D/s σχέση vs παραδοσιακή οικογένεια.

Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει συναίνεση. Δεν μιλάω για μία κακοποιητική σχέση. Και είμαι αρκετά σίγουρη ότι ειναι ευτυχισμένη.
Μιλάω για τη διαφορά πλαισίου και πώς αυτή αναγνωρίζεται. Πώς εξηγούμε με απλά λόγια σε κάποιον εκτός βδσμ ότι όλο αυτό δεν έχει σχέση με D/s σχέση. Έχει στοιχεία μιας D/s σχέσης αλλά ουσιαστικά δεν ( ; ) είναι.

 

Υπέροχα  
Μία ακόμα διάκριση είναι η δυναμική των θέλω και πώς αυτά περνάνε (αν περνάνε) από κάτω προς τα πάνω.

 

Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου δεν έχουν BDSMική σχέση, ούτε κανόνες/ούτε πρωτόκολλα, παρ' όλα αυτά ζουν σε ένα vanilla πλαίσιο και οι 2 είναι ευτυχισμένοι.

 

Που είναι το πρωτόκολλο ?
Που είναι τα κολάρο ?
Που είναι το sm?

Κάτι από τα τρία αν όχι και τα τρία θα έπρεπε να μπορείς να το διακρίνεις.

Η ζωή μας είναι γεμάτη από power exchange σχέσεις και όλες έχουν κοινά χαρακτηριστικά, το D/s είναι μια πολύ ειδική κατηγορία με πολύ ειδικά χαρακτηριστικά.
Δεν θα συναντήσεις άλλη σχέση πχ που αυτόν τον οποίο ελέγχεις-διοικείς-επιβάλλεσαι μπορείς να τον ανεβάσεις στα πόδια σου και να του κατεβάσεις το εσώρουχο για ένα καλό πυγοράπισμα στην περίπτωση που δεν είναι καλό κορίτσι/αγόρι.

 

Η ρητή έκφραση κανόνων και πρωτοκόλλων λοιπόν. Όχι μόνο ως εννοούμενη.

 

Ε, ναι. Καλά, το βλέπουμε και εδώ μέσα πως το ''βαφτίζει'' ο καθένας το BDSM αλλά ενιγουει.

 

Μαλώνουμε;

Έχει να κάνει με τις πρακτικές λοιπόν;
Η βάση ενός D/s ζευγαριού και μιλάω ξεκάθαρα για ζευγάρι και όχι άλλου τύπου κοινωνικές σχέσεις είναι η άσκηση και αποδοχή ελέγχου. Οι πρακτικές που αναφέρεις είναι σίγουρα βοηθητικές αλλά είναι και η ουσία; Υπάρχει διαφορά στο πλαίσιο ελέγχου;

 

Δεν νομίζω αλλά αν το έχεις ανάγκη δεν θα σου χαλάσω το χατήρι.
Τι καφέ ήπιες?

Το πλαίσιο μπορεί να είναι πανομοιότυπο. Ο λόγος της εδραίωσης του πλαισίου αλλάζει.
Έλεγχος χωρίς να αφορά και τον ερωτισμό νομίζω ότι δεν νοείται στο D/s.

 

Διπλό ελληνικό σκέτο και είχα καιρό. Σε πάω έναν γύρο άνετα με τα νεύρα που έχω αλλά δυστυχώς εδώ μαζί σου θα συμφωνήσω  

Χαίρομαι που αναφέρθηκε ο ερωτισμός μέσω ελέγχου (ή και αλληλένδετα ο έλεγχος μέσω του ερωτισμού).
Νομίζω είναι πολύ ισχυρό κομμάτι διαχωρισμού πλαισίων.

 

Τώρα μ΄αυτό που γράψατε μου θυμίζετε την κυρία Ελισάβετ και το sono tu στην ελληνική του εκδοχή:
''Που είναι ο Βάγκνερ?''
''Που είν΄ο Πουτσίνι? Κανένας πια δεν έχει μείνει'', αλλά επειδή η @Sofei δεν φταίει για τους δικούς μου συνειρμούς, ας μην το βάλω κι αυτό εδώ, για να δείτε ότι κολλάει με την οπτική που εκφράζετε.
Σε ότι αφορά δε το τελευταίο κομμάτι της τοποθέτησής σας, μάλλον δεν έχετε κανέναν γνωστό που να δουλεύει στα Public, ή στο Orchestra, εκεί να δείτε κατέβασμα το βρακάκι κατά το δοκούν αυτουνού που κάμνει τα κουμάντα...
Anyway, για να μην φλυαρήσω άλλο, επί του θέματος θα πω ότι σύμφωνα με την δική μου λογική, το κομμάτι του D/s σχετίζεται, έμμεσα ή άμεσα με την παραδοσιακή οικογένεια, ή την έλλειψή της, την αντίδραση στα θέσφατά της, ή την ενσωμάτωση, τα τραύματα που κουβαλά εις έκαστος από τα παιδικά του χρόνια, ουδόλως ψυχαναλυτικά μάλιστα, απλά είναι εντυπωσιακό, αν μιλήσεις με αρκετό κόσμο και εστιάσεις στα πρώιμα, εφηβικά ή ενήλικά του χρόνια, την κατάσταση που επικρατούσε ή επικρατεί στο σπίτι του, το πως μεγάλωσε, να βλέπεις μοτίβα να επαναλαμβάνονται.
Να την πετάξω και την μπομπίτσα μου και να φύγω διακριτικά, αυτή η λούπα ας πούμε του Κυρίαρχου μαμάκια-παντοφλοεισπράκτορα, οικονομικά εξαρτημένου, μισοφοβισμένου, άκρως προβληματικού τυπάκου, έχει καταντήσει κουραστική. Τι κάμνει αυτός ο τύπος ανθρώπου το λοιπόν, παρά να προσπαθεί να σπάσει το οικογενειακό πρότυπο? Με τον ''λαιμό'' -α λα ελληνικά μανούλα- που αποφασίζει για τα πάντα?
Οέο?
Και άλλα πολλά φυσικά, ένα παραδειγματάκι έφερα, για να ζωντανέψει λιγουλάκι η κουβέντα, παραμεσημέριασε.

Δεν ξέρω αν ''ακούμπησα'' τον προβληματισμό σου νηματοθέτρια, αλλά σχώρα με αν ξέφυγα, εγώ κάνω περίεργες συνδέσεις με τις δικές μου συνάψεις. Αγωνιστικούς, αντισυμβατικούς χαιρετισμούς σε όλους.

 

"Χαμένοι στη ....μετάφραση"
Τελικά από διαπιστώσεις όλοι ...σκιζουμε. Στο "δια ταύτα" όμως; Όλοι μας , κι εμού συμπεριλαμβανομένου, εκιμήσεις ξερουμε να κάνουμε κια προβληματισμού ς πολλούς. Αρκεί αυτό; Πώς θα αλλάξει κάτι; Με τις επισημάνσεις μόνο; Μήπως να αλλάξουμε κι εμείς. Μπορούμε; Θέλουμε;

 

Να σαι καλά γέλασα με την κυρία Ελισάβετ. Καλές εποχές. Πχοιοτικές.