Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Endgame

Συζήτηση στο φόρουμ 'Κυριαρχία - υποταγή D/s' που ξεκίνησε από το μέλος Stilvi, στις 29 Αυγούστου 2018.

  1. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Δεν υπάρχουν ή απλώς τελούν εν ναρκώσει καθώς θεωρείται αυτονόητη η ικανοποίησή τους, ακριβώς επειδή αισθάνεστε καλά ώστε να μην σας απασχολούν, και θα "σκάσουν μύτη" μόλις προκύψουν τα ζόρια;
     
  2. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Προσδοκίες, endgame and end of game
     
  3. rea..

    rea.. Contributor

    Δεν είμαι σίγουρη, έχω την εντύπωση ότι η αίσθηση της ασυνείδητης προΰπαρξης, ίσως να είναι και δημιούργημα των αντιστάσεων μου στα ζόρια. Μια ψευδαίσθηση που θα δώσει στην αντίσταση τον όγκο και το βάθος που χρειάζομαι και να ολοκληρωθεί η δραματοποίηση της υπόθεσης.
    Στην περίπτωση νάρκωσης, συνήθως δεν παρατηρούμε έστω κάποιες σκιές?
     
  4. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Ενδιαφέρων ο συσχετισμός και γενικότερα οι αιτίες των αντιστάσεων στα ζόρια, δεν άπτεται όμως του θέματος για να επεκταθώ.
    Αυτό θα μπορούσε να είναι και η αιτία ύπαρξης του παρόντος νήματος.
    Εξαρτάται από το βάθος της νάρκωσης, δηλαδή από το πόσο καλά περνάτε. Παρατηρήστε πόσο συχνά χρησιμοποιείται η λέξη "αφύπνιση", ή παραπλήσιες, σε συζητήσεις που αφορούν το σχετίζεσθαι. Πάντα κατόπιν εορτής.
     
  5. MindFeeder

    MindFeeder Η ζωή Μου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη. Contributor

    Αναφερόμενοι στην αρχή μιας σχέσης (ή λίγο πριν αυτή ξεκινήσει), νομίζω πως δεν υπάρχει end of game στο μυαλό κάποιου, παρά μόνο το end of state ..
    Δλδ το που θα ήθελε ο καθένας να οδηγηθεί (εξελισσόμενη) αυτή η σχέση.
    Το end of state μπορεί να περιγράφεται κάπως γενικά, αλλά μάλλον αντιπροσωπεύει το ιδανικό του καθενός.

    Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: υπάρχει το ιδανικό;;

    Κι αν υπάρχει και μπορέσει κάποιος να το έχει, ησυχάζει;; Ή μέχρι να το βρει έχει αλλάξει η γνώμη του για το ποιο είναι το ιδανικό;
     
    Last edited: 30 Αυγούστου 2018
  6. Brand

    Brand The Most Successful Delete

    This is going to be so much fun. Όλο και κάποιος θα το πάρει προσωπικά, but the fun of it will prevail.

    @rea..

    Και μονομιάς διαλέγεις (και είναι σίγουρο ότι πρόκειται για επιλογή από τη στιγμή που έχουν μεσολαβήσει οι ορισμοί στην κουβέντα) να αγνοήσεις το σύγχρονο ορισμό και να δώσεις μιας δική σου ερμηνεία. Which is fine, μέχρι να φτάσουμε να αντιμετωπίζεται η ερμηνεία ως δόκιμος εναλλακτικός ορισμός. Αυτές οι αλλαγές δεν εξαρτώνται από εμένα ή από σένα, είναι συλλογική διαδικασία, δικαίως αλλάζουν δύσκολα και σε βάθος χρόνου και δικαίως, μεταξύ ορισμού και ερμηνείας, το θεμέλιο είναι ο ορισμός. Επιπλέον, βλέπω και από εσένα και από άλλους στην προκειμένη μια αδυναμία εστίασης στο point. Όταν ρωτώ πότε λέει κάτι για εμάς προς τα πού γέρνει by default το μυαλό μας, το θέμα που τίθεται είναι γενικότερο. Also, φρόντισα με τη διατύπωσή μου (oh yes I did), ακριβώς επειδή είναι γενικότερο το θέμα, να έχω ως σημείο τριβής το αυτόματα «κάρφωμα» του μυαλού σε μια πλευρά, όχι το αν υπάρχουν διάφορες πλευρές. Εφόσον λοιπόν το θέμα είναι να ξεκινάμε με μυαλό καθαρό, δύσκολο να μοιράσω παράσημα για την άμεση προσκόλληση σε ένα άκρο.

    Όλα έχουν ρίσκο. Δεν υπάρχει επιλογή στο σύμπαν χωρίς ρίσκο ή χωρίς κόστος. Το υπόλοιπο που περιγράφεις είναι προσωπική αδυναμία του καθενός. Διότι, ό,τι προσδοκίες και να έχει κανείς, ό,τι endgame και να έχει υπολογίσει, αν θεωρεί τόσο αυτονόητο ότι θα πάνε όλα ρολόι στη διαδρομή ώστε να απογοητεύεται αυτομάτως από οποιαδήποτε απόκλιση, δεν του φταίνε οι προσδοκίες, δεν του φταίει το endgame. Φταίει η ανωριμότητά του (στην καλύτερη) και η ανευθυνότητά του (στη χειρότερη). Όταν ξεκινάμε μια περιπέτεια χωρίς να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας την αποτυχία, δεν μας φταίνε οι λέξεις και οι έννοιες. Και για να μείνουμε στο πλαίσιο που αφορά στην κοινότητα και τη θεματική της: ναι, πρέπει να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας ότι μπορεί στο τέλος να μείνουμε μόνοι ή εκτός του τύπου σχέσης που θέλουμε. It stings, it sucks, but it won't wait for us to deal with it.

    Με τα υπόλοιπα συμφωνώ. Αναφέρονται άλλωστε σε άλλη σκοπιά. Εγώ πήρα θέση ως προς τη δική μου.

    Γενικότερα, τώρα, περί προσδοκιών. Βλέπω ότι πάλι ενοχοποιείται αυτόματα μια έννοια και γίνεται τελείως casually. Είμαστε, συλλογικά, σε φάση «προσδοκίες, καλές ή κακές;», σαν να μην παίζει ρόλο το ποιόν, ο ρόλος τους, η έκφρασή τους, η κατάληξή τους. Σαν να λέμε «άνθρωποι, καλοί ή κακοί;» και να περιμένουμε σοβαρή απάντηση. Οι προσδοκίες, όπως και το endgame, είναι broad strokes, όχι απόλυτες διαδικασίες όπως φαίνεται να θεωρούν ορισμένοι. Θα επανέλθω αναγκαστικά στο σκάκι, τη φυσική προέλευση του όρου, μήπως και συντονιστούμε λίγο με την πραγματικότητα της έννοιας. Όταν ξεκινά η παρτίδα, τα endgames είναι άπειρα. Καθώς γίνονται κινήσεις περιορίζονται και, σε σημεία, ο παίκτης επιλέγει μια κατεύθυνση με βάση τα δεδομένα. Τα μόνα ξεκάθαρα και σταθερά στο μυαλό του παίκτη ως προς την κατάληξη του endgame μπορούν να είναι μόλις δύο: νίκη ή stalemate σε περίπτωση που η νίκη είναι αδύνατη. Ανάλογα με το στόχο, ορίζεται και το endgame. Με λίγα λόγια το «στοχεύω εκεί» δεν ορίζει συγκεκριμένη διαδικασία η απόκλιση από την οποία θα είναι αποτυχία. Σας πλήττω, ξέρω. Ας μην μπερδεύατε το micro με το macro.

    Γρήγορα γρήγορα, προσδοκίες από Κ και προσδοκίες από υ, όπως οι λοιποί έχετε δείξει μέχρι στιγμής στη συζήτηση, δεν είναι ένα και το αυτό και η ύπαρξή τους δεν σημαίνει ένα και το αυτό.

    Αλλά, αναμενόμενα για το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε, προτιμότερο το taking it to the weeds με random θεωρίες (όχι απλά θεωρίες) από το "oh, hello issue, here's a couple of actual solutions".

    @MindFeeder

    Η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα: Όχι. Μόνο ως ιδέα. Και το καλύτερο όλων; Έστω ότι υπάρχει και έρχεται και μας κοιτάζει στα μάτια. Οι πιθανότητες λένε ότι δεν έχουμε, ως humans, τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι έχουμε μπροστά μας αυτό το ιδανικό.
    Απάντηση στο δεύτερο σκέλος: Αν και αδύνατο, ναι, ησυχάζει. Βέβαια άλλο εκείνος που κυνηγά απλά το ιδανικό, άλλο εκείνος που θέλει πάντα το καλύτερο. Ο τελευταίος δεν ησυχάζει ποτέ γιατί πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο. (σημ.: «ιδανικό» διάφορο του «καλύτερο»).
    Όσο για το τρίτο σκέλος: Ναι, αλλάζει στην πορεία, σε όποια από τις δυο παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκει. Ο πρώτος μαθαίνει με τον καιρό να οριοθετεί καλύτερα τι θεωρεί ιδανικό. Ο δεύτερος με το που βρει το «ιδανικό» αναρωτιέται ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα. Ύβρις βλέπεις. Αυτό το χαριτωμένο πράγμα γεμάτο τραγική ειρωνεία που ευθύνεται ταυτόχρονα για την άνοδο και την πτώση μας. Είναι να την αγαπάς και να τη μισείς ταυτόχρονα. Σαν την ανθρώπινη φύση ένα πράγμα.
     
    Last edited: 30 Αυγούστου 2018
  7. rea..

    rea.. Contributor

    Καταλαβαίνω τι λέτε και συμφωνώ. Υπάρχουν περιπτώσεις που περνάμε τόσο καλά ακριβώς γιατί οι προσδοκίες μας καλύπτονται και νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν, αλλά στην πορεία όταν η σχέση διαφοροποιείται από αυτές, τις βλέπουμε και ζοριζόμαστε.
    Δεν μου έχει τύχει ποτέ η "αφύπνιση" κατόπιν εορτής και γι αυτό είμαι συνήθως κάπως επιφυλακτική όταν το διαβάζω σε συζητήσεις. Ναρκωμένη έχω υπάρξει, δεν είναι ποτέ ασυνείδητο και έχει πάντα την γεύση της άρνησης.
    Το "περνάω καλά" μπορεί να εμπεριέχει νάρκωση, το -αισθάνομαι καλά- είναι πιο τακτοποιημένο και νηφάλιο. Ακόμα και στα ζόρια, δεν χάνεται η αίσθηση της ασφάλειας.
    Και νομίζω ότι οι προσδοκίες είναι συνήθως παραγόμενο των ανασφαλειών μας.
    Κάπως έτσι το έχω διαχωρίσει στο κεφάλι μου.. μπορεί να κάνω και λάθος.

    Τροφή για σκέψη .. ευχαριστώ! 
     
  8. angel42

    angel42 Regular Member

    ... Μόνο που μίλαγα για το τι θέλω ως Κ παίζοντας με τις έννοιες του endgame... Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σας... Α.
     
  9. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Δεν προτίθεμαι να παίξω με τις λέξεις, αλλά τι εκλαμβάνεται ως αποτυχία αν όχι η μη ικανοποίηση των προσδοκιών;
     
  10. Brand

    Brand The Most Successful Delete

    Λογική ερώτηση. Είναι όμως χρήσιμο να θεωρήσουμε ότι η απάντηση είναι μία; Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο κριτήριο για την επιτυχία ή την αποτυχία. Εννοώ, σε συγκεκριμένο σενάριο, θα μπορούσα να έχω και συγκεκριμένη απάντηση. Σε τελείως θεωρητικό επίπεδο, μπορώ να δώσω δέκα απαντήσεις και να έχουν όλες την ίδια πρακτική αξία, μηδενική ή μη.

    Στη θεωρία, λοιπόν, ναι, αυτό μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία. Βέβαια το πόσο ψηλά βάζει κανείς τη μία ή την άλλη προσδοκία, το κατά πόσο λειτουργεί ως dealmaker ή dealbreaker, εξαρτάται από την περίπτωση. Και, πιστεύω, beside the point. Έτσι κι αλλιώς η διαφωνία μου με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει να κάνει με τη μονολιθικά αρνητική (και θετική) προαίρεση έναντι ιδεών, η οποία χρησιμοποιείται παραδοσιακά για το side-stepping της μεθοδικής ανάλυσης και της κριτικής προσέγγισης.
     
  11. The Saint

    The Saint It's a matter of imagination...basicaly

    Όταν ξεκινάμε μια σχέση, δεν σχετιζόμαστε με τον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει αλλά με την εικόνα που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας γι αυτόν.
    Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που οι πιο πολλές σχέσεις καταλήγουν σε δράματα.Γιατί αργά ή γρήγορα η εικόνα ξεθωριάζει κι οι προσδοκίες που έχουμε βασίσει πάνω σ' αυτήν αποδεικνύονται ουτοπικές.
    Αυτή η πραγματικότητα καθορίζει εν πολλοίς και το endgame.
    Καλό είναι λοιπόν να μην πέφτουμε με τα μούτρα σε μια σχέση αλλά να το πηγαίνουμε σιγά σιγά, διερευνώντας και κατανοώντας καλύτερα την προσωπικότητα του άλλου και απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή.
     
  12. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    @Brand : Κατάλαβα, το μεγαλείο της μετανεωτερικότητας ή η μετανεωτερικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Ευχαριστώ.