Υγιές και αρρωστημένο

Αναμφισβήτητα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που πολύ διαταραγμένα άτομα, φοράνε τη μάσκα Top-bottom, μέσα σε σχέσεις που ενώ μπορεί να μοιάζουν με bdsm, δεν είναι.

Γενικά ο όρος κακοποίηση δεν έχει για μένα καμία σχέση με το bdsm. Δεν μπορώ να ονομάσω Μάστερ άτομο που κακοποιεί, δηλαδή κάνει κακό σε οποιοδήποτε άτομο. Όπως και μέσα στο δικό μου ορισμό της σκλάβας, δεν υπάρχει κανένας παραλογισμός, στην έκφραση των διαφόρων ενοχικών και λοιπά αναγκών, τις οποίες ΕΠΕΛΕΞΕ να διοχετεύσει σε ένα τέτοιου είδους σχέση, άσχετα με τις εμπειρίες που πιθανόν να έχει.

Κατ’ ακρίβεια, συχνά με απασχολεί το εξής: Κάποια έγινε σκλάβα μέσα από τα βιώματά της, ή ακριβώς είχε αυτά τα βιώματα ΕΠΕΙΔΗ έχει ψυχοσύνθεση σκλάβας?

Πιστεύω πως όαση στο Bdsm μπορούν να βρουν άτομα που όχι μόνο δεν βρίσκονται σε άρνηση, αλλά έχουν πολύ καλή συναίσθηση του εσωτερικού τους κόσμου – όσο αυτό είναι δυνατό-, έχουν πάει βαθιά και αντί να επιτρέπουν στις ανασφάλειες, συμπλέγματα και απωθημένα να τους οδηγούν εκείνα, μέσα από το Bdsm τα καθοδηγούν οι ίδιοι εκεί που επιθυμούν.
Δεν δέχομαι πως υπάρχουν απόλυτα υγιείς άνθρωποι. Κι όποιος λέει πως δεν έχει συμπλέγματα κι απωθημένα και όλα στη ζωή του είναι ισορροπημένα και πάντοτε ήταν, το εκλαμβάνω πως απλά το συγκεκριμένο άτομο είναι σε άρνηση, δεν θέλει ή/και δεν μπορεί να «δει».

Γιατί να αποκλείουμε το γεγονός, πως κάποια συναισθήματα μέσα μας, κάποια ημιαπωθημένα βιώματα, πιθανόν να έχουν κάνει εντονότερες κάποιες εκ γενετής προδιαθέσεις, για π..χ τιμωρία, είτε για να δίνουμε είτε για να παίρνουμε και αντί να του επιτρέπουμε να γίνεται εμπόδιο μένοντας στο υποσυνείδητο ή ακόμη χειρότερα να εκφράζεται μέσα από εγκλήματα και αυτοκαταστροφικές εκδηλώσεις,, να το φέρνουμε στην επιφάνεια και να το εκδηλώνουμε μέσα από το bdsm, το οποίο είναι ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, λυτρώνοντας μέσω του την ψυχή απ΄ αυτό, μένοντας ελεύθεροι απ΄ αυτό στο υπόλοιπο μέρος της ζωής μας?
Με αυτό τον τρόπο το bdsm δρα θεραπευτικά, κάτι που είχαμε αρχίσει να συζητάμε και σε άλλο thread.

Δεν βλέπω ειλικρινά που βρίσκεται το λάθος, αν κάποιο άτομο με χαμηλή αυτόεκτίμηση και ανάγκη τιμωρίας, επιλέξει να μπει σε μια σχέση, μέσα από την οποία αυτά βρίσκουν διέξοδο, ούτε ένα Σαδιστή που και πάλι δίνει διέξοδο στην δική του ανάγκη να τιμωρήσει, μέσα στα όρια που του θέτει το bdsm και οι βασικές του αρχές. Δηλαδή το γεγονός πως έχει συνειδητοποιήσει και ο ένας και ο άλλος αυτή τους την ανάγκη και δουλεύουν μ΄ αυτή μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια είναι λάθος?

Θα συμφωνήσω με τα πιο πάνω, προσθέτοντας πως είναι κάποιες ανάγκες που έχουμε ασχέτως βιωμάτων και ειλικρινά αν το να είμαι απόλυτα υγιής στα μάτια κάποιων σημαίνει να στερηθώ την απόλαυση που παίρνω με την τιμωρία μου, την ταπείνωση μου και την επιθυμία μου να υπηρετώ, τότε ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ να είμαι «απόλυτα» υγιής.

Για μένα υγιής είναι αυτός που αντιλαμβάνεται πως είναι 100% υπεύθυνος ο ίδιος για τη ζωή του και τις επιλογές του, δεν μεταθέτει ευθύνες σε κανένα, στέκεται πίσω από τις επιλογές του περήφανα, σταθερά και ατρόμητα. Βασισμένη σ΄αυτή την θεωρία θεωρώ τον εαυτό μου υγιή.
Από κει και πέρα δεν υπάρχει λάθος ή σωστό. Υπάρχει τι βιώνω, τι νιώθω και πως επιλέγω να ζω βασισμένη στις ανάγκες μου και στην φιλοσοφία ζωής μου.

Και η σχέση μέσα στην οποία επέλεξα να βρίσκομαι είναι πρώτιστα σχέση αγάπης και δεν είναι σε κανένα απολύτως σημείο της μια σχέση κακοποίησης ή καταπίεσης. Είναι απόλυτα συναινετικό ότι συμβαίνει μέσα σ αυτή και οτιδήποτε δεν εκφράζει είτε τον ένα είτε τον άλλο είναι θέματα τα οποία συζητάμε και επιλύουμε καθοδόν. Είναι βασισμένη σε απόλυτη ειλικρίνεια, μπορούμε να συζητάμε για το καθετί χωρίς να κρυβόμαστε και να υποκρινόμαστε και μέσα από την αλληλεπίδραση μας έχουμε γίνει καλύτεροι και οι δυο σαν άτομα.

Αλλά είμαι και ενοχική και αυτοκαταστροφική και «νιώθω» πως αξίζω να παίρνω πόνο. Με λυτρώνει. Δεν θα ήθελα με τίποτα αυτά να αλλάξουν, γιατί τα έχω συνειδητοποιήσει, κατατάξει, επιλύσει και απλά απολαμβάνω ελεύθερα αυτά που βρήκα πως μπορούν να μου προσφέρουν.

Αν αυτό είναι ασθένεια τότε ΕΠΙΛΕΓΩ να μην θεραπευτώ.  

 

Συμφωνώ με την lara ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να πει ότι δεν έχει ανασφάλειες, φοβίες και απωθημένα. Το πως τα χειρίζεται κάποιος είναι πρωτίστως δικό του θέμα. Εγώ δεν θέλω να τα χειρίζομαι μέσω D/s γιατί αυτό δεν λειτουργεί για μένα. Προτιμώ την συζήτηση και την επικοινωνία παρά την εκτόνωση μέσω D/s την οποία θεωρώ κάτι σαν υπεκφυγή και όχι αντιμετώπιση των προβλημάτων. Μου αρέσει να βρίσκω εκτόνωση μέσω D/s για απλά καθημερινά προβλήματα αλλά για θέματα υπαρξιακά ή σχέσης επιλέγω τον άλλο δρόμο γιατί απλά εμένα αυτός μου ταιριάζει. Μπορεί ένα ωραίο πυγοράπισμα να μου στρέφει την προσοχή και να με βοηθάει να νιώθω πιο ήρεμη αλλά όταν όλα τελειώσουν αυτό που με ενοχλεί η με πληγώνει δεν έχει φύγει. Προτιμώ τον δρόμο της απλής ανθρώπινης επικοινωνίας και συζήτησης ως ίσο προς ίσο γιατί αυτό είναι που με βοηθάει να δω τα πράγματα κατάματα και να σταθώ στα πόδια μου. Αλλά όπως είπα αυτό είναι που ταιριάζει σε μένα. Ο καθένας επιλέγει τον τρόπο που τον βοηθάει να νιώσει καλύτερα. Aπλά εφιστώ την προσοχή σε περιπτώσεις που το άτομο δεν είναι ικανό να αντιληφθεί τον κίνδυνο και γίνεται έρμαιο ενός abusive Dom η Master που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να τους πει Dom η Master.

 

συμφωνώ απόλυτα με την loreley, και θα ήθελα να προσθέσω ότι αρρωστημένο κατά την άποψη μου είναι επιπλέον οτιδήποτε δεν έχει την συναίνεση αυτού που το αποδέχεται

 

Η lara[E-p] ανεφερε"Δεν βλέπω ειλικρινά που βρίσκεται το λάθος, αν κάποιο άτομο με χαμηλή αυτόεκτίμηση και ανάγκη τιμωρίας, επιλέξει να μπει σε μια σχέση, μέσα από την οποία αυτά βρίσκουν διέξοδο, ούτε ένα Σαδιστή που και πάλι δίνει διέξοδο στην δική του ανάγκη να τιμωρήσει"
Θεωρω πολυ ευφυη την ιδεα της ασφαλους εκτονωσης αρνητικων συναισθηματων η ενστικτωδων παρορμησεων στα πλαισια μιας D/s σχεση. Με τον τροπο αυτο η D/s σχεση γινεται φορεας δημιουργικης αντιμετωπισης αγχους και προβληματων προσαρμογης στην δυσκολη αρκετες φορες πραγματικοτητα.
Εχω την υποψια οστοσο πως οι αρνητικες παρορμησεις βρισκουν απλως μια διεξοδο μεσα απο την D/s σχεση. Με αλλα λογια προκυπτει μια εκτονωση αλλα οχι μια θεραπεια. Για παραδειγμα αν μια υποτακτικη εχει χαμηλη αυτοεκτιμηση τοτε εχει μια αρνητικη θεωρηση για τον εαυτο της που δυσκολα θα παψει να υπαρχει χωρις βοηθεια, ωστε να πιστεψει και παλι στην αξια και τις ικανοτητες της.
Ομως η εκτονωση ειναι κατι τελειως διαφορετικο απο την θεραπεια. Το πρωτο στοχευει στην ανακουφιση των συμπτωματων και το δευτερο στην εξαλλειψη της αιτιας που προκαλει τα συμπτωματα.
Σε περιπτωσεις που αυτοκαταστροφικες τασεις η χαμηλη αυτοεκτιμηση κανουν την εμφανιση τους σε καποιες υποτακτικες τοτε αυτες θα ειναι καταστασεις που επεκτεινονται σε καθε εκφανση της ζωης τους και θα αποτελεσουν τροχοπεδη στην ζωη τους.Για παραδειγμα οι αυτοκταταστροφικες τασεις ειναι απο τις πιο κυριες εκδηλωσεις της καταθλιψης χωρις βεβαια να εννοοω πως καθε τετοια ταση ειναι απο μονη της αποδειξη παρουσιας καταθλιψης. θα ηταν καλο να αντιμετωπιστουν με τη βοηθεια του Κυριαρχου τους(ειναι και δικη του ευθυνη) η και με τη βοηθεια καποιου ειδικου.
Καταστασεις σαν αυτες των αυτοκαταστροφικων τασεων δεν πιστευω οτι συνειδητοποιουνται, κατατάσονται, επιλύονται και εν τελει απολαμβανονται αλλα θεραπευονται γιατι οπως και η ιδια η λεξη αποκαλυπτει μοιραια οδηγουν στην καταστροφη του ατομου.

 

Το θέμα είναι ότι η υποτακτική που μπαίνει σε μία D/s σχέση επειδή εκεί την ωθεί η χαμηλή της αυτοεκτίμηση και αντίστοιχα ο Κυρίαρχος που τον ωθεί η οργή φέρνουν ένα πρόβλημα μέσα στη σχέση.

Και αν μεν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους ως προς τα κίνητρά τους, τότε έστω, ας είναι κι έτσι.

Επειδή όμως οι άνθρωποι δε γνωρίζουν πάντα απόλυτα τα κίνητρα που τους ωθούν σε μία ερωτική επιλογή, πιθανά δεν είναι γνωστό ή δεν έχουν παραδεχτεί την αιτία που ήρθαν στο lifestyle.

Μια D/s σχέση είναι μία σχέση κι αυτή όπως και όλες οι vanilla σχέσεις. Αν κάποιος έχει προβλήματα σχέσεων λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης ή του θυμού του, δεν έπεται ότι δε θα έχει προβλήματα και στη D/s σχέση.

Άλλο είναι η ανάγκη Κυριαρχίας ή υποταγής που δεν μπορεί να εκφραστεί vanilla και στην ανάγκη να εκφραστούμε προχωρούμε σε D/s και άλλο να έχουμε άλυτα προβλήματα σχέσεων και να μπαίνουμε στο D/s στην καλύτερη περίπτωση για να τα λύσουμε (και πάλι έστω) στη χειρότερη για να τα συγκαλύψουμε.

Απλά στη δεύτερη περίπτωση θα έχουμε χάσει το χρόνο μας και ίσως και τον χρόνο του παρτνερ μας.

 

RE: RE: Igies ke arrostimeno

Αυτό ακριβώς εννοούσα DeSade και χαίρομαι που το είδες, αν και πρέπει να προσθέσω κάτι.
Αυτό που προσπαθούσα να πω, είναι πως κάτω από ορισμένες προΰποθέσεις τις οποίες θα αναφέρω σε λίγο, η Ds σχέση μπορεί να πάει πέρα από μια ασφαλή εκτονωση αρνητικων συναισθηματων η ενστικτωδων παρορμησεων στα καθορισμένα πλαίσια της, αλλά αν τα άτομα εμπλεκόμενα σ΄αυτήν έχουν μια πολύ καλή επικοινωνία και καλές γνώσεις ψυχολογίας, τότε μπορούν να εξαλείψουν τις αιτίες που προκαλούν τα συγκεκριμένα συμπτώματα, φτάνοντας στη θεραπεία. Γι΄αυτό όμως χρειάζονται ικανότητες τόσο στον Κυρίαρχο όσο και στον υποτακτικό. Ικανότητες βαθειάς ανάλυσης, διόρασης, θάρρους και πραγματικής επιθυμίας να σκάψουν και να ανακαλύψουν, αυτά που οι περισσότεροι προτιμούν να αποφευγουν να αγγίζουν.

lorelai νομίζω όταν λέμε Ds εννοούμε διαφορετικά πράγματα.
εκτόνωση μπορώ να πάρω μέσα από το Sm, μέσα από το Ds παίρνω θεραπεία.

Εσύ λές Ds εννοώντας πυγοράπισμα και play, κάτι που γίνεται μέσα στη σχέση, αλλά είναι κάτι που κάνεις και μετά σταματάς να το κάνεις.
Για μένα το Ds δεν είναι αυτό. Είναι καθαρά εγκεφαλική επαφή και διεργασίες ψυχικές και συναισθηματικές. Δεν είναι κάτι που τώρα επιλέγω και το κάνω και μετά από λίγο δεν το κάνω.
Είναι αυτό που είμαι. Όταν επικοινωνώ με Τον Κύριο μου, η κάθε επικοινωνία είναι Ds. Ότι λέμε, ότι κάνουμε, ότι είμαστε είναι Ds.
Δεν ξεχωρίζει η σχέση μας σε ds περιόδους και βανιλλα. Είναι πάντοτε μιας συγκεκριμένης μορφής. DS, σε κάθε της έκφραση. Δεν είναι κάτι που κάνουμε όταν έχουμε διάθεση, αλλά αυτό που είμαστε.
Δεν ξέρω αν κατάφερα να το εξηγήσω, αλλά κάθε απλή ανθρώπινη επικοινωνία και συζήτηση μεταξύ μας είναι μέσα στα πλαίσια του Ds.
Δεν είμαι σκλάβα από τις 7-8 κι απ τις 10-12...σκλάβα Του είμαι πάντα, ότι κι αν κάνω, ότι κι αν λέω, όπου και νάμαι.
Και το να μιλάς σαν ίσο προς ίσο τι σημαίνει?
Πως όταν είμαι σε διάθεση Ds Τον αποκαλώ Κύριο και Του μιλώ στον πλυθηντικό, αλλά όταν μιλάμε σαν ίσος προς ίσο Τον αποκαλώ ρε φίλε και προσεξε με και ακουσε με και εχεις αδικο και αντε απο δω ρε μαλάκα?  
Γιατί και αυτά τα έχω δει και οσο κι αν σέβομαι τις επιλογές του καθενός, εμένα δεν μου αρμοζουν και δεν μου ταιριάζουν.
ΜΙλάω με Τον Κύριο μου και λέω πάντοτε αυτό που σκέφτομαι, και εκφράζω τις απόψεις μου, με την άδεια Του σχεδόν πάντα ασχετα αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τις δικές Του, και μ'΄Ακούει και τα συζητάμε. Εκείνο που αλλάζει είναι το ότι μιλάω προσεκτικά και ευγενικά, και πάντοτε παίρνω την άδεια Του για να το κάνω. Κάποιες φόρές, ξεφεύγω ακόμη, "βάζω τα βανίλα ρούχα" όπως Λέει κι Ένας Αγαπητός Μάστερ, αλλά όλο και γρηγορότερα βγαίνουν με τον καιρό.

Συμφωνώ, με τη διαφορά πως στο δικό μου ποστ αναφερόμουν σε υποτακτική και Κυρίαρχο που μπαίνουν στη σχέση όχι ωθούμενοι από τις ανασφάλειες και τα συμπλέγματα τους, αλλά για 2 άτομα που μπαίνουν στη σχέση, θεωρόντας δεδομένο πως έχουν τις ανασφάλειες και τα συμπλεγματα τους και οι δύο, αλλά μέσα από τη σχέση τα δουλεύουν ειλικρινά.
Κι επειδή μάλλον έχουμε ανοίξει καινούριο θέμα που δεν αφορά πια το υγιές και αρρωστημένο, θα πω μόνο πως θυμό, ανασφάλειες και κομπλεξ κουβαλάνε όλοι. Απλά κάποιοι επιλέγουν να το δουν και να μιλήσουν γι΄αυτό ανοιχτά και κάποιοι όχι.
Οπότε κατά την άποψη μου όλοι είτε το θέλουμε είτε όχι μπαίνουμε σε σχέση, κουβαλώντας όλες τις "αποσκευές" μας, άσχετα με το είδος της σχέσης.
Έτσι δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να πεις. Πως δεν πρέπει να μπαίνουμε σε Ds σχέση άσχετο με τις ανάγκες μας αν δεν είμαστε τέλειοι γιατί θα είναι χάσιμο χρόνου?
Δηλαδή όλοι όσοι ζουν χρόνια το Ds έχουν επιλύσει τα υπαρξιακά τους?
Τι είναι αυτό που κάνει ένα άντρα να επιθυμεί να πονέσει την σύντροφό του, την οποία μάλιστα μπορεί να αγαπά?
Τι είναι αυτό που κάνει μια γυναίκα να Τον λατρέυει και να το ποθεί αυτό?
Από πού πηγάζει η ανάγκη σε κάποιον να Κυριαρχεί,να ταπεινώνει, να Επιβάλλεται και αντίστοιχα η ανάγκη να κυριαρχείται, να ταπεινώνεται και να υπακούει σε κάποιον άλλο?

Καλό καινούριο topic Μου ακούγεται..  

 

Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα το αρωστημένο.Αρκεί ο Αφέντης ή η αφέντρα να γνωρίζουν τα όρια των δούλων τους.

 

Πιστευεω πως μια D/s σχεση και ενας Κυριαρχος ακομη και αν αυτος εχει καποιες γνωσεις ψυχολογιας δεν βοηθουν σε περιπτωσεις ψυχολογικων προβληματων οπως οι αυτοκαταστροφικες τασεις,η χαμηλη αυτοεκτιμηση κ.α γιατι δεν υποκαθιστουν τον επαγγελματια της ψυχικης υγειας. Τα παραπανω ειναι προβληματα προσωπικοτητας που εκφραζονται σε καθε εκφανση της καθημερινοτητας και οχι μονο στα πλαισια της D/s σχεσης. Στην περιπτωση που ευστοχα αναφερει η tender lilly κατα την οποια αρνητικα συναισθηματα οπως ο καταπιεσμενος η ανεξελεγκτος θυμος και η χαμηλη αυτοεκτιμηση οδηγησουν στην D/s σχεση τοτε η σχεση αυτη ειναι μια αναπληρωση. Αναπληρωση οριζεται συμφωνα με τον καθηγητη Dr Max Luscher ως εξης: "Συχνα η ανικανοποιητη αναγκη και το αγχος που εγειρεται καταπιεζονται ως συναισθηματικως δυσαρεστα ωστε δεν αναγνωριζονται συνειδητα και συχνα εμφανιζονται ως αμυδρες ανησυχιες. Ανεξαρτητα απο το βαθμο συνειδητοποιησης της η πηγη εντασης επιβαλλει μια συμπεριφιρα αναπληρωσης.Η υπαρξη μιας τετοιας πηγης εντασης και το αγχος που εγειρει οδηγουν και εκφραζονται παντοτε με ενα αναπληρωματικο τροπο συμπεριφορας ο οποιος ειναι ψυχαναγκαστικος , υπερτονισμενος, δεν αφηνει περιθωρια εκλογης και εμφανιζεται σαν γενικευμενη ταση.Επειδη αυτου του ειδους η αναπληρωση ειναι απο την ιδια της την φυση μια δραστηριοτητα υποκαταστασης , σπανια φθανει σε πραγματικη ικανοποιηση αλλα αντιθετα οδηγειται σε ακαταλληλη η υπερβολικη δραστηριοτητα,σε προκαταληψη , σε τελειοθηρια και ηθικολογια , σε ιδεοληπτικη φιλοτεχνια, σε θεωρητικη επιχειρηματολογια και συζητηση η σε μια αλλη υποκαταστατη μορφη ικανοποιησης."
Συνεπως η αναπληρωση ειναι ενα υποκαταστατο αυτου που δεν διαθετει καποιος, π.χ την αισθηση οτι αξιζει και ειναι καλος ανθρωπος οταν εχει προβλημα χαμηλης αυτοεκτιμησης. Θα μπορουσε μια υποτακτικη να αντιμετωπιζει το προβλημα αυτοεκτιμησης που εχει μεσα απο μια συμπεριφορα του τυπου:
υποτασομαι,υπηρετω-> προσφερω-> ειμαι καλος ανθρωπος, αξιζω.
Ομως η αναπληρωση σπανια ειναι αποτελεσματικη και δεν λυνει το προβλημα, απλως μετριαζει το αγχος που αυτο προκαλει. Ετσι η D/s σχεση πιστοποιει το προβλημα και λειτουργει απλως κατευναστικα οχι ομως θεραπευτικα.
Οπως και καποιος με καταπιεσμενο , απωθημενο θυμο θα μπορουσε ως Κυριαρχος να λειτουργει με ενα μοντελο συμεριφορας
με αδικησαν, κοροιδεψαν, φερθηκαν με ασεβεια -> θυμωνω-> εξουσιαζω, τιμωρω, διοικω-> εκδικουμαι,εκτονωνω τον θυμο μου.
Ομως ο θυμος σαν συναισθημα πηγαζει μεσα απο ενα βαθυ αισθημα αδικιας και η παραπανω λογικη δεν αντιμετωπιζει την αδικια που γεννησε τον θυμο του.Ετσι απο αρχικο θυμα αδικιας μετατρεπεται σε θυτη οποτε και ταυτιζεται με τον επιτιθεμενο που του προξενησε το αρχικο αισθημα θυμου και ετσι μετεθετει τον θυμο του πανω στην υποτακτικη του.

 

RE: RE: RE: Igies ke arrostimeno

Δεν θέλω να πώ αυτό. Θέλω να πώ ότι ειδοποιός διαφορά μεταξύ μίας D/s σχέσης και μίας vanilla είναι η ανάγκη να εκφραστούν η διάθεση για Κυριαρχία από τη μία πλευρά και για υποταγή από την άλλη.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η οργή μπορεί να προκαλέσουν τόσα προβλήματα σε μία D/s σχέση όσα και σε μία vanilla και ίσως ακόμα περισσότερα αν συσκοτίζουν τα πραγματικά κίνητρα των μετέχοντων.

Σκέψου λοιπόν υποθετικά, να είναι μία femsub δυό τρια χρόνια σε μία D/s σχέση και ξαφνικά ενα πρωί να ανακαλύψει ότι δεν είναι καθόλου υποτακτική αλλά απλά περνούσε μία φάση χαμηλής αυτοεκτίμησης που τώρα εκτονώθηκε και πέρασε και επιπλέον ψάχνοντας κάπου μέσα της έχει και λίγο άχτι τον Κυρίαρχο που την έζησε σε αυτή τη φάση αδυναμίας.

Ή σκέψου πώς θα νιώσει κάποιος ουσιαστικά vanilla με BDSM ταίρι αν καταλάβει κάποια στιγμή ότι εφάρμοζε BDSM practices απλά από έρωτα για το έτερο (BDSM) ήμιση και ότι αυτός ποτέ δεν ήθελε να είναι πραγματικά στο lifestyle.

Κάτι τέτοιο εννοώ όταν λέω χάσιμο χρόνου.

Αλλιώς και οι BDSM lifestylers έχουν φυσικά το ανθρώπινο δικαίωμα να έχουν απωθημένα, συμπλέγματα, προβλήματα σχέσεων, θυμούς, καημούς, παράπονα και να τα φέρνουν και στη D/s σχέση τους όπως και οι vanilla στη vanilla σχέση τους.

Αλλά είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρει κανείς σε γενικές γραμμές τα κίνητρα που τον ωθούν σε μία οποιαδήποτε περιλαμβανομένων των D/s σχέση και σίγουρα δυνατό θέμα, όπως πολύ σωστά είπες.  

Και συμφωνώ με τον DeSade ότι κάποιες γνώσεις ψυχολογίας από μέρους αυτών που έχουν τα όποια προβλήματα (και καλώς τα έχουν - τέλειος δεν είναι κανένας) δεν αρκούν και ότι μία σχέση D/s δε μπορεί να είναι πρακτική αυτοθεραπείας αυτών των προβλημάτων. Οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας γίνονται εκνευριστικοί οταν ψάχνουν και σκαλίζουν όχι αυτά που τους ρωτάμε άμεσα αλλά αυτά ακριβώς που δε μπορούμε να μας σκαλίζουν διότι είναι αυτά που πονάνε.

 

RE: RE: RE: RE: Igies ke arrostimeno

Δεν καταλαβαίνω μάλλον κάτι...
Εσείς λέτε πως αυτά τα άτομα δεν πρέπει να είναι στο Ds< εγώ λέω πως τέτοια άτομα είναι παθολογικές περιπτώσεις και δεν έχουν σχέση με το Ds.

Δεν σε κάνει Κυρίαρχο ο θυμός, ούτε υποτακτικό η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Αλλά μέσα σ ένα Κυρίαρχο πολύ πιθανό να υπάρχει θυμός, και μέσα σ΄ένα υποτακτικό χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Και σίγουρα είναι κάποια χαρακτηριστικά, που τα έχουν λίγο πολλοί όλοι οι Κυρίαρχοι και αντίστοιχα άλλα που τα έχουν σχεδόν όλοι οι υποτακτικοί.
Δεν μπορεί, κάποια σύνδεση πρέπει να υπάρχει. Εκτός DeSade αν αυτό που προσπαθείς να πεις είναι πως όλοι είμαστε άρρωστοι και όλοι χρίζουμε ψυχοθεραπείας. Αυτό είναι ή εγώ κάτι παρερμήνευσα?

Όσο για τους επαγγελματίες, με όλο το σεβασμό, έχω μεγαλώσει ανάμεσα σ΄ αυτούς έτσι επιτρέψτε μου να τους βλέπω σαν ανθρώπους και όχι σαν ειδήμονες πάντα ικανούς να βοηθήσουν πέρα από τα όρια που τους καθορίζει το δικό τους μυαλό.

Και έχω γνωρίσει 1-2 Μαστερ που μπορούν να βάλουν γυαλιά σε πολλούς απ΄ αυτούς. Είμαι βέβαιη πως υπάρχουν και εξαιρετικοί επιστήμονες, όπως και υπάρχουν και πολλοί άσχετοι και εγκληματίες που για να τα παίρνουν εκμεταλλεύονται την θέση και τις κάποιες γνώσεις τους, διαστρεβλώνοντας αλήθειες όπως τους βολεύει, προσπαθώντας να φέρουν την αλήθεια του καθενός να ταιριάξει στο δικό τους πρίσμα με «θεωρητικές επιχειρηματολογίες και συζητήσεις».

Ουδέποτε βέβαια μίλησα για ψυχικά ασθενείς οι οποίοι μέσα από το bdsm βρίσκουν μια διέξοδο, καλή ώρα σαν αυτή που αναφέρεται στο ποστ τοy DeSade.
Μιλούσα για άτομα που έχουν απλά απωθημένα όπως ο καθένας μας.

Και δεν θεωρώ πως η όποια αυτοκαταστροφικότητα ή θυμός είναι πάντοτε παθολογικές περιπτώσεις, είναι παθολογικές διαταραχές προσωπικότητας και χρίζουν ψυχοθεραπείας. Με αυτή τη λογική όλοι είμαστε άρρωστοι επειδή δεν είμαστε τέλειοι κι αν δεν έχουμε αυτό έχουμε κάποιο άλλο σύμπλεγμα.

Και όσον αφορά εμένα έχουμε το δικαίωμα να μην είμαστε τέλειοι, να νιώθουμε και θυμό και έλλειψη αυτοπεποίθησης κάποιες φορές και γενικά να βιώνουμε τα συναισθήματα μας. Αυτό είναι υγεία.
Αρρώστια είναι να μας φλομώνουν στα χάπια και στις «θεωρητικές επιχειρηματολογίες» πως τίποτα απ΄ αυτά δεν είναι φυσικό να νιώθουμε και πρέπει ο καθένας από μας που «τολμά» να έχει ανασφάλειες να ψάχνει για δεκανίκι σε κάποιο ψυχολόγο, αντί να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και μέσα από τα βιώματα του να συνεχίζει να ωριμάζει και να καλυτερεύει, στο χρόνο που επιλέγει και με τον τρόπο που επιλέγει.

Αγαπώ τα συναισθήματα μου, αγαπώ τα πάθη μου, αγαπώ εμένα γι΄ αυτό που είμαι. Κι αγαπώ να με καλυτερεύω γιατί ακριβώς με αγαπάω. Αλλιώς μπορώ εύκολα να πω πως είμαι απόλυτα ισορροπημένη, δεν έχουν καμία σχέση κάποια συμπλέγματα μου με τη φύση μου σαν σκλάβας ή αντίστροφα, κάποια συμπλέγματά μου οφείλονται στην φύση σκλάβας, ή Του Αφέντη μου τα δικά Του με τη φύση Του σαν Αφέντη, όλα είναι τέλεια και τέρμα στις αναζητήσεις.
Δεν το κάνω όμως γιατί δεν μ’ αρέσει να ζω με ψευδαισθήσεις. Μ΄ αρέσει να δουλεύω αυτά που χρειάζονται δουλειά.

Ο καθένας όμως έχει τις δικές του πεποιθήσεις, τα δικά του πιστεύω και τους δικούς του δρόμους να διαβεί.

Λοιπόν το σκέφτηκα και απορώ γιατί θεωρείς χάσιμο χρόνου την ανάπτυξη μιας κοπέλας που κατόρθωσε μέσα από τα βιώματα της να βρει τον πραγματικό της εαυτό!

Τι δεν είναι χάσιμο χρόνου?
Να βρει κάποιο να παντρευτούν και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα?
Ή να μένει μόνη να βράζει στο ζουμί της μη τολμώντας να δοκιμάσει να ζήσει μια σχέση μπας και ανακαλύψει στην πορεία πως δεν ήταν το επιθυμητό τελικά γι΄ αυτήν?
Αν δεν κάνουμε σχέσεις, δεν δοκιμάσουμε αυτό κι εκείνο και το άλλο πως ποτέ θα μάθουμε τι είναι τελικά αυτό που επιθυμούμε? Χάσιμο χρόνου για μένα είναι η αποφυγή της όποιας εμπειρίας από φόβο και όχι η κοπελιά που τολμά να δοκιμάσει βάση αυτών που νομίζει ότι είναι, και μπράβο που κατάφερε να βρει τι δεν είναι.

Δεν νομίζω να ισχύει αυτό με τους επαγγελματίες και τον φόβο του πόνου πάντα.
Πολλά άτομα που γνωρίζω, κι εγώ προσωπικά έχω κάνει ψυχοθεραπεία όταν ένιωσα την ανάγκη για βοήθεια σε κάποια θέματα. Και το τελευταίο που φοβόμουν ήταν να πονέσω. Η σχέση μου με τον πόνο είναι άριστη. Πήγα για ψυχοθεραπεία όταν έφτασα σε κάποια στροφή που μόνη μου δεν μπορούσα να περάσω, χρειαζόμουν βοήθεια και καθοδήγηση. Και πήγα ελπίζοντας να πονέσω γιατί «Ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση». Και όντως την πήρα και την βοήθεια και την καθοδήγηση.
Αλλά κανένας ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα από το επάγγελμα του να προσπαθεί να επιβάλει τις δικές του απόψεις σε κανένα. Αλλά δυστυχώς όπως σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν οι εξαίρετοι, οι πολύ καλοί, οι καλοί και οι τσαρλατάνοι.

 

Χάσιμο χρόνου είναι αν νομίζει επί καιρό ότι είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι. Διότι σε αυτό τον χρόνο θα μπορούσε να είχε βρει ένα ταίρι που να την καλύπτει καλύτερα και να έχει λύσει αλλιώς το πρόβλημα αυτοεκτίμησης.

 

H lara[E-p] ανεφερε" Εκτός DeSade αν αυτό που προσπαθείς να πεις είναι πως όλοι είμαστε άρρωστοι και όλοι χρίζουμε ψυχοθεραπείας. Αυτό είναι ή εγώ κάτι παρερμήνευσα?"
Αν και βρισκω το ερωτημα σου ρητορικο με εναν προφανη τροπο θα σου πω πως οχι καθε αλλο παρα αυτο εννοοω.
Θα προσπαθησω να το θεσω με απλα λογια.Υπαρχουν καταστασεις που δεν είναι ντροπη να ζητησεις βοηθεια γιατι τις καταστασεις αυτές δεν μπορεις να τις αντιμετωπισεις μονος σου και αν δεν τις αντιμετωπισεις θα εχεις σοβαρες συνεπειες. Καποια πραγματα δεν τα αποδεχομαστε και ως δια μαγειας χανονται αλλα μενουν εκει και αυτά θελουν αντιμετωπιση αμεση και εις βαθος. Οταν ενα ατομο μαστιζεται απο χαμηλη αυτοεκτιμηση η καταθλιψη (που μεσα στα συμπτωματα της εμπεριεχει ως ενα απο τα πιο ισχυρα συμπτωματα της την χαμηλη αυτοεκτιμηση) τοτε θεωρει πως δεν αξιζει σαν ανθρωπος , ειναι χαμηλοτερης ηθικης σταθμης, ειναι κακος ανθρωπος με βαση το συστημα των ηθικων αξιων της και σε καποιες περιπτωσεις θεωρει πως ειναι κατωτερος ανθρωπος που μειονεκτει σε σχεση με τους αλλους. Αυτα ειναι χαρακτηριστικα που εχουν εγκολπωθει στην προσωπικοτητα της. Το ατομο δυσφορει υπο την πιεση αυτων των συναισθηματων και επιθυμει να τα αποβαλλει με διαφορους τροπους που αποτελουν αναπληρωσεις και σιγουρα δεν μπορει να τα αποβαλλει μονη της αφου αυτη η πεποιθηση της(δεν αξιζω) εχει περασει βαθια μεσα της απο μικρη ηλικια. Αν η χαμηλη αυτοεκτιμηση συνυπαρχει εστω και σε καποιο βαθμο σε μια D/s σχεση θεωρω πως αυτο βλαπτει την ιδια την σχεση και το ατομο που συμμετεχει στη σχεση αυτη . Η D/s σχεση κατανταει να γινεται η απελπιδα προσπαθεια της υποτακτικης(αναπληρωση) να αποδειξει στον εαυτο της και
στον Κυριαρχο της οτι αξιζει και το ιδιο το κινητρο και η κινητηρια δυναμη της σχεσης γινεται η προσπαθεια αυτη. Και εδω προκυπτει κατι που νομιζω πως φανταζει οξυμωρο: αν η προσπαθεια αυτη πετυχει και η υποτακτικη παψει να νοιωθει μειονεκτικα τοτε χανεται και ενας απο τους λογους υπαρξης της D/s σχεσης και η αιτια που αυτη η γυναικα ειναι υποτακτικη μια και η D/s σχεση ηταν παραπροιον και εκφανση αυτης της χαμηλης αυτοεκτιμησης. Αν η χαμηλη αυτοεκτιμηση ηταν ο κυριος λογος εισχωρησης σε μια D/s σχεση θεωρω πως θα οδηγησει σε βραχυβια και συντομη πορεια στον χωρο του BDSM. Και τοτε οπως πολυ ευστοχα παρατηρει η tenderlilly εχουμε χασιμο χρονου γιατι "Χάσιμο χρόνου είναι αν νομίζει επί καιρό ότι είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι. Διότι σε αυτό τον χρόνο θα μπορούσε να είχε βρει ένα ταίρι που να την καλύπτει καλύτερα και να έχει λύσει αλλιώς το πρόβλημα αυτοεκτίμησης."
Αν υπηρχαν και αλλοι λογοι εισχωρησης στον κοσμο του D/s τοτε πιστευω οτι η χαμηλη αυτοεκτιμηση θα επηρεασει την ποιοτητα της D/s σχεσης. H χαμηλη αυτοεκτιμηση πιστευω πως δεν ειναι ενα θεμα που μπορουμε να παιρνουμε αψηφιστα. Δεν ειναι καποια συνηθισμενα συναισθηματικα προβληματα οπως παροδικες απογοητευσεις,αγχη της δυσκολης καθημερινοτητας, ανυσυχιες, φοβιες κ.α που λιγο πολυ αναλογα με την περιοδο της ζωης μας περναμε ολοι. Προκειται για κατι που υπονομευει την ποιοτητα της D/s σχεσης μια και μπορει καλλιστα να κανει την υποτακτικη να πιστεψει οτι ειναι κατωτερο ον δηλαδη να εχει συμπλεγμα κατωτεροτητας , κατι που αναλυθηκε ξεχωριστα στο thread περι της ανωτεροτητας των Dom/Domme.
Όπως χαρακτηριστικα αναφερει η lara[E-p] σε ένα post της στο thread εκεινο “Σχέσεις βασισμένες σε συναισθήματα που είναι θυμός, μίσος και περιφρόνηση από μεριάς του top και αποδοχή πως αυτά μόνο αξίζει απ την πλευρά του bottom, είναι για μένα ακατανόητες και αρρωστημένες μεν, αλλά πιστεύω στο ελεύθερο της επιλογής και στο δικαίωμα να ζει ο καθένας βάση των επιλογών του δε.
Πιστεύω πως βοηθά στην καλυτέρευση της προσωπικότητας του bottom μια τέτοια σχέση? Αμφιβάλλω.
Είναι σχέση? και βέβαια είναι. Απλά είναι βασισμένη σε αρνητικά και τοξικά συναισθήματα.
Η έλλειψη αυτόεκτίμησης και το αίσθημα κατωτερότητας δεν είναι must για τους υποτακτικούς, αντιθέτως θα έλεγα, και είναι αυτό με το οποίο δουλεύουν πολύ Κάποιοι Κυρίαρχοι, όπως και με τις ανασφάλειες και με ένα σωρό άλλα, πρώτα στον εαυτό τους και στη συνέχεια με τους υποτακτικούς τους. ”
Το αν μια σχεση D/s μπορει να βοηθησει στην θεραπεια χαμηλης αυτοεκτιμησης το αμφιβαλλω πολυ. Μπορει καλλιστα να την επιδεινωσει με ενα μηχανισμο αντιληψης του τυπου
ειμαι κακος ανθρωπος-> μου αξιζει να τιμωρηθω -> τιμωρουμαι γιατι μου αξιζει -> (και μετα παλι απο το πρωτο)
Στην περιπτωση η τιμωρια πιστοποιει και ενισχυει την πεποιθηση της οτι δεν αξιζει.
Και για να μην μεινω μονο στην αυτοεκτιμηση πιανω και το αισθημα του θυμου. Αν σε καποια φαση της ζωης του ο Κυριαρχος διαπιστωσει οτι εχει αδυναμια ελεγχου του τροπου εκτονωσης και εκδηλωσης του θυμου του τοτε θετει σε κινδυνο την υποτακτικη του και την σχεση του. Ο θυμος δεν ειναι κατι κακο παρα ειναι ενα φυσιολογικο συναισθημα που ολοι λιγο πολυ νοιωθουμε, η αδυναμια χειρισμου του ειναι που τον καθιστα επικυνδυνο. Στην περιπτωση αυτη πιστευω οτι ειναι καλη ιδεα να καταφυγει σε ενα ειδικο που θα τον βοηθησει να ελεγχει καλυτερα τα ξεσπασματα του θυμου του.
Το να απευθυνθείς σε έναν ειδικο αν χρειαστει καποια στιγμη για να βοηθησεις τον εαυτο σου και την D/s σχεση σου στα δικα μου ματια δειχνει ότι νοιαζεσαι…..