If only i could...

Και στα δύο...)

 

Ο Κύριος διάβαζε κάθε βράδυ μετά το φαγητό. "Μόνο η ανάσα σου" εννοούσε να ακούγεται. Επειδη με κυνηγάει μια κατάρα μάλλον όταν προσπαθώ να κάνω ησυχία, να δημιουργώ δενξερωπως χαμό κανονικό, καθόμουν δίπλα του κάτω και διάβαζα κι εγώ. Έτσι, ακουγόταν μόνο η ανάσα μου  

Θυμάμαι εκείνο το βράδυ που σήκωσα το βλέμμα μου και κοιταξα το χέρι του. Το αριστερό. Εμενε πάντα ακίνητο, πάνω στο γραφείο, δίπλα από το βιβλίο του. Κόλλησα. Σκεφτομουν τη μια φορά πισω από την άλλη ποσοτοναγαπω ποσοτοναγαπώ ποσοτοναγαπω.....κι εβαλα την παλάμη μου δίπλα από την δική του. Και παλι πόσοτοναγαπώ ποσοτοναγαπώ... Σήκωσε το χέρι του κσι σκέπασε το δικό μου. Κι από τότε, έτσι διαβάζαμε.

Το έχω ζωγραφίσει  

 

χαχα ω ναι! Ειμαι απογοητευτική!

 

Αυτό ήταν;    

 

...ανώμαλες ♡

 

Πόσοσεαγαπώ. <3

 

Αν μπορούσα να ζωγραφίσω , θα ήταν η στιγμή που με παίρνει αγκαλιά κ χουφτώνει το στήθος μου, άπειρη τρυφερότητα κ συναισθήματα μου δημιουργεί κάθε φορά η κίνησή του αυτή.  

 

Εγώ πάλι αναρωτιέμαι ποια με ζωγράφισε και βγήκα κουκλί ζωγραφιστό  

 

Φρίντα Κάλο η μαμά... 

 

Η συγκεκριμένη ζωγράφιζε τους εφιάλτες της    

 

το ίδιο λέτε