D/s σπριντ ή μαραθώνιος;

Να είναι όμορφος  

Σοβαρά :
να συντονιστεί ο πομπός με τον δέκτη. Και να σουϊτσάρουν όμορφα. Αυτό.

 

Τιποτα δεν εκανα ιδιαιτερο ποτέ.
Ειμαι ο εαυτος μου, εαν ειναι να προχωρησει καποια κατασταση , θα γινει ακριβως ετσι .
Η χημεια μετραει μεταξυ δυο ανθρωπων. Οτι δηλαδη και σε οποιαδηποτε αλλη σχεση....
Ολα τα υπολοιπα για μενα ειναι του τκ9 !

 

Άι λαβ την συντομογραφία ΤΚ9...
         

 

να σου δώσω συνταγή για παστίτσιο ή για κείνα τα τρουφάκια, καλύτερα;

 

well... εξαρτάται. Τι ψάχνει ο Κ; Σχέση; Ξεπέτα; Ή όπως μου είπε μια φορά κάποιος "μία σαν την μανούλα του";

Το πρώτο στάδιο δεν είναι δύσκολο αμα κολλάνε δύο άνθρωποι προχωράνε εκτός και εάν συντρέχουν άλλοι λόγοι πιο sinister.

Εάν από τη συζήτηση προκύπτουν τα ίδια "θέλω" πάει καλά, μετά πας για γνωριμία face to face εάν αλληλογουστάρονται και φατσικώς πάμε σε πιο κάτω λέβελ και πάει λέγοντας!

Βέβαια όλοι μπαίνουμε στην λογική να παρουσιάσουμε την "καλύτερη βερσιόν του εαυτού" μας όταν πρωτογνωρίζουμε κάποιον. Καλώς; Κακώς; Η νεκροψία θα δείξει!

 

δίνεις αυτό που νιώθεις..
αυτό που είσαι!!
αφήνεις τα κομμάτια τού παζλ να ολοκληρώνονται κομμάτι κομμάτι...
είτε είσαι Κυρίαρχος, είτε υποτακτική... είτε οτιδήποτε...
βασικός κανόνας να είσαι ο εαυτός σου...
και φυσικά να βρεις αυτό πού θα σε κάνει να τον εξερευνήσεις!!

ας πούμε ότι είναι ένας μαραθώνιος εξερεύνησης του μυαλού μας..των θέλω μας...
δεν υπάρχουν ετικέτες.. ούτε οδηγίες χρήσης...
απλά ένας κόσμος που πρέπει να εξερευνήσεις.. αρκεί να το θέλεις..
τρέχουμε τώρα...........

 

Hike in the woods, να υπάρχει και το στοιχείο της εξερεύνησης.

 

Ενας μαραθωνιος ,σε ανωμαλο εδαφος ,με πολλες δυσκολιες ,που καθε χιλιομετρο ειναι κι ενα οριο

 

Θα τολμήσω μια απάντηση, αλλά θα ήθελα προκαταβολικά να θυμίσω ότι είμαι άσχετος, ή μάλλον αν έχω μια πολύ μικρή εμπειρία από s/m σε όλα τα άλλα κουκουρούκου.

Μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Κατ' αρχάς απ' όταν μπήκα στο φόρουμ μου είναι περισσότερο απτή η ιδέα του BDSM σε καθημερινή βάση. Αυτό που ξεκίνησε με το Σαντ όταν έκανα τη σκέψη να ξεπεράσω τα κενά στα γράμματα, που αφορούν τη Φιλοσοφία, με το σκεπτικό πως τα παραδείγματα του καθενός τροφοδοτούνται απ' τη ζωή, ή τις σκέψεις, την παρατήρηση και την εμπειρία του και που όταν διάβασα τα ίδια τα γράμματα συνειδητοποιημένα, αναδύθηκαν φαντασιώσεις που είχα να σκεφτώ χρόνια κι αυτό δημιούργησε μια αποδιοργάνωση αφ' ενός κι αφ' ετέρου ήταν η αιτία να πάψω να ψάχνω κάτι που νόμιζα πως έψαχνα στα σούρτα φέρτα με μια πρώην που πάντα δίνεται η ευκαιρία να παίζουμε και να σαλπάρω για άλλες ιδέες κι αναζητήσεις και να πέσω τελικά πάνω στο φόρουμ.

Το αποτέλεσμα ήταν πως μετά απ' την επαφή εδώ μέσα ασύνειδα περισσότερο αναμοχλεύω στη σκέψη ανθρώπους που έχω γνωρίσει κι αναρωτιέμαι πόσες φορές ίσως έχω παρερμηνεύσει κάτι που βλέπω και πόσες άλλες οι ίδιοι δεν έχουν βρει αυτό που θέλουν και βιάζουν και βιάζουν συχνά ο ένας τον άλλο. Το περίεργο που μου συνέβη λοιπόν είναι το εξής:

