David Stein και το σλόγκαν SSC

Πολύ καλό το λινκ, tender, ευχαριστούμε.

Πήρα την πρωτοβουλία και μετέφρασα το κείμενο, για όσους δεν μπορούν να το διαβάσουν στα αγγλικά...

David Stein, Συγγραφέας του βιβλίου Safe, Sane & Consensual

Από μία συνέντευξη του SCENE profiles με τον David Stein, (Copyright 2003 Sadie Sez Publications)

Το θέμα της προσωπικής μου σύνδεσης με την φράση είναι μηδαμινό σε σχέση με το θέμα του πώς η φράση χρησιμοποιήθηκε λανθασμένα και παραποιήθηκε κατά την διάρκεια των ετών, μετά τη δημιουργία της. Αλλά πρέπει να επωμισθώ μέρος της ευθύνης γι αυτό, αφού μόνο πριν καναδυό χρόνια συνειδητοποίησα ότι είχαμε δημιουργήσει ένα τέρας. Ο μόνος λόγος που αναφέρω ποτέ ότι εγώ έφτιαξα τη φράση, είναι για να δικαιούμαι κάπως να εξηγήσω τί εννοούσαμε τότε μ’ αυτήν – και τί δεν εννοούσαμε. Πάνω απ’ όλα, δεν προσπαθούσαμε να εδραιώσουμε καμία ιδεολογία! Η ιδέα ότι η φράση «ασφάλεια, λογική και συναίνεση» χρησιμοποιείται για να ορίσει ένα είδος κανόνων πίστης που οι αρχάριοι του BDSM υποτίθεται ότι πρέπει να ασπαστούν, μου φέρνει αναγούλα, ιδίως επειδή οι άνθρωποι που δίνουν αυτούς τους ορισμούς είναι το είδος των ανθρώπων που κάνουν σαδομαζοχισμό με μία πολύ ήπια, χαμηλού επιπέδου ένταση και πιστεύουν ότι εκεί πρέπει να τίθενται τα όρια για όλους.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχω είναι με όσους προσεγγίζουν τη φράση από την αντίθετη κατεύθυνση και ισχυρίζονται ότι η φράση «ασφάλεια, λογική και συναίνεση» ήταν πάντα απλά ένα κόλπο για καλύτερες δημόσιες σχέσεις, ένας τρόπος να παρουσιάσουμε ένα φιλικό πρόσωπο του σαδομαζοχισμού στο κοινό και στις αρχές, ενώ εμείς ξέρουμε την αλήθεια. Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα και είναι ψέμα επειδή κατηγορεί ως ψεύτες εμάς που προωθήσαμε αρχικά το σλόγκαν. Αντίθετα: ήταν πρόθεσή μας να τραβήξουμε μια γραμμή και να αφήσουμε κάποια είδη σαδομαζοχιστικής συμπεριφοράς εκτός της γραμμής, ως πράγματα που δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε, ενώ ταυτόχρονα ισχυριζόμασταν πως ότι είναι εντός της γραμμής μπορούμε να το υπερασπιστούμε ηθικά και πρέπει να το υπερασπιστούμε πολιτικά και νομικά. Αλλά αυτά που θέλαμε να αφήσουμε εκτός της γραμμής, ήταν πράγματα όπως οι κατά συρροή δολοφόνοι σαδιστές και οι σκηνές snuff με σκοπό τα χρήματα, ο κατ’ αναγκασμό σαδομαζοχισμός όλων των ειδών, όχι τα πιο ακραία είδη του συναινετικού παιχνιδιού – εκτός εάν υπήρχε το ερώτημα σχετικά με την δυνατότητα της συναίνεσης, όπως με τους ανήλικους και τους διανοητικά ασθενείς. Ποτέ δεν θελήσαμε να τραβήξουμε τη γραμμή έτσι ώστε να αφήσουμε εκτός το βαρύ S/M, τον αληθινό πόνο αντί για τον αισθησιακό / συμβολικό, το παιχνίδι με το αίμα, το παιχνίδι με τα νυστέρια, το παιχνίδι με τον εξευτελισμό, τις σχέσεις 24/7 Αφέντη / σκλάβου, κλπ. Όμως όλα αυτά τα πράγματα και πολλά ακόμα, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο τα τελευταία χρόνια από ηθικοπλαστικούς λογοκριτές και από επιβλέποντες τα dungeon, μέσα στην κοινότητά μας, άτομα που ανεμίζουν την σημαία του SSC!

Στην δική μου περίπτωση, ήλπιζα ότι οι όροι «ασφάλεια, σύνεση και συναίνεση» θα ήταν η απαρχή μίας συνεχούς συζήτησης σε όλο το εύρος της κοινότητας σχετικά με τα στοιχεία που θα αποτελούσαν μία ηθική του σαδομαζοχισμού. Αντί γι αυτό, αυτό που έγινε είναι ότι η συζήτηση κόλλησε γύρω από αυτούς τους τρεις όρους ή γύρω από το σλόγκαν SSC. Η μόνη πρόοδος που κάναμε ήταν με τον όρο «συναίνεση», όπου έχουμε σήμερα μία βαθύτερη και πιο πολύπλοκη αντίληψη του όρου από ότι το 1983 — αλλά αυτό οφείλεται ως επί το πλείστον στο γυναικείο κίνημα και στη συζήτηση για την οικογενειακή βία παρά σε συζητήσεις συγκεκριμένα μέσα σε ένα πλαίσιο S/M ή D/s. Και πάρα πολλοί άνθρωποι απλά σταμάτησαν να δίνουν σημασία σε αυτά τα θέματα, να τα σκέφτονται ή να τα συζητούν – είτε γιατί πιστεύουν ότι η «ιδεολογία του SSC» ήδη απαντάει όλες τις ερωτήσεις είτε γιατί πιστεύουν ότι το SSC δηλητηρίασε το πηγάδι και πρέπει να απορριφθεί συνολικά πριν μπορέσει να αναπτυχθεί κάτι καινούργιο.

Πηγή: David Stein - Author of "Safe, Sane & Consensual"
Μετάφραση: dora_salonica

 

Είχα ετοιμάσει τη μετάφραση από το δεύτερο άρθρο από αυτά που βρήκα σε σχέση με το BDSM σε ηλεκτρονική βιβλιοθήκη πανεπιστημίου και έψαχνα να βρω που θα το βάλω, αλλά μάλλον έχει προνοήσει η Dora και για αυτό.

Είναι μεγαλούτσικο - αυτή τη φορά δεν υπήρχε λόγος για περίληψη, αφού είναι 3 και κάτι σελίδες.

Title: Bondage Unbound. By: Clayton, John Cloud, Time International (South Pacific Edition), 08180628, 1/19/2004, Issue 2 / Database: Business Source Premier
Μετάφραση: ae1969

Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί πειραματίζονται σε πρακτικές σαδομαζοχιστικού σεξ. Αλλά αυτό είναι πάντα ασφαλές και υγιές;

Αποδεικνύεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι απλά το αναφέρουν σαν «S και M» όταν είναι απλοί «θεατές» ή το πολύ κάπου – κάπου να έχουν δοκιμάσει soft εμπειρίες με τίποτα χειροπέδες να υπάρχουν «ψιλοξεχασμένες» στο πίσω μέρος της ενός συρταριού. Αν, από την άλλη πλευρά, κάποιοι έχουν συμμετάσχει σοβαρότερα στην σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα – πχ. αν κάποιοι έχουν παρακολουθήσει ένα ή περισσότερα από τα 90 ετήσια σαδομαζοχιστικά events στις ΗΠΑ (σαν το "Beat Me” του Saint Louis για παράδειγμα) και δεν διαθέτουν απλά ένα ζευγάρι χειροπέδες, αλλά και ένα πάγκο spanking, ένα flogger, κάποιο κουτάκι με κερί παραφίνης, ένα άσπαστο dildo από πυρέξ και διάφορα άλλα παιχνίδια – μπορούνε κάλιστα να το ονομάζουν απλά SM.

Η γλωσσική διάκριση μεταξύ των S & M και SM μπορεί να φαίνεται άνευ σημασίας, αλλά η ποπ-κουλτούρα, και κάποιες εκδόσεις peep-show δείχνουν μια εκδοχή που έχει μικρή σχέση με την πραγματική ζωή όσων ασκούν πρακτικές SM. Για παράδειγμα εκφάνσεις S & M βλέπουμε σε videoclips της Μαντόνα όπου εμφανίζεται με kinky εξαρτήσεις, κάποια κεφάλαια δημιουργιών της Anne Rice ή ακόμα και σε μια πρόσφατη διαφήμιση γιαουρτιού Dannon που εμφανίζει μια γυναίκα ντυμένη σαν υπηρέτρια. Αυτές οι εικόνες S & Μ έχουν γίνει πια τόσο κοινότυπες, όσο μας φαίνονται πια σήμερα οι προ εικοσαετίας φωτογραφίες του Robert Mapplethorpe με τις απεικονίσεις του δέρματος και του πόνου που σήμερα μπορούμε να δούμε στο “Sex and the City”.

Αλλά για εκείνους που επιδίδονται σε πρακτικές SM είναι γνωστό ότι το θέμα εξακολουθεί να είναι για τους απ’ έξω ταμπού. Άλλωστε, αν δεν ήταν, ίσως θα είχε χάσει την όποια δυναμική έχει για να διεγείρει το απλό κοινό. Για να συμβιβάσω τις εικόνες με τις σημερινές πρακτικές, πέρασα αρκετές εβδομάδες μιλώντας με άτομα που ασχολούνται ή έχουν σχέσεις SM σε όλες τις ΗΠΑ – από τη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο ως πιο απόμακρα μέρη στη Βόρεια Καρολίνα και το Νέο Μεξικό. Από τους πιο αρχάριους ή περιτασιακούς SMers μέχρι τους πιο έμπειρους dungeon masters σε πάνω από 250 clubs, σχεδόν όλοι όσοι μετείχαν στις συναντήσεις για την έρευνα ζήτησαν διάσφαλιση της ανωνυμίας. Ένας άνθρωπος μου είπε ότι είχε χάσει μια θέση εργασίας όταν το αφεντικό του βρήκε οδηγίες για τεχνικές bondage σε ένα συρτάρι στο γραφείο του. Άλλοι δήλωσαν ότι θα ήταν δύσκολη θέση, εάν οι οικογένειές τους μάθαιναν για τις ροπές τους προς το SM. Παρόλα αυτά, στην αμερικανική κουλτούρα, ο σαδομαζοχισμός είναι παντού – από διαφημίσεις του οίκου Versace ως σε τουλάχιστον μια ντουζίνα πανεπιστήμια όπου έχουν ιδρυθεί ομάδες υποστήριξης πρακτικών SM – αλλά κατά κάποιο τρόπο παραμένει ένα αθέατο και σιωπηλό ταμπού, ακριβώς πέρα από την όρια της «ορθής» αξιοπρέπειας.

Δεδομένης αυτής της σιωπής, η μέτρηση της δημοτικότητας του SM δεν μπορεί να είναι ακριβής, δεδομένου ότι το πράγμα «θολώνει» και το θέμα εντάσσεται στη ευρύτερη κατηγορία του BDSM. Το 1990 μια έρευνα του Kinsey Institute ανέφερε ότι οι ερευνητές εκτιμούν ότι το 5% έως 10% των Αμερικανών περιστασιακά ασχολούνται με SM. Ο Barnaby Barratt εκλεγμένος πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Συμβούλων και Θεραπευτών Σεξουαλικών Προβλημάτων, λέει ότι «ο αναπτήρας του BDSM διεισδύει όλο και πιο πολύ στα υπνοδωμάτια σε ολόκληρη την Αμερική. Βρίσκεις πια το BDSM σε δεσίματα στο κρεβάτι, χτυπήματα με μαστίγια και βίτσες και παιχνίδια φαντασίας και όλα αυτά είναι όλο και πιο κοινότυπα». Τα τελευταία 25 χρόνια ο Barratt έχει δεχθεί στο ιατρείο του «εκατοντάδες ή και χιλιάδες ζευγάρια που του εκφράσει ότι περνούσε ή περνάει από το μυαλό τους να δεθούν, να νιώσουν κάποιο είδος πόνο ή έστω να παίξουν το δάσκαλο και το μαθητή»

Ο Barratt και άλλοι θεραπευτές λένε επίσης ότι τα ζευγάρια – πελάτες τους έχουν εκφράσει συχνά την ελπίδα ότι σφιγκτήρες στις θηλές των μαστών ή κάποιες απλές μορφές bondage μπορούν να βοηθήσουν να «απογειωθεί» η σεξουαλική ζωή τους και κατά συνέπεια η σχέση τους. «Πολλοί άνθρωποι θέτουν αυτέ τις επιθυμίες στο πλαίσιο αμοιβαίων, συναινετικών σχέσεων αγάπης, και σε αυτές τις περιπτώσεις, τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν είναι ένα πρόβλημα», λέει ο Eli Coleman, διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, αναφέροντας παράλληλα ότι «υπάρχει πάντα ένα στοιχείο κυριαρχίας ή υποταγής ή και πόνου σχεδόν σε κάθε σεξουαλική επαφή. Ο σαδομαζοχισμός φέρνει αυτά τα στοιχεία προς την πιο ακραία εκδοχή τους».

Μερικά «άσχετα» ζευγάρια πειραματίζονται, αλλά γρήγορα επιστρέφουν σε αυτό που οι SMers αποκαλούν "vanilla sex". Άλλοι έχουν καταλήξει να εμπλακούν περισσότερο στη πρακτική του SM και χρησιμοποιούν σενάρια και φαντασιώσεις SM κάθε φορά που κάνουν σεξ. Η σκηνή έχει γίνει τόσο μεγάλη και ποικίλη και πλέον περιλαμβάνει το εκτεταμένο συνονθύλευμα των πρακτικών που είναι γνωστές ως BDSM, οι οποία δεν περιλαμβάνουν μόνο SM – την ερωτική απόλαυση προκαλώντας ή λαμβάνοντας πόνο – αλλά την έννοια bondage / πειθαρχία / κυριαρχία / υποταγή. Το BD συνήθως περιλαμβάνει κάποιο σωματικό περιορισμό και μια τιμωρία που καταλήγει σε ανταμοιβή, ενώ οι DS σχέσεις είναι συχνά τόσο συναισθηματικές όσο είναι και σαρκικές. Σε αυτές οι υποτακτικοί μπορεί να έχουν παραδώσει λίγες ή περισσότερες πτυχές της ζωής τους σε άλλους. Ο υποτακτικός μπορεί να επιτρέψει στον κυρίαρχο του όχι μόνο να τον δέσει ή να τον τιμωρήσει, αλλά ακόμη και να του πει πότε πρέπει να πάει για ύπνο.

Μια κοινή λανθασμένη αντίληψη είναι ότι οι περισσότερες σχέσεις DS περιλαμβάνουν κυρίαρχες γυναίκες – dominatrices που επιβάλλονται επί υποτακτικών ανδρών με αποτέλεσμα μερικές φεμινίστριες να βλέπουν το BDSM όχι μόνο σαν μια υπέρβαση, αλλά σαν κάτι το «προοδευτικό». Και πράγματι, «σε επαγγελματικά πρότυπα ανάμεσα στις πολλές πόρνες που προσφέρουν υπηρεσίες BDSM, οι συντριπτικά περισσότερες είναι κυρίαρχες», λέει ο Dr Paul Federoff, ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα. «Μπορείτε επίσης να δείτε πολλές κυρίαρχες γυναίκες σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης BDSM», λέει, αλλά «αν και δεν είναι η πολιτικώς ορθή απάντηση, οι περισσότερες γυναίκες στη σκηνή επιλέγουν τον υποτακτικό ρόλο». Σε μια μελέτη του ο Federoff, διαπίστωσε ότι μεταξύ 1320 αυτο-προσδιοριζόμενων BDSMers που συμμετείχαν ανώνυμα στην έρευνά του, το 79% των γυναικών ανέφερε ότι είναι «πάντα ή συνήθως υποτακτική» ενώ μόνο το 35% των ανδρών έκανε το ίδιο.

Κατά μία έννοια, λοιπόν, ο "Doc" και η "Surri" δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Παντρεμένοι λίγους μήνες, ζουν στο Clayton της Βόρειας Καρολίνας, σε ένα μόλις ανακαινισμένο σπίτι που – όταν το επισκέφθηκα το Νοέμβριο – είχε γεμίσει ήδη με χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. («Είμαι ένα Christmas freak», λέει η Surri). Είναι σύζυγος του Doc, αλλά ταυτόχρονα σκέφτεται και τον εαυτό της ως «σκλάβα» του και παρόλο που όταν μερικές φορές λέει τη συγκεκριμένη λέξη, χρησιμοποιεί τα δάχτυλά της για να δείξει ότι αυτή περιλαμβάνεται μέσα σε εισαγωγικά, η σχέση αφέντη / σκλάβος κατευθύνει σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής τους. Ο Doc υπαγορεύει στη Surri πχ. τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φοράει κάθε μέρα, και όταν οι τρεις μας καταλήξαμε σε μια ψησταριά για δείπνο, ο Doc κάποια στιγμή «διέταξε»: «Αυτή θα πάρει ένα λευκό Zinfandel και ένα ποτήρι νερό» (Τουλάχιστον η Surri «είχε το δικαίωμα» να επιλέξει μόνη της τη φίρμα κρασιού που θα έπινε).

Αν η Surri αποτύχει σε κάτι που της έχει ζητήσει ο Doc – πχ. να καθαρίσει το αυτοκίνητο ή να κάνει κάτι στον κήπο – θα μπορούσε να δεχθεί κάποια σωματική τιμωρία, η οποία όταν ολοκληρωθεί με επιτυχία, θα μπορούσε να βρει τον Doc να την αποκαλεί «καλό κορίτσι» ή να της δώσει ένα μικρό δώρο. H Surri κάποια στιγμή έγραψε κάπου στο διαδίκτυο ότι η αγαπημένη της έκφραση είναι το «καλό κορίτσι», ενώ το να κάνει τον Doc ευτυχισμένο κάνει την ίδια το πιο ευτυχισμένο άτομο στον κόσμο. Στην κρεβατοκάμαρα, η Surri αρέσκεται να τη μαστιγώνει ο Doc, αλλά χαλαρά, αφού όπως λέει ο Doc δεν είναι μία από εκείνες τις σκλάβες που απολαμβάνουν ιδιαίτερα το μαστίγιο. Λέει ο Doc: «Πολλοί άνθρωποι στην SM ζωή δεν είναι φανατικοί του πόνου, παρά τα όσα ακούτε από τα μέσα ενημέρωσης».

Ο Doc και η Surri πιστεύουν ότι απλώς έχουν μπει ελαφρά στο SM κάπως περισσότερο από ότι τα περισσότερα ζευγάρια και ότι απλώς εκφράζουν με λέξεις και πράξεις καταστάσεις που υπάρχουν σε κάθε σχέση. «Περίπου το 80% της καθημερινότητάς μας είναι ίδια με αυτή των γονιών μας τη δεκαετία του '50», λέει ο Doc. «Και είναι ο τρόπος που οι περισσότεροι Βαπτιστές ζουν τη ζωή τους εδώ κάτω», προσθέτει η Surri, αναφερόμενη στην εκκλησία της ενορίας της, όπου βασική αρχή είναι η «υποβολή» της συζύγου στο σύζυγο.

Αλλά τι γίνεται όταν όλο αυτό το «θέατρο» πάει κάπως πιο μακριά; Γιατί μια ενήλικη γυναίκα δέχεται κάποιον να της λέει και να της επιβάλλει τι θα φορέσει; «Μερικές φορές οι άνθρωποι χάνονται και κολλάνε σε αυτή τη συμπεριφορά», λέει ο Coleman του Πανεπιστημίου της Μιννεσότα. «Και η συμπεριφορά μπορεί να καταλήξει να γίνει το μοναδικό μέσο ερωτικής διάθεσης και μεταβολής». Και εξαιτίας αυτής της μετάλλαξης, ο «σεξουαλικός σαδισμός» και ο «σεξουαλικός μαζοχισμός» παρατίθενται στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (DSM), με την τελευταία διάγνωση, για παράδειγμα, να περιλαμβάνει καταστάσεις όπου κάποιος ξεκινάει να επιζητεί ένα παιχνιδιάρικο σκαμπίλι, αλλά καταλήγει να ικετεύει για την απόλυτη ταπείνωση με οποιοδήποτε τρόπο.

Οι BDSM ακτιβιστές – ναι, υπάρχουν BDSM ακτιβιστές – αναφέρουν ότι κάθε σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να καταλήξει εκτός ελέγχου. Και αρκετοί σεξολόγοι υποστηρίζουν ότι τα μαστίγια και τα διάφορα δεσμά θα μπορούσαν να προκαλέσουν έντονη σεξουαλική παρόρμηση. Γι ' αυτό ορισμένοι επαγγελματίες στον κλάδο της ψυχικής υγείας, υποστηρίζουν ότι η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση θα πρέπει να αφαιρέσει το σαδισμό και το μαζοχισμό από τον κατάλογο DSM. «Δεν υπάρχουν δεδομένα που να υποστηρίζουν την ένταξή τους στην κατηγορία» λέει ο Charles Moser του Ινστιτούτου Προηγμένων Μελετών της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας στο Σαν Φρανσίσκο και καταλήγει: «Δεν υπάρχει καμία μελέτη που δείχνει ότι το BDSM προκαλεί κάποια ψυχική αγωνία ή δυσλειτουργία».

Επιπλέον, οι αλυσίδες, το καυτό κερί, το γλείψιμο παπουτσιών και άλλα τέτοια είναι δευτερεύοντα για τους περισσότερους ασχολούμενους με το BDSM. «Ο πόνος είναι ένα μέσο για την κορύφωση, αλλά δεν είναι το ίδιο ο στόχος», λέει ο Federoff του Πανεπιστημίου της Οττάβα. «Οι άνθρωποι σε αυτή τη σκηνή σίγουρα θα σας πουν ότι θέλουν αναισθητικό όταν πηγαίνουν στον οδοντίατρο όπως οποιοσδήποτε άνθρωπος. Το διαφορετικό για αυτούς είναι όχι ο ίδιος ο πόνος αλλά ο τρόπος που τον χρησιμοποιούν. Κατ’ αναλογία με τον αθλητισμό, είναι η ένταση και η αγωνία ενός μαραθωνοδρόμου στα τελευταία μίλια του αγώνα όταν είναι εξαιρετικά ταλαιπωρημένος αλλά ταυτόχρονα αναλογίζεται τη δόξα του τερματισμού».

Αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί οι άνθρωποι κάνουν κάτι τέτοιο – είναι μια ερώτηση που οι σεξολόγοι δεν μπορούν ακόμα να απαντήσουν. «Πες μου, τον ορισμό ετεροφυλοφιλίας ή ομοφυλοφιλίας», λέει ο Moser, «και θα σας πω την αιτιολογία του SM». Ο Federoff έχει πρόσφατα ολοκληρώσει μία νέα διαδικτυακή έρευνα με 2000 γυναίκες και 2000 άνδρες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως μέρος της σκηνής BDSM. «Έχουμε μόλις αρχίσει την ανάλυση των δεδομένων», λέει, «και η πρώτη εντύπωση είναι ότι οι άνθρωποι που έχουμε ωε τώρα αναλύσει τείνουν να μοιάζουν απόλυτα με τους κανονικούς ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα – δηλαδή, έχουν την τάση να μοιάζουν με οποιαδήποτε άτομα τυχαίνει να συμπληρώνουν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με οποιοδήποτε θέμα. Και επιπλέον από τα στοιχεία που πήραμε και καταφέραμε να κρίνουμε την ψυχολογική τους υγεία δεν εμφανίζονται ιδιαίτερα ψυχολογικά διαταραγμένη – και σε καμία περίπτωση σε περισσότερο βαθμό από το γενικό πληθυσμό.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να κάνουμε σαφές ότι το BDSM στην εν λόγω μελέτη θεωρείται σαν κάτι συναινετικό. Κανείς μέσα στο κίνημα BDSM δεν τάσσεται υπέρ της πραγματικής δουλείας ή υπέρ των βιασμών (αν και ερωτικές προσομοιώσεις με τα εγκλήματα αυτά, είναι συνήθεις). Όλα τα μέλη BDSM clubs έχουν σαν αρχή τα παρακάτω: ασφάλεια, υγεία και συναίνεση. «Όπως και σε κάθε άλλη μορφή υποκουλτούρας, έχουμε μια ομάδα που δεν ακολουθεί τους κανόνες», λέει η Susan Wright της Εθνικής Συμμαχίας για τη Σεξουαλική Ελευθερία, μια ομάδα υπεράσπισης του BDSM που σχηματίστηκε το 1997 και που ισχυρίζεται ότι απαρτίζεται από 34 clubs που εκπροσωπούν 10000 άτομα και καταλήγει: «Αλλά κάθε mainstream ομάδα BDSM έχει ένα mission statement που περιλαμβάνει αυτά τα λόγια ξανά και ξανά:. Ασφαλές, υγιές, συναινετικό».

Μέσα στο χρόνο έχουν κυκλοφορήσει πιο συγκεκριμένες κατευθύνσεις σχετικές με την ασφάλεια – πχ. να ελέγχεται συχνά ο τρόπος δέσμευσης των άκρων ώστε να εξασφαλίζετια η ομαλή κυκλοφορία αίματος. Το BDSM έχει πλούσια ιστορία. Τον 19ο αιώνα, ο ψυχίατρος Richard von Krafft-Ebing εφαρμόζει περίφημα ένα γαλλικό λογοτεχνικό όρο - le sad / sine, ο οποίος περιγράφει το βιαίο σεξουαλικό στυλ γραφής του Μαρκησίου ντε Σαντ, για να περιγράψει ψυχικά ασθενείς οι οποίοι «παρουσίασαν μια τάση γεφύρωσης της λαγνείας και της σκληρότητας». Επίσης ο Krafft-Ebing ήταν και ο νονός του όρου «μαζοχισμός», που προήλθε μέσα από τα «ανήθικα» μυθιστορήματα του Leopold von Sacher-Masoch, των οποίων το πιο γνωστό έργο, Venus in Furs (1870), περιγράφει την πρόθυμη υποδούλωση ενός ονειροπόλου ανθρώπου από μια όμορφη χήρα.

Πιο πρόσφατα, το Internet έχει βοηθήσει σημαντικά την επικοινωνία ανθρώπων με ενδιαφέρον για το BDSM και τα διάφορα clubs του. Ο Doc και η Surri, για παράδειγμα είχαν βοηθήσει στο στήσιμο ενός club στη Βόρεια Καρολίνα, μιας ομάδας που ξεκίνησε λιγότερο από ένα χρόνο πριν, αλλά ήδη έχει σχεδόν 700 ανθρώπους στη λίστα μελών του. Το ημερολόγιο των συναντήσεων με θέμα το BDSM περιλαμβάνει πλέον συναντήσεις για κάθε υποομάδα μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Παρόλα αυτά κάτοικοι και αρχές των περιοχών όπου γίνονται τέτοιες συναντήσεις έχουν σε κάποιες περιπτώσεις αντιδράσει. Το 2002, όταν κάποια μέλη μιας Βαπτιστικής Εκκλησίας έμαθαν ότι το Ξενοδοχείο Howard Johnson στο Bridgeton του Μισσούρι, είχε χρησιμοποιηθεί ως τόπος τέλεσης του φεστιβάλ “Beat Me”, έπεισαν την Νότια Βαπτιστική Εκκλησία να ακυρώσει όλες τις κρατήσεις που είχε κάνει για μια συνέλευσή της στο ίδιο ξενοδοχείο. Πέρυσι, στο Kenner της Λουϊζιάνα, ο αρχηγός της αστυνομίας έστειλε επιστολές σε τοπικά ξενοδοχεία, ζητώντας τους να μην παρέχουν διευκολύνσεις για μια προγραμματιζόμενη εκδήλωση BDSMers, η οποία θεωρήθηκε ότι περιελάμβανε happenings όπως ο «Χορός με τα Μαστίγια» που μπορούσαν να θεωρηθούν οριακά παράνομα. Αποτέλεσμα οι διοργανωτές να ακυρώσουν την εκδήλωση για να μην εκθέσουν τους παρευρισκόμενους σε κάποιο ενοχλητικό δημόσιο έλεγχο από την αστυνομία.

Υπάρχει μια θεμελειώδης αρχή σε κάθε νόμο. Με βάση το κοινό δίκαιο, η συναίνεση δεν αποτελεί μέσο ασυλίας ενάντια σε κατηγορίες επίθεσης και πολλοί εισαγγελείς βλέπουν κάποιες δραστηριότητες του BDSM όπως η μαστίγωση ως επίθεση. Κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, πολλοί συμμετέχοντες σε πρακτικές SM έχουν διωχθεί επιτυχώς στις ΗΠΑ, όμως ενώ στα περισσότερα δευτεροβάθμια δικαστήρια οι δικαστές έχουν επικυρώσει τις εν λόγω καταδικαστικές αποφάσεις, ένα γεγονός που πραγματοποιήθηκε το 1999 στη Νέα Υόρκη μετέβαλε το τοπίο. Στην περίπτωση αυτή, ένα εφετείο ανέτρεψε την καταδικαστική απόφαση σε βάρος του Oliver Jovanovic μεταπτυχιακού φοιτητή στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για την απαγωγή και σεξουαλική κακοποίηση μιας προπτυχιακής φοιτήτριας. Πριν από την υποτιθέμενη επίθεση, η γυναίκα είχε στείλει με e-mail μια σειρά από φαντασιώσεις SM στον Jovanovic. Ο δικαστής στην πρωτοβάθμια δίκη είχε αρνηθεί να δεχθεί τα μηνύματα e-mail σαν αποδείξεις, αλλά το εφετείο έκρινε ότι τα e-mails θα ρίξουν φως για το αν Γιοβάνοβιτς ευλόγως πίστευε ότι η γυναίκα είχε συναινέσει σε ένα παιχνίδι ρόλων.

Από όλα τα περίπλοκα θέματα που στροβιλίζονται γύρω από BDSM, η συναίνεση ήταν το πιο δύσκολο για μένα να κατανοήσω. Ένα «όχι» είναι πάντα «όχι», αλλά το «ναι» σημαίνει πάντα «ναι»; Αν ζητήσετε από κάποιον να περάσει μια φλόγα από τα γεννητικά όργανά σας ή να σας δέσει για ώρες ή να σας πει τι να φάτε, θεωρείστε ότι είστε καλά στο μυαλό σας; Πίεσα τη Surri επανειλημμένα για τα θέματα αυτά. Κάποια στιγμή εκείνη απάντησε: «Αυτό που μας ανησυχεί είναι ότι όταν κοιτάζουμε τη δική μας κοινότητα και βρίσκουμε περιπτώσεις από πραγματική κακοποίηση μέχρι τον κάθε είδους καθημερινό περιορισμό στις υποτακτικές πχ. το να περιορίζεται η ομιλία τους. Εγώ μπορώ πάντα να λέω ότι θέλω ... Ναι, ο Doc λαμβάνει την τελική απόφαση για τα περισσότερα πράγματα. Αλλά αν για παράδειγμα μου πει να ξυρίσω τα μαλλιά σου, θα είχαμε σίγουρα κάποια προβλήματα, επειδή δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να κάνω κάτι τέτοιο». Μπορεί η σχέση Surri και Doc να είναι καθαρά σχέση αφεντικού – σκλάβου, αλλά η Surri μπορεί να την τελειώσει για πάντα. Τελικά, λέει «έχω περισσότερο έλεγχο στη σχέση αυτή από ότι φαίνεται».

Αλλά η Surri παραδέχεται ότι άλλες σχέσεις της στο χώρο του SM δεν ήταν τόσο ισορροπημένες. Αφού χώρισε από το δεύτερο σύζυγό της – ο Doc είναι ο τρίτος – έμπλεξε σε μια δύσκολη σχέση. Μια μέρα, ο τότε αφέντης της τη διέταξε να μπει σε ένα κλουβί για σκύλους κι εκείνη πρόθυμα συμμορφώθηκε. Στη συνέχεια, όμως την άφησε μόνη της – μια σημαντική παράλειψη στο θέμα της ασφάλειας όπως διδάσκεται σε όλα τα σεμινάρια SM – και συνέβη να πιάσει φωτιά η πολυκατοικία που έμεναν. Η Surri υπέστη εγκαύματα και είχε προβλήματα από την εισπνοή καπνού. «Ήμουν σχεδόν νεκρή όταν με παρέλαβε το ασθενοφόρο», λέει. Όταν ρωτάω τι συνέβη στον άνθρωπο, άρχισε να κλαίει. «Τίποτα» είπε η Surri που εξήγησε ότι δεν μπορούσε να κάνει μήνυση επειδή ανησυχούσε για το γεγονός ότι αν οι αρχές ανακάλυπταν την ενασχόλησή της με το SM θα είχε ίσως προβλήματα με την κηδεμονία της κόρης της.

Η 14χρονη κόρη της Surri, ένα χαρωπό και ευγενικό κορίτσι, γνωρίζει ότι η μητέρα της παίρνει παραγγελίες από τον πατριό της, αλλά ο Doc και η Surri διατηρούν το είδος των σεξουαλικών σχέσεων τους – μαζί με τα μαστίγια και τα άλλα «παιχνίδια» αυστηρώς κρυφά. Η Surri λέει ο πιο συνήθης απάντηση της κόρης της σε οποιαδήποτε νύξη της για τον τρόπο ζωής μέσα από την ενασχόληση με το BDSM είναι μια έκφραση αποδοκιμασίας. (Σημ. Για την προστασία της ιδιωτικής ζωής της κόρης της Surri και την περίπτωση νομικών επιπλοκών αλλά και προβλημάτων στην εργασία του Doc, συμφωνήθηκε η χρήση ψευδωνύμων για το ζευγάρι).

Έφυγα από τη Βόρεια Καρολίνα χωρίς να είμαι σίγουρος τι θα μπορούσα να σκεφτώ για το ζευγάρι. Φαίνονται τρελά ερωτευμένοι, αφού «έχουμε αυτό το είδος της σχέσης, όπου όλα πρέπει να συζητηθούν, και έτσι όλο το πράγμα είναι πολύ βαθύτερο», όπως λέει ο Doc. Και δεν μιλάμε για κάποια ριζοσπαστικά άτομα. Ο Doc είναι Ρεπουμπλικάνος και θαυαμαστής του Schwarzenegger ενώ αρέσκεται να διαβάσει θρησκευτικά μυθιστορήματα της Ευαγγελικής Εκκλησίας που απεικονίζουν παραστατικά την καταδίκη των αμαρτωλών. Τόσο η Surri όσο και ο Doc επικρίνουν την ηθική χαλαρότητα των γονιών που επιτρέπουν στα παιδιά να αποφεύγουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν σέβονται τους μεγαλύτερούς τους.

Από την άλλη πλευρά, για έναν εξωτερικό παρατηρητή η μεγαλύτερη ικανοποίηση στη ζωή της Surri δεν μπορεί να είναι το να έχει την έγκριση του Doc για τα πάντα. Πιστεύει ότι η υποτακτικότητα είναι στη φύση της και ότι έτσι δεν έχει καμία επιλογή από το να παραδίδεται. Αλλά μπορεί τελικά αυτή η υπερβολική υποτακτικότητα να είναι ασφαλής, υγιής και συναινετική; Η Wright λέει ότι οι SMers συζητούν τέτοια θέματα όλο το χρόνο. Αν το SM γίνει ένα πιο «αποδεκτό» κομμάτι της καθημερινότητας, οι εν λόγω σοβαρές συζητήσεις θα πρέπει να βγουν στην επιφάνεια.