχολογική εκπαίδευση, αδυνατώ να καταλάβω πως λειτουργεί ο Κυρίαρχος μέσα σε μια τέτοια σχέση.

Αστάρτη

 

Κόλαση  
Αυτή η λέξη συνοψίζει όλα όσα βίωνα μέσα σε ένα vanilla γάμο. Από την στιγμή που ανακάλυψα την φύση μου ως σκλάβα και την αποδέχτηκα ο γάμος είχε τελειώσει. Φυσικά έκανα όλες αυτές τις προσπάθειες - λακκούβες περισσότερο που αν πέσεις μέσα σε τραυματίζουν άσχημα.
Η πρώτη προσπάθεια να κρατήσω τον γάμο μου ήταν να έχω μια D/s σχέση ξεχωριστή. Δύσκολο έως αδύνατο για τον/την υποτακτικό/ή. Πως να δικαιολογήσεις τα σημάδια? Τι καταφέρνεις να παραδώσεις τελικά? Σκλάβος/σκλάβα δεν μπορείς να γίνεις γιατί δεν παραδίνεις το κορμί σου.... μπορείς να παραδώσεις το μυαλό σου, την ψυχή σου αλλά όχι το κορμί σου. Να περιοριστείς σε sessions και μάλιστα περιορισμένα κι αυτά λόγω των συνθηκών?
Και ας εξετάσουμε αυτή την περίπτωση... Υπάρχει το D/s? και μέχρι πιο βαθμό? Τι θα πεί στον/στην Κυρίαρχο/η όταν Θελήσει να Β/βρεθούν και ο σύζυγος έχει κανονίσει να βγουν έξω με μια παρέα? και πολλά πολλά άλλα... Ποιος ελέγχει ποιον τελικά?
Η επόμενη προσπάθεια που έκανα ήταν να κάνω τον συζυγό μου Αφέντη μια και έβλεπα ότι είχε τα στοιχεία. Η προσπάθεια απέβηκε μοιραία. Το θεώρησε ανωμαλία  
Η τρίτη προσπάθεια ήταν να καταπνίξω την σκλάβα. Αυτό κι αν ήταν κόλαση. Από την στιγμή που μ' ανακάλυψα διψούσα κάθε μέρα και πιο πολύ για να το ζήσω. Στάθηκε αδύνατο.
Δεν μου έμειναν και πολλά περιθώρια... ο γάμος έπρεπε να λήξει.

 

Σε ευχαριστώ meira για την κατάθεση βιωματικής σου εμπειρίας. Φώτισε αρκετά την απορία μου 

Αστάρτη