Πριν κάποιες ημέρες ήμουν με ένα φιλικό ζευγάρι, ας τους δώσω τα θεωρητικά ονόματα Βασίλης και Άννα. Ο Βασίλης είναι τραχύς τύπος, μιλάει γρήγορα, απότομα και φαινομενικά όταν λέει κάτι εκτελείται παρ' αυτά απ' τη γυναίκα, το παιδί τους, ή στη δουλειά απ' τους υφισταμένους του. Δίνει την εντύπωση μιας βιαιότητας κάτω απ' την επιφάνεια. Η Άννα απ' την άλλη είναι καλή μαμά, πολύ καλή μαγείρισσα, παλιότερα που δουλεύαμε μαζί ξέρω πως είναι μαχήτρια, δίκαια, ομαδική, αλλά πάντα δίνει την εντύπωση πως είναι ο άνθρωπος που βλέπει κάτω απ' την επιφάνεια του Βασίλη κι η τραχύτητα που ξενίζει τους άλλους, εκείνης της προκαλεί τρυφερό χαμόγελο. Νομίζω πως αποτύπωσα σωστά το ζευγάρι.

Ύστερα από μια συζήτηση του κρασιού αφού είχε πάει για ύπνο το παιδί για μισθούς, πολιτικά και αγορές κάτι είπε ο Βασίλης με το συνήθη κοφτό τρόπο του κι όπως ήμουν χαλαρωμένος απ'΄το κρασί και το πολύ φαγητό χρησιμοποίησα λεκτικό του χώρου και κάνω για πλάκα ''έλα ώρα να πάνε τα υποτακτικά μέσα''. Δε μπορώ να το περιγράψω διαφορετικά ήταν σα να έβλεπα ένα νέο ζευγάρι. Κατ' αρχήν δεν υπήρξε καμία αμηχανία από πλευράς τους, απλώς ο Βασίλης πήγε μέσα, χωρίς καμία λέξη. Εγώ έμεινα μαλάκας. Η συζήτηση που ακολούθησε με 'μενα και την Άννα είναι απ' τις πιο σουρρεαλιστικές που έχω κάνει στη ζωή μου. Ξεπέρασα έτσι κι ένα τελευταίο στερέοτυπο που μου 'χε μείνει, πως το BDSM βρίσκεται μόνο στις μεγάλες πόλεις.

Επομένως αυτό το μικρό περιστατικό με κάνει να σκέφτομαι πως ίσως ένα απ' τα χαρακτηριστικά του υποτακτικού να είναι η προσαρμοστικότητα στις συνθήκες, η διττή φάση λόγων, κινήσεων, βλεμμάτων, η υπακοή και η θέληση που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σχέση συμφωνώντας και με τον cadpmpc στο αρχικό του ποστ ακόμη κι όταν τα πράγματα τείνουν να πάρουν το δρόμο του βυθίσματος της καθημερινότητας να εφεύρεις απ' την αρχή τα αρχικά ερεθίσματα, τα συστατικά που πυροδοτούν καταστάσεις κι εκείνα που ξέρεις πως αρέσουν, να μην ξεχνάς πως πάντα τα ζευγάρια όταν θέλουν να είναι στο εμείς κι όχι στο εγώ κι εσύ οφείλουν να θυμούνται πως ανάμεσα στους άλλους πρέπει να κρατήσουν ζωντανό και το δικό τους κόσμο, εκείνο που αρχικά δημιούργησε ο έρωτας, ή το πάθος, να μην του επιτρέψουν να χαθεί.

Εγώ προσωπικά θα ομολογήσω ότι το θηρίο που λέγεται ασφάλεια δε μπορώ να το νικήσω ούτε και να το αφήσω να με καταπιεί και σπάνια μένω. Υπήρξαν όμως περιπτώσεις που έμεινα κι έμεινα για όσο υπήρξε η παραπάνω θέληση και η ανατροφοδότηση, γιατί εγώ από μόνος μου μπροστά στη ρουτίνα και ύστερα από ένα ιδιαίτερα αποτυχημένο γάμο, έχω απωθημένα και πελαγώνω.

 

Εγώ πάλι το D/s δεν θα το παρομοίαζα σαν αγώνα δρόμου, είτε αυτός είναι σπριντ, είτε μαραθώνιος.

Θα το παρουσίαζα απλά ως δρόμο. Μπορεί από 4 λουρίδες να γίνει κακοτράχαλος και από εκεί σοκάκι και από εκεί μονοπάτι και μετά πάλι χωματόδρομος και μετά πάλι λεωφόρος. Μπορεί να τον βαρεθείς ή να σε πετάξει έξω σε μια στροφή ή να τον αλλάξεις και να πας σε άλλο δρόμο.

Το D/s είναι ο δρόμος.

 

Μου αρέσει η εκδοχή σου!  

 

Με disclaimer ότι δεν υπάρχουν συνταγές σε τέτοια θέματα και ευτυχώς...  
Η Μαργαρίτα Νικολαγιεβνα (όχι εγώ, η του Μπουλγκάκοφ   ) άκουσε την εξής συμβουλή: Ποτέ και τίποτα μην ζητάτε και μάλιστα απο εκείνους που είναι πιο δυνατοί από εσάς... Αυτοί θα σας τα δώσουν όλα.
Από τις λίγες χρήσιμες συμβουλές που άκουσα στη ζωή μου